போலிங் பூத்

73.  போலிங் பூத் (சிறுகதை சீசன் – 3)

#ganeshamarkalam

ஒரே நாளில் என்னவெல்லாம் நடக்கும்? படிச்சுட்டு நீங்களும் இதைத்தான் சொல்லுவேள்.

இந்த தடவை என்னையும் போல் ட்யூடிக்கு இழுத்துண்டு போயிட்டா. ராகவன் கூப்பிட்டப்போ, “சார், நீங்க போய் உங்க ஜனநாயகப் கடமையை செஞ்சுட்டு வாங்கோ, 10 மணிவாக்கில் நிலவரம் தெரிஞ்சுண்டு போய் வோட்டை போட்டுண்டு மை வச்சுண்டு வரேன். பூத் ட்யூடி எல்லாம் எனக்கு ஒத்துக்காது.” “ஓய் நடேசன்! வந்துதான் பாரும்.” என் பேரையும் கொடுத்துட்டர். DMSலேந்து எப்பவும் 50 பேர் போவா. ஜனநாயகக் கடமைகளில் இதுவும் ஒண்ணுன்னு ஏத்துண்டு போணம்.

15நா மின்னாடியே எல்லாருக்கும் ட்ரைனிங்க். சிங்கபெருமாள் கோவில்கிட்டே பூத். ஊரப்பாக்கத்துலேந்து முதநா அழைச்சிண்டு போய் எல்லாத்தையும் செட் செஞ்சு, காவலுக்கு ஆள் வச்சுட்டு வந்தம். “நாளைக்கு 530க்கே வந்துடணும்!”

ட்யூடீலே வந்தவாளில் நான்தான் சின்னவனோ? இன்னும் கல்யாணம் ஆகலை. ராகவனுக்கும். இதே ஸ்கூல்தான் வெற ரூம். என் ரூமில் 2 பொண்கள். வேட்பாளர் பிரதிநிதீன்னு 12 பேர். 24 கேண்டிடேட்ஸ், எல்லாரும் பிரதிநிதி அனுப்பிச்சா ரூம்லே இவா உக்காரரத்துக்கே இடம் சரியாப் போயிடும். போலிங்க் ட்யூடீக்கு வந்தவா மெஷீன வச்சுண்டு வெளிலேதான் நிக்கணும். 

இந்த ஜனநாயகக் கூத்துக்குன்னு நிறைய வரைமுறைகள் எழுதி வச்சு எங்களுக்கு பயிற்சி தந்தா. எல்லாத்தையும் கரெக்டா செய்யணும். 

என் வேலை இன்னைக்கு வரவா கொண்டுவர சீட்டையும் ஐடென்டிடி ப்ரூஃபும் சரிபாத்து, ஒரு பேப்பரில் ஓட்டுப் போட்டதுக்கு அத்தாக்ஷியா கையெழுத்து வாங்கிண்டு, ஒரு சீட்டைத் தந்து, இடது ஆள்காட்டி விரலில் மை வச்சு போய் பட்டனை அமுக்குங்கோன்னு அனுப்பணும். ஜாலியா இருக்கேன்னு நினெச்சேன். ஆனா கார்த்தாலை 7லேந்து இருட்டற வரைக்கும் இதையேவா? 

எல்லாம் வேலை செய்யறதுன்னு சரிபாத்து வேட்பாளர் பிரதிநிதீஸ் கையெழுத்து வாங்கிண்டு தலையை நிமித்திப் பார்த்தா அதுக்குள்ளே ஒவ்வொரு பூத் மின்னாடியும் 50பேர் வரிசையில் நிக்கரா. மணி 0710. ஆரம்பிக்கலாம்னு பூத் ஆபீஸர் சொல்ல ஜனநாயகம் சீரா மூச்சுவிட ஆரம்பிச்சது பாக்க அழகுதான். 

பெரீய பாட்டில்லேந்து சின்ன பாட்டிலில் இங்க் எடுத்து வச்சுண்டு, பேனாவும், பேப்பரும் வோட்டுச் சீட்டுமா தயாரா உக்காந்திருக்கேன். பக்கத்தில் ஷியாமளா, இதே ஸ்கூலில் தமிழ் டீச்சாராம், வோடிங்க் மெஷீன் ரெடீ பண்ணி “இப்போ குத்துங்கோ”ன்னு சொல்ர ஒரு மெஷீனுக்கு மின்னாடி அழகா தன் விரலை வச்சுண்டு உக்காந்திருக்கா.

