ஆத்மா நந்தா - 24

 ஆத்மா நந்தா - 24

By N Krishnamurthy 

மங்களத்துக்கு கல்யாணம் நடந்தபோது அவள் வயது பதிமூன்று. அப்போது அவள் பெரியவளாகவில்லை. திருமணம் முடிந்து ஒரு வருடம் கழித்து அவள் பெரியவளானாள். அப்போதுதான் அவளை ஆத்மநாதனின் வீட்டுக்கு கொண்டு போய் விட்டார்கள். இரண்டு மாதம் கழித்து சாந்தி முகூர்த்தத்துக்கு நாள் குறிக்கப்பட்டது. சாந்தி முகூர்த்த அறையில் உள்ளே ஆத்மநாதன் காத்துக் கொண்டிருக்க, மங்களம் பால் சொம்புடன் நுழைந்தாள். அவளுக்கு ஒரு வித தயக்கமும், பயம் கலந்த படபடப்பும் இருந்தது. ஆத்மநாதனுக்கு அப்போது வயது 19. அதுவும் இரண்டாம் கெட்டான் வயது தான். ஆனால் அவருக்கு சிறிதளவு உலக ஞானம் இருந்தது. மங்களத்தை உட்காரச் சொன்னார். அவள் உட்காரவில்லை. நின்று கொண்டேயிருந்தாள். பின்பு மிகவும் வற்புறுத்தி அவளை உட்கார வைத்தவர் அவளிடம் மெதுவாக பேச்சு கொடுத்து அவளுடைய பயத்தை ஓரளவுக்கு தெளிவித்தார். ஒரு மணி சென்றதும் அவளுக்கு சகஜ நிலைமை திரும்பியது. சிறிதளவு பேச ஆரம்பித்தாள். திடீரென்று அவரது வலது கையை பார்த்தவள் "என்ன, உங்களுக்கு வலது கையில் ஆறு விரல் இருக்கிறது" என்றாள் ஆச்சரியத்துடன். இதைக் கேட்டு ஆத்மநாதன் "ஆமாம். உனக்கு இதை யாரும் கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி சொல்லலையா"என்று கேட்டார்.

" இல்லையே, யாரும் நேக்கு சொல்லலை" என்றால் மங்களம். "இது மாதிரி ஆறு விரல்கள் இருந்தா அது அதிர்ஷ்டமா "என்று கேட்டாள் அவள்."அதிர்ஷ்டமா இல்லையான்னு நேக்கு தெரியாது. எங்க தாத்தாவுக்கும் இதுபோல ஆறு விரல்ககள் இருந்ததா சொல்றா. ஆனா எனக்கு இதில் ஒரு சிரமம் இருக்கு" என்றார் அவர்.

" என்ன சிரமம்" என்று கேட்டாள் அவள். " ஒவ்வொரு விரலுக்கும் ஒரு பேர் இருக்கு. கட்டவிரல், ஆள்காட்டி விரல், நடுவிரல், மோதிர விரல், சுண்டு விரல்னு ஐந்து விரலுக்கும் தனித்தனி பேர் இருக்கு. சுண்டு விரலுக்கு அடுத்தபடி இருக்கும் எனது ஆறாவது விரலுக்கு என்ன பேர்னு நேக்கு தெரியலை. இதுதான் எனக்கு சிரமம்" என்று கூறினார். உடனே மங்களம் " நீங்க ஒண்ணு பண்ணுங்கோ. அதை சின்ன சுண்டு விரல்னு சொல்லுங்கோ" என்று கூறி சிரித்தாள் .மங்களத்தின் நகைச்சுவை பேச்சை அவர் மிகவும் ரசித்தார். இப்படி முதலிரவில் ஆரம்பித்த அவர்களது சௌஜன்ய மனோபாவம்,பிற்பாடு அவர்கள் தாம்பத்யத்தில் ஈடுபட உறுதுணையாக இருந்தது.

