எப்போவோ பார்த்த முகம்

 94. எப்போவோ பார்த்த முகம் (சிசீ7) #ganeshamarkalam

ராஜிய பொண் பாக்கன்னு போனது 11ஆவது பெண் பாக்கும் படலம்.

ரெம்ப வருஷத்துக்கு மின்னாடி நடந்ததோ! இப்பெல்லாம் பெண்ணப் பெத்தவா பொண் பாக்க கூப்டரதில்லை, எல்லாம் நெட்டில், அதுவும் பையனைத்தான் காமிக்கரோம் அப்படியும் திகைய மாட்டேங்கரதுன்னு சொல்லுவேள். பழைய கதைதான். ஆனா இப்போ நடந்ததாக வந்து முடியும். கவனமா படீங்கோ.

இத்தனை பொண்ணா பாப்பா? பிடிச்சிருந்தா மட்டும் சொஜ்ஜி பஜ்ஜீ சாப்பிடன்னு போப் பிடாதா? பாத்த பெண்களில் யாரையும் பிடிக்கலையா? இல்லை அவா உன்னை வேண்டாம்னு சொல்லிட்டாளா? கேள்விகள். ரெண்டும் நடந்தது. என்னை வேண்டாம்னு சொன்னது ரெண்டு இடத்தில். மத்த 8இல் எனக்கு 3 பிடிக்கலை, சொச்சம் நகரலை. கூட வந்தவா களைச்சுப் போயிட்டா. அக்காவும் அத்திம்பேரும் இனிமேல் கூப்பிட்டா வரமாட்டம்னுட்டா. ராஜிய எல்லாருக்கும் பிடிச்சது. எல்லாம் நல்லபடியா பேசி நிச்சயமாச்சு. 3மாசத்தில் கல்யாணம். இதுவரைக்கும் பழைய கதை. இப்போ கரென்ட் காலகட்டத்துக்கு வருவம்.

கல்யாணம் ஆகி 28 வருஷமாச்சு. 2 குழந்தைகள். சிவராமன் மூத்தவன். சுகன்யா SRM இல் ஃபைனல் இயர். பையனுக்கு பாக்கரம் திகையலை. எதிர்பாத்தது. காலம் மாறிடுத்து. ரெம்பவே. அவனுக்கும் “வெளிநாடு போணம், கல்யாணத்துக்கு அவசரமில்லை, தங்கைக்கு பாக்கலாம்”. இவளோ “அண்ணா போர அதே இடத்துக்கு நானும் போவேன். அங்கேயே பிடிச்சா மாதிரி நாங்களே பாத்து முடிவு செஞ்சுண்டு உங்களுக்கும் சொல்லி அனுப்பரம், வந்து ஆசீர்வாதம் செய்யுங்கோ.” செஞ்சாலும் செய்வள். அப்படியே ராஜி குணம். அமுக்கு.

சிவராமனுக்கு சிங்கப்பூரில் வேலை கிடெச்சு அவன் போயிட்டு ஒருவருஷம் கழிச்சு தங்கைய கூட்டிண்டான். “சேர்ந்து இருக்கட்டும், 2பேரைப் பத்தியும் கவலைப் படேண்டாம்னு விட்டாச்சு. அவன் சிங்கப்பூர் இன்ஸ்டிட்யூட் ஆஃப் டெக்னாலஜியில் ப்ரொஃப்ஸர். இவள் IBMஇல் மெயின்ஃப்ரேம் ஸ்பெஷலிஸ்ட். இவன் காலேஜும் யுனிவெர்ஸிடி ஆஃப் சிங்கப்பூரும் ஏயர் ராஜா எக்ஸ்ப்ரெஸ்வேக்கு ரெண்டு பக்கமும். சாங்கி ஏர்போர்ட்லேந்து ஊருக்குள் வராம மேற்கு சிங்கப்பூர் போகும் ஹைவே. டோல் உண்டு. குவார்டர்ஸ் கொடுத்திருக்கா. இவளுக்கு சாங்கி பிஸினெஸ் பார்க் போணம். 30கிமீ. அந்தக் கோடி. கார் வச்சிண்டிருக்கா. போயிடுவள். “எதுக்கு தினம் அத்தனை ட்ரைவ் செய்யராய்?” ராஜி கேப்பள். “25 நிமிஷம்தான் அம்மா. இதெல்லாம் செய்யணும்னுதானே வந்துட்டேன்! என்னை என் இஷ்டப்படி விடு”.

