தன்வினை....-28
By N Krishnamurthy
அதற்கு ஒரு வாரம் கழித்து சிதம்பரம் வந்திருந்தார். அவரும் இரண்டு நாட்கள் இருந்து விட்டு சென்றார்.
கிட்டத்தட்ட முப்பது நாட்கள் பூஜை முடிந்தது. வினயாவின் போக்கில் நிறைய மாற்றங்கள் தெரிந்தன. முன்பு மாதிரி பூஜையின் போது எழுந்து செல்ல முயற்சிப்பதில்லை. முன்னம் மாதிரி அதிகம் கத்துவதும் இல்லை . ஆனால் மிகவும் சோர்வாக இருந்தாள்.
பூஜை நாற்பதாவது நாள் நடக்கும் பொழுது ஜகனும், சிதம்பரமும் சேர்ந்தே வந்திருந்தார்கள். ஜகனுக்கு வினயாவை பார்க்கும் போது மிகவும் ஆச்சரியமாக இருந்தது. அவள் மிகத் தெளிவாக இருந்தாள். அன்று மாலை கேசவ தாஸ் கணேசன், ஜகன், சிதம்பரம் மற்றும் விமலாவை கூப்பிட்டு அனுப்பினார். வினயா ரூமில் படுத்து தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். அப்பொழுது கேசவதாஸ் அவர்களிடம் "பொண்ணு எப்படி இருக்கா" என்று கேட்டார். இதைக் கேட்ட விமலா "ரொம்ப நல்ல குணம் தெரியறது. அனேகமா முற்றிலும் சரியா போய்ட்டான்னு நெனைக்கிறேன்" என்றாள். அதற்கு கேசவ தாஸ் " அதே. பொதுவாக இதுபோல கேஸ்களில் 42 ஆவது நாளில் பரிபூரண குணம் ஆகிவிடும். மீதி ஆறு நாட்கள் அவர்கள் பூஜையில் மிகுந்த ச்ரத்தையுடன் பங்கு கொள்வார்கள்" என்று கூறினார். சிதம்பரம் அவரிடம்" 48ம் நாள் பூஜை முடிந்த உடனே நாங்கள் இவளை சென்னைக்கு அழைத்துக் கொண்டு சென்று விடலாமா" என்று கேட்டார். "தாராளமாக சென்றுவிடலாம். போகும் போது ஒரு முறை சோட்டானிக்கரா பகவதி அம்மன், திருசூர் வடக்குநாதர் , குருவாயூர் கிருஷ்ணன் ஆகிய தெய்வங்களை தரிசனம் பண்ணீட்டு போங்கோ. இதுவரை நீங்கள் கொடுத்த எண்பதாயிரம் போதும். மேல் கொண்டு நீங்கள் ஒன்றும் எனக்கு தர வேண்டாம்"என்று கூறினார்.
அன்று மாலை வினயா கண் விழித்ததும் ஜகனைப் பார்த்து "கொஞ்சம் வாக்கிங் போயிட்டு வரலாமா" என்று கேட்டாள். ஜகன் மிக சந்தோஷமாக "தாராளமாக போய்ட்டு வரலாம்" என்று கூறி அவளை அழைத்துக்கொண்டு அருகில் இருந்த ஆற்றங்கரை பக்கம் போய் சேர்ந்தான்.
ஆற்றங்கரையில் ஒரு பெரிய அரசமரம் இருந்தது . அதற்கடியில் கருங்கல்லாலான பெரிய மேடை இருந்தது. அதன் மேல் இருவரும் அமர்ந்து கொண்டார்கள்.
