3BHK

82.  3BHK (சிறுகதை சீசன் – 3)

#ganeshamarkalam 

அந்த மாதிரி இடத்துக்கு போயிருக்கப் பிடாது. ரொம்பவே குழப்பிடுத்து. ITயில் வேலை பாத்துண்டு இப்படி ஒரு காரியம் செஞ்சேன்னு சொல்லிக்க தயக்கமா இருக்கு. “டேய்! ராஜேஷ், அவெஞ்சர்ஸ் எண்ட்கேம் ரிலீஸ் ஆயிடுத்து போலாமா?” கொலீக் ராம்கி கேட்டான். “மாலாவும் வரா”. “டிஸ்கோர்ஸ் இருக்கு”ன்னு பசவங்குடி ராமகிருஷ்ணா மட்டில் உக்காந்திண்டிருக்கேன். 

கதை படிக்கரவா வேற ஏதோ விவகாராமான இடத்துக்கு போனேன்னு நினைச்சேளா?. உங்க சிந்தனை அத்தனை கெட்டுப் போய்க் கிடக்கு, நான் என்ன செய்யட்டும்? ஆன்மீகம் கலந்த சமூக நல சொற்பொழிவு.

மூணூநாளா நடக்கறது. எல்லா நாளும் போனேன். பேசியவர் “கற்பு” பத்தி சொன்னர். இரு சாராருக்கும் பொருந்தும், பெண்களை மையப்படுத்தி அர்த்தம் தேடப்பிடாதுன்னு. சொன்னதில் ஆச்சர்யம் பெண்களுக்கே உரிய குணங்களான அச்சம், மடம், நாணம், பயிர்ப்பு என்ற நான்கும் அவாளுக்கு சரிசமமா இருக்குமானால் கற்பில் சிறந்தவர்களாக இருப்பா. கற்பை எப்படிப் பேணிக் காப்பதுன்னு பெண்களை மையமா வச்சு பல கட்டுப்பாடுகளை எல்லா மதத்துலேயும் கொண்டு வந்து அவர்களை அடக்கி ஆளுவதற்கு வழி செஞ்சுண்டுட்டான்னும். ஆனா பராஸ்பர நம்பிக்கையோட அன்பும் காதலும் நிறைந்த இல்வாழ்க்கை தானாவே ஆண் பெண் இருவரையும் கற்போட இருக்க கட்டிப்போட்டு வைக்குமாம்.

ஆண்களுக்கும் இந்த நான்கும் தேவை, குறிப்பா நாணம் அவசியமாம். பெண்மையில்தான் குடும்பமானது உயர்வடைகிறது, ஆகவே பெண்களை பேணிக் காப்பதில் ஆண்கள் பெரும் பங்கு வகிக்க வேண்டும்னு முடிச்சர். குழம்பிட்டேன்.பெசாம மாலாவோட அவெஞ்சர்ஸ் போயிருக்கணும். ராம்கீயை விட்டு பாப்கார்ன், பஃப்ஸ் வாங்கித் தரச் சொல்லி தின்னுண்டே படம் பார்த்திருக்கணும்.

பெங்களூருவில் ஜேபி நகர் 7த் ஃபேஸில் பேச்சலர் அப்பார்ட்மென்ட். ப்ரிகேட் கார்டனியாவில். 3 BHK. ஹாலும் ரெண்டு பெட்ரூம் ஃபர்னிஷட். உனக்கு மட்டும் இத்தனை பெரீய அப்பார்ட்மென்ட் ஏன்னு கேப்பேள். இங்கேயே சிங்கிள் ரூம் செட்டும் இருக்கு ஆனா கிடைக்கலை. 

அம்மாதான் “உனக்கு பாத்திண்டிருக்கோம், 6 மாசத்தில் திகைஞ்சுதுன்னா மாத்த வேண்டாம் பெரீசாவே பாரு, நாங்களும் வந்தா தங்கறத்துக்கு வசதியான்னு. பெருக்கி துடெச்சு மாளலை. கோபம்மான்னு ஒரு தெலுங்குப் பொண்ணை அவளே பாத்து வேலைக்கு வச்சுட்டு சாமான்களையும் வாங்கித் தந்துட்டு போனா. வேலைக்குப் போயிடறதாலே கோபம்மா சனி ஞாயிறு மட்டும்தான் வருவா, ஒரு வாரத்து பத்து, துணி, குப்பை கிளீன் ஆகும்.