போய் ஒரு மாசம் இருந்துட்டு வரணும்னு ஆசை. இன்னும் 4 வருஷம் செர்வீஸ் இருக்கு. இப்பத்தான் புரொமோஷன் தந்து பெரீய பொறுப்பெல்லாம். 1 மாசம் லீவு முடியுமான்னு தெரியலை. அவா இப்பத்தான் தீபாவளிக்கு வந்துட்டுப் போனா. ராஜி மட்டும் போன வருஷம் போயிட்டு 2 வாரம் இருந்துட்டு வந்தா. “ஊர் கண்ணில் ஒத்திக்கராப்போல் சுத்த பத்தமா”. “தெரியும்”. “எங்கேயும் அழைச்சிண்டு போனதில்லை, ஏதோ நான் பெத்த குழந்தைகள் தயவில் போய்ப் பாக்க முடிஞ்சது. அடுத்த தடவை போரச்சே மலேசியா, தாய்லேண்ட் எல்லாமும் போப்போரேன்”. சொல்லிண்டே வேலை செஞ்சா.

இந்த வயசில் வெளிநாட்டு மோகம் இவளுக்கு. “மை சன் 85இன்ச் டிவி வச்சிருக்கான், ஃபஸ்ஸி லாஜிக் வாஷிங்க் மெஷீன், எம்பொண் போனில் இங்க்ளீஷில் விளாசித் தள்ளினா” புலம்பல் தாங்க முடியலை. இந்த மனுஷரை பண்ணிண்டதுக்கு வெளிநாட்டு மாப்பிள்ளையாப் பண்ணிண்டிருந்தா சிங்கப்பூரில் தானும் செட்டில் ஆகி, 5 வருஷத்துக்கு ஒருக்கா இந்தியா வந்து குலதெய்வ பிரார்த்தனை செய்யலாமேன்னு. என்னால் அதெல்லாம் பிராப்த்தமாக்கித் தரமுடியலை. “வாடி குலதெய்வக் கோவிலுக்குப் போயிட்டு வரலாம்”னா வரமாட்டா. சிங்கப்பூர்லேந்து போணமாம்.

என் கம்பேனிக்கு சிங்கப்பூரில் ஆபீஸ் இல்லாம இல்லை. நிறைய சப்ளையர்ஸ். ஆபீஸ் வேலையா போயிட்டு வரலாம்தான். தோணலை. தொழில் முறையில் இந்தண்டை ஜெர்மெனி ஒருக்கா, இங்கிலாந்தும் ஃப்ரான்ஸும் ரெவ்வெண்டு வாட்டி போயாச்சு. அங்கெயே இருந்துடணும்னு எப்பவும் தோணினதில்லை. இந்தக் காலத்து பசங்க திங்கிங் வேற. ஆனா ராஜிக்கு என்ன வந்தது? சொன்னேன், “உனக்கு பிடிச்சிருந்தா அடிக்கடி உன் குழந்தைகளோட போய் இருந்துட்டு வா, எனெக்கொண்ணும் ஆட்சேபணையில்லை”. “அவாளுக்கு ஒரு நல்ல காரியம் ஆட்டம், அப்பரமா போகாமலா இருக்கப் போரேன். உங்க கூடவேவா ஈஷிண்டு கிடப்பா?” நாம பிரியமா சொல்லப்போய் இவள் விளையாட்டா பேசராப்போல் மனசில் குமைஞ்சிண்டு இருப்பதை வெளிப்படையா சொல்லிடரான்னு பட்டது.

அப்பப்போ இவளுக்கு மின்னாடி போய் பாத்துட்டு வந்த பொண்கள், அந்த 2பேரைத் தவிர்த்து ஞாபகத்தில் வந்துட்டுப் போவா. அந்த 2 பேரும் - என்னை வேண்டாம்னு சொன்னவா – வருவா. எல்லா ஆம்பிள்ளைக்கும் இது நடக்குமான்னு தெரியலை. கேட்டா இல்லைன்னுதான் பொய் சொல்லுவா. கேக்கலை. இப்படி இருக்கச்சே ஒருநா சுகன்யாகிட்டேந்து விடியோ கால். போனவாரம் பிஸின்னுட்டு கூப்பிடலை.

