ஆத்மா நந்தா -25
By N Krishnamurthy
பத்து, பதினைந்து நாட்கள் போனது. வசந்தி தெக்ஷிணாமூர்த்தியிடம் "நாம் நந்துவையும் அழசிண்டு பெரிங்கோட்டுக்கரா போய் வருவோமா "என்றாள். தெக்ஷிணாமூர்த்தியும் கணேசன் நம்பூத்ரி வாயிலாக,நந்துவுக்கு பூர்வ ஜென்ம ஞாபகம் முற்றிலும் விட்டுப்போயிற்று என்று கேட்க ஆசை.
"சரி.ஞாயிற்றுக்கிழைமை போகலாம்" என்றார்.
அடுத்த ஞாயிற்றுக்கிழமை மூவரும் பெரிங்கோட்டுக்கராவுக்கு போய் சேர்ந்தனர்.
கணேசன் நம்பூத்ரி வழக்கமான இடத்தில் அமர்ந்திருந்தார். தெக்ஷிணாமூர்த்தியை பார்த்ததும் ஞாபகம் வந்ததற்கு அடையாளமாக அவரைப்பார்த்து சிரித்தார். அவரிடம் மனைவியையும், குழந்தையயும் அறிமுகப்படுத்திய பின் நடந்ததை விவரித்தார் தெக்ஷிணாமூர்த்தி.
அதைக்கேட்ட நம்பூத்ரி கண்களை மூடி, ஐந்து நிமிட தியானத்திற்கு பிறகு கண்ணை திறந்து, அவர்களிடம் "உங்க குழந்தை பூர்வ ஜென்ம ஞாபகத்தை முற்றிலும் இழந்து விட்டிருக்கிறான். ஊருக்கு போனதும் ஒரு ஏகாதசி அன்று குழந்தையை குருவாயூரப்பனுக்கு அங்க பிரதக்ஷணம் பண்ண வெய்யுங்கோ" என்றார்.
அவர்கள் கிளம்புமுன் நம்பூத்ரி அவர்களைப்பார்த்து "போனஜென்மாவில் உங்க குழந்தை என்னவாக இருந்தான்னு தெரியவேண்டாமா" என்று கேட்டார்.பின்பு அவர்கள் பதிலுக்கு காத்திராமல் அவர் " இப்போ மரிச்சு போன ஸ்த்ரீதான் போன ஜென்மாவில் இவனோட பார்யாள்"என்றார்.
தெக்ஷீணாமூர்த்திக்கும்,வசந்திக்கும் நடந்ததெல்லாம் தெள்ளத்தெளிவாக விளங்கின.வசந்தி அவரிடம் " இங்கு வந்தால் திரும்பத் திரும்ப வந்து கொண்டே இருக்க வேண்டும் என்று கூறுகிறார்களே. வராமல் இருந்தால் ஏதாவது கெடுதல் நடக்கும் என்றும் கூறுகிறார்களே. அது உண்மையா" என்று கேட்டாள். அதைக் கேட்ட கணேசன் நம்பூதிரி சிரித்தார்.
"இதெல்லாம் கட்டுக்கதை. இங்கு உள்ளவர்கள் எல்லோரும் என் மாதிரி பணத்த ஆசை இல்லாதவர்கள் இல்லை. நிறைய பேர்களுக்கு பணம் தேவைப்படுகிறது. அவர்களுக்கு பணம் எப்படி கிடைக்கும்? உங்களைப் போன்றவர்கள் இங்கு வந்து கொண்டே இருக்க வேண்டும். அப்போதுதான் அவர்களுக்கு பணம் கிடைக்கும். அதனால்தான் அவர்கள் அப்படி கூறுகிறார்கள் நீங்கள் அதுபோல வந்து கொண்டிருக்க வேண்டிய அவசியமே இல்லை. இப்பொழுது உங்களையே எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். உங்களுடைய வேலை நல்லபடியாக முடிந்து விட்டது. இனிமேல் நீங்கள் வரவேண்டும் என்று தீர்மானித்தால் அன்றி இங்கு வர வேண்டிய அவசியம் இல்லை" என்று கூறினார். அவரை மூவரும் வணங்கினார்கள். அவருக்கு காணிக்கையாக 1000 ரூபாய் கொடுத்துவிட்டு சுவாமி தரிசனம் செய்தார்கள். திருச்சூரை அடைந்து திருவெம்பாடியில் உள்ள ராதாகிருஷ்ணன், கார்த்தியாயினி வீட்டுக்கு சென்றார்கள். நடந்ததையெல்லாம் ஒன்று விடாமல் பெற்றோரிடம் விவரித்தாள் வசந்தி.
இதைக்கேட்ட அவர்கள் " பல செய்திகள் இது மாதிரி பத்திரத்தில் (ந்யூஸ் பேபரில்) வந்து படித்திருக்கிறோம். நமது குடும்பத்திலே இப்படி நடக்கும் என்று யார் கண்டார்கள் " என்றார்கள்.மூவரும் இரவு அங்கு தங்கி விட்டு மறுநாள் காலை குருவாயூருக்கு கிளம்பிச் சென்றார்கள்.
குருவாயூரப்பன் அருளால் தெக்ஷிணாமூர்த்தி குடும்பம் குறை ஒன்றும் இல்லாமல் காலத்தை கடத்திக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.
நீங்கள் யாரேனும் குருவாயூர் செல்வதாயிருந்தால், ஒரு வேளை நந்தாவை பார்க்க நேரிடலாம். அவன் சின்ன குழந்தையாயிருப்பான் என்று நீங்கள் நினைத்தால், ஏமாந்து போவீர்கள். இப்போது அவன் இருபது வயது நிரம்பிய வாலிபனாக இருக்கக்கூடும்.
பூர்வஜென்ம வாசம் எல்லோருக்கும் இருப்பதில்லை.அப்படி ஒருவனுக்கு இருக்கும் பட்சத்தில் அவனால் அதன் விளைவுகளை தாங்க முடியுமா என்று தெரியவில்லை.
கதையின் தலைப்பு புரிந்ததா?
*(முற்றும்)*
No comments:
Post a Comment