நான் கடந்து போனவை - இழப்பு

 நான் கடந்து போனவை - இழப்பு

உங்களுக்கு திருமலை ஸ்டோர்ஸ் பற்றிச்சொல்ல வேண்டும்.

தி நகர், கோடம்பாக்கம் பிள்ளைகள் முக்கியமாக தொள்ளாயிரத்து அறுபது எழுபதுகளில் பள்ளியில் படித்தவர்களுக்கு இந்தக்கடை பற்றிச்சொல்லவே வேண்டாம். எப்படி மைலாப்பூர் பிள்ளைகளுக்கு விஜயா ஸ்டோர்ஸ் ஒரு வீரச்சின்னமாக இருக்கிறதோ அது போல தி நகர் ஆசாமிகளுக்கு இந்தத்திருமலை ஸ்டோர் ஒரு மறச்சின்னம். 

“திருமலை ஸ்டோரா கேள்விப்பட்டதில்லையே” என்று தி நகர் ஆசாமிகளிடம் சொல்லப்போய் கிருஷ்ணவேணி தேட்டர் அருகே ஒரு கொலை நிகழ இருந்ததாக அக்காலத்தில் பேச்சு உண்டு!

அப்போதெல்லாம் ராமகிருஷ்ணா ஸ்கூலில் கீழ்க்கண்ட உரையாடல் அடிக்கடி நிகழும் என்று கீழாடி சரித்திர ஆராய்ச்சியாளர்கள் சொல்கிறார்கள்:

“எங்கடா பூகோளப்புஸ்தகம்? ஸ்கூல் தொறந்து மூணு வாரமாச்சு?”

“எங்கப்பா எல்லா கடையிலும் கேட்டுட்டார் சார்! எங்கியும் கெடைக்கல!”

“நல்லா கேட்டார் உங்கப்பா! போய் திருமலை ஸ்டோர்ல வாங்கிண்டு வரச்சொல்லு! நேத்து கூட ஒரு பண்டல் வந்திருக்கு!”

பாண்டி பசாரில், தெருவையெல்லாம் எடுத்துவிட்டு பிளாட்ஃபாரமாகப் போட்டிருக்கிறார்களே, அதான் அந்த சரவண பவன் அப்புறம் ராம்ராஜ் கடையெல்லாம் கூட இருக்குமே, அந்த பாண்டி பசாரிலிருந்து பனகல் பார்க்கை நோக்கி நடந்தால், ராமகிருஷ்ணா ஸ்கூல் இருக்கும் முனையில் இடது பக்கம் திரும்பி, ம்ஹும்  நேரே போனால் வெங்கட் நாராயணா ரோடு டிராஃபிக்கில் சிக்கி சீரழிவீர்கள், சரேலென வலது திரும்பணும். வுட்லேண்ட்ஸ் என்னும் பெயரில் ஒரு ஹோட்டல் இருக்கும் – அங்கே ஆணியன், ஆம் ஆனியன் இல்லை, ஆணியன்தான், ரவா மட்டும் சாப்பிடாதீர்கள்,  வயிற்றுக்குள் போன பிற்பாடு, டாக்டர் ஜான் மாக்ஸ்வெல்லுக்கு வந்தனத்துடன் விரிவடைந்து தொலைக்கிறது, 

ஹோட்டலை அடுத்து நல்லி என்று போட்டு பழைய ஆனால் புதுசு போல பெயிண்ட் அடித்த கட்டிடத்துக்கும் இன்றைய வழக்கப்படி கொச கொசவென என்னென்னமோ விதவிதமான டிரெஸ் போட்டு பெண் பிள்ளைகள் ஆடுவது போல பெரிய பேனர் வைத்திருக்கும் இன்னொரு துணிக்கடைக்கும் இடைப்பட்ட பார்க்லேண்ட்ஸ் ஹோட்டலுக்கு அடுத்த கடைதான் திருமலை ஸ்டோர்.

