தன்வினை .... - 7
By N Krishnamurthy
மறுநாள் காலை பஸ் ஸ்டாப்புக்கு வந்த வினயா, வெகு நேரம் வரை சௌஜன்யா வராதது கண்டு துணுக் குற்றாள். பஸ் வருவதற்கு இன்னும் இரண்டு நிமிடமே இருந்தது. கண்ணுக்கெட்டிய வரையில் பார்த்தபோது சௌஜன்யா கண்ணில் தென்படவில்லை. பஸ் வந்ததும் வினையா பஸ்ஸில் ஏறாமல், ஜன்னல் வழியாக, அக்கவுண்ட்ஸ் டிபார்ட்மெண்டில் இருந்த வேறொரு பெண்ணிடம் தான் அன்று வரமுடியவில்லை என்று ஜகனிடம் சொல்லி விட வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொண்டு கேட்டுக்கொண்டாள்.
பஸ் கிளம்பிச் சென்றதும் அவள் நேராக சௌஜன்யா வீட்டை அடைந்தாள். முன்கதவு சாத்தி இருந்தது. காலிங் பெல் அடித்ததும் உள்ளேயிருந்து வந்த
சௌஜன்யா கதவை பாதி திறந்தாள். உடனே வினயா அவளைப் பார்த்து " என்ன சௌ, இன்னிக்கி நீ ஆபீஸ் வரலையா " என்று கேட்டாள். அதற்கு சௌஜன்யா "எனக்கு உடம்பு சரியில்லை. அதான் வரலை" என்று கூறினாள்.அவள் கதவை முழுவதும் திறக்காமல், வழியை அடைத்து கொண்டு நின்று கொண்டிருந்தாள்.
" எனக்கு போன் பண்ணி சொல்லி இருக்கலாமே. எதுக்கு சொல்லலை" என்ற வினயா "நான் உள்ளே வரலாமா,கூடாதா "என்று கேட்டாள்.
அவளை உள்ளே அனுமதித்த சௌஜன்யா. " எல்லா விஷயத்தையும் நீ என்னிடம் சொல்றயா என்ன? அதே போல நான் உன்னிடம் எல்லாவற்றையும் சொல்ல வேண்டும் என்று நீ எப்படி எதிர்பார்க்கலாம் " என்றாள். வினயா "என்ன ஒரு மாதிரி பேசுகிறாய்" என்றாள். அதற்கு சௌஜன்யா
" இப்பொழுது தான் எனக்கு புரிந்தது. பிறர் நம்மை எப்படி நடத்துகிறார்களோ, நாமும் பிறரை அப்படியே நடத்த வேண்டும் என்று " எனக் கூறினாள். " ஏதோ பீடிகைப் போட்டு பேசுகிறாய். என்னால் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை" என்றாள் வினயா. " நான் தான் உன்னை புரிந்து கொள்ளாமல் இருந்து விட்டேன்" என்றாள் சௌஜன்யா. வினயாவிற்கு ஓரளவுக்கு விஷயம் புரிய ஆரம்பித்தது. " ஜகன் நேற்று பேசியதை பற்றி நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறாய் என்று நான் நினைக்கிறேன். இப்பொழுது உன்னிடம் சொல்லி விடுகிறேன். அன்று ஒரு நாள் உன் அம்மாவுக்கு ஜுரம் என்று நீ ஆபிசுக்கு வராமல் இருந்தபோது ஜகன் என்னிடம் வந்து இன்டேரக்ட்டாக ப்ரொபோஸ் செய்தார். ஆனால் அதற்கு நான் இன்று வரை பதிலே சொல்லவில்லை" என்று கூறினாள். இதைக் கேட்ட சௌஜன்யா
கடுப்பாக " இது உன் பர்சனல் விஷயம். உனக்கும் ஜகனுக்கும் இடையில் நடக்கும் இந்த விவகாரத்தை பற்றி நான் கேட்க இஷ்டப்படவில்லை" என்று கூறினாள். "என்னடி சௌ,ஒரு மாதிரியா பேசற" என்றாள் வினயா. அதற்கு சௌஜன்யா "வேறு எப்படி பேச வேண்டும் என எதிர்பார்க்கிறாய்" என்று கேட்டாள். இதைக் கேட்ட வினயா அவள் கைகளைப் பிடித்துக் கொண்டு " ஜகன் என்னிடம் ப்ரபோஸ் செய்தது உண்மைதான். ஆனால் நான் அவருக்கு இன்று வரை பதிலே சொல்லவில்லையே" என்று கூறினாள். அதற்கு சௌஜன்யா " நீ அப்படி பதில் சொல்லாமல் இருப்பதே கிட்டத்தட்ட சம்மதம் என்று சொல்வதைப் போல் இருக்கிறது. உனக்கு இதில் சம்மதம் இல்லை என்றால் நீ அன்றே சொல்லி இருக்க வேண்டும்" என்று கூறினாள்.
