ஆத்மாநந்தா-15

 ஆத்மாநந்தா-15

By N Krishnamurthy 

 அப்பொழுது தொண்டையை கனத்துக்கொண்ட அந்த குடும்பத்தில் இருந்த ஆண்மகன் தெக்ஷிணாமூர்த்தியை பார்த்து  ஆங்கிலத்தில் "நாங்கள்  தமிழ்நாட்டில், கும்பகோணத்தில் இருந்து வருகிறோம். என் பெயர் சுந்தரம். இது என் மனைவி ஜனனி. அது என் அம்மா மங்களம், மற்றும் அவள் அருகில் நின்று கொண்டிருப்பது எனது சித்தி லாவண்யா" என்று அறிமுகம் செய்து கொண்டவர் தெக்ஷிணாமூர்த்தியிடம் " நான் திருச்சியில் உள்ள நேஷனல் கல்லூரியில் பிரின்சிபாலாக இருந்து ரிடயர் ஆகியிருக்கிறேன்" என்று கூறினார். அவரும் தன்னைப் போல அகடாமிக் லைனில் இருப்பதை கேள்விப்பட்டு சந்தோஷமடைந்த  தெக்ஷிணாமூர்த்தி அவரிடம் " என் பெயர் தெக்ஷிணாமூர்த்தி. இவள் என் மனைவி வசந்தி. இவன் எங்கள் குழந்தை நந்த கிஷோர். நாங்கள் குருவாயூரில் இருந்து வருகிறோம்" என்று கூறினார்.

வசந்தியும் B.Com வரை  படித்திருந்தால் அவளும் ஆங்கிலத்தில் ஜனனியிடம் உரையாடத் தொடங்கினாள். சிறிது  நேரத்தில் இரு குடும்பமும் மிகவும் நெருங்கி பழகத் தொடங்கினர். நந்தகிஷோர் மட்டும் மங்களத்தை பார்த்துக் கொண்டே இருந்தான். விட்டால் அவளிடம் தாவி விடுவான் போல இருந்தது.

இதன் பின்பு தெக்ஷிணாமூர்த்தி "நீங்கள் எங்கு தங்கி இருக்கிறீர்கள்" என்று கேட்டார். அதற்கு சுந்தரம் "  நாங்கள் இங்கு  ஏதாவது ஒரு லாட்ஜில்  இடம் கிடைக்கும் என்று ஒரு அசட்டு தைரியத்தில் வந்து விட்டோம். இங்க வந்து பார்த்தல் எந்த லாட்ஜிலும் எங்களுக்கு இடம் கிடைக்கவில்லை. நாளை துவாதசி தரிசனம் முடிந்து திரும்பி செல்ல இருக்கிறோம் . கோவில் வெளிப்புறத்தில் தான் எங்கேயாவது தங்கிக்கொள்ள  வேண்டும்" என்று கூறினார். 

இதைக் கேட்ட தெக்ஷிணாமூர்த்தி "நீங்கள் எங்கள் வீட்டிற்கு வந்து தங்கலாம்"என்று கூற அதற்கு சுந்தரம் " எங்களால் உங்களுக்கு ஏன் வீண் ச்ரமம்" என்று கூறினார்.  வசந்தி அவர்களிடம் " எங்களை வேற்று மனிதர்களாக  நீங்கள் நினைக்க வேண்டாம். எங்கள் வீட்டுக்கு வாருங்கள்" என்று கூறி அவர்களை தன் வீட்டிற்கு அழைத்துச் சென்றாள். போகிற வழியில் லாவண்யா நந்துவிடம் ஏதோ கேட்க தன்னுடைய மழலைத் தமிழில் அவன் பதில் சொல்லிக் கொண்டிருந்தான். வீட்டிற்கு உள்ளே வந்ததும் தெக்ஷிணாமூர்த்தி சுந்தரத்திடம் " குழந்தை நந்தகிஷோருக்கு  இப்பொழுது தான் ஒன்று, இரண்டு மலையாள வார்த்தைகளை மழலையாக வந்து கொண்டிருக்கின்றன. எப்படி தமிழ் பேசுகிறான் என்று எனக்கு ஆச்சரியமாக இருக்கிறது. ஒன்றுமே புரியவில்லை"என்று கூறினார்.இதைக் கேட்டு சுந்தரம் "எங்களுக்கும் அதே ஆச்சரியம் தான். ஆனால் குழந்தை பேசுவது தமிழ் மொழியை தாய் மொழியாக கொண்ட குழந்தை பேசுவது மாதிரி இருக்கிறது" என்றார்.

எல்லோரும் ஹாலில் அமர்ந்தார்கள். அவர்கள் குடிக்க ஜீரகம் போட்ட தண்ணீரை கொண்டு வந்து கொடுத்தாள்  வசந்தி.

"ஏதாவது சமைக்கட்டுமா" என்று கேட்டாள் அவள். " வேண்டாம். இன்று  ஏகாதசி. நாங்கள் ஒன்றும் சாப்பிடுவிது இல்லை" என்று கூறினார் சுந்தரம். வசந்தி ஜனனியிடம் "நாங்களும் அப்படித்தான். ஏகாதசி அன்று ஒன்றும் சாப்பிட மாட்டோம் " என்று கூறினாள்.

மூன்று மணி போல எல்லோருக்கும் காபி கலந்து கொடுத்தாள் வசந்தி.  

மாலை ஸ்வாமி தரிசனத்திற்கு எல்லோரும் சேர்ந்தே சென்றனர்.