ஆற்றின் நீர் மேல் தவழ்ந்து வந்த தென்றல்,இவர்கள் இருவரையும் ஜில்லென வருடிக் கொடுத்தது. வினயா அவனிடம் " இப்பல்லாம் நான் ரொம்ப ரிப்ரெஷிங்கா பீல் பண்றேன். மனசுல, இந்த ஆத்துல அடிக்கிற அலை மாதிரி சந்தோஷம் அலை பாயறது . இப்பல்லாம் தூக்க மாத்ரை இல்லாமலே நண்ணா தூங்கறேன். நேத்து தான் அப்பா, அம்மா கிட்ட பேசினேன். எனக்கு என்ன ஆச்சுன்னு சொன்னா. அவா சொன்னத கேக்கும் போது எனக்கு ஆச்சரியமா இருந்தது. யார் எனக்கு இப்படி செஞ்சிருக்க முடியும்னு நேக்கு தோணவே இல்லை. இதை எல்லாம் விட ரொம்ப முக்கியமான விஷயம். ஒரு சராசரி ஆண் பிள்ளையா இருந்தா, நிச்சயமான ஒரு பெண்ணிற்கு இதுபோல ஆனவுடன் எப்படிடா தப்பிச்சிண்டு போகலாம்னு தான் யோசித்து இருப்பான். ஆனா நீங்க ஒரு சாதாரண ஆண் இல்ல. என்னை எந்த சமயத்திலும் கைவிடக்கூடாது என்ற வைராக்கியத்துடன் எனக்கு உடம்பு சரியாக இவ்வளவு தூரம் உழைச்சு இருக்கீங்க. இதுக்கு நான் எப்படி நன்றி சொல்றதுன்னு தெரியல. நமக்குள்ள இருக்கிற பந்தம் பூர்வ ஜென்மத்திலேந்து தொடரர்தூன்னு நேக்கு தோணறது "என்றாள் உணர்ச்சி பெருக்குடன். ஜகன் " என்னைக்கு நீ ஆபீஸ்ல முதல்ல நுழஞ்சயோ அன்னைக்கே நீ என் மனசுல நொழஞ்சூட்ட. நீதான் என் மனைவீன்னு தீர்மானிச்சூட்டேன். அதன் பிறகு நடந்ததெல்லாம் என்னை பொறுத்தவரை தேவையில்லாதது என்று நினைக்கிறேன். நீ பரிபூரணமாக குணமாயிட்டத பார்க்கும்போது சந்தோஷமாக இருக்கு.மெட்ராஸ் போனதும் கூடிய சீக்கிரம் ஒரு நல்ல முகூர்த்த நாளாக பார்த்து, நாம் இருவரும் மணவாழ்க்கையில் அடி எடுத்து வைக்கணம்" என்று கூறி அவள் கைகளை பற்றினான்.
அவள், அவன் ஸ்பர்சம் பட்டதும், நாணத்தில் முகம் சிவந்தாள்.
தன்வினை....-29
வினயா " அப்பா மட்டும் இந்த சிதம்பரம் மாமாவ பாக்கலேன்னோ என்ன ஆயிருக்கும்னு நெனச்சாலே பயமாயிருக்கு" என்றாள்.
அதற்கு ஜகன் "சிதம்பரம் சாரை போல ஒரு பரோபகாரியை நான் பாத்ததே இல்லை. நேக்கும், உன்ன பெத்தவாளுக்கும் உன்ன சரி பண்ணறதுல ஒரு வெஸ்டட் இண்டரஸ்ட் இருக்கூன்னு வெச்சிகலாம். சம்மந்தமே இல்லாத சிதம்பரம் சார் நமக்கு பண்ணியிருக்கு உதவிக்கு நம்ப வாழ்நாள் பூரா கடமை பட்டிருக்கணம்.
நமக்கு பொறக்கற முதல் கொழந்தைக்கு சிதம்பரம்னு பேர் வெக்கணம். அவன் பேர சொல்லி கூப்பிடும்போதெல்லாம் நமக்கு சிதம்பரம் சார் செஞ்ச பெரும் உதவி ஞாபகம் வந்துண்டே இருக்கணம் "என்றான்.
வினயா வெட்கத்தை முகத்தில் கூட்டி, "அப்போ ரெண்டாவது கொழந்த பொண்ணா பொறக்கணமா" என்றாள்."உனக்கு அதுவே ஆசைன்னா நேக்கும் ஓ.கே தான் " என்று சொல்லி ஜகன் சிரித்தான்.
