பிள்ளையார்

96. பிள்ளையார் (சிசீ6) #ganeshamarkalam

என் அக்காள ரெம்பப் பிடிக்கும். ஏன்? இருப்பது ஒரே அக்காதே. கூடப் படிக்கும் சுவேதாக்கு 4. அவிங்க வீட்டில் எல்லாரும் பொம்பளப் பிள்ளைங்க. அவுக அப்பாரு சைக்கிள்ள போவப்போ வாய் முணுமுணித்திட்டே போவாரு. விசனம். பொறந்ததெல்லாம் பொம்பளயா பொறதிச்சின்னா மூளை கலங்கிடிம்.

நம்ப அக்காவுக்கு திரும்ப வருவம். அக்காதான் என்னை கவனிச்சுக்கிடுது. 5ஆப்பு வரைக்கும் படிச்சிட்டு நிறுத்திச்சி. அப்பா இனிமே போக வேண்டாம்னுட்டாரு. கணக்கெல்லாம் நல்லா போடும். வசதியில்ல. ஏதோ கொஞ்சம் எளுதப் படிக்க தெரிஞ்சா போதுமாம். அங்கேயும் இங்கேயும் கூலி வேலை செஞ்சு சாப்புடுதம். இதில் படிப்பெல்லாம் எப்படி? அரசாங்க பள்ளிக் கூடத்துலே சும்மாத்திக்கும் சொல்லித் தராக. காசு கேக்கலை. 5ஆப்பு வரைக்கும் புஸ்தகமும் இலவசம். அதுக்கப்பாலே? அன்னிக்கு ஒரு அதிகாரி வந்து பிள்ளைங்களை அனுப்புங்க இல்லைன்னா அரசாங்கம் தண்டனை கொடுக்கும்னு சொல்லீட்டு போராங்க. அப்பா சரீன்னுட்டு சும்மா இருந்திட்டாரு. அக்கா ஆடு மேய்க்குது.

சிடீலே பெரீய எஞ்சினீரிங்க் படிப்பு படிச்சிட்டிம்னு ஆடுகூட மேய்க்க வளியில்லாம இருக்காங்கன்னு அப்பா சொல்லீச்சு. அப்ப அக்கா அதிர்ஷ்டக்காரிதே. ஆட்டையும் மேய்க்கரா, படிக்கிம் என்னையும் பாத்துகிடதா. என்னையிம் 5ஆப்பு முடிச்சதும் நிப்பாட்டிடுவாகளோ? பாப்பம் என்னாவுதுன்னு!

எங்கூர் கோடங்கிப்பட்டி. தேனீக்கிட்ட. பச்சப்பசேல்னு மலைங்க. மரக்காமலை மஹா முனீஸ்வரர் ரெம்ப ஃபேமஸ். வருசா வருசம் திருவிளா. அக்கம் பக்கத்துலே எல்லா சாமிக்கிம் கோவில் இருக்கி. நீங்க சாமிபேர் சொல்லுங்க நான் இருக்குதான்னு சொல்லுதே. இம்புட்டு எப்படி தெரிஞ்சிட்டாய்னு கேப்பீக. அக்காதான் ஒண்ணுவிடாம கூட்டிப் போவுதே! காசு இரிந்தா எடுத்திட்டு எல்லாரும் மேட்டினி ஷோ பாக்கப் போவாக. இல்லையே!

மஹாமுனீஸ்வரன் சொல்லிபுட்டே. அதைத் தவிர முருகன், சன்னாசியப்பன், வீரப்ப ஐயனார், கன்னிமார், பெருமாள் ஐயப்பன், சப்பானி கருப்புசாமி, டச்சினாமூர்த்தீன்னு நடந்துபோர தொலைவுலே எல்லா சாமியும். நான் ஏன் அங்கிட்டெல்லாம் போகுதேன்னு கேப்பீக. அக்கா போவும், நானும் போகுதே. அக்கா எதுக்கு இம்புட்டு கோவிலுக்கு போகுது? எனெக்கென்னமோ அது மனசில் பெரீய துக்கம் இருக்காப்புலே. கேட்டா சொல்லிம். எப்படி கேக்க? பாப்பம், ஒருநா கேட்டிடுவம்.

