சுத்த சன்யாசி (1 of 2)

97. சுத்த சன்யாசி (1 of 2) (சிசீ6) #ganeshamarkalam

இப்பத்தான் பொழுது விடிந்தது. காசீல மட்டும் சீக்கரமே வெளிச்சம் வந்துடரது. கங்கை அத்தனை தொறந்த இடமா இருக்கோன்னோ? கிழக்கே உதிக்கும் சூரியன் இந்த பழமையான நகரின் இண்டு இடுக்கெல்லாம் பூந்து புறப்பட்டு எல்லாரையும் கங்கைக் கரைக்கு இழுத்திண்டு வந்து விட்டுடும். எப்படீன்னு கேப்பேள். அதெல்லாம் அங்கேயே வாழரவாளுக்குத் தான் புரியும்.

நான் இங்கே வந்து 40 வருஷத்துக்கு மேலே ஆச்சு. 78இல் வந்தேனா? சரியா ஞாபகமில்லை. சும்மா பாத்துட்டுப் போலாம்னு வந்தவன் தங்கிட்டேன். ஏன் திரும்பி வரலைன்னு தேடிண்டு வர சொந்தம்னு யாருமில்லை. சொந்த ஊர் கன்யாகுமரி. அந்த வயசில், 24ன்னு வச்சுக்கோங்கோ, இத்தனை தொலைவு வரத்துக்கு என்ன காரணம்? கன்னியாகுமரி பிடிக்கலை. ஏன் பிடிக்கலை? அதெல்லாம் கோர்வையா சொல்ல வராது. சொல்லிண்டே போவேன், அப்பப்ப ஃப்ளேஷ்பேக்கும் வரும் படிச்சுத் தெரிஞ்சுக்கணும்.

நேத்து ராத்ரீயும் தூக்கமில்லை. ஒரு வாரமாவே மனசு சஞ்சலத்தில். இப்படி இருக்கப்போ மின்னே ரெண்டு பெக் அடிச்சா எல்லாம் சரியாகிடும். கைவசம் ஸ்டாக்கில்லை. சிஷ்யன் ராம்சிங் இருக்கான். அவன் வச்சிருப்பன். நாளைக்குத்தான் வருவன். சொந்த ஊருக்கு, தேரி போயிருக்கான். காசி கங்கைக் கரைலே இருக்காப்போல அது சோன் நதிக்கரையில். அதுவும் பாட்னாகிட்டே கங்கையில் ஐக்கியமாகிடும். இங்கே எல்லாம் கங்கையில் ஐக்கியம். நதிகள் மட்டுமில்லை, மனுஷாளும். மனுஷா காணும் கனவுகளும்.

ராம்சிங் மனைவி ரெண்டு பசங்க அந்தூரில். அதான் 4 மாசத்துக்கு ஒருக்கா போய்ட்டு வருவன். சம்பாத்தியம் காசியில். சம்பாதிச்சதை கொண்டு போய் தந்தாத்தானே அவாளும் வாழலாம். இவன் இங்கே ட்யூரிஸ்ட் கெயிட். அவன் கெயிடா இருப்பதால் எனக்கும் ஜீவனம். ஆனா அவனால் எனக்கு வரும்படியா இல்லை என்னால் அவனுக்கான்னு சில சமயம் தெளிவா சொல்ல முடியாது.

வந்த புதிசில் இங்கேயே இருந்துடலாம்னு முடிவெடுத்ததும் என்ன செய்யன்னு தெரியாம சுத்திண்டிருந்தேன். இளம் வயசு, எதுன்னாலும் செய்ய தயாரா. சமோஸாக் கடையில் பிளேட் கழுவரது, ஜிலேபிக் கடையில் சேரும் குப்பைய கார்பரேஷன் குப்பைத் தொட்டீலே போட்டுட்டு வரது. கொஞ்சநா பனாரஸ் ஹிந்து உனிவெர்சிடி கேன்டீனில் செர்வரா. அப்பரந்தான் ம்ரித்யுஞ்சய மஹாதேவ் கோவில் கிட்ட நடராஜ சாஸ்த்ரிகள் கிட்டே ஒருத்தர் அறிமுகம் செஞ்சு வச்சார். “கன்யாகுமரீலேந்து சிவராமன், பிராம்ணப் பையன், காசிலேயே இருந்துடலாம்னு வந்துட்டு டீக்கடையிலேயும், கேன்டீன்லேயும் அல்லாடரது மனசு கேக்கலை, உங்களோட வச்சிண்டுடுங்கோ”. நிமிந்து என்னப் பாத்தவர், “நாளைலேந்து வந்துடு”.