“அம்மா ஒரு குட் ந்யூஸ்! அண்ணாக்கு பொண் பாத்தாச்சு”. “யாருடீ?” இவள்தான். அதிர்ந்து போனா. “சொல்ரேன், பேர் லாவண்யா இவனுக்கும் அவளைத்தான் பண்ணிக்கணும்னு. போடோ அனுப்பரேன். இன்னும் டேட் ஃபிக்ஸ் ஆலை”. ராஜிக்கு கடுங்கோபம். “கூப்புடுடீ அவனை!” பின்னாடீலேந்து வரான். “என்னம்மா சந்தோஷம்தானே?” “அது எப்படி நீயா தீர்மானம் செஞ்சுட்டாய். நாங்கெல்லாம் பாக்கேண்டாமா”. “அதான் போடோ அனுப்பரேன்னேனே. கூடிய சீக்கிரம் அவளையும் விடீயோவில் காட்டரேன். அப்பரம் அவாத்து மனுஷா அப்பாவோட பெசுவா”.

எங்காத்தில் நான்தான் ப்ரேக்டிக்கல். “சுகன்யா விஷயம் என்னாச்சுடா? அவளுக்கு பாக்காம உனக்கு பாத்துண்டுட்டாய்?” “அதுவும் கிட்டத்தட்ட நிச்சயம். இவள் அடுத்த வருஷம்னுட்டா. அதான் அதை சொல்லலை. அப்பரம் நீயே அவளோட தனியா பெசிக்கோ”. வச்சுட்டான்.

ராஜிக்கு தலைகால் புரியலை. கோபத்தில் கத்தராளா, சந்தோஷத்திலா? ரெண்டுமே மாறிமாறி முகத்தில் தெரிஞ்சது. அப்பரம் சமாதனமானான்னு வச்சுக்கோங்கோ. 13நா கழிச்சு. நம்பளால் ஒண்ணும் செய்ய முடியாது வி வில் கோ வித் தெ ஃப்ளோன்னு புரிஞ்சதும். சிவராமனுக்கு பிடிச்ச பொண் கொள்ளை அழகு. அங்கேயே பொறந்து வளர்ந்தவள். அப்பாக்கு கும்மோணம் பூர்வீகம். நாங்க தஞ்சாவூர். வேறென்ன வேணும்? அவாத்து மனுஷா 25 இயர்ஸ்கு மின்னாடி அங்கேயே செட்டில் ஆனவா. நல்ல வசதி. ஒரே பெண். பெசினப்போ தன்மையா அவாம் விடியோ டூர் கண்ணுக்கு குளிர்ச்சியா. பெரீய வீடு, “ஆத்துலேயே சிம்பிளா வைதீகக் கல்யாணம் அப்பரம் ரேஃபிள்ஸில் ரிசெப்ஷன் வச்சுக்கலாம், நீங்க எவ்ளோ பேர்னு சொல்லுங்கோ போக வர தங்கிக்க ஏற்பாடு செஞ்சுடுவா”. பொண்ணோட லோக்கல் மாமா சொல்ரர். அப்பரமா தம்பதிகள் இந்தியா வரச்சே ரிசெப்ஷன் வச்சுக்கலாம்னு ரெம்ப நெறுங்கிய இஷ்டமித்ர பந்துக்கள கூட்டிண்டு போனம்.

ஏர்போட்லேந்து அழைச்சுண்டு போய் ஸ்விஸோட்டல் ஆன் ஸ்டாம்ஃபோர்டில் தங்க வச்சுட்டா. பக்கத்து பில்டிங்தான் ரேஃபிள்ஸ் சிங்கப்பூர். ஏற்பாடுகள் பாக்கலாம்னு வந்த சம்பந்தி என்னை தனியா அழைச்சிண்டு போய் சிங்கப்பூர் ஸ்லிங்க் வாங்கித் தந்தர். எங்களுக்குள்ளே ஒரு ர்லேஷன்ஷிப் சீல் ஆச்சு. அப்பரம் நான், ராஜி, சுகன்யா, ராஜியோட அம்மா மட்டும் பொண்ணாத்துக்கு நேரப் போரம். லாவண்யாவே வெக்கப் படாம வாசலுக்கு வந்து வரவேத்து காலைத் தொட்டு ஆசீர்வாதம் வாங்கிண்டு அழைச்சிண்டு போக எல்லாம் நடந்தது. அவாம் ஹாலேண்ட் வில்லேஜில். கிராமமான்னு கேக்கப் பிடாது. சிங்கப்பூரில் பணக்காரா வசிக்கும் இடம். ஆர்சிட் ரோட் முடிவில் வடக்கே திரும்பி கொஞ்சம் போனா ஹாலெண்ட் ரோட். நேர அங்கே கோண்டு விட்டுடும். 3 கார் நிறுத்தியிருக்கு. லாவண்யாவ பாத்ததும் சிவராமனை எப்படி மயக்கியிருப்பான்னு புரிஞ்சது. இவனுக்காக அவள் ஏன் மயங்கினான்னு தெரியலை.