அக்காக்கு பிடிச்ச தெய்வம் டச்சினாமூர்த்தி. ஏன்னு கேட்டேன். “அவகதே படிப்புக்கு சாமி. தவக் கோலத்தில் இருக்காரு. குரு பகவான். அவகள நினைச்சுகிட்டா கஸ்டமான விசயத்துக்கெல்லாம் தீர்வி கிடைக்கும். கண்ணத் தொறந்து பாத்திட்டர்னா அப்பரம் எல்லாம் நல்லாவே நடக்கிம். நாம போரப்ப என்னைக்காவது ஒருநா கண்ணத் தொறந்து நம்பளை பாத்திட மாட்டாகளான்னு முடிஞ்ச முட்டும் அடிக்கடி போய்கரேன்”. புரிஞ்சிச்சு. அக்கா படிப்ப நிப்பாட்டினது அவ மனசை ரெம்பவே பாதிச்சிடிச்சின்னு. அப்படித்தே நினைக்குதேன். ஆனா நான் சின்னப்பிள்ள, என்ன செய்ய?

அப்பாவ, அம்மாவ நினைச்சாலும் கஸ்டமாத்தான் படுது. அவிங்களும் நல்ல சட்டை உடுத்தி நாங்க பாக்கலை. அம்மா ரவிக்கையிலே எப்பவும் ஒரு கிளிசல் இரிந்திட்டே இருக்கிம். அப்பா அன்ட்ராயர் போட்டிட்டுத்தான் வேலை செய்யிம். வேட்டிய அவுத்து மரக்கொம்பில் வச்சிடிம். ஒரு வேட்டிதான். துவச்சு கட்டும். சோப்பு வாங்க காசில்லாம, சும்மா கிணத்துத் தண்ணீலே. பாவமாத்தான் இருக்கி. அம்மாகிட்டே 2 சீல. ஒண்ணை எடுக்கவே எடுக்காது. துவச்சது காயரவரைக்கிம் அதுக்குப் பின்னாடி மறைஞ்சி நின்னிக்கிம். எனக்கும் அக்காவிக்கும் நல்லா ரெவ்வெண்டு ஜோடி வச்சிருக்கம். அக்கா வயசுக்கு வந்ததும் அம்மா வச்சிருந்த இன்னொரு சீலைய அதுக்குத் தந்திச்சி. மேலுக்கு பாவாடச் சட்டைதே. ரெண்டுபேரும் என்னதான் உடுத்திட்டாலும் ஒரு விசயத்தில் வஞ்சனை செய்யமாட்டம். அதேன் பூ வச்சுக்கிடதில்.

அக்கா காலேல எளுந்து பூப்பரிக்கன்னு கிளம்பிடும். நான் ஸ்கூலுக்கு போனா 2மணிக்கு வரக்குள்ள நிறைய பூ வச்சு தொடுத்திட்டு காத்திரிக்கிம். எனக்கு வச்சுவிடும், தானும் வச்சிக்கிம், அப்பரவு எந்த சாமிய இன்னைக்குப் பாக்கலாம்னு கிளம்பிடுவம். தல நிறைய புப்புதுசா பூ வச்சிட்டு தினம் ஒரே சட்டை மாட்டிட்டு நாங்க வீதீலே போரப்ப வாடகை சைக்கிள் கடை வச்சிருக்கிம் வரதண்ணா “என்ன! ஊர்வலம் கிளம்பிடீவளா?” அம்மா சொல்லிக் குடுத்திருக்கி யாரு நாச்சியும் இளவயசு ஆம்பிள்ளங்களா பாத்தா உடனே அண்ணான்னு கூப்பிட்ருன்னு. அக்கா அப்படியே செய்யும். அப்படி மொதவாட்டி கூப்பிட்டப்ப வரதண்ணாக்கு முவம் வாடிப் போச்சு. அப்பரம் கண்டிக்கிடலை. எதுக்கு எல்லாத்தையிம் அண்ணன்னு கூப்பிடணும்? தெரியலை. அக்காவிக்கு அண்ணன் அப்படீன்னா எனக்கிம் அண்ணந்தானே? நானும் பிடிச்சிக்கிட்டேன்.

