பூசணிக்காய் பருப்புசிலி

81.  பூசணிக்காய் பருப்புசிலி (சிறுகதை சீசன் – 3)

#ganeshamarkalam 

கல்யாணம் பண்ணி குடுத்தனம் வச்சதுமே ஆனந்தி எங்காத்தில் பேரும் புகழும் வாங்கிட்டா. வெள்ளிக்கிழமை. முஹூர்த்தம். ஞாயித்துக்கிழமை ஹனிமூன் போயிட்டோம். சீசன் இல்லை நன்னாவே குளிறித்து. எங்களுக்கு தோதா. ஒரு வாரம் கழிச்சு, மதுரை மீனாக்ஷி அம்மனை அனுக்ரஹம் பண்ணூன்னு வேண்டிண்டு கும்மோணம் வந்தாச்சு.

பேரும் புகழும்னு சொன்னீயே என்னன்னு கேப்பேள். கதையே அதுக்குத்தானே? சித்தே இருங்கோ.

ஆத்துக்கு வந்ததும் “சமையலை என் பொருப்பில் விட்டுடுங்கோ, பாத்துக்கரேன்.” சொல்லிட்டா. லேட்டா தூங்கி எழுந்துப்பள் ஒரு பிடி பிடிக்கலாம்னு காத்திண்டிருந்த அம்மாவுக்கு சப்புன்னு போச்சு. இவளை 3 வேளையும் பொங்க வச்சுடணும்னு ஆசை. அதெ சமயத்தில் தன் சாம்ராஜ்ஜியமா 30 வருஷம் விளங்கின சமையற்கட்டை தாரை வாத்துக் கொடுக்கவும் மனசு கேக்கலை. “இன்னைக்கு ஒருநா சமை, பாப்போம். மாமா ருஸி பாப்பர். அவருக்கு பிடிக்கணும்”. வச்ச பரீக்ஷயில் தோத்துப் போணம்னு பிள்ளையாரை வேண்டிண்டே சம்மதிச்சள்.

அரேஞ்சிட் மேரேஜ், அவளை கல்யாணத்துக்கு மின்னாடி 1 மாசமும் இப்போ 10 நாளாத்தான் தெரியும். ஆனா கில்லீன்னு புரிஞ்சது. என்ன நடக்கப்போரதுன்னு பாக்கலாம். அம்மா சித்தே அந்தண்டை போயிருக்கரச்சே இவள் “அப்பா உங்களுக்கு என்ன பிடிக்கும், எதுவானாலும் சொல்லுங்கோ பண்ரேன், இன்னைக்கு சமையல். நான் தான்!” போன 25 வருஷத்தில் இவரை யாரும் இப்படிக் கேட்டதில்லை. “பைனேப்பிள் ரசம் வை, மத்தது எதுவானாலும் சரி”. ரெண்டு மாசம் மின்னாடி அம்மா வச்சா. மறக்க முடியாது.

என்னைத்தான் பைன் ஏப்பிளை துண்டு துண்டா வெட்டச் சொன்னா. குத்திண்டு பிசைஞ்சு சாப்பிடரச்சே பரங்கிக்காய் ரசம் மாதிரி இருந்தது. அப்பா மென்னு முழுங்கரதை பாக்க என் கல்யாணத்துக்கு மின்னாடியே அவருக்கு ஏதாவது ஆகிடுமோன்னு கிலி பிடிச்சது. தானை எடுத்து ஒளிச்சு வச்சுட்டு, எப்படியோ சமாளிச்சு “பேஷ் பேஷ்”னு சொல்லிண்டே மோர் குத்திக்காம போனர். இன்னைக்கு என்ன ஆகப்போரதோன்னு பட்டது.

ஆனந்தி எல்லா ஐடெம்ஸையும் ஜமாய்ச்சுட்டான்னா பாருங்கோ. 