என்ன வேலை? இவரண்டை சிரார்த்தம் பித்ரு காரியங்களுக்கு வரவாளுக்கு வேணும்கிரதை செஞ்சு தரணும், காசி விஸ்வநாதர் கோவிலுக்கு அழைச்சிண்டு போய் தரிசனம் செஞ்சு வைக்கணும், போட்டில் போணம்னா பத்திரமா அழைச்சிண்டு போய்ட்டு வரணும், ஜவுளீ வாங்க பிரியப்பட்டா கடைகண்ணிக்கு கூட்டிண்டு போணம், ரெயில் ஃப்ளைட் டிக்கெட் வாங்க ட்ரேவல் ஏஜன்டை காமிச்சுக் கொடுக்கணும்னு. 3 வேளை சாப்பாடு போட்டுடுவா, வாசலில் படுத்துக்கலாம், ரெண்டு வேஷ்டி சட்டை உண்டு. நன்னா இருக்கேன்னு ஈடுபாட்டோட செஞ்சேன். வரவா கிட்டே “எதுன்னாலும் சிவராமன் பாத்துப்பன், அவனண்டை சொல்லுங்கோ!”

ஒரு நாளைக்கு குறைஞ்சது 4 பேர் வரா. இவாத்துலேயே நிறைய ரூம். வரவாள தங்கிக்கலாம்னுடுவர். அதுக்கு கம்மியா சார்ஜ் வாங்கிப்பர். இவரும் இவர் பிள்ளை நடேசனும் சிரார்த்த ஸ்பெசலிஸ்ட். இவரைப் போல நிறைய நம்மூர் தமிழ் பெசிண்டு. அங்கே இங்கே சொல்லி வச்சிருக்காளோன்னோ எல்லா ஊர்லேந்தும் இவாத்தை காட்டி அனுப்பிச்சுடுவா ஏஜன்ட்ஸ். சிரார்த்தத்துக்கு திதிதானே முக்கியம், முஹூர்த்தநாள்னு கிடையாது. வந்திண்டே இருப்பா. ரேட் பேசுவர். வெவ்வேற பேக்கேஜ். சொல்ர மந்திரத்தில் வஞ்சனை செய்யரதில்லை. உனெக்கப்படி தெரியும்னா? எல்லாம் ஒரு கெஸ்தான்.

ஆனா போகப்போக இவரோட திப்பிசம் புரிஞ்சது. வரவா காரியங்களுக்கு பண்ர சமையல்தான் தினம் எனக்கும். அவா வச்சுத் தர வேஷ்டீ மலைபோல் சேர்ந்துடும். சிலபேர் கிட்டே காசா வாங்கிண்டு மின்னாடி வந்த வேஷ்டியை தாம்பாளத்தில் வச்சு வாங்கிப்பர். அதுலேந்துதான் எனக்கும் தந்தாரது. ஒருநா “எனக்கும் சம்பளமா கொஞ்சம் தரணும்” கேட்டுட்டேன். “எவ்ளோடா வேணும்? காசை வச்சிண்டு என்ன செய்யப் போராய். உன் செலவெல்லாம் நான் பாத்துக்கரேனே? உனக்குத்தான் ஊரில் யாருமில்லையே?” “இல்லை வேணும், ஒரு 3000 போட்டுத் தாங்கோ”. “பாக்கலாம்”. ஏமாத்தமாப் பொச்சு.

ஆனா ஒண்ணு, வரவா போரவாளொட சுத்திச் சுத்தி வந்தது காசி மாநகரை நன்னா புரிஞ்சிக்க முடிஞ்சது. சாஸ்த்ரிகளும் அவர் பையனும் சும்மா இருகச்சே நிறைய சொல்லுவா. அவாளும் இங்கே வந்து 3 தலைமுறை ஆயிடுத்தாம்.