இருவரும் இப்படி சந்தோஷமா பேசிக்கொண்டே திரும்ப அக்ரஹாரத்தில் உள்ள கேசவதாசின் வீட்டிற்கு திரும்பினார்கள்.
நாற்பதாவது நாள் பூஜையில் கலந்து கொண்ட ஜகனும், சிதம்பரமும் மறுநாள் கிளம்பி கோயம்புத்தூர் சென்று, அங்கிருந்து ஜகன் மெட்ராஸுக்கும், சிதம்பரம் கும்பகோணத்துக்கும் சென்றார்கள். திருசூரிலிருந்து கோயம்புத்தூருக்கு பஸ்சில் செல்லும் பொழுது" சார் 48வது நாள் பூஜைக்கு நான் வருவதாக இருக்கிறேன். நீங்களும் வரீங்களா"என்று கேட்டான். அதை கேட்ட சிதம்பரம் "அடேடே.நானும் அதே மாதிரி தான் நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறேன்" என்று கூறினார்.
"47 வது நாள் காலை டே எக்ஸ்பிரஸ் பிடித்து மதியம் ரெண்டு மணிக்கு நான் கோயம்புத்தூர் வந்து விடுகிறேன். அந்த சமயத்தில் நீங்களும் கோயம்புத்தூர் வந்துவிட்டால் நாம் இருவரும் அங்கிருந்து பஸ் பிடித்து இரவுக்குள் பெருவனம் சென்று விடலாம்" என்று கூறினான். "சரி" என்று சம்மதித்தார் சிதம்பரம்.
47 வது நாள் மதியம் ஜகன் மற்றும் ராஜா ராமன், சுமதி ஆகிய மூவரும் கோயம்புத்தூர் வந்து இறங்கினார்கள். ஸ்டேஷனில் சிதம்பரம் காத்துக் கொண்டிருந்தார். சிதம்பரத்தின் அருகில் ஒரு கண்ணியம் மிக்க, அழகிய பெண்மணி நிற்பதை கண்ட ஜகன் "சார். இது ... "என்று கேட்டான். "இதுதாம்ப்பா என் சகதர்மிணி சாரதா" என்று தன் மனைவியை ஜகனுக்கும், அவன்பெற்றோர்களுக்கும் அறிமுகப்படுத்தினார் அவர். பின்பு ஜகன் தன்னுடைய பெற்றோர்களை சிதம்பரத்துக்கும், சாரதாவுக்கும் அறிமுகப்படுத்தினான்.
எல்லோரும் ஸ்டேஷன் எதிர்புற சந்தில் இருந்த கீதா ஹோட்டலுக்கு போய் வயிறார உண்ட பின்னர்,உக்கடம் பஸ் ஸ்டாண்டுக்கு ஆட்டோ பிடித்தார்கள். அங்கு அரை மணி நேரம் காத்துக் கொண்டிருக்க வேண்டி இருந்தது. பின்னர் வந்த திருசூர் பஸ்ஸில் ஏறி மாலை 5:30 மணிக்கு திருசூரை அடந்தார்கள். ஜகன் அப்பொழுது சிதம்பரத்திடம் "சார் இங்க இருந்து பஸ் பிடிச்சு பெருவனம் போக வேண்டாம். ஒரு டாக்சி பிடிச்சுண்டு போயிடலாம்" என்றான். "சரி, ஜகன் .நீ என்ன சொல்றயோ அப்படியே செய்வோம்" என்றார் சிதம்பரம். டாக்சி பிடித்து அவர்கள் அவர்கள் நால்வரும் பெருவனம் போய் சேரும் போது இரவு மணி 8 ஆனது. இவர்களை பார்த்து "வாங்க" என்று வரவேற்ற கேசவதாஸ்"முதல்ல போய் சாப்டூட்டு வாங்க" என்றார். இலையின் முன் அமர்ந்ததும், அருமையான அரிசி உப்புமாவும், கத்திரிக்காய் கொத்சும் பரிமாறப்பட்டது. அன்று இரவு அவர்களுக்கு இரண்டு எக்ஸ்ட்ரா ரூம்களை கேசவதாஸ் அரேஞ்ச் பண்ணி இருந்தார்.