உருளை பொடிமாஸ், பொடலங்கா கூட்டு, வெங்காயமும் முள்ளங்கியும் சாம்பார், பைனேப்பிள் ரசம், அப்பளம். தயிர் சாதம் மட்டும் கேரட், மாதுளை போட்டு பிசைஞ்சே வச்சுட்டா. கொண்டு வந்து வைக்கரச்சே விருந்தோன்னு தோணித்து. “நீங்க மூணு பேரும் உக்காந்துக்கோங்கோ நான் ஸ்லோகம் சொல்லணும் அப்புரமா சாப்பிட்டுக்கரேன்.” அம்மா போயிட, அப்பா ரசம் வச்சிருந்த அடுக்கில் இறங்கி நீந்தாத குறை. ஆத்து மாட்டுப்பொண் அழகா சாமர்த்தியமா காரியம் செஞ்சதை பாராட்டாம விடப் பிடாதுன்னு புகழ்ந்து தள்ளிட்டர். இவாள்லாம் சரியா சாப்டாளா தெரியலையே, இந்த குழந்தை எதையாவது தத்துப் பித்துன்னு சமைச்சு பிள்ளை, ஆத்துக்காரர் உடம்பை கெடுத்துடப் போரான்னு ஸ்லோக புஸ்தகத்தை வச்சுட்டு எழுந்து வர, அப்பா சொல்ரர்:

“இன்னைக்கு சமையல் தேவாம்ரிதம் குழந்தை, எத்தனை நாளாச்சு இப்படி டேஸ்டா சாப்பிட்டு. எல்லாமே கனகச்சிதம், காரமாகட்டும், வாசனை ஆகட்டும். அதுலேயும் அந்த ரசம்! சாயங்காலமா குடிக்கக் கொடுன்னு கேப்பேன். எடுத்து வை.” அத்தோட நிறுத்திக்காம, “சீனு, நீ ரொம்ப அதிர்ஷ்டக்காரண்டா!”

அம்மா மூஞ்சி போன போக்கை நான் மட்டும்தான் பார்த்தேன். அம்மா சாப்பிட உக்கார, ஆனந்தி பரிமாற, “குழம்பில் சித்தே புளியை கம்மியா கரைச்சு ஊத்து, ரசத்தில் உப்பு தூக்கல், பீபி வரும்” ஒவ்வொண்ணுக்கும் அட்வைஸ் சொல்லிண்டே சாப்பிட்டா. தனியா மாட்டிண்டா அப்பாவுக்கு மண்டகப்படிதான்னு தெரியும்.

நாளடைவில் அம்மாவால் ஆனந்தி கைமணத்தை ஒத்துண்டே ஆகணும்கிராப்போல் அவள் விதவிதமா சமைக்கறதும், என் வெயிட் கூடிப்போரதையும் பாத்துட்டா. சமைச்சதை வாயில் போட்டுண்டு, அப்பா கண்ணை மூடிண்டு “ஆஹா”ன்னு ஆரம்பிச்சா, “சித்தெ அடக்கி வாசிங்கோ, என் மாட்டுப்பொண் மேலே உங்க கண்ணே பட்டுடும் போலேருக்கு”ன்னு சொல்ர ஸ்டேஜுக்கு வந்துட்டா. சிநேகிதிகள் வந்தா ஆனந்தி கிட்டக்கே இல்லைன்னு பாத்துட்டு “மாட்டுப் பொண்ணை புகழ்ந்து பெசுவது வழக்கமா போச்சு.

ஆனந்தி சமையலில் சிலது ஆச்சர்யப்படும்படி இருக்கும். இதுவரை பாக்காத காம்பினேஷன்ஸ், புதிய டிஷ், எல்லாரையும் திளைக்க வைக்கும். இலையில் உக்காந்ததும் என்ன வரும்னு ஆவலா இருப்போம். அம்மா சமையல் உள்ளுக்குள் போவது குறைஞ்சிடுத்து. கூட மாட ஒத்தாசை செய்வள். அதிகம் அலட்டிக்க மாட்டள். தான்தான் இன்னும் ஆத்தில் லீடர், கிச்சன் என்னோடது, உன்கிட்டே குத்தகைக்கு விட்டிருக்கு, பாத்திரம் பண்டங்கள் நசுங்கிடாமே, வாங்கி வச்ச மளிகை சாமாங்களை இவள் சூறை ஆடிடாம மேற்பார்வை. அப்பப்போ “ஆயிடுத்தா? நான் வரணுமா?” வாசல்லே உக்காந்துண்டு குரல். 