வேலை பானர்கெட்டா ரோட்டில். கிட்டக்கேதான். கூட வேலை பாக்கிரவாளுக்கு தனியா இருக்கேன்னு தெரியும். வீட்டுச் சாவி தொலைஞ்சுடுத்துன்னா தெருவில் நிக்கணும், பூட்டை உடைச்சு மாத்தணுமேன்னு ரெண்டு டூப்ளிகேட் செஞ்சு ராம்கீ கிட்டே ஒண்ணும் அம்பரீஷ் கிட்டே இன்னொண்ணையும் தந்திருக்கேன். கூப்பிட்டா எடுத்துண்டு ஓடி வரணும்னு. 

ராம்கீ, அம்பரீஷ், கோவிந்தன், நான் ஒரு கேங்க். அதே ஃப்ளோரில் மாலா, ரம்யா, பார்கவி, வைஷ்ணவி எங்களோட சேர்ந்து சுத்துவா. என்கிட்டே பைக். ராம்கீ கார் வச்சிருக்கான்.  இன்னோவா. எல்லாரும் போணம்னா அதில். பைக்கில் போனாத்தான் வருவம்னு கேர்ல்ஸ் சொல்ல மாத்த மூணும் பைக் வாங்கினா.

ஒவ்வொருத்தரும் ஒரு டைப். பொண்ணரசிகள் ரொம்பாவே வித்யாசமா. மாலா சினிமா பைத்தியம். போனில் எப்போவும் ரெண்டு படம் டவுன்லோட் வச்சிருப்பா. ரம்யாவுக்கு சாப்பிடணும். முடிஞ்சா நாள்பூரா. அவளை ரெஸ்டுரான்ட்டுக்கு கூட்டீண்டு போரவன் இவள் திருப்தியா சாப்டூட்டு எழுந்துக்கர வரைக்கும் பொறுமையா இருக்கணும். பில்லை பாத்து மயக்கம் போடப் பிடாது. பார்கவி அலங்காரப் பிரியை. புதுசாவே உடுத்திப்பள். ஒரு டன் அக்ஸெசரீஸ் வச்சிருக்கா. அவள் நடந்து வரச்சே குறத்தியோன்னு படும். வைஷ்ணவீ கடவுள் பக்தி மிகுந்தவள். அடக்க ஒடுக்கமா, ஆபீஸை விட்டா வீடுன்னு. மாலா கூட வரான்னா ஆத்தில் பெர்மிஷன் கேட்டுண்டு அவளும் வருவா. கோவில் குளம்னு சுத்த லிஸ்டே வச்சிருக்கா. எல்லாருக்கும் கரப்பான்பூச்சி பயம்.

கேங்கில் ஆண்களைப் பத்தியும் சொல்லும்பேள். கதைக்குத் தேவையில்லாத மேட்டர். எல்லார் கிட்டேயும் காமன் விஷயம் இருக்கு. அதான் ஃபிகரைத் தள்ளிண்டு ஊர் பூரா சுத்தறது. யாருக்கும் கல்யாணம் ஆகலை. கை நிரம்ப சம்பளம் வைக்கரான். என்ன பண்றதுன்னு தெரியாம, பிடிச்சதை சிறப்பா செஞ்சுண்டு. 

கோவிந்தன் கேட்டான், “எத்தனை நாளைக்குடா இப்படீ?” “பொகிற வரைக்கும் போட்டம். கல்யாணம் ஆச்சுன்னா அடங்கிடுவோம், பொறுப்பு வந்துடும் இல்லை வயசு ஆனதும் குறைஞ்சுடும்”. காலேஜ் படிக்கரச்சே அத்தனை சுதத்திரத்தை அனுபவிக்காத நாங்க இப்படி ஜாலியா சரியாத்தான் பட்டது.