இதெல்லாம் மங்களத்திற்கு இம்மியும் பிசகாமல் இப்போது ஞாபகத்திற்கு வந்தது. நந்துவின் உருவம் தான் சிறியதாக இருந்ததே தவிர மங்களத்தின் கண்களுக்கு அவன் ஆத்மநாதனாகவே காட்சி அளித்தான். இதற்காகத்தான் மங்களம் காத்துக் கொண்டு இருந்தாள் போலும். அவளது வாய் ஈனஸ்வரத்தில் "வந்தூட்டேளா"என்று முனகிய அடுத்த நொடி நந்துவின் கையை பிடித்திருந்த அவளது கை கீழே விழுந்தது. தலை சாய்ந்தது. இதை பார்த்துக்கொண்டிருந்த சுந்தரம் "அம்மா போய்ட்டாயா" என்று கத்தினார். யாரோ சென்று எதிர் வீட்டில் டாக்டர் பாலசுப்ரமணியத்தை அழைத்து வந்தார்கள். அவர் வந்து மங்களத்தை சோதனை செய்த பின் "ரெண்டு நிமிஷம் முன் உயிர் பிரிந்து இருக்கிறது" என்றார்.எல்லோரும் கதறிக்கதறி அழுதார்கள். இதற்குள் நந்து பயப்பட போகிறான் என்று அவனை மங்களத்தின் அருகில் இருந்து எடுத்துச் சென்றாள் வசந்தி. நந்து திரும்பிப் போகும்போது அவன் முகத்தைப் பார்த்த தேஜோமய குருக்கள் திடுக்கிட்டார். நந்துவின் பார்வை ஆத்மநாதன் பார்வை மாதிரியே இருந்தது அவருக்கு. நந்துவினுடைய வலது கையில் ஆறு விரல்கள் இருந்ததையும் அவர் பார்க்க தவறவில்லை. அவர் மனதிற்குள் " முருகா.என் அப்பனே. இது எப்படி சாத்தியம்?

இப்படிக்கூட நடக்குமா? இதுக்கு தான் மங்களம் காத்திருந்தாளா. அப்பனே உன் கருணையே கருணை" என்று நினைத்துக் கொண்டார்.

மங்களத்தின் இறுதி ஊர்வலத்தில் தக்ஷிணாமூர்த்தியும் கலந்து கொண்டார். திரும்பி வந்ததும் குளித்தார். எல்லோரும் குளித்துவிட்டு வந்து சாப்பிட்டார்ககள். கிட்டத்தட்ட ரெண்டு மணி கழிந்ததும் சுந்தரத்திடமிருந்து "போகும்போது சொல்லிக் கொண்டு போக கூடாது என்று கூறுவார்கள்" என்று கூறிவிட்டு தெக்ஷிணாமூர்த்தி வசந்தி, நந்துவுடன் ஆட்டோ பிடித்து கும்பகோணம் பஸ் ஸ்டாண்டுக்கு விரைந்தார். மறுநாள் அனைவரும் குருவாயூர் போய் சேர்ந்தனர்.

இதற்குப் பின்னர் நந்துவுக்கு தமிழ் வார்த்தைகள் பேச வரவேயில்லை. யாராவது தமிழில் பேசினால் கூட அவனால் அதை புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. கணேசன் நம்பூத்ரி கூறியது தெஷிணாமூர்த்திக்கு ஞாபகத்திற்கு வந்தது. ஏதோ ஒரு குறிப்பிட்ட துர் சம்பவத்திற்கு பிறகு அவன் தன்னுடைய பூர்வ ஜென்ம ஞாபகத்தை முற்றிலுமாக மறந்து விடுவான் என்பது மட்டுமில்லாமல் முன் ஜென்மத்தில் அவன் சுந்தரத்தின் குடும்பத்தில் ஒரு அங்கத்தினனாக இருந்திருக்கிறான் என்பதையும் புரிந்து கொண்டார். ஆனால் என்ன உறவு என்று அவரால் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. அவரைப் பொறுத்தவரையில் தலைக்கு வந்தது தலைப்பாயோடா போயிற்று என்றுதான் நினைத்தார்.