" என்னால் ஒரு முடிவுக்கு வர முடியல . சௌ, இந்த விஷயத்தில் நீ என்ன நினைக்கிறாய்" என்று கேட்டாள் வினயா.
சௌஜன்யா சிறிது காட்டமாக" நான் ஒரு அந்நிய மனுஷி. என்னுடைய அபிப்பிராயம் இதில் எடுபடாது.சொல்லவும் மாட்டேன்.உனக்கு சம்மதம் இருந்தால் அவரிடம் அதை சொல்லிவிடு . இல்லை என்றாலும் சொல்லிவிடு. என்னை விட்டு விடு" என்று கூறினாள்.
" என்னடி இப்படி எல்லாம் பேசுகிறாய் சௌ " என்றால் வினயா,கண்களில் எட்டிப்பார்த்த கண்ணீரை துடைத்தபடியே. அதற்கு சௌஜன்யா " நம்முடைய இந்த நாலு வருஷம் நட்பில் நான் ஏதாவது உன்னிடம் ஒளித்திருக்கிறேனா. அதே போல் தான் நீயும் இருப்பாய் என்று நான் எதிர்பார்த்தது என் முட்டாள்தனம்" என்று கூறினாள். இதற்கு வினயா மிகவும் சிரமப்பட்டு " தோ பார் டி .உன்னிடம் நான் மறைக்க வேண்டும் என்று நினைக்கவில்லை திடுமென்று அவர் கேட்டதால் என்ன செய்வது என்று எனக்கு தெரியவில்லை ஒரே குழப்பமாக இருந்தது. அடுத்த நாள் நான் உன்னிடம் சொல்லி இருக்கலாம். சொல்லி இருக்க வேண்டும் .ஏனோ சொல்ல வேண்டும் என்று எனக்கு தோன்றாமல் இருந்து விட்டது. இதற்கு நான் உள்ள மன்னிப்பு கேட்டுகறேன்" என்று சொன்னாள். " நான் யார் உன்னை மன்னிக்க" என்று பதில் அளித்தால் சௌஜன்யா.
இப்படி மாறி மாறி வினயா அவளை சமாதானப்படுத்த முயல்வதும், அதற்குப் பிடி கொடுக்காமல் சௌஜன்யா பேசுவதுமாக இருந்ததால் ஒரு கட்டத்தில் சலிப்படைந்த வினயா " நான் என்ன சொன்னாலும் நீ கேட்பதாக இல்லை. ஏதோ கோபத்தில் இருக்கிறாய். நான் வருகிறேன்" என்று கூறி கிளம்பினாள்.
வீட்டுக்கு திரும்ப வந்த மகளைப் பார்த்து விமலா "என்னடி ஆபீஸ் போகாமல் வந்து நிக்கற" என்று கேட்டாள். " ஒண்ணும் இல்லம்மா. கொஞ்சம் தலைவலியாக இருந்தது. அதனால்தான் திரும்பி விட்டேன்" என்று கூறி தன் அறைக்குச்சென்றாள்.
No comments:
Post a Comment