முற்பகல் செயின்.. 57
By N Krishnamurthy
செவ்வாய் என்று ஆதித்யா சரியான மூடில் இல்லை. என்னதான் அது அனாமதேய கடிதம் என்று இருந்தாலும் அது ஏற்படுத்திய தாக்கம் அவன் மனதை அரித்துக் கொண்டிருந்தது.
இது போன்ற அமைதியை குலைக்கும் விஷயங்கள் மனத்தில் ஒரு இடத்தில் ஒளிந்து கொண்டிருக்கும். எப்போது அதை பற்றி மறந்து மற்ற காரியங்களில் ஈடுபடலாம் என்று நினைக்கிறோமோ அப்போது, அது வெளியே வந்து நம்மை பாடாய் படுத்தும்.
தேன்மொழி எப்படிப்பட்டவள் என்று அவன் அறிவான். அப்படிப்பட்ட நல்ல தேன்மொழிக்கு கெடுதல் செய்யும் நினைக்கும் ஒரு ஈன புத்தி கொண்டவன் இருப்பான் என்றால் திருமணத்தை தடுப்பதற்கு மேலும் ஏதாவது செய்து விடுவான்,எனவே அவனை கண்டுபிடித்து திருமணத்திற்குள் விஷயத்தை சுமுகமாக முடிக்க வேண்டும் என்று என்ற எண்ணத்தால் அவனது கவலை இன்னும் அதிகமானது.
அன்று காலை ஆஃபீஸ் சென்றவுடன் அவன் தேன்மொழியிடம் சென்று "சாரி தேன்மொழி. ஏதோ ஒரு மூடில் இருந்தேன். எனவே அப்படி பேசி விட்டேன்" என்றான். அதற்கு தேன்மொழி பதில் சொல்லவில்லை. பின்பு அவன் மீண்டும் அவளிடம் "அதான் சாரி என்று சொல்லி விட்டேனே" என்று கூறினான். அதைக் கேட்ட தேன்மொழி" நீங்க என்ன வேணா பேசுவீங்க. அதுக்கப்புறம் சாரி சொல்லிட்டு அதை மறந்து விட சொல்லுவீங்க "என்று கோபத்தில் வெடித்தாள்.
அவள் கண்களில் கண்ணீர் எட்டிப்பார்த்தது. சரி அவள் கோபம் இப்போதே தீராது. அப்படியே விட்டு விடுவோம். அவள் கோபம் நேரமாக ஆக மாறிவிடும் என்று நினைத்தான் அவன். அன்று முழுவதும் தேன்மொழி அவனுடன் பேசவே இல்லை.
மறுநாள் தான் லீவு எடுத்துக் கொண்டு போவதை அவன் அவளிடம் சொல்லவில்லை.
அன்று இரவு ஒரு ஆம்னி பஸ் பிடித்து காலை 6 மணிக்கு திருநெல்வேலி போய் சேர்ந்தான் ஆதித்யா. தான் எந்த பஸ்ஸில் வருகிறேன் என்று முன்கூட்டியே சந்திரசேகருக்கு தெரியப்படுத்தியிருந்ததால் சந்திரசேகர் பஸ் ஸ்டாண்டுக்கு வந்திருந்தார். அவர் தங்கி உள்ள சமாதானபுரத்திலுள்ள ரூமிற்கு அவனை அழைத்துச் சென்றார். ஆதித்யா பல்துலக்கி, காபி சாப்பிட்டு, குளித்துவிட்டு வரும்போது, கடையநல்லூரிலிருந்து வள்ளிநாயகமும் வந்து சேர்ந்தார். அவர் சந்திரசேகரிடம் "என்ன அவசரமா வர சொன்னீங்க .ஏதாவது ப்ராப்ளமா" என்று கேட்டான். சந்திரசேகர் ஆதித்யாவைப்பார்த்து "நீங்கதான் சொல்லணம்"என்றார்.அதற்கு ஆதித்யா" நாம் முதலில் காலை டிபனை முடித்துவிட்டு வந்து விடுவோம்.பின்பு எல்லாவற்றையும் விவரமாக சொல்லுகிறேன்" என்றான். அருகில் இருந்த ஒரு உணவு விடுதியில் சென்று காலை டிபனை முடித்துக் கொண்டு மூவரும் ரூமுக்கு திரும்பினார்கள். வள்ளிநாயகமும், சந்திரசேகரமும் மிகவும் படபடப்பாக இருந்தார்கள். ஆதித்யாவை பார்த்து "என்ன விஷயம்,இப்போவாவது சொல்லுங்க" என்று கேட்டார்கள்.
ஆதித்யா அவர்களிடம் அந்த லெட்டரை எடுத்துக் கொடுத்தான். லெட்டரை படித்து முடித்ததும் வள்ளிநாயகத்தின் முகம் வேர்த்து கொட்டியது." இது அநியாயம் ,அபாண்டம். தேன்மொழி எனக்கு ஒரு சகோதரி போல" என்று உரத்து கூறினார். சந்திரசேகர் மிகவும் படபடப்புடன் ஆதித்யாவை பார்த்து "இதை நீங்கள் நம்புகிறீர்களா" என்று கேட்டான். உடனே ஆதித்யா அவர்கள் இருவரையும் பார்த்து "இருவரும் கவலையில் மிகவும் படபடப்பாக இருக்கிறீர்கள். முதலில் நிதானத்துக்கு வாருங்கள். இது போன்ற மொட்டை கடிதத்தை நம்புமளவிற்கு நானென்ன முட்டாளா? எனக்கு இதில் சிறிது கூட நம்பிக்கை இல்லை" என்று கூறினான். இதை கேட்டதும் அவர்கள் இருவரும் நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டார்கள். ஆதித்யா அவர்களிடம் "இருந்த போதிலும் இதை இப்படியே ஒதுக்கித்தள்ள முடியாது. இதை யார் எழுதியது என்று கண்டுபிடிக்க வேண்டும். மேற்கொண்டு இதை எழுதியவன் வேறு ஏதாவது செய்யாமல் இருக்க நாம் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும். என் வீட்டை சேர்ந்தவர்கள் என்னைப்போல இந்த கடிதத்தை நம்பாமல் இருப்பார்களா என்று நான் சொல்ல முடியாது. " என்றான்.