காய்ஞ்சு போன பேச்சலர் பக்கத்தில் இப்படியா ஒரு பொண்ணை உக்காத்தி வைப்பா? என் வயசுதான் இருக்கும். உயரம், அதுக்கேத்த உடல் வாகு. காதில் ஜிமிக்கி. புடவை தலைப்பை பின் போட்டு தோளில் நிறுத்தி, அதுமட்டும் போராது, ஒண்ணும் தெரிஞ்சிடப் பிடாதுன்னு ரவிக்கைக்கு சைடிலும் தலைப்பை பின் போட்டு. அதையும் மீறி தளுக்கிண்டு மினுக்கிண்டு ஒரு ஓவரால் ஏட்டிட்யூட். விளங்கிடும்! 

ட்ரைனிங்கில் சொன்னதை ஞாபகம் வச்சிண்டு நான் மறந்துட்டேனோன்னு கிட்டக்க நெறுங்கி காதுகிட்டே உதட்டை வச்சிண்டு சொல்ரா: “நடேசன்! நீங்க கையெழுத்து வாங்கிண்டு சீட்டை தாங்க, 2 அடி தள்ளி இருக்கும் என்கிட்டே வரவங்க அந்த சீட்டைத் தந்துட்டு மறைவுக்குப் பின்னாடி போகணும், அப்புரமா நான் க்ரீன் எறியராதான்னு பாத்துட்டு இந்த பட்டனை அமுக்குவேன், இந்தப் பக்கம் ரெட் எரியும், வோட் போட்டதும் ரெண்டும் அணையும், வோட் ரெஜிஸ்டர் ஆனதுக்கு ப்ரூஃப் கிடைச்சதும் திரும்ப க்ரீன் எரியும், உங்களை என் கண்ணால் பாப்பேன், அப்புரம்தான் நீங்க இன்னொரு சீட்டுத் தரலாம்”. “ஆமாம்”னு தலையை ஆட்டினேன்.

“அட சரிதான் போடீ, நீ என்னைப் பாக்கரத்துக்கு மின்னாடி நான் இன்னொரு சீட்டை தந்துட்டா என்ன, அவா பாட்டுக்கு நிக்கப் போரா!” மைண்ட் வாயிஸ். இந்த பூத்தில் 5490 பேர் வோட் போட வருவா, 60% போலிங்னு வச்சிண்டா, இவள் என்னை 3294 தடவை லுக் விடுவாள், நாமளூம் விடுவோம்னு கணக்கு போட்டேன். கண் வீங்கித்தான் போகும்.

ஒரு ஆம்பிள்ளை, ரெண்டு பொம்மனாட்டீன்னு வர ஆரம்பிக்க வோட்டு பதிவாக ஆரம்பிச்சது. ஒரு வயசான மாமி, அவரைத் தாங்கலா அழைச்சிண்டு குண்டா இன்னொரு மாமி மொள்ள வர, யார் யாரைத் தாங்கிண்டு வரான்னு தெரியாம போலீஸ்காரன் “நீங்க போங்க”ன்னு அவாளை விட்டான். க்யூவில் சலசலப்பாச்சு. யாரும் கம்ப்ளைன்ட் செய்யலை, ஆனா அந்த மாமியை எரிச்சுடுவாப்போல பாத்தா. மொள்ள முன்னே வந்து நிக்கச்சே சொல்ரா ஐடி ப்ரூஃப் இல்லைன்னு. அப்படியே மொள்ள இழுத்து ஒரு நாற்காலீலே உக்காரவச்சு, “யாரையாவது போய் எடுத்துண்டு வரச் சொல்லுங்கோ!” கூட வந்தவள் புஸ் புஸ்ஸுன்னு மூச்சு விட்டுண்டே போரா. வாய் யாரையோ திட்டித்து. தன் பிள்ளையையா, ப்ரைம் மினிஸ்டரையா இல்லை ஐடீ கேட்ட என்னையான்னு புரியலை. 