இந்தியாவில் பொறந்துட்ட, எங்கே வேணும்னாலும் இடம் பெயர்ந்த ஹிந்துக்களை வாழ்க்கையில் ஒரு தடவையாவது மனசுக்குள் பூந்து கூப்பிடுமாம் காசி. பழமையும் புதுமையும் சரிசமமா நிறைஞ்ச ஊர்னா இதைத்தான் சொல்லணும். உபநிஷத்துக்களில் சொல்லப்பட்ட ஊரில் இன்னைக்கு சாதுக்களும் செல்போன் வச்சிண்டு. நம்மில் யாராவது காசிக்குப் போணம்னு கிளம்பிட்டா எப்பேற்பட்ட கிரஹ சேர்க்கையும் நம்பளை தடுத்து நிறுத்த முடியாதாம். முக்தி தேடி கிளம்பிட்டவாளுக்கு நாளும் கோளூம் என் செய்யும்னு பாட்டே உண்டாம். நடேசன் பாடிக் காமிச்சார். என்னைவிட 3 வயசு பெரியவர்.

ஈஸ்வரனின் அதிமுக்கிய ஸ்வரூபமான ம்ரித்யுஞ்சயனாக இந்த நகரமே விளங்குகிரதுன்னு தெரிஞ்சிண்டேன். ஆதிசங்கரர் வந்த இடம்னு தெரிஞ்சிண்டா எல்லாமும் புரிஞ்சிடும். 84 படித்துரை. பிரவாகமா கங்கை. நிமிந்து பாக்கர இடங்களிலெல்லாம் சின்னதோ பெரீசோ ஒரு கோவில் கோபுரம். காசீன்னாலே அவிமுக்தீன்னு அர்த்தமாம். எதுலேந்து முக்தி? நாம செஞ்ச பாவங்கள்லேந்து. வேறென்ன வேணும்?

சாஸ்த்ரிகள் ஒண்ணும் தரதா தெரியலை. ஒருநா கட்டிண்டிருந்த வேஷ்டியோட அவரண்டை போய் நின்னேன். என்னடாங்கராப்போல் பாத்தர். “உத்தரவு வாங்கிக்கரேன்.” “என்னடா செய்யப் போராய்? உங்கூருக்குப் போயிடலாம்னா?” “இல்லை மாமா, கெயிடாப் போயிடலாம்னு”. “சரி போய்க்கோ!” 1000ரூபா தந்தர். நமஸ்காரம் பண்ணிட்டு வந்துட்டேன். காசியச் சுத்திக் காமிக்க என்னைவிட நல்ல கெயிட் யாருமில்லைன்னு நினைப்போட.

எதில் ஸ்பெஷலிஸ்ட்னா ஃபாரீன் ட்யூரிஸ்டுகளுக்கு. ஆங்கிலம் சரளமா வந்துடுத்து. ஹிந்தி தெரியும், தமிழும். கலந்தடிச்சுடரது. ஆங்கிலம் தவிர எது பெசினாலும் “சமுஸ்க்ரிதம்! ஏன்ஷியன்ட் லேங்க்வேஜு”ன்னு சொல்லிடுவேன். தொப்பி போட்ட தலையை புரிஞ்சா மாதிரி ஆட்டுங்கள். ஏர்போர்ட்டில் இல்லை பெரீய ஹோட்டல்களில் கார்ட் குடுத்து வச்சிருந்தேன். கூப்பிட்டனுப்புவா. சிலசமயம் ஒரு குடும்பத்துக்கு மட்டும் கெயிடா. ஹோட்டலில் கார் தந்துடுவா, என்னையும் வந்து ஏறிக்கச் சொல்லுவா. ஆனா இந்தூரில் கார் போர இடம் கம்மீ. எங்கேயாவது நிறுத்திட்டு நடந்தே போணம். வெள்ளைக்காராளுக்கு மொதல்ல போர கோவில்லேயே மாலை மாட்டி விட்ருவம். அதை கழுத்துலேந்து கழட்டாம நாள்பூரா சுத்தத் தயாரா வருவா. கழட்டினா “நோ நோ, பேட் ஓமன், டு நாட் ரிமூவ்” அப்படின்னுடுவேன். பயத்தில் எடுக்காதுகள்.