இன்னொண்ணும் செய்வா. சமைச்சு வச்சதும் போய் டேஸ்ட் பாத்துடறது. அம்மா குவாலிடி ஆடிட்டுக்கு வரான்னு தெரிஞ்சா ஆனந்தி கண்டுக்க மாட்டா.

இப்படிப்போரச்சே அப்பா ஐடியா கொடுத்தர், ஆனந்தியை அவள் கண்டு பிடிச்ச டிஷெஸை யூட்யூபில் ரெசிபீயோட பதிவு செய்யணும்னு. செய்ய ஆரம்பிக்க, ஃபாலோவர்ஸ் வந்து விழ ஆரம்பிச்சா. “ஆனந்திபாகம்”ணு ஆரம்பிச்ச வீடியோ, வாட்ஸப் க்ரூப் உறுவாச்சு. நெட்டில் போட்டதை செஞ்சு பாத்துட்டு, கமென்ட்ஸ் இல்லை சந்தேகம் குமியும். “நீ புஸ்தகமும் போட்டுடு!” அப்பா. ஆனந்திபாகம் ட்ரெண்டிங்க் ஆச்சு.

சொன்னா நம்பமாட்டேள். இவளை “ஃபுட் ஃபுட்”னு சேனலுக்கு பேட்டி எடுக்கன்னு ஒரு ஃபில்ம் க்ரூ ஆத்துக்கு வந்துடுத்து. நான் ஆபீஸ், அப்பா நண்பர்களோட சீட்டாட்டம். பெல் அடிச்சதும் அம்மா போய் கேட்டைத் தொறந்திருக்கா. ஆனந்தி கொல்லைப்பக்கம் வேலையா. 

வந்ததில் ஒருத்தன் அம்மாதான் ஆனந்தீன்னு நினெச்சு, “உங்களை ஷூட் பண்ண வந்தோம்! அப்பாயின்ட்மென்ட் இருக்கு”. அம்மா ஆடிப்போயிட்டா. நல்ல வேளை பின்னாடிலேந்து ஆனந்தி கையைத் துடெச்சிண்டு வர, “அதோ வராங்க ஆனந்தீ”ன்னு அம்மாவை தள்ளிண்டு நுழைய. 

வந்தவா இவளை சிக்னேச்சர் டிஷ் பண்ணச்சொல்லி வீடியோ எடுத்துண்டு போயிருக்கா. “உங்களை வச்சு ஒரு சீரீஸ் ஆஃப் எபிஸொட்ஸ் “ஆனந்திபாகம்” தமிழில், அதை ஹிந்தியிலும் டப் செஞ்சு போடலாம்னு இருக்கோம்!” இதுக்கப்புரம்தான் ஆனந்தி எட்ட முடியாத உயரத்துக்கு போயிட்டான்னு அம்மாவுக்கு பட்டுருக்கு. 

நாங்க ஆத்துக்கு வந்ததும் இந்த மாதிரி எல்லாம் இன்னைக்கு நடந்ததுன்னு சொல்லி, “இதெல்லாம் உங்க அனுமதியோடத்தான் நடக்கறதா?” அதட்டினா. என்னை ஒரு முறை முறைச்சாளே பாக்கணும்! “என்னடா இதெல்லாம் நன்னாவா இருக்கு? ஏன்னு ஒரு வார்த்தை உன் ஆத்துக்காரியை கேக்க மாட்டாயா?” நான் அப்பா முகத்தை பாக்க அவர் என் முகத்தை பாக்கரர். “அம்மா, ஆனந்தி கெட்டிக்காரி. அழகா சமைக்கரா. திறமைகள் இருக்கு, அதை பகிரங்கப் படுத்திக்கறதில் என்ன போச்சு? யூட்யுப் சேனல் தாண்டி இவள் கைமணம் பலபேர் விரும்பி பாக்கிர டிவீன்னு போனா பெருமைதானே!"