ஆரம்பமே சரியில்லைன்னு பட்டது.

ஒரு 50 வோட்டுப் பதிவாச்சோ! பூத் வாசலில் யாரோ சத்தமா வாக்குவாதம் செய்யரா. ஆம்பிள்ளைக்கு ஒண்ணு, பொம்பளைக்கு ஒண்ணூன்னு கீக்கிடமான வராண்டாவில் ரெண்டு க்யூ, ஒவ்வொரு கிளாஸ் ரூமுக்கும் மின்னாடி இடிச்சிண்டு நிக்க, 3 பேர் முன்னாடி வந்து “நாங்க சீனியர் சிடிஜென்ஸ், எங்களை முதல்ல விடணும்னு சட்டமே இருக்கு!” ஆதான் பிர்ச்சனை. வரிசையிலேயே நின்ன ஒரு மாமா “நானும் சீனியர் சிடிஜென்தான், வரிசையில் நிக்கலை? நீரும் நில்லும்!” அதட்ட, “முடியாது”. ஆர்ப்பாட்டம். போலீஸ்காரன் “ஐயா! க்யூவில் முக்காவாசி வயசானவங்கதான், இன்னொரு வரிசை எதுக்கு?” அந்த பெருசு அடங்கலை. பூத் ஆபீசர் “சத்தம் போடாம நில்லுங்க சார், உங்களை அடுத்தது அனுப்பரேன்!” அப்புரமா அடங்கித்து.

இவர் சீனியர் சிடிஜென் ஆக என்னத்தை செய்தார்? வயசு தானாத்தானே ஏறித்து? அப்படி என்ன நாட்டுக்காக உழைச்சு தேய்ஞ்சு போனார்னு கேக்கணும். ரிடயர் ஆகி தினம் பார்க்கில் உக்காந்துண்டு ஓசீலே காத்து வாங்கிண்டு பாலிடீக்ஸ் பேசும். வேர என்ன கைங்கர்யம்? எலெக்ஷனை விட்டா ஏதும் என்டெர்டைன்மென்ட் இல்லை. இங்கே வாரலைன்னா வாட்ஸப்பில் யாருக்காவது குட் மார்னிங்க் சொல்லிண்டிருக்கப் போரது. சித்தே லைனில் நின்னுட்டா என்ன போச்சு. கிட்டே வரட்டும், விரலில் நிறைய மையை அப்பி அனுப்பரேன், திருப்தியாப் போட்டம்.

நினெச்சுண்டே இப்போதைக்கு முன்னாடி நீட்டின விரலை பவ்யமா பிடிச்சா, அத்தனை ஸ்லெண்டர், அழகான நகம், அதில் இதுவரை காணாத கலரில் நெயில் பாலீஷ். விரலுக்கு மேலே மணிக்கட்டில் ரெண்டு தங்க வளையல். நிமிந்து பார்த்தா கண் கூசர அழகோன்னா இல்லை. தெத்துப்பல். நைட்டீலேயே அப்படியே குளிக்காம வந்துடுத்துன்னு தெரிஞ்சது. மைய்யை வச்சு “இந்தா”ன்னு சீட்டைத் தந்தேன். அப்ப்ப்ப்பா! விஜய் சேதுபதி டயலாக்கை வாய்வரை வந்தது. இதெல்லாத்தையும் பாத்திண்டிருந்த ஷியாமளா அடுத்த லூக்கை ஒரு தினுசா விட்டா.

மணி 11 ஆச்சு. கூட்டம்  சித்தே மிதமாச்சு. 25% தான் வந்திருக்கா. இனிமேல் அடிச்சு மோதிண்டு வரலாம். சாயங்காலம் 6 மணிவரைக்கும் வரிசையில் வந்துட்டா அவா போட்டுட்டு போரவரைக்கும் நாங்க இருப்போம். அப்புரமும் சிலது சரிபாத்துட்டு கிளம்ப 10 ஆனா ஆச்சர்யமில்லை. நடுவுலே டீ சமூசா வந்தது. 