நாங்க இந்தியாவில் அப்பர் மிடிள் கிளாஸ். அவா சிங்கப்பூர் செல்வந்தர்கள். அவாளப் பொருத்தவரைக்கும் அந்தஸ்து குறுக்கே வரலை. சோபாவில் உக்காந்துண்டு ராஜி சொல்ரா “நம்ப் பிள்ளை அதிர்ஷடம் செஞ்சிருக்கான்”. சொல்லி முடிக்கலை சம்பந்தி மாமாவும் மாமியும், கல்யாண பர்சேஸ் செய்யப் போனவா “கொஞ்சம் லேட்டாயிடுத்து மன்னிச்சுக்கோங்கோ” சொல்லிண்டே உள்ளே வரா. வந்து இறங்கினது 4ஆவது காரில்.

மாமாவ நான் வந்தன்னைக்கே பாத்துட்டேனே ஆனா சம்பந்தி மாமிய இப்பத்தான். பொண்ணூக்கு எங்கேந்து இத்தனை அழகு வந்ததுன்னு யாரும் சந்தேகப் படத் தேவையில்லை. Mrs கல்பனா சீதாராமன் முகத்தில் அத்தனை சந்தோஷம். சம்பந்திப்பேர் வந்திருக்கான்னு. அவரும் ராஜியும் டப்புன்னு ஒட்டிண்டுட்டான்னு சொல்லலாம். ஆனா எனக்கு அந்த மாமியை எங்கேயோ மின்னமே பாத்திருக்காப்போல். கல்பனா சீதாராமன் கல்யாணத்துக்கு மின்னாடி யாராவா இருந்திருக்கணும்? கல்பனாவா. கல்பனான்னு நமக்கு யாரையாவது தெரியுமா? மண்டைய குழப்பிண்டதுதான் மிச்சம். 3நாளில் கல்யாணம். அதுக்கப்பரம் இவா ஹனிமூன்கு ஷாங்காய் போரா. நாங்க சுகன்யாவோட தங்கி பொண்ணும் மாப்பிள்ளையும் திரும்பி வரவரைக்கும் இருந்து பாத்துட்டு கிளம்பிடுவம். அதுக்குள்ள கல்பனாவை எப்படி தெரியும் எங்கே பாத்திருப்பம்னு கண்டுபிடிச்சுடலாம், இல்லை கேட்டே தெரிஞ்சுக்கலாம். ஆனா அன்னைக்கே ஹோட்டலுக்கு திரும்பி வரப்போவே யாருன்னு தெரிஞ்சுபோச்சு.

கல்பனா நான் 9 ஆவதா பாத்த பொண். எனக்குப் பிடிச்சிருந்து அம்மாவுக்கு ஒண்ணுமே பிடிக்காமப் போன வரன். ராஜீக்கு தெரிஞ்சா “நல்லவேளை உங்களைப் பண்ணிக்கலை, சீதாரமனை பண்ணிண்டு நன்னா இருக்கா”ம்பள். கல்பனாவுக்கு நாம பொண் பாக்கன்னு வந்து வேண்டாம்னு சொல்லி தட்டிக் கழிச்ச பார்டீதான் இப்போ சம்பந்தியா வாய்ச்சிருக்குன்னு தெரியுமா? இருக்காது. தெரிஞ்சிருந்தா இந்த சம்பந்தத்துக்கே ஒத்துண்டிருப்பாளா என்ன? ஆனா எங்க குடும்ப போடோ அவாத்து மனுஷா போடோவெல்லாம் நிச்சயம் செஞ்சுடலாம்னு முடிவெடுத்தப்பரம்தான் பரிவர்த்தனை செஞ்சிண்டம். அப்பரம் தெரிஞ்சிருந்தாலும் வேண்டாம்னு சொல்லியிருக்கலாம். சொல்லலை. அப்படீன்னா ஞாபகத்துக்கு வரலைன்னு வச்சுக்கலாம். நாமளா ஏன் போய் ஞாபகப் படுத்தணும்? இதெல்லாம் ஞாபகப்படுத்தி பாத்துக்கக்கர விஷயமா என்ன?

