தன்வினை....-15

 தன்வினை....-15

By N Krishnamurthy 

அடுத்த நாள், முதல் நாளிரவு ஒன்றுமே நடக்காத மாதிரி, ஆபீஸ் போனாள் வினயா.வழக்கம்போல சௌஜன்யாவும் பஸ்ஸில் ஏறினாள். மிக ஜாக்ரதையாக வினயா அமர்ந்திருந்த சீட்டுக்கு பின்புறம் நாலு ரோ தள்ளி அமர்ந்து கொண்டாள்.

அன்று தலைவலியால் அவதிப்பட்ட கணேசன் ஆபீசுக்கு லீவ் போட்டிருந்தார்.

கணேசனும், விமலாவும் வினயா எதனால் இப்படி கூச்சல் போட்டாள் என்பது குறித்து பேச ஆரம்பித்தார்கள். "சாயங்காலம்  வரும் போது எதையாவது பாத்து பயந்து கொண்டு இருப்பாளோ" என்றாள் விமலா. "இருக்கலாம்" என்றார் கணேசன். " டாக்டர் கிட்ட போய்  காமிக்கலாமா"  என்று கேட்டாள் விமலா. "ஒண்ணு, ரெண்டு நாள் பொறு .அப்புறம் அதை செய்யலாம் " என்று கூறினார் கணேசன். " "கல்யாணத்துக்கு இருக்கிற பொண்ணுக்கு இப்படி ஆயிருக்கு. பையனாத்துக்கு ந்யூஸ் போனா அவ்வளவுதான். நேக்கு அடி வயித்தை கலக்கறது" என்றாள் விமலா. கணேசனுக்கும் அப்படித்தான் இருந்தது. ஆனால் அவர் ஆண் பிள்ளை. தன் கவலையை  எல்லாம் வெளியில் சொல்ல முடியுமா. அவர் தன் மனைவியை பார்த்து "தோ பார் விமலா. நம்ம யாருக்கும் எந்த கெடுதலும்  பண்ணல. பகவான் நம்மளை காப்பாத்துவான்" என்று கூறி தேற்றினாரே தவிர உள்ளூர அவருக்கு பயம் இருந்தது.

மாலை 4 மணி இருக்கும். கணேசன் படுக்கை அறையில் படுத்து உறங்கிக் கொண்டிருந்தார்.

காலிங் பெல் அடிக்கும் சத்தம் கேட்டது. யாராக இருக்க முடியும் என்று நினைத்த விமலா கதவைத் திறந்தாள்.  வெளியில் நின்று கொண்டிருந்த ஜகனையும், வினயாவையும் பார்த்து 'ஏதோ நடந்திருக்கிறது' என்று ஓரளவுக்கு புரிந்து கொண்டாள். தன் பதட்டத்தை வெளியில் காண்பிக்காமல் விமலா "உள்ளே வாங்கோ" என்றாள். இருவரும் உள்ளே நுழைந்தனர். வினயா கிடுகிடுவென்று தன் அறைக்கு சென்று விட்டாள். ஜகனை பார்த்து " காபி சாப்பிடறேளா "என்று கேட்டாள் விமலா."அர  டம்ளர் கொடுங்க மாமீ" என்றான் ஜகன். காபி கலந்து கொண்டு வந்து கொடுத்துவிட்டு "என்ன ஆச்சு"என்று கேட்டாள் விமலா. ஜெகன்  மெல்லிய குரலில் " என்ன சொல்றதுன்னே தெரியல மாமி. ரெண்டு மணிக்கு அக்கவுண்ட்ஸ் மேனேஜர் பணிக்கர் வினயாவை கூப்ட்டு ஏதோ சந்தேகம் கேட்டிருக்கார். திடீர்னு அவர பார்த்து இவ  உரத்த குரலில் கன்னா பின்னா என்று திட்ட ஆரம்பித்திருக்கா. ஒரு சமயத்தில அவரை அடிக்க கையையும் ஓங்கி இருக்கா. அவர் ஒரு வழியாக இவளை சமாளிச்சு , என்னை அவருடைய கேபினுக்கு கூப்பிட்டு அனுப்ச்சார். நான் உள்ளே போனதும் நிலைமையை புரிஞ்சுண்டேன். இவ சார்புல அவர்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்டுண்டேன். ஆனா அவர் ரொம்ப பெரிய மனுஷன். இவளுக்கு ஏதோ ஆயிருக்கூன்னு புரிஞ்சுண்டார். காதும் காதும் வெச்ச மாறி , இந்த விஷயம் யாருக்கும் தெரியாம பாத்துண்ட அவர்,வினயாவை ஆத்துக்கு கூப்டுண்டு போக சொன்னார். இதன் பிறகு  வினயாவை அங்கே வெச்சிருப்பது சரியில்லை என்று நெனச்சுண்டுண்டு அவளை அழச்சுண்டு வந்தூட்டேன்"  என்று கூறினான்.