அப்போதான் போலீஸ் ஜீப்போட ஆளும்கட்சி மந்திரி, இந்தத் தொகுதியில்தான் நிக்கரான், மேற்பார்வைக்காக சில பூத்துக்களை நோட்டம் விட வந்தானாம். நல்லவேளை யாரும் “வாழ்க”ன்னு கூச்சல் எழுப்பலை. எங்க பூத்கிட்டே வந்ததும் பாதுகாப்பு ட்யூட்டீலே இருந்த காக்கி சட்டைக்காரா மட்டும் அழுத்தி செல்யூட் வச்சானுவ. கிளம்பிப் போயிட்டன்.

இப்படி வேட்பாளர் வருவது கோட் ஆஃப் காண்டக்ட்டுக்கு எதிரானது. ஆனா பூத்துக்குள் வரலைம்பான். CCTV பாத்து நடவெடிக்கை செய்வா. நாங்க ரிபோர்ட் செய்யணும். வந்தவனை போலீஸ்காரா சல்யூட் அடிச்சதைவிட சில பூத் ஆபீஸர் இவன் உள்ளே வருவானோன்னு சீட்லேந்து எழுந்து நின்னதைப் பார்த்தேன். நானும் லெசா சேர்லேந்து என்னோட அடிப்பக்கத்தை தூக்கி வச்சிண்டு அவன் போனதும் கீழே வச்சுட்டேன். ஷியாமளா மட்டும் அவன் வந்ததையும் போனதையும் கண்டுக்கலை.

எனக்குத் தெரியும் அவன் கடலையே தூர் வாருவேன்னு கான்ட்ராக்ட் எடுத்து நோண்டிண்டு இருக்காப்போலே 3 வருஷம் பாவலா செஞ்சு 8000கோடி அடிச்சுட்டான்னு எல்லாரும் பேசிண்டா. ஆனா ஒண்ணூம் நடக்கலை. அதாவது தூர்வாரினாப் போலவும் தெரியலை, இவன் மேல் போட்ட வழக்கிலும் தீர்ப்பு வரலை. வாரின தூரை கடல் திரும்ப உள்ளே தள்ளிவிட்டுடுத்து. இவனுக்கும் அப்படி நடக்கும்னு தெரியும். அப்போதான் இன்னும் வாரலாம். 

நாமெல்லாம் ஏதோ மங்கு மங்குன்னு வாரத்துக்கு 6 நா மாடா உழச்சுட்டு கிடைக்கர 7 அல்லது 8 லக்ஷம் சம்பளத்தில் வருமான வரி கட்டிட்டு மிச்சத்தில் சாப்டுண்டு, இவன் சும்மா எப்போவாவது பார்லிமென்ட் அட்டெண்ட் செஞ்சுட்டு 3 வருஷத்தில் 8000 கோடி. இந்த வாட்டி இவன் ஜெயிப்பானா? தெரியலையே! 

பூத்திலேயே உக்காந்திண்டு மை வச்சிண்டிருக்கேன், ஆனா என்னால் யார் ஜெயிப்பான்னு சொல்ல முடியலை. 

அந்த ஐடி இல்லாம வந்த மாமி அவனுக்கு போட்டிருக்க மாட்டா. தகராறு பண்ணிண சீனியர் சிடிஜென்? அவரைப் பாத்தா என்ன பண்றதுன்னு தெரியாம ரெண்டு பட்டனை அமுக்கிட்டுப் போர ஜாதீன்னு தோணித்து. அந்த நைட்டீ கேஸ்? நிச்சயம் அவனுக்குத்தான் போடும். அவாத்தில் 13 வோட் இருந்தா எல்லாரும் அவனுக்குத்தான் போடுவா. 3 நா மின்னாடி நோடீஸுக்குள் பணம் வச்சு வினியோகம் செஞ்சான்னு கேள்விப்பட்டோம். 13 வோட்டுக்கும் கணிசமா வாங்கிண்டிருப்பா. என்னதான் எலெக்ஷன் கமிஷன் பிடிச்சாலும் அதே பங்கு பிடிபடாம வாக்காளர் கைக்குப் போயிருக்கும்னு தெரியும். 

அந்த மந்திரியும் அவனைப் போல பலர் அதிகாரத்தை துஷ்பிரயோகம் செஞ்சு காசு பாக்கரதை நன்னா புரிஞ்சிண்டு விரக்தியில் வோட்டு போட்டு என்னாகப் போவதுன்னு ஆத்துலேயே கிடந்தது எத்தனை பேருன்னு சாயங்காலமா தெரியும்.