கல்யாணம் வேத சம்பிரதாயப்படி நடந்தது. எங்காத்து வழக்கப்படி சாஸ்த்ரிகள் சிங்கப்பூர்லேயே கிட்டிட்டா. மாமாவும் மாமியும் எங்களை நமஸ்காரம் செய்யன்னு வந்தா. அப்போ மனசில் இனம் புரியாத சஞ்சலம். சுத்தீ இருந்தவா எல்லாரும் கண் பார்வையிலேந்து கரைஞ்சே போக, சீதாராமனும்தான், மின்னே ஒருநா மாயவரத்தில் பொண் பாக்கப் போனப்போ இதே கல்பனா எங்க எல்லாருக்கும் நமஸ்காரம் செஞ்சுட்டு எழுந்துண்டது கண் மின்னாடி வந்து கஷ்டப்படுத்தித்து. இந்த மாதிரி வந்தா நான் என்னத்தைன்னு செய்ய? சமாளிச்சேன். ராஜீ இடிச்சு “தட்டை வாங்கிக்கோங்கோ.” அப்பரந்தான் நினைவுக்கு திரும்பரேன். சிங்கப்பூரில்னா இருக்கம். பையன் கல்யாணத்துக்கு வந்திருக்கம்.

கல்யாணமும் 2நா கழிச்சு ரிசெப்ஷணும் ஜாம்ஜாம்னு நடந்தது. எல்லாரும் கூட்டமாய் சந்தடியாய் புஃபேயும் ஆடலும் பாடலுமா இருந்தப்போ சீதாராமன் கிட்டக்கே வந்து “சம்பந்தி சார் வரேளா? உங்களுக்குன்னு இன்னொரு ஸ்ட்ராங்க் சிங்கப்பூர் ஸ்லிங்க் ஏற்பாடு செஞ்சிருக்கேன். ராஜி மாமிக்குத் தெரியாம போய் அடிச்சுட்டு வருவம்.” போனம். குடிச்சிண்டே சொல்ரர் இனிமேல் சிங்கப்பூர் வந்தா எங்காத்தில்தான் தங்கிக்கணும். புள்ளையாத்துக்குப் போரேன் பொண்ணாத்தில் தங்கிக்கரேன்னு போயிடப் பிடாது.” மனுஷர் என்ன சொல்ரர்னு தெரிஞ்சிண்டுதான் சொல்ரரா? “அதுகென்ன வரேன்”.

தம்பதிகளை ஷாங்காய் ஃப்ளைட் பிடிச்சு ஏத்திவிட எல்லாரும் வந்தம். “செக்கின் செஞ்சுண்டு வரம், நில்லுங்கோ”ன்னுட்டு போக சித்தே தள்ளீ நின்னவன் கிட்டே சம்பந்தி மாமி கல்பனா வந்து “செளக்கியமா இருக்கேளா?” இது என்ன கேள்வி? சேர்ந்துதானே எல்லா விசேஷத்துலேயும் கலந்துண்டு. ஓ! ரெம்பநா கழிச்சு சந்திக்கராப்போல்? “உங்களை நன்னா ஞாபகம் இருக்கு. திரும்ப இப்படி சந்திப்போம்னு நினைக்கவேயில்லை. சந்தோஷமாவும் ஆச்சர்யமாவும் இருக்கு. நீங்களும் அடையாளம் தெரிஞ்சிண்டுட்டேள்னு புரிஞ்சது. சங்கடப் படரேள். அன்னைக்கு எங்கப்பா நீங்க வந்து என்னை பொண் பாத்துட்டுப் போய் 4நா ஆனதும் உங்காத்துக்கு கூப்பிட்டு கேட்டப்போ ‘எம்புள்ளைக்கு இன்னும் நல்ல வரனா பாக்கலாம்னு இருக்கம்”னு உங்கம்மா சொன்னாளாம். அதுக்கப்பரம்தான் இவருக்கு கழுத்த நீட்டினேன். உங்களண்டை மனஸ்தாபமே இல்லை. நமக்கு ஆகாமல் நம்ப குழந்தைகள் மூலம் இந்த உறவு ஏற்படணும்னு இருக்கு. கடவுள் சித்தம். ராஜி அக்காவ எனக்கும் ரெம்பவே பிடிச்சிருக்கு.” எத்தனை பெருந்தன்மையா பெசரான்னு பட்டது.

இப்பத்தான் என் பிள்ளை சிவராமன் அதிர்ஷ்டம் செஞ்சிருக்கான்னு எனக்குத் தோணித்து.