ஒருநா ஒரு ஜெர்மன் காரியையும் அவ புருஷணையும் கூட்டிண்டு. சிரார்தம் செய்யர இடத்தை பாக்கணும்னா. நம்ப நடராஜ சாஸ்த்ரிகளாத்துக்கு கூட்டிண்டு வந்துட்டேன். சடார்னு அவர் காலில் நான் விழுந்ததை பாத்துட்டு வந்த ட்யூரிஸ்டும் விழ அவருக்கு ஆச்சர்யமா பொச்சு. எல்லாருக்கும் விபூதி தந்தர். வந்தவா அத்தனை சிவப்பான்ன இருக்கா! இட்டுண்டது தெரியவேயில்லை. அப்பரம் என்ன நினைச்சாரோ மாமிய கூப்பிட்டு குங்குமம் வச்சு விட்டர். அந்த ஆம்பளை ஜெர்மன், மாமி பொட்டு வச்சு விடரச்சே அத்தனை பவயமா நெத்தியக் காமிச்சான். மனசுக்குள் நினைச்சிண்டேன். இன்னிலேந்து மாமிக்கு ரெண்டு ஹஸ்பெண்டோன்னு. நம்ப சாஸ்த்ரங்கள் இந்த மேட்டரில் அத்தனை தெளிவா இல்லை.

“சிரார்த்தம் பாக்க வந்திருக்கான்னே. காசு வாங்கிண்டிருக்கையா?” “இதுக்குன்னு தனியா கேக்கலை. நீங்க வேணும்னா கேட்டு வாங்கிக்கோங்கோ அதில் எனக்கு 30% தந்திடணும்”. “அதெல்லாம் வேண்டாம்டா. அப்படி ஓரமா தரையில் உக்காத்தி வை”. கால் மரத்து போய் ரெத்தம் கட்டிக்கரவரைக்கும் உக்காந்திண்டு முழுக்கப் பாத்தா.

அதுக்கப்பரம் அன்னைக்கு இவாளை காட் சிலதை காமிக்கலாம்னு போட்டுலே அழைச்சிண்டு போரேன். அசந்துட்டானுவ. இப்படி ஒரு காட்சி உலகத்தில் எங்கேயும் கண்டதில்லையாம். முன்ஷி காட்டில் படகை நிறுத்தச் சொல்லீட்டு ஏறிப் போனம். “இப்படி நிறைய காட் இருக்கு, சிலது ஃபேமஸ், சொச்சம் அதைவிட இன்னும் ஃபேமஸ்.” சொன்னேன். “எல்லாத்தையும் பாக்கணும்.” ஜெர்மன்காரி சொல்ரா. “2 வாரம் இருப்பம், தினம் கொஞ்சமா காமிச்சுடு”. எனக்கென்ன போச்சு? காமிச்சுடலாம்

முன்ஷி காட்டில்தான் மொதமொதலா சாது சத்யாநந்தாவப் பாத்தேன். காவி உடை, தோளில் வெள்ளத்துண்டு, காவியிலேயே பெரீய முண்டாசு, நீண்ட தலைமுடி ஆங்காங்கே சடை பின்னிண்டு, தாடி அத்தனை இம்ப்ரெசிவ்வா இல்லைன்னாலும் பொட்டும் திருநீருமா தீர்க்கமான பார்வை, உங்களைப் பாத்தார்னா அப்படியே ஊடூருவி சட்டைக்குள் என்னன்னு கண்டுபிடிச்சுடும். மேல் படிக்குப் பக்கத்தில் அகண்ட மேடையில் உக்காந்திண்டு. கண்னை மூடிண்டிருக்கர் ஏதாவது லேசா சத்தம் கேட்டா தொறந்து பாக்கரர், அப்படீன்னா தவமெல்லாம் செஞ்சிண்டிருக்கலையோ?

“ஹூ இஸ் தேட் மேன்?” ஜெர்மன் கேக்கரா. இந்தூரில் 3க்கு ஒருத்தர் இப்படித்தான் சுத்ரா, இவள் கவனிச்சிருக்க மாட்டா. “ஹீ இஸ் எ சாது. சம் ஒண் ஹூ ஹேஸ் ரினௌன்ஸ்ட் எவெரிதிங்க். ஹி இஸ் மெடிடேடிங் ஆன் தி பேங்க்ஸ் ஆஃப் ரிவர் கேஞ்சஸ். கம் ஐ வில் டேக் யூ டு ஹிம். கொயட்லி சிட் இன் ஃப்ரொன்ட் ஆஃப் ஹிம், டு நாட் மேக் நாயிஸ்”. உக்காந்திண்டா. நான் ஸித்தே தள்ளி நின்னுக்கரேன். இப்ப என்னாப் போரதுன்னு பாக்க எனக்கும் ஆசைதான். சாது கண் இடுக்கால இவாள பாத்துட்டர், சொல்லிக் கூட்டிண்டு வந்ததையும் கேட்டிருப்பர்னு சந்தேகம். கண்ணத் தொறக்காமலேயே இவாளுக்கு வலது கைய தூக்கி ஆசீர்வாதம் செய்யரர். உடனே ஜெர்மன் காரி பர்ஸைத் தொறந்து 10டாலர் எடுத்து சாதுக்கு மின்னாடி வைக்கரா. போரச்சே நாமளே எடுத்துண்டுடணும்னு என் மனசு ஸ்கெட்ச் போட்டது. நானும் போய் கிட்டக்க உக்காந்துக்கரேன்.