ராஜா ராமனையும், சுமதியையும் எதிர்பார்க்காத வினயா அவர்களை பார்த்தவுடன் "வாங்கோ" என்று கூறி, அவர்களுக்கு நமஸ்காரம் செய்தாள். "நல்லபடியா இரும்மா" என்றார் ராஜாராமன். சுமதி அவளை அணைத்துக்கொண்டாள். ராஜாராமனும், சுமதியும் , வினயாவிற்கு உடல்நிலை சரியில்லாமல் இருந்தபோது, அவள் எப்படி இருந்தாள் என்று தெரியாததால், இப்போது அவளைப் பார்க்கும்போது அவர்களுக்கு ஒன்றும் வித்தியாசமே தெரியவில்லை. சிதம்பரம், சாரதாவை கணேசன்,விமலா, வினயாவிற்கு அறிமுகப்படுத்தினார். அவர் எல்லோரிடமும் " நான் கொஞ்சம் பூசின மாதிரி இருக்கிறத்துக்கு காரணம் சாரதா பண்ணி போடுற சமையல் தான். நேக்கு கொஞ்சம் நாக்கு நீளம். சாரதா சாப்பாட்ட, சாப்ட்டு சாப்ட்டு நான் இப்படி ஆய்ட்டேன் " என்று கூறி சிரித்தார். இதைக் கேட்டு சாரதா உட்பட அனைவரும் சிரித்தார்கள்.சாரதா அவர்களிடம் "எந்த சூழ்நிலையிலும் எதாவது ஜோக்கடித்து சுற்றி இருப்பவர்கள் மூடை லைட்டாக்குவதுதான் இவர் பலமும், பலவீனமும்" என்றாள்.
மறுநாள் 48வது நாள் பூஜை மிகப் பிரமாதமாக நடந்தது. ஹோமம் முடிந்து பூர்ணாஹுதி ஹோமாக்னியில் இடப்பட்டது. எழுந்த அக்னி ஜ்வாலையில் பகவதியின் ரூபம் தெரிந்தது. சிதம்பரமும் மற்றவர்களும் அம்மனை கண்டு பரவசமடைந்தனர். கேசவதாஸ் பெருங்குரலில் "அம்மே.பகவதி"என்று கூறி சாஷ்டாங்க நமஸ்காரம் செய்தவர்,பின் மூர்ச்சையானார். இதை ப்பார்த்த எல்லோரும் கவலை அடைந்தனர். அர்ஜுன் அவர்களிடம் "விசனிக்க வேண்டாம். தாஸ் சேட்டனுக்கு அம்மன் ரூபத்தை நோக்கினதும் இங்ஙனமே சம்பவிக்கும். அஞ்சு நிமிஷத்தில் சரியாயிடும்"என்றான்.
கொஞ்ச நேரத்தில் கண்விழித்த கேசவதாஸ் விமலாவை பார்த்து பூஜையில் வைத்திருந்த இரண்டு குடங்களை காட்டி "இதை கொண்டு போய் உங்க பொண்ணுக்கு அபிஷேகம் பண்ணி மாத்து ட்ரெஸ் போட்டு அழச்சிண்டு வாங்கோ "என்றார். விமாலா பத்து நிமிடத்தில் வினயாவை அழைத்து வந்தாள். குங்குமத்தை கொடுத்து வினயாவை இட்டுக்கொள்ள சொன்ன கேசவதாஸ் அவள் மணிக்கட்டில் மந்தரித்த பகவதி அம்மன் படம் போட்ட டாலரை கட்டினார். பின்னர் அவளைப்பார்த்து அவர் "நீ ஈலோகத்தில் ஜீவத்திருக்கிற நாள் பர்யந்தம் எந்த துர்சக்தியும் உன்ன அணுகாது. இதுக்கு நான் கேரண்டி" என்றார்.
சிதம்பரத்திற்கு கேசவதாசின் குரலே வித்யாசமாக பட்டது.
No comments:
Post a Comment