" உங்க மேனேஜர் ரொம்ப தப்பா நினைச்சுண்டாரோ" என்றார் விமலா." அதான் முதல்லே இல்லேன்னு சொன்னேனே மாமி. இவ மனசளவுல ஸ்டெரஸ் ஆயிருக்கான்னு நெனக்கறார். அவர் தான் என்ன கூப்பிட்டு இவள லீவ் அப்ளை பண்ண சொல்லு.  டாக்டர பார்க்க சொல்லு. உடம்பு சரியானதும் ஆபீஸ் வரட்டும்.ஆபிஸ்ல இந்த விஷயம் யாருக்கும் தெரிய வேண்டாம் என்று சொன்னார்" என்றான்.

பின்னர் அவன் "என்ன ஆச்சு மாமி வினயாவுக்கு"என்றான் கவலையுடன். "வினயா இதுவரை இப்படி நடந்துண்டதே  இல்லை.நேத்து சாயங்காலம் தான் இது மொத மொதல்ல ஆரம்பிச்சது. நேத்து  சாயங்காலம் எங்கிட்டயும், இவர் கிட்டயும்  இப்படித்தான் கத்தினாள் " என்றாள் விமலா.

"ஏன் மாமி. வினயாவை ஏதாவது ஒரு டாக்டரிடம் சென்று காட்டினால் என்ன" என்று கேட்டான் ஜகன். 

இதற்குள் ஹாலில் ஏதோ சத்தம் கேட்க,தூக்கத்திலிருந்து விழித்த,  கணேசன் அறையிலிருந்து வந்தார். அங்கிருந்த ஜகனை பார்த்ததும் அவருக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. அவரைப் பார்த்ததும் மரியாதையை காரணமாக ஜகன் எழுந்திருக்க  முயன்றான் . "நீங்க உக்காரங்க"  என்று கூறினார் அவர். அவரிடம் விமலா நடந்ததையெல்லாம் விவரித்தாள். இதன் பிறகு ஜகன் அவர்களிடம்"  டி. நகரில எனக்கு தெரிஞ்சு ஒரு  பெண் மனநல மருத்துவர் இருக்கிறார். நான் அவரிடம் அப்பாயின்மென்ட் பிக்ஸ் பண்ண பாக்கறேன்.  உங்களுக்கு போன் செஞ்சு அப்பாயின்மென்ட் விவரத்தை சொல்றேன். நானே வந்து வினயாவை அவளிடம் அழச்சுண்டு போறேன்" என்று கூறினான். "இப்போ  நான் கிளம்பறேன்" என்று சொன்னான் அவன்.விமலாவும், கணேசனும் திக்பிரமையுடன் இருப்பதை கண்ட அவன் " நீங்க எதைப் பத்தியும் கவலைப்பட வேண்டாம். இதனால் கல்யாணம் நிந்து  போயிடும்னு நீங்கள் நெனைக்க வேண்டாம். என்னைக்கு வினயா முழுசும் குணமடயாராளோ , அது எத்தனை வருஷமானாலும் சரி, அதுக்கப்புறம்தான் எங்க கல்யாணம். நான் அவளுக்காக காத்திருப்பேன்.

எங்கப்பா, அம்மாவையும் இதுக்கு ஒத்துக்கவைப்பேன்" என்று கூறிவிட்டு  கிளம்பினான். அவன் கைகளை பிடித்து கொண்ட கணேசன் "உங்களுக்கு பார்மலா நன்றின்னு சொன்னான்னு போறுமான்னு தெரியல. எங்க கஷ்டத்ல நீங்களும் பங்கேத்துகறத எங்களாள நெனச்சு கூட பாக்கமுடியல "என்றார் கம்மிய குரலில். "இப்படியெல்லாம்பேசி என்னை அன்னியபடுத்தாதேங்க" என்ற ஜகன் தன் வீட்டிற்கு கிளம்பினான்.

அவன் சென்ற பின் விமலா "என்ன அருமையான பையன்" என்று கூறினாள். அதற்கு கணேசன் " தங்கமான பையன் தான். ஆனா இவர் சொல்றத   இவர்  அப்பா, அம்மா கேப்பாளான்னு தெரியல .பாக்கலாம், ஈஸ்வரோ ரக்ஷது"என்றார்.

இப்படி இவர்கள் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது வினயா ரூமில் இருந்து வெளியே வந்தாள். "என்னம்மா ஜகன் கெளம்பி போய்ட்டாரா.  நான் வழக்கம் போல பஸ்ஸிலே வந்திருப்பேன். அவர்தான் அவருடன் என்னை அழச்சுண்டு வந்துட்டார்" என்று கூறினாள்.இதைக்கேட்ட விமலா"என்ன நடக்கிறது என்று இவளுக்கே புரியல. இவளிடம் இத பத்தி பேசினாலும் இவளுக்கு புரியாது"என்று எண்ணி வாளாயிருந்தாள்.