சகல விதமான ஸ்கூல் புத்தகங்களும் நோட்டுப்புத்தகங்களும் எல்லா விதமான ஸ்டேஷனரி சமாச்சாரங்களும் விற்கும் கடை.

"The power of accurate observation is commonly called cynicism by those who don't have it" என்று பெர்னாட் ஷா சொல்லும் ஆசாமியாக இருந்தால் உடனே இதிலென்ன விசேஷம் என்று கேட்பீர்கள்!

சொல்கிறேன்.

”சார் டென்த் ஸ்டாண்டர்ட் மாத்ஸ் புக் ஒண்ணு?”

“ஆர் எஸ் ஆரா இல்லை மாக்ஸ்மில்லனாடா?”

”ம்…வந்து…?”

“விடு! நீ எந்த ஸ்கூல்?”

“ராமகிருஷ்ணா சார்!”

“மொட்டையா ராமகிருஷ்ணான்னா எப்படி? மெயினா, நார்த் பிராஞ்சா இல்லை சௌத்தா?”

“சௌத் பிராஞ்சு சார்!”

”அப்படீன்னா மாக்மில்லந்தான்! இந்தா!”

“சரிங்க!”

”யாரு சேமியாதானேடா உனக்கு கணக்குக்கு வர்ரார்?”

மாக்மில்லன் கணக்கு புஸ்தகத்தை ”தொபக்”கென கீழே போட்டுவிடுவீர்கள்.

“இந்தக்கடைக்காரருக்கு எப்படி  தெரியும்!”

சேதுராமன் என்னும் கணக்கு வாத்தியார் தலை முழுக்க நரைத்து வெள்ளையாக இருப்பதால் சேமியா என்னும் பட்டப்பெயர் கொண்டவர்!

நாமெல்லாம் இப்போது சி ஆர் எம், கஸ்டமர் எக்ஸ்பீரியன்ஸ் என்றெல்லாம் மானேஜ்மெண்ட் ஜல்லி அடிக்கிறோமே, அதை அக்காலத்திலேயே துல்லியமாகக்கடைபிடித்தவர்கள் இந்த திருமலை ஸ்டோர் ஆசாமிகள்.

“ஒரு ஸ்கேல் குடுங்க!”

“எந்த ஸ்கூல்மா நீ?”

“சாரதா வித்யாலயாங்க!”

“எந்த கிளாஸ் படிக்கறே?”

“ஏழாவது!”

“யாரு சாந்தாவா கணக்கு?”

ஆமாம் சார்!”

“அப்ப பிளாஸ்டிக் ஸ்கேல் வாங்கிக்க! மர ஸ்கேல்னா சாந்தா அடி தாங்க மாட்ட?”

நான் எஸ் எஸ் எல் சி படிக்கும்போது தமிழில் கட்டுரை எழுதச்சொல்வார்கள். அப்படி ஒன்றும் பெரிசாக ஆராய்ச்சியெல்லாம் பண்ணி எழுத வேண்டாம். கிளாஸ் டீச்சர்களே பத்துப்பதினைந்து டாபிக்கில் எழுதிப்போட்டு மாற்றி மாற்றி அதே தலைப்பில் பரிட்சையில் கேட்பார்கள். அதிலும் சாய்ஸ் உண்டு. மூன்று தலைப்பு கொடுத்து ஒன்றை எழுத வேண்டும். நான் அசெப்டிக்காக கொடுத்த தலைப்புக் கட்டுரைகளை அம்மாவின் உபயத்தில் பர டப்பா அடித்து வைத்திருப்பேன், . ஏதாவது ஒன்று மாட்டும், எழுதிவிட்டு வெற்றிப் புன்னகையோடு வெளியே வருவேன். 

இருங்கள் இருங்கள், திருமலை ஸ்டோருக்கு வருகிறேன்.

எஸ் எஸ் எல் சி பப்ளிக் பரிட்சையில் வரும் கட்டுரைகள் ”முத்தமிழ்க்கட்டுரைத்துணைவன்” என்று கோனார் வெளியிட்ட ஒரு புத்தகத்தில் இருந்துதான்  தலைப்புகள் வரும் என்று ஜூலியன் அசாங்கே லெவலில் ஒரு கசிவு ஏற்பட, அம்மா உடனே என்னை விரட்டினாள்.