நாங்க ரெண்டும் பொறந்திட்டதால் அம்மா இனிமேல் பெத்துக்கிட வேணாம்னு சொல்லிடிச்சாம். அப்பாக்கு விசனம்தான். அம்மா ஒருக்கா அப்பாவ கேக்கிது, “நீ ஏன் கூலிவேலைக்குப் போவாம நல்ல பெரீய வேலையா தேடிக்க மாட்ர?” “படிப்பில்லையே தாயீ. எங்கப்பாருக்கும் வசதி இல்ல, இஸ்கூல் பக்கமே கூட்டியாரலை. சந்தையிலே மூட்டத் தூக்கித்தே எங்களை வளத்தாக. அது செஞ்சத நானும் செய்யுதேன்”. “இதுகளை எப்பாடு பட்டாவது படிக்க வச்சிட்டியான்னா அதுக நம்பள மாதிரி இல்லாம நல்ல படியா புளச்சுக்கிடிமே?” “ஆமா, நல்லாவே புரியிது, ஆனா நமக்கு அதுக்கெல்லாம் வசதி?” “அதுக்குத்தான் அரசாங்கம் இலவசமா மத்தியானம் சோறு போட்டு படிப்பிம் சொல்லித் தராகளே நீ ஏன் போகவேண்டாம்னி தடுக்குதே?” “அதெல்லாம் வேணாம். கொஞ்சம் புரவி பெரியவள கண்ணாலம் கட்டி வச்சிடலாம். கடமை தீந்திடிம். அம்புட்டுதேன்”.

கேட்டிட்டிருந்த எனக்கு என்னமோ ஆச்சி? அப்படியே நின்னுக்கிடுதேன். அப்படீன்னா அக்கா என்ன விட்டுப் போயிடிமோ? கண்ணாலம்னா வேற வீட்டுக்கு போய்டிம். நான் தனியா இங்கே. அப்பிரவு எனக்கிம் கண்ணாலம் செஞ்சு தொறத்திடுவாக. அதுக்கு என்னையிம் 5ஆப்பு அப்பரம் ஸ்கூல் வேணாம்னு நிப்பாட்டுவாக. நாமளும் டச்சினாமூர்த்திகிட்டே நின்னிட்டு அளுகணுமா? ஆனா எனக்கு பிடிச்ச சாமி கணேசராச்சே! அக்கா டச்சினாமூர்த்திய கும்பிட்டுகிட்டும், நாம கணேசர கும்பிடுவம். ஒண்ணுக்கு பதிலா ரெண்டு சாமி கூட இருந்தா எதுநாச்சியம் நல்ல விசயம் நடக்காதா என்ன?

இன்னைக்கி கிளம்பப்ப அக்காகிட்ட சொல்லுதேன். “பிள்ளையார் கோவிலிக்கு மொதல்ல போவலாம்”. சரீன்னிச்சி. அதுவிம் பரீச்சை எளுதப்ப கணேசரை கும்பிட்டுக்கிம். வளக்கம் போல் நாங்க வச்சிக்கிட்டதிக்கு தவிர நிறைய பூ எடுத்துக்கிட்டம். அக்கா தனியா நாந்தனியா மாலை. கனகாம்பரமும், முல்லையிம் சேர்த்து என்னுது. அக்கா அரளிப்பூ செம்பருத்தி பில்லு எடுத்துக்கிச்சு. டச்சினாமூர்த்தி கோவில் முல்லை நகரில் இரிக்கி. ஆனா எங்கூர் கணக்கன் ஏரிக்கரைல அரசமரத்தடீ பிள்ளையார். தனியா. போனா அய்யர் கிட்ட வுடமாட்டாரு. பக்கத்துலே இருக்கிம் சுப்ரமணி கோவில் ஐயர்தான் இதுக்கும் குளிப்பாட்டி தீபம் காட்டுவாரு. அவரில்லாதப்ப போனா நம்பளே செஞ்சுக்கிடலாம். என் சாமிக்கு நாந்தே மாலை போடுவேன். ஐயர் எதுக்கு? அதான் மதியம் கிளம்பிட்டம்!