அம்மா சமாதானம் ஆகலை. “என்னமோப்பா நான் சொல்ரதை சொல்லிட்டேன், அப்புரம் உங்க இஷ்டம். நீ ஆச்சு உன் ஆத்துக்காரி ஆச்சு.” எழுந்து போனா. “அம்மாவை நான் சமாதானப் படுத்திக்கரேன்” கண்ஜாடை காமிச்சுட்டு ஆனந்தி போக, நல்லவேளை வந்த புயல் அந்தண்டை திரும்பித்துன்னு நாங்க நினெச்சிண்டோம்.

ஆனந்தி சமையல் குறிப்புகளில் பிரசித்தி பெற்றவைன்னு சில. விதவிதமா ப்ரெட் டோஸ்ட், 10ஏ நிமிஷத்தில் செஞ்சு குழந்தைகளை அசத்தலாம்னு 3 வீடியோ போட்டா. வெய்யில் காலத்தில் விதவிதமான ஃப்ரெஷ் ஃப்ரூட் ஜூஸ் காக்டெயில்ஸ். கேப்சிகம் உள்ளே உருளைக்கிழங்கு, பெரீய தக்காளிக்குள் கேப்சிகம்-ஆலு கறி. பக்கத்தில் இருக்கும் ராகவேந்திரா கேடரர்கூட “ஆனந்தி வீடு இதானே!” கேட்டுண்டு வந்து “பேபி ஆலு ஃப்ரை” பத்தி கேட்டுண்டு போனா. இதுகூட தெரியாதான்னு தோணும். ஆனந்தி செஞ்சு காமிச்ச பேபி ஆலு டேஸ்டே வேர. வாழைப்பூவை வச்சு நர்த்தனமே ஆடிடுவா. சொல்லிண்டே போலாம். 

“அன்னைக்கு பைனேப்பிள் ரசம் மாதிரி ஒரு பொண் சமைச்சா அவள் போன ஜென்மத்தில் இந்திர சபையில் தேவர்களுக்கு சமைச்சுப் போட்டிருக்கணும்!”. அப்பா. அங்கே சமைச்சுட்டு இங்கே ஏன் வந்து கஷ்டப்படணும்னு எனக்குப் புரியலை.

ஒருநா இவளுக்கு யுட்யூபில் நிறைய திட்டு, வாட்ஸப் க்ரூப்பிலும் “என்ன ஆனந்தி மேடம் இப்படி செஞ்சுட்டேளே?” மெசேஜஸ். என்னத்தை பண்ணிட்டா? பூஷணிக்கா பருப்புசிலி ரெசிபி. இவள் போடலையாம். யாரோ விஷமி இவள் பாஸ்வோர்டை ஹேக் செஞ்சு இவள் போட்டதாய் வந்திருக்குன்னு கண்களில் கண்ணீர். எங்கிட்டே மட்டும் “யாரோ நான் பிராபல்யமாவது பிடிக்காம செஞ்சுட்டா,  கண்டுபிடிக்காம விடப் போரதில்லை”.

பூசணிக்காவை யாராவது பருப்புசிலி செய்வாளோ!