“சாயங்காலமே திருமலை ஸ்டோர் போய் அந்த முத்தமிழ்க்கட்டுரைத்துணைவன் புஸ்தகத்தை வாங்கிண்டு வந்துர்ரா!”

”இன்னிக்கா? போம்மா! எனக்கு சாஸ்திரி நகரோட கிரிகெட் மாட்ச் இருக்கு! பி சி பிரகாஷெல்லாம் வர்ரான்!”

“ஆமா நீ வெளையாடி பட்டௌடியா வரப்போறே! போடா, போய் புஸ்தகத்தை வாங்கிண்டு வந்துட்டு அப்புறமா போலாம்!”

நொந்துகொண்டாலும் லஞ்ச பேரமாக யூனிவர்சல் பேக்கரியில் Marzipan என்னும் பாதாம் வைத்து அரைத்து தேன் விட்டுக் குதப்பிய ஒரு அரை சொர்க்கம் வாங்க அனுமதி பெற்று கிரிக்கெட் வாய்ப்பை தக்ஷணமே மறந்து கிளம்பினேன்.

நம்பமாட்டீர்கள், அந்தப்புத்தகத்தின் விலை அப்போது மூணு ரூபாய் அம்பது பைசாதான். அடுத்து யூனிவர்சல் பேக்கரிக்கு போக வேண்டிய பரபரப்பில் அவசரமாக காசு கொடுத்து அந்தச்சிவப்பு அட்டை போட்ட புத்தகத்தை வாங்கிக்கொண்டேன்.

“எங்க  தம்பி படிக்கறே?”

‘ ராணி மெய்யம்மை ஸ்கூல்!”

“அடையாரா மந்தவெளியா?”

“அடையார்தான்!”

கிளம்ப முற்பட்டவனை, ”இரு தம்பி, இரு! எங்க ஓடறே” என்று தடுத்தார்.

“தமிழ் மீடியமா இங்க்லிஷா?”

“இங்க்லீஷ் மீடியம்!”

நெஞ்சு நிமிர்த்திச்சொன்னேன்.

“அப்ப தமிழ் பரிட்சை இன்னும் நல்லா எழுதணூம்! ஃபர்ஸ்ட் மார்க் குடுக்கமாட்டாங்க!’

எனக்கு அப்போது புரியவில்லை.

“இந்த வருஷம் ஒழுக்கம் விழுப்பம் தரும் இல்லைன்னா திரு வி கவின் பெருமை, இதுல ஒண்ணுதான் வரும்! நல்லாப்படிச்சுட்டு போய் எழுது!”

அதெல்லாம் அப்படியே ஒரு அவசரக்காதில் வாங்கிக்கொண்டு பேக்கரிக்கு Marzipanaஐத்தேடி ஓடினேன்.

வ்யாசம் முடிவுக்கு வந்துவிட்டது.

அந்த  வருட எஸ் ஏஸ் எல் சியில் எல்லா சப்ஜெக்டிலும் முதல் மார்க் வாங்கின நான் தமிழில் மட்டும் காந்திமதினாதனைவிட ஒரு மார்க் கம்மியாகத்தான் வாங்கினேன். அவன் தமிழ் மீடியம் படித்தவன்!

சொல்ல மறந்துவிட்டேன்.

நான் பரிட்சையில் எழுதின கட்டுரை ”ஒழுக்கம் விழுப்பம் தரும்”!

லயோலாவில் சேர்ந்து பியூசி பிகாமெல்லாம் முடித்து சி ஏ பண்ணும் காலத்தில் எதற்கோ தி நகர் போனபோது நல்லிக்கு அடுத்த பில்டிங்கில் தேடினேன்.

திருமலை ஸ்டோரும் இல்லை அந்த ஆசாமியும் இல்லை.