அக்கா ஏரீலேந்து ஒரு குடம் தண்ணி எடுத்தாந்திச்சு. நல்லாவே சடசடன்னு உத்திப்பிடிச்சு. கணேசர் இடுப்பில் வேட்டிய ஈரமாக்கிடிச்சு. கணெசரு கோவிச்சுக்கல. வெய்யல்ல காஞ்சிடிம். திரும்ப பொட்டு வச்சிட்டு பூவெல்லாம் அளகா அடுக்கி வைக்கிது. அது முடிக்கட்டிம் கடசீயா நாம மால போடுவம்னு நிக்கே. நல்லா விளுந்து கும்டீட்டி அக்கா சூடம் கொளுத்திச்சு. அப்பரம் நான் கையிலிருந்த மாலைய என் கணேசருக்கு போட்டிட்டு விளுந்து கும்பிட்டு கிட்டன். மனசில் “அக்கா திரும்பப் படிக்கப் போவணும், கண்ணாலம் கட்டி என்னை விட்டுப் பிரிஞ்சிடாம பாத்துக்க, அதுக்கு வளி செஞ்சுத் தா”. வேண்டிக்கிடதேன். கணெசரு பிடிச்சு வச்ச பிள்ளையார் கணக்கா அப்படியே உக்காந்திட்டு, நாங்க இம்புட்டு செய்யுதம் ஒண்ணும் பதில் பேசாம. கண்ணடிப்பாருன்னு பாத்தா அதுவுமில்ல!

அக்கா “சரி வாடீ போலாம்.” “இருக்கா, மரத்தடீலே உக்காந்திட்டு போலாம். நீ என்ன வேண்டிக்கிட்ட?” “வேண்டிக்கிட்டத சொல்லிட்டா விளங்காமப் போவும். போடீ”. ”உன் வருத்தம் தெரிஞ்சாத்தானே அக்கா நானும் உங்குறய போக்க உனக்கிம் சேத்து வேண்டிக்கிடலாம்?’ “அப்படி ஒண்ணு இருக்குதோ? அப்ப நீ என்ன வேண்டிக்கிட்ட அத மொதல்ல சொல்லு தாயீ!” சொல்லுதேன். “நீயும் நானும் எப்பவும் பிரியக் கூடாது அக்கா. உன் கண்ணாலம் பத்தி அப்பா அம்மாகிட்டே சொல்லீட்டிருந்தாக. அது நடக்கக் கூடாதுன்னு வேண்டிகிட்டன். நீ ஆடு மேக்கரத விட்டுபுட்டு திரும்ப படிக்கப் போவணும். கணெசரே அதுக்கு வளிகாட்டுன்னு வேண்டிகிட்டன்.” அக்கா தன் முழுக்கண்ணத் தொறந்து என்னை அச்சர்யமா முளிச்சிப் பாத்திச்சி. என்ன நினச்சிச்சோ இளுத்து கட்டிப் பிடிச்சிச்சு.

“நான் என்ன வேண்டிக்கிட்டே தெரியுமா?” “சொன்னாத்தானே தெரியிம்?” “எனக்குத்தே படிப்பு நிறுத்திட்டாக என் தங்கச்சிக்கி நிறைய படிக்கராப்புலெ செஞ்சுகொடு பிள்ளையாரப்பா” அப்படீன்னு வேண்டிக்கிட்டேன். சிலவிக்கு காசு வேணிம்னா நானும் வேலைக்கிப் போகுதேன், நல்ல வேலையா அமைச்சுக் கொடுத்திடி.” ஆனா இந்த கல்லுப் பிள்ளையார் கண்டுக்கிட்டதா தெரியலை தாயீ!” இப்ப அக்காள நான் கட்டிக்கிடுதே. இப்படி ஒரு அக்கா இருக்கப்ப பிள்ளையாரே எதிக்கி? எங்கக்கா களுத்தப் இறுக்க பிடிச்சிட்டு அத்தையே உத்துப் பாக்குதே. பிள்ளையார் கணக்கா அதுவிம் கருப்புதே. கன்னத்தில் ஒண்ணு முத்தம் வச்சிட்டு களுத்தை இறுக்க பிடிக்கன். “சீ! எச்சி செஞ்சுட்ட! விடு பிள்ள!” சும்மனாச்சிக்கும் சிணுங்குது.

நாங்க படிக்காததுக்கி அப்பாவை குத்தம் சொல்ல முடியல. அதுவும்தே என்ன செய்யிம்? ஸ்கூலுக்குப் போகாம நாங்களிம் எதுநாச்சியும் ஜோலி பாத்தி ஆளுக்கு மாசம் 1000ரூவாவது கொண்டுவந்தா நல்லா சாப்பிடலாம். அம்மாக்கு நல்ல துணி வாங்கித் தரலாம். அப்பாவிம் இன்னொரு அன்ட்ராயர் வாங்கிக்கிம். ஆனா அது முக்கியமா இல்ல இப்ப படிச்சிட்டு பெரீய ஜோலீலே நிறைய காச்சு சம்பாதிக்க முக்கியமா? ஒண்ணும் புரியல.