உக்காரரப்போ வேணும்னே டப்புன்னு சத்தம் பண்ணவே சாது கண் தொறந்துட்டர். என்னமோ அவர் 99 வருஷமா செஞ்சிண்டிருந்த தவத்தை நான் கலைச்சுட்டாப்போல் முறைச்சுப் பாத்துட்டு சொல்ரர். “ஏ லோக் குச் பூச்னாஹே தோ பூச்னேதோ”. ட்ரேண்ஸ்லேட் செய்யரேன். “அப்படியா, இவரோட பெச முடியுமா?” ரெண்டு பேருக்கும் புல்லரிச்சுடுத்து. உக்காந்திருப்பது சிவபெருமானின் அவதாரம், “வி ஆர் கோயிங்க் டு ஸ்பீக் வித் தி காட் ஹிம்செல்ஃப்”.  பேசினதை ஊரில் போய் எல்லாரண்டையும் சொல்லி பீத்திக்கலாம்னு ரெண்டு ஜோடி கண்கள் ஜொலிக்க ஆரம்பிக்க நானும் “யெஸ் இண்டீட், ஆஸ்க் ஹிம் எனி க்வெஸ்ச்சீன் இஃப் யூ ஹேவ்!”

“கடவுள் எங்கே பாக்கலாம்?” “இங்கேயே. எங்கும் வியாபித்திருக்கார் நீங்க தேடிண்டு வந்த கடவுள்”. “பாத்தா எப்படி அடையாளம் கண்டு கொள்வது?” “பாத்ததும் மனசில் நிம்மதியும் சாந்தமும் பெருகி கங்கைபோல் ஓட ஆரம்பிக்கும்”. “எங்ககூட ஜெர்மனிக்கு அழைச்சிண்டு போலாமா?” “நிச்சயம். தக்ஷிணை தந்தா கூடவே வருவர்”. இன்னும் என்னெல்லாமோ கேட்டூட்டு மூணு 100 டாலர் நோட்டை எடுத்து சாதுவுக்கு மின்னாடி வைக்கரா. இது என்னடா வம்பாப் போச்சுன்னு நினைக்க அவாளை ஆசீர்வாதம் செஞ்சுட்டு கண்ணை திரும்ப மூடிக்கரர். இவாளும் சாஷ்டாங்கமா விழுந்து சேவிக்கரச்சே சாது சட்டுன்னு ஒரு100 டாலரை என் பக்கமா தள்ளி விட அவா பாக்கரத்துக்கு மின்னாடி டப்புன்னு எடுத்து மடிச்சு விரலிடுக்கில் ஒளிச்சுண்டுட்டேன். சாது என்னைப் பாத்து கண்ணடிச்சத யாரும் பாக்கலை.

அந்த கண்ணடிப்பில் ஆயிரம் SMS. அடிக்கடி இப்படி அழைச்சிண்டு வா. பாத்து பண்ணிக்கலாம். இந்த இடத்துலே தான் இருப்பேன். 10 – 6. அடுத்த தடவை வரச்சே செல்போன் நம்பரும் தரேன்.

இது நடந்து 10 வருஷத்துக்கு மின்னாடி. நடராஜ ஐயர 30 வயசில் விட்டூட்டு கெயிடா இருக்கப்போ நடந்தது. அதுக்கப்பரம் நிறைய ட்யூரிஸ்டுகள். நிறைய டாலர் நோட்டுகள்னு கடந்துட்ட காலம். கொஞ்ச நாளா ஏன் தூங்கலை? மனசில் என்ன சஞ்சலம்னு கேப்பேள். (நாளை நிறைவடையும்)