தன்வினை....32

 தன்வினை....32

By N Krishnamurthy 

ஆற்றங்கரையிலிருந்து அனைவரும் திரும்பி வந்தனர். இரவு உணவு உண்டதும் வீட்டிற்கு வெளியே இருந்த திண்ணையில் அனைவரும் கூடி நெடு நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்தனர். அந்த காலத்தைப்பற்றி பேச்சு எழும்போது,சுமதி தன் மகன் ஜகன் சிறு வயதில் இன்னும் நல்ல கலராகவும், சுருள் முடியுடன் அழகாக இருப்பான் என குறிப்பிட்டாள். இதைக்கேட்ட சிதம்பரம் "நேக்கு ஓரு ஜோக் ஞாபகத்துக்கு வரது. இதை ஜோக்கா எடுத்துண்டு சிரிச்சூடுங்க.யாரும் தப்பா எடுத்துக்க வேணாம் "என்ற பீடிகையுடன் தொடங்கிய பின்  "ஒரு ஊர்ல ஒரு ஆளுக்கு கல்யாணம் ஆகி நாலு வருடம் கழித்து குழந்தை பிறந்ததாம். இந்த சமாஜாரத்தை எதிர் வீட்டிலிருந்த காமு பாட்டிகிட்ட அந்த ஆள் சந்தோஷமாக "பாட்டி எனக்கு ஆண் குழந்தை பொறந்திருக்கு"என்று சொன்னானாம்.  பாட்டி"ரொம்ப சந்தோஷம்டா. கொழந்த யார் ஜாடை "என்று கேட்டாளாம். அந்த ஆள் உற்சாகமாக "கொழந்த என் ஜாடை "என்றானாம். காமு பாட்டி "கவலைய விடு. ஆம்பள கொழந்த அழகாயில்லேன்னா பராவாயில்ல " என்றாளாம். இதைக்கேட்ட அங்கிருந்தவர்கள்,சுமதி உட்பட, வாய் விட்டு சிரித்தார்கள்.

மறுநாள் எழுந்து, குளித்த பிறகு, பிரேக்பாஸ்ட் முடித்து கிளம்ப தயாரானார்கள்.

கேசவதாசுக்கு ஜகனும், வினயாகவும் ஜோடியாக நமஸ்காரம் செய்தார்கள். 

" ஒத்துமையா இருங்கோ.சகல சௌபாக்யம் சித்தி ரஸ்து" என்று அவர் ஆசீர்வதித்தார். ஒரு தட்டில் பத்தாயிரம் ரூபாய் வைத்து கேசவதாசுக்கு  கணேசன் கொடுத்தார். அதே கேசவதாஸ் வாங்க மறுத்து விட்டார். " ஏற்கனவே உங்க கிட்ட வாங்கிண்ட வந்த பணமே எதேஷ்டம். உங்க பொண்ணு கல்யாணத்துக்கு என் சார்பில இதை ஓதி விட்டுடுங்க"என்றார். கணேசனும், விமலாவும்  "கல்யாண பத்திரிக்கை அனுப்புறோம். நீங்க அவசியம் வந்து நடத்திக் கொடுக்கணும்" என்றார்கள். அதற்கு கேசவதாஸ் "உங்க பொண்ணு கல்யாணம் பண்ற சமயத்துல எனக்கு இதுபோல வேற வேலை வந்தூட்டா நான் வரது கஷ்டம். இல்லன்னா அவசியம் கலந்துக்கறேன்" என்றார்.வினயாவை கவனித்துக் கொண்ட இருந்த பெண்மணிகளுக்கும், அர்ஜுனனுக்கும் சில ஆயிரம் ரூபாய்களை வெகுமதியாக அளித்தார் கணேசன். 

சுமார் மூன்றங்குல உயரமிருந்த ஒரு வெள்ளி பகவதி அம்மன் விக்ரஹத்தை வினயாவிற்கு அளித்த கேசவதாஸ் "ப்ரதி திவசம் குளிச்சதக்கப்புறம், மடி உடுத்திண்டு அம்மனை வேண்டிக்கோ. பாலோ,பழமோ, கல்கண்டோ நைவேத்யம் பண்ணு. அம்மன் உன் பங்குல இருப்பா"என்றார்.

எட்டு மணிக்கு திருசூர் செல்லும் பஸ்ஸில் அனைவரும் ஏறி திருசூரை அடைந்தார்கள். 

ஓன்பதரை பஸ் பிடித்து பதினோரு மணிக்கு சோட்டானிக்கரா சென்று பகவதி அம்மனை தர்சித்தார்கள்.

திரும்பவும் திருசூர் வர கிட்டத்தட்ட இரண்டு மணி ஆனது.ஹோட்டல் ஆர்யாவில் பகலுணவை முடித்தனர். பின்னர்  வடக்குநாதனை  தரிசித்தார்கள்.