பெரீய ஸ்குயர் துண்டாய் வெட்டிக்கணுமாம். ஃபோர்க் வச்சு ரெண்டுபக்கம் குத்திவிடணும். ஒரு 12 துண்டுகளை நன்னா கொதுச்சுட்ட நீரில் 10 நிஷம் மூடிபோட்டு வேகவிடணும். நீரை வடிச்சுட்டு வெள்ளைத்துணியில் பரப்பிப் நல்ல வெய்யலில் காயவைக்கணும். தூசி இலை விழுந்துடாம மெல்லிசா துணியில் மூடிட்டா நல்லது. ஆனா டெயரக்ட் சன்லைட்டில். ஒரு 4 மணி காய்ஞ்சப்புரம் எடுத்துண்டு வந்து பொடிப்பொடியா நறுக்கி அரைச்ச உப்பு காரம் போட்ட பருப்பு விழுதை சித்தே வதக்கிட்டு அதில் இதையும் மத்த காய்கறி மாதிரி போட்டு நசுங்கிடாம ரெண்டு பெறட்டு பெறட்டி எடுத்தா ஆச்சாம். செஞ்சு பாத்தவா சகிக்கலைன்னு கமென்ட்.

“ஆனந்திபாகம் தாழ்ந்து போகும்னு நினைக்கலை. ஜெயிலில் டெத்ரோவில் இருக்கரவாகூட இதை வச்சா சாப்பிடாம தூக்கில் தொங்கத் தயார்னு சொல்லுவான்” விமர்ஸனம். “புதுமைன்னு கண்ட கருமாந்திர ரெசிபீ தேவையா? கேட்டுட்டா. 

அடுத்தவாரம் நடக்கவிருந்த டெலிஷூட்டையும் போஸ்ட்போன் பண்ணிட்டா.

அப்போதான் இந்த மேட்டரில் ஒரு எதிர்பாராத திருப்பம். ஒருத்தர் தான் இதை ட்ரை செஞ்சு பாத்ததாயும், வெட்டின பூஷணிக்காயை எத்தனை பெரீய வில்லையா வேக வைக்கணும்னு கவனம் எடுத்துண்டுட்டா இது அமோகமான டெலீஷியஸ் டிஷுன்னும், பூசணி அதோட துவரம் பருப்பில் உள்ள சத்து குணங்களையும் சிலாகிச்சு பேசி, ஆனந்திபாகம் ஒரு பெரிய மயில்கல்லை தொட்டுத்துன்னும் எழுத, பழையபடி என் ஆத்துக்காரி ஃபேமஸ் ஆக ஆரம்பிச்சுட்டா. முழுசா ரெண்டு சீசன் குக்கரி ஷோ, ஒவ்வொண்ணும் 13 எபிசோட் ஃபூட் ஃபூட் சேனலே களைகட்டித்து.

கிட்சென் அப்ளையென்ஸ் விளம்பரங்களுக்கு கூப்பிட ஆனந்தியை ஆத்தில் பாக்கறதே அபூர்வமா போச்சு. அம்மாதான் அப்பாவுக்கு சமையல் இப்போல்லாம்.

அப்பா அப்புரமா சொன்னர். “உங்கம்மாதான் பொறாமையில் அலமேலு பையனை துணைக்கு சேர்த்துண்டு இவ பாஸ்வோர்டை யூஸ் செஞ்சு புஷணிக்கா பருப்புசிலின்னு ஒண்ணை போட்டான்னு தெரிஞ்சிண்டேன். என்ன செய்யறதுன்னு தெரியலை. உங்கம்மாவை காட்டிக் கொடுக்கவும் முடியாது. அதான் நான் அந்த டிஷை தூக்கலா சிலாகிச்சு விமர்ஸனம் போட காணாது கண்டா மாதிரி எல்லாரும் பூஷணிக்காய் பருப்புசிலையை பண்ணித் தின்னுட்டு அதுவும் ஃபேமஸ் ஆகி எப்படியோ என் மாட்டுப்பொண் பேர் கெட்டுடாம பாத்துக்க முடிஞ்சது. எல்லாத்துக்கும் நான்தான் காரணம்.”

“நீங்க எப்படீப்பா? நீங்க நல்லதுதானே செஞ்சிருக்கேள்!” 

“இல்லைடா. அன்னைக்கு அந்த பைனேப்பிள் ரசத்தை அத்தனை கொண்டாடி இருக்கப் பிடாது. அதுவும் உன் அம்மா மின்னாடி.”