உக்காந்திட்டிருக்கம் சுப்ரமணி கோவில் பூசாரி வந்திட்டாரு. கையில் குடத்தோட. வந்து பாத்தவரு பிள்ளையாருக்கு யாரோ குளிப்பாட்டி பூ வச்சு மாலையும் சாத்தீட்டாங்கன்னு ஆச்சர்யம். எங்களை மரத்தடீல பாத்திட்டு கண்ணில் கோவம். “நீங்கதான் செஞ்சீங்களா?” ஆமாம்னு உண்மைய சொன்னா அடிப்பாரா? தெரியலை. ஆனா உண்மை பேசணும்னு அப்பா சொல்லித் தந்தது நல்லா நாவகம். ஆமான்னி ஒட்டுக்க தலை ஆட்டினம். முறைச்சி பாத்திட்டி “சரி. இன்னைக்கு கணேசர் பூஜை உங்க கையாலன்னு இருக்கு.பேஷா நடக்கட்டும்.” போயிட்டாரு. “வாக்கா! நாமளும் டச்சினாமூர்த்தி பாக்கப் போலாம்.” கிளம்பிட்டம்.

வூட்டுக்கு வர சாயங்காலம் 6 மணி. அப்பாரு இன்னம் வரல. அம்மா பாத்திரம் விளக்கிட்டிருக்கு. கொயட்டா வூட்டுக்குள் வந்திட்டம். அப்பரவு கேக்குது “எங்கே ஊர்வலம் போயிட்டு வரீக அக்காளும் தங்கையுமா?” இப்படிக் கேள்விக்கெல்லாம் அக்கா பதில் சொல்லாது. சும்மா உக்காந்துகிடுதம்.

மத்தாநா 9ஆச்சு அப்பா வேலைக்குப் போல. மேலுக்கு முடியலையோ? தெரியல. யாரோ வராகளோ? நம்ப வூட்டுக்கு யார் வருவாக? ஆனா வந்தாகளே! பாத்திட்டே இருக்கம் ரெண்டு வண்டி புளுதியக் கிளப்பிட்டு. ஒரு ஜீப் அதுலே போலீஸு, பின்னாடி சிவப்பு லைட் வச்ச வெள்ளக் கார். மொதல்ல இறங்கின ஆளு கார் கதவ தொறந்து பிடிச்சிக்க ஆபீசரு இறங்கி வராரு. எங்கத் தெரிவுலே 5 ஓட்டு வீடி, 3 குடிசை. “எல்லாரும் வெளீய வாங்க.” சின்னச் சின்ன வூடுங்க. வூட்டுக்கு 5 பேர் இருந்தா 3 பேர் வெளியத்தான் நிக்கம்.

“படிக்காம வூட்டுலே யாரும் இருக்கக் கூடாது. அரசாங்கம் எல்லா சலுகையும் கொடுத்திருக்காங்க. படிக்காதவங்கள அழைச்சிட்டுப்போக வந்திருக்கம். வெளீல வாங்க.” எங்களப் பாத்திட்டு “இங்க வாங்க பாப்பா.” போய் நிக்கே. நான் தான் படிக்கேனே. எங்க வூட்டில் யார் படிக்கலை, யார் படிக்காங்கன்னு சொல்லுதேன். குறிச்சிக்கிடுதாக. “உங்க அப்பா அம்மா?” “படிக்கலை.” “சரி காலேலே வண்டி வரும், உன் அக்காவும் நீயிம் படிக்கப் போரீங்க. சாயங்காலம் வாத்தியார் இங்கே வருவாரு. உங்கப்பா, அம்மா இன்னும் யாரெல்லாம் இருக்காங்களோ இங்கேயே வகுப்பெடுப்பம்.” தெருவில் பேரெளுதிட்டு போயி வண்டிலே ஏறிக்கிட்டாரு.

போலீஸ் ஜீப்பாண்டப் போய் “யாரு இந்த ஆபீசரு?” கேக்கே. “புது மாவட்ட கலெக்டர். கணெசமூர்த்தி!”