சொற்பொழிவு போனது என்னமோ நான் மட்டும். ராம்கி, நான், மாலாவைத் தவிர மத்தவாளுக்கு க்ளயென்ட் அஸைன்மென்ட் இருந்தது. அன்னைக்கு 8 மணிக்கு குழம்பிப்போன மனசோட வெளீலே வந்தேன். மறுநா சண்டே. திங்கட்கிழமை ஆபீஸுக்குப் போனதும் மாலாதான் “எங்கே போனாய்?” பெச்சை ஆரம்பிக்க மத்ததும் சூழ்ந்துண்டதுகள். சொன்னேன். “கற்புன்னா என்னன்னு மனசுக்குள் ஒரு கணிப்பு இருந்தது, ஆனா சொற்பொழிவில் குழப்பிட்டார்.”

எல்லாரும் “கற்பு ஆணுக்கும் பொண்ணுக்கும் சமம்.” ஒத்துண்டா. அச்சம் மடம் நாணம், பயிர்ப்புன்னு சொன்னதும் “இதெல்லாம் என்ன”ன்னு ரம்யா கேக்க, வைஷ்ணவி சிரிச்சுட்டா. பார்கவி மட்டும் “இது தெரியாதா”ன்னு கேக்க, “நீ சொல்லுடீ பாக்கலாம்”னு மாலா அவளை மடக்க, “இதெல்லாம் ஆண்களுக்கும் தெரிஞ்சிருக்கணும், அம்பரீஷ், நீ சொல்லு”ங்க அவன் மாட்டிண்டான். 

அச்சம் தெரிஞ்சது. பயப்படுவது. நாணம், ஷேம் ஷேம் ஃபீல் ஆரது. மடம்னு சித்தே யோசிச்சுட்டு முட்டாத்தனம்னு முடிவுக்கு வந்தோம். பயிர்ப்பு யாருக்கும் தெரியலை. கூகிள் செய்யரேன்னு ராம்கி கிளம்ப பேச்சு சீரியஸ் ஆச்சு. இதெல்லாம் தெரியலைன்னா நமக்கு கற்புன்னாலும் தெரியாதுன்னு ஒத்துண்டோம். பார்கவி “உன்னை அந்த ஸ்பீக்கர் வச்சு செஞ்சிருக்கர், உன்னை அங்கே யார் போகச் சொன்னா?”

“இதெல்லாம் காலத்துக்கு ஒவ்வாத விஷயங்கள், கற்புன்னா கல்யாணம் செஞ்சுக்கரத்துக்கு மின்னாடி, ஆனப்புரம் வாய்ச்ச துணையை மட்டும் சார்ந்து ஒழுக்கமா இருப்பது – இப்படி சின்னதா அழகா புரிஞ்சிண்டாலே போதும்”- வைஷ்ணவி முடிச்சுவைக்க, “வீக்கெண்டுக்கு எங்கே போலாம்”னு விவாதம் ஆரம்பிச்சது. 

ஜோக் ஃபால்ஸ்னு அம்பரீஷ் ஆரம்பிக்க, மாலா நான் வரலைன்னுட்டா. உடனே வைஷ்ணவி “ஆத்தில் அத்தனை தூரம் அனுப்ப மாட்டா”, ராம்கீ “லோகலா பிளான் செய்யலாம் எல்லாரும் சணிக்கிழமை காலை 9 மணிக்கு ஃபோரம் மாலில் பிஜ்ஜா ஹட்டில் மீட் செய்யலாம்”னுட்டான். யார் பைக்கில் யார் தொத்திக்கறதுன்னு முடிவெடுத்தோம். என்கூட வைஷ்ணவி. அவாம் ஜெயநகரில், வழீலே ஏறிப்பா.