மாலை ஒரு வேன் பிடித்து குருவாயூர் போய் சேர்ந்தனர்.கோவிலுக்கு அருகில் இருந்த ஒரு லாட்ஜில் ஜகன் மூன்று ரூம்கள் புக் செய்தான். சிறிது நேரம் லாட்ஜில் கழித்த பிறகு கோவிலுக்கு சென்று  குருவாயூரப்பனை கண்குளிர தரிசனம்  செய்தார்கள்.

மூன்று குடும்பமும் அங்கு இரவு தங்கினார்கள். மறுநாள் சீக்கிரமே எழுந்து, குளித்து நிர்மால்ய தரிசனமும் செய்தார்கள். பிறகு கிளம்பி திருசூர் வந்து அங்கிருந்து பஸ் பிடித்து கோயம்புத்தூர் வந்தார்கள். மதியம் சென்னை செல்லும் எக்ஸ்பிரஸில் அவர்கள் ஆறு பேருக்கும், சிதம்பரம் மூலம் EQ கோட்டாவில்,  ரிசர்வேஷன் கிடைத்தது. பின்பு சிதம்பரம் அவர்களிடம் "நானும், சாரதாவும் கெளம்பறோம்" என்றார். சிதம்பரத்தின் கைகளை பிடித்துக் கொண்ட கணேசன் கண்களில் நீர் பெருக"  அன்னிக்கு நீங்க என்ன சார்ங்கபாணி கோவில்ல அடையாளம் கண்டுபிடித்து பேசலேன்னா இது போல நான் இன்னிக்கி  நிம்மதியா இருந்திருக்க முடியுமான்னு நெனக்கறேன். உங்களுக்கு எப்படி நன்றி சொல்றதூன்னே தெரியல" என்று கூறினார். இதைக் கேட்டு சிதம்பரம் சிரித்தார். "  தோ, பார். கணேசா நீ என்ன பாத்தது ஏதோ எதேச்சயா நடந்துதூன்னு  நெனைச்சுக்காத. எல்லாத்தையும்  பகவான் பிளான் போட்டு வச்சிருக்கான். அவன்தான் நான் உன்ன பாத்து அடையாளம் கண்டு பிடிக்கணும்னு நெனைச்சிருக்கான். அதேபோல  உன் பொண்ணுக்கு ஏற்பட்ட இந்த கஷ்டத்தை நிவர்த்தி பண்ணனும் அவன் தான் மனசுல நெனச்சிருக்கான். அதுக்கு என்ன ஒரு கருவியா பயன்படுத்தினான். நான் தான் உன் பொண்ண சரிப்படுத்தினேன்னு   நெனைச்சிண்டிருந்தா என்ன போல  முட்டாள் வேறு யாரும் கெடையாது" என்று கூறினார்.  சிதம்பரத்தை போன்ற ஒரு பரோபஹாரியை தனக்கு கணவனாக கொடுத்ததற்கு சாரதா மீண்டும் ஒருமுறை மனதிற்குள் கடவுளுக்கு நன்றி சொன்னாள்.

சிதம்பரம் அவர்களைப்பார்த்து "சீக்ரமேவ  விவாக பிராப்த்திரஸ்து" என்று ஆசீர்வதித்தார்.  சிதம்பரம், சாரதாவை  அழைத்துக் கொண்டு காந்திபுரம் பஸ் ஸ்டேண்ட்  சென்று கும்பகோணத்திற்கு  பஸ் பிடித்தார். 

அன்று மாலை கோவையில் இருந்து கிளம்பிய அனைவரும், இரவு பத்து மணிக்கு சென்னை  சென்ட்ரலை அடைந்தார்கள். அப்பொழுது ராஜா ராமன் கணேசனிடம் " இனிமே ஆத்துக்கு போய் என்ன பண்ண போறீங்க. வெறும தூங்கணும் ,அவ்வளவு தானே. பேசாம நம்பாத்துக்கு வந்துடுங்கோ. நாளைக்கு  ஜோசியரை பார்த்து கல்யாணத்துக்கு நாள் குறிக்கலாம்" என்றார். கணேசன் "அதெல்லாம் சரி.குறித்த நாளுக்கு  கல்யாண மண்டபம் கிடைக்க வேண்டாமா" என்று கேட்டார்.  இதைக் கேட்ட சுமதி "கவலைப்படாதீங்க மாமா. மண்டபம் கெடக்கலேன்னா கோவில்ல வெச்சு கல்யாணத்த முடிச்சிக்கலாம்.சிறிசுகள் ஏற்கனவே கஷ்டம் அனுபவிச்சூட்டா.சீக்ரம் அவா தம்பதிகளாகட்டும் " என்று கூறினாள். 

சென்ட்ரலில் இறங்கி  ஒரு டாக்ஸி வைத்துக் கொண்டு எல்லோரும் ஜகனுடைய வேளச்சேரி வீட்டிற்கு விரைந்தார்கள் .