திரும்பி ஷியாமளாவைப் பாக்கரேன். எப்பவும் போல முன்னாடி போனவன் வோட்டு போட்டதும் மெஷீனை ரீசெட் செஞ்சுட்டு என்னை வழக்கம் போல லூக் விடரா. இவள் யாருக்குப் போடுவள்?

ஸ்கூல் டீச்சர், படிச்சவள். அவள் ஜனநாயக சிந்தனை எப்படி இருக்கும்? யார் கண்டா? என்னமோ தெரியலை உள் மனசு சொல்லித்து இன்னைக்கு கிளம்பிப் போரத்துக்கு மின்னாடி அவள் எந்த கட்சி சப்போர்டர்னு தெரிஞ்சுக்கணும்னு. கண்டு பிடிச்சுட்டுத்தான் வேனில் ஏறுவதுன்னு தீர்மானம் செஞ்சுக்கரேன். இந்த காசை சுண்டி டாஸ் போடுவாளே, அதுமாதிரி ஒரு ஹேஷ்யம். இவள் யாருக்கு போடுவாளோ அவன்தான் இந்தத் தொகுதியில் ஜயிப்பான்னு பட்டது. அட! அதை எப்படி தெரிஞ்சுக்கறது? கேட்டுடலாம். சொன்னா சொல்லட்டும்.

"

சொல்லுவாளா? வோட் சீக்ரெட் ஆச்சே! ஆனா எத்தனை நெறுங்கி வந்துட்டோம். நீங்களே யோசிச்சுப் பாருங்கோ. ஒரே நாளில் ஒரு பொண் 2 அடி தள்ளி உக்காந்துண்டு உம்மை 12 மணி நேரத்துக்குள் 3300 தடவை விதவிதமா லுக் விட்டா (விச் இஸ் ஆப்ராக்ஸிமேட்லீ 5 லூக்ஸ் பெர் மினிட்) இதைவிட எத்தனை நெறுக்கமா போகமுடியும்? கேட்டுத்தான் பாக்கலாமே! காசா பணமா?

எல்லாம் நல்லபடியா அசம்பாவிதம் இல்லாம முடிச்சு மூட்டையைக் கட்டிண்டு கிளம்பரச்சே வேன் இன்னும் வரலை. ஸ்கூல் வாசலில் மொள்ள ஷியாமளா கிட்டே போய் “11 மணி வாக்கில் மந்திரி வந்தாரே பாத்தீங்களா?” “ஆமாம், அதுக்கென்ன?” “அவர் இந்தத் தடவை ஜெயிப்பாரா? நீங்க என்ன நினைக்கறீங்க?” “அவனெல்லாம் ஜெயிக்கக் கூடாது. நாசமாப் போகணும்”. 

அதிர்ந்து போனேன். வோட் போடுவாளான்னு கேக்கப்போய் இப்படி ஆச்சு. இவளுக்கு ஏன் அவன் நாசமாப் போணம்? தெரிஞ்சிண்டே ஆகணும். பக்கத்தில் யாருமில்லை. நல்லதாப்போச்சு. “ஏன் அப்படி சொல்ரீங்க?”

“ஊழல் செஞ்சா, ஒருநா இல்லைன்னா ஒருநா மாட்டிப்பான். ஆனா வாழ்க்கையில் ஒழுக்கம் வேணும் சார். எங்கம்மாவை ஏமாத்தி கொஞ்சநா கொஞ்சிட்டு எனக்குத் தாயாக்கிப் அப்புரம் செல்வாக்கை பயன்படுத்தி தொரத்தி விட்டவன்தானே! அம்மா சொன்னாங்கன்னு சும்மா விட்டு வச்சிருக்கேன். முக்கியமான ஒரு சேவை நாட்டுக்காக செஞ்சிண்டிருக்கச்சே இன்னைக்கு அவன் முகத்தில் திரும்ப முழிப்பேன்னு நினைக்கலை. அதான் சித்தே படபடன்னு நீங்க கேட்டதும் பேசிட்டேன். மன்னிச்சுக்குங்க.”

நான் என்ன சொல்வது?