நிச்சயமா சினிமா, தீனி, லாங்க் ட்ரைவ், ஷாப்பிங், கடைசீலே பப்புன்னும் முடியும். எல்லாரும் ரேபேன் வாங்கிக்கலாம்னு ஒரு ஐடியா. ஒரு பேர் 8000ரூ தான். மாலாவும், பார்கவியும் புது ஜீன்ஸும் வாங்கிப்பாளாம். “எந்த இடத்திலெல்லாம் கிழிஞ்சிருக்கணும்னு நான்தான் சொல்லுவேன்.” இது கோவிந்தன்

ஆனா பாருங்கோ வியாழக்கிழமை கார்த்தாலேயே மேனேஜர் கூப்பிட்டு “ராஜேஷ்! உடனே மும்பை போணம், நாளைக்கு ப்ரொபோசல் சப்மிட் செய்யணும், மும்பை டீம்மோட உக்காந்து ப்ரைஸ் ஃபைனலைஸ் செஞ்சு கொடுத்துட்டு வரவும், தேவைப்பட்டா வீகெண்ட் தங்கி முடிச்சிடு வரணும்”. முடியாதுன்னு எப்படிச் சொல்றது? பசங்க “நீ போயிட்டு வா அடுத்த வாரம் நாமெல்லாம் போலாம், உன்னை விட்டுட்டு போராப்போல ஐடியா இல்லை”ன்னுட்டா.

முதத் தடவை போட்ட பிளேனை கான்செல் செய்யும்படி ஆச்சு.

போன வேலை முடிய திங்கட்கிழமை மத்தியானம் ஆச்சு. ப்ரொபோஸல் சப்மிஷன் செவ்வாய்க் கிழமைதான். ஆகவே பிர்ச்சனையில்லை. எனக்குத்தான் லேட் நைட் தொடர்ந்து வொர்க் செஞ்சு கண் ஜிவ்வுன்னு சிவந்து அசதி. ஃப்ளெட்டுக்கு வந்ததும் படுக்கையில் விழுந்தாப் போதும்னு பட்டது. நுழைஞ்சு விளக்கைப் போட்டுட்டு தூசி வராம இருக்க மூடிட்டுப் போன ஜன்னலை எல்லாம் தொறக்கலாம்னு போனா சிலது தொறந்தே இருக்கு.

மூடி வச்சுட்டுன்னா போனேன்? நன்னா ஞாபகம் இருக்கு. ரெண்டு ரூமிலேயும் பெட் ஸ்ப்ரெட் கசங்கி. இப்படியெல்லாம் வச்சுட்டுப் போகலையே. எனக்கு எல்லாம் டாப் கண்டிஷனுல் இருக்கணும். கார்த்தாலே எழுந்துண்டு எல்லாத்தையும் சீரா உதறிப் போடுவது வழக்கம். சும்மா இருகச்சே படுக்கையில் உக்கார மாட்டேன். அதுக்கு சோஃபா, மூங்கிலில் ராக்கிங்க் சேர் எல்லாம். என்ன ஆச்சு? யாரோ நான் இல்லாதபோது யூஸ் செஞ்சாளா? பூட்டின வீட்டை யார் தொறந்து யூஸ் செய்வா? சாவி என் கிட்டேன்னா?

அப்போதான் நினெச்சுக்கரேன் ராம்கியும், அம்பரீஷும் டூப்ளிகேட் சாவி வச்சிருக்காளே அவா வந்தாளா என்ன? இருக்காதே, அப்படி செய்யரதுன்னா சொல்லிட்டுத்தான் செய்வானுவ? நம்பிக்கைதான். சரி நாளைக்கு பாக்கரச்சே கேட்டுடலாம்னு தட்டிப் போட்டுட்டு தூங்கியாச்சு.

ஆனா எனக்கு பரிச்சயமில்லாத சில வாசனைகள் ரூமில் இருக்கராப் போலே பட்டது. எதுத்த ஃப்ளாட்டில் ஒரு வயசான மாமாவும் மாமியும், அவாளை கூப்பிட்டு யாராவது வந்தாளான்னு கேட்டா என்ன? அதையும் கார்த்தாலே செஞ்சுக்கலாம்னு விட்டாச்சு.