"இதை எழுதிய பொறுக்கியை எப்படி கண்டுபிடிப்பது" என்று கேட்டார் சந்திரசேகர். ஆதித்யா "எனக்கு என்ன தோன்றுகிறது என்றால் யாரோ ஒருவன் தேன்மொழியை வெகு காலமாக ஒரு தலைப்பட்சமாக காதலித்துக் கொண்டிருக்கிறான். அது தேன்மொழிக்கு தெரியாமல் இருந்திருக்கலாம் அல்லது அவனை அவள் அலட்சியம் செய்து இருக்கலாம். அது போன்று யாராவது ஒருவன் இருக்கிறான் என்று நாம் தெரிந்து கொண்டால் மேற்கொண்டு என்ன செய்ய முடியும் என்று நான் கூறுகிறேன்" என்றான்.
சிறிது நேரம் பேசாமல் இருந்த சந்திரசேகர் பின்பு திடீரென்று எனக்கு இப்பொழுது ஞாபகம் வருகிறது " தேன்மொழி முதல் வருடம் கல்லூரி படித்துக் கொண்டிருந்தபோது, தன்னை ஒரு பையன் தொடர்ந்து வருவதாகவும் தன்னிடம் பேசி தன்னை காதலிப்பதாக கூறுவதாக கூறினாள். நான் கூட ஒரு நாள் அவள் கல்லூரிக்கு சென்று அந்த பையனை கண்டித்தேன். அவன் பெயர் கூட நினைவில் இருக்கிறது. டக் என்று நினைவுக்கு வரவில்லை" என்றார்.பிறகு யோசித்து பார்த்தவர் " ஞாபகம் வந்துவிட்டது. அந்த பையன் பெயர் செண்பகராஜ். அவனுடைய தந்தை தென்காசியில் இரும்பு, வர்ணம் வியாபாரம் செய்யும் கடையை வைத்திருக்கிறார் என்று நினைக்கிறேன்" என்றான். இதைக் கேட்ட ஆதித்யா 'நாம் பாதிக்கிணறு தாண்டி விட்டோம் என்று நினைக்கிறேன். நீங்கள் செய்ய வேண்டியது எல்லாம் ஒன்றே ஒன்றுதான். செண்பகராஜ் கையெழுத்தில் வேறு ஏதாவது ஒரு பேப்பர் நமக்கு கிடைத்தால் போதும். அந்த பேப்பரில் உள்ள கையெழுத்தையும் இந்த கடிததத்தில் உள்ள கையெழுத்தையும் கையெழுத்து வல்லுனர்களிடம் காண்பித்து,இரண்டும் ஒன்றாக இருக்கிறது என்று நாம் தெரிந்து கொண்டால்,செண்பக ராஜை நாம் நெருங்கி மேற்கொண்டு நடவடிக்கை எடுக்கலாம்" என்று சொன்னான். வள்ளிநாயகம் கோபத்துடன்"அதெல்லாம் தேவை இல்லை.அந்த அயோக்யனை கண்டுபிடித்து நாலு சாத்து சாத்தினால் சரியாகிவிடும் "என்று கத்தினார்.
ஆதித்யா அவரது தோள் மேல் கை வைத்து "உணர்ச்சி வசப்படும்போது நம் அறிவு வேலை செய்யாது. அவன்தான் இதை செய்தது என்று ஊர்ஜிதமானால், நாம் அவனை நிச்சயம் தண்டிப்போம்" என்று சமாதானப்படுத்தினான்.
சந்திரசேகர் " அவன் கையெழுத்தில் வேறோரு பேபர் எங்கே கிடைக்கும் என்று எனக்கு தெரியவில்லை" என்றார். இதற்கும் ஆதித்யாவை துணைக்கு வந்தான். "கல்லூரியை விட்டு பிரியும் போது எல்லோரும் ஒருவருக்கொருவரிடம் ஆட்டோகிராப் வாங்கிக் கொள்வார்கள். அதில் நிச்சயம் செண்பகராஜ் கையெழுத்திட்டு கொடுத்திருப்பான். தேன் மொழியின் ஆட்டோகிராப் நோட் கிடைக்குமா என்று பாருங்கள். கிடைத்ததும் எனக்கு அதை கூரியரில் அனுப்பி வைத்து விடுங்கள். எனக்கு தெரிந்த கையெழுத்து நிபுணரின் துணை கொண்டு இரண்டிலும் உள்ள கையெழுத்து ஒரே ஆளால் எழுதப்பட்டது தானா என்று தெரிந்து கொள்வேன்.இதுதான் முதல் கட்டம்.
அப்படி இரண்டிலும் உள்ள கையெழுத்து ஒரே ஆளால் எழுதப்பட்டது என்று முடிவானால் அடுத்து நாம் செண்பகராஜை அணுகவேண்டும்.செண்பகராஜ் தற்சமயம் எங்கு இருக்கிறான் என்று தெரிந்து கொள்ளப்பாருங்கள்"என்றான் ஆதித்யா.
No comments:
Post a Comment