பாதி ராத்திரி திடுக்குன்னு எழுந்துண்டு லைட்டைப் போட்டேன். ஏன் தூக்கம் கலைஞ்சது? ஏதாவது காரணம் இருக்கும். சத்தம் கேட்டதா? எழுந்து போய் ஹால், ஸொச்ச பெட்ரூம், கிச்சன் எல்லாத்தையும் லைட்டைப் போட்டு பாத்துட்டு, ரெண்டு பால்கனி கிளாஸ் டோர்ஸும் சாத்தித்தானே இருக்குன்னு செக் செஞ்சுட்டு, பெரீய டம்ளர் சில்ட் வாட்டர் பிடிச்சு குடிச்சுட்டு படுத்தேன். 

இந்த காம்ப்லெக்ஸ் கட்டரத்துக்கு மின்னாடி காடா இருந்ததாம். பேய், பிசாசு வரத்துக்கு சான்ஸ் உண்டே, அதான். சரி வந்தா என்ன செய்யணும்? தெரியலை. நான் இல்லாதபோது வந்திருக்குமோ? இன்னைக்கும் இவன் பெட்டில் படுத்து தூங்கலாம்னு நான் திரும்ப வந்துட்டது தெரியாம வந்து பாத்துட்டு போச்சோ? 

கார்த்தாலே பைக் எடுக்கரச்சே எதுத்தாத்து கப்பிள் வாக்கிங் போயிட்டு திரும்பினா. “யாரும் வந்தாப்போலே தெரியலை, ஒருநா நாங்களும் வெளியூர் போனம்!” 

ஆபீஸ் போனதும் அம்பரீஷை கேட்டேன். நாசூக்கா. “என் டூப்ளிகேட் சாவி உன்னண்டைதானே பத்திரமா இருக்கு? யார் கிட்டேயும் தரலையோன்னோ?” “இருக்குடா, நா யார் கிட்டே தரப்போரேன் அதுவும் உன்னைக் கேக்காம?” சரீன்னு குடையலை, விட்டுட்டேன். “ஏண்டா கேட்டாய்?” “சும்மாத்தான்”.

ராம்கீ வந்தான். அதே கேள்வி. “கோவிந்தன் கேட்டான், உன்கிட்டே சொல்லிட்டேன்னான், தந்தேன், ஏண்டா ஏதாவது பிர்ச்சனையா?” “இல்லைடா, சும்மாத்தான்”. கோவிந்தன் என் ஃப்ளாட் சாவி வச்சு என்ன செய்வான்? அவன் இந்த வாரம் லீவு. போன் அடிச்சுக் கேக்கலாம்தான். எல்லாரும் நண்பர்கள். தர்ம சங்கடமா ஆச்சுன்னா? போன் போட்டேன். அவுட் ஆஃப் ரீச்சுன்னு வந்தது.

மத்தியானம் லன்ச்சில் கோவிந்தைத் தவிர எல்லாரும் கூடிட்டோம். நான் இல்லாத போது ஆபீஸ் காஸிப் அவா வ்வரிக்க, நான் மும்பையில் மாங்கு மாங்குன்னு வே;லை செஞ்சதை. எப்பவும் போல ஸ்டஃப்ட் பரோட்டா, லஸ்ஸி சாப்டூட்டு சீட்டுக்குப் போலாம்னு கிளம்ப வைஷ்ணவி மட்டும் இன்னும் லஸ்ஸியை மொள்ள உறிஞ்சிண்டிருக்கா. “அவா போட்டம், எனக்கு கம்பேனி தா!” சொல்ல நான் உக்காந்துண்டேன்.

“ராஜேஷ், உன் பெட்ரூம் டெகொர் மாத்தணும். பெட்ஷீட்டெல்லாம் ப்ளைன் கலர். ஆஸ்பத்ரீ மாதிரி. கர்டெயின்ஸும் சகிக்கலை. ஞாயித்துக்கிழமை எங்கூடவா நான் செலெக்ட் செஞ்சு தரேன். ஏஸி வாஸ் இன் குட் கண்டிஷன் தோ!”