ஐப்பசி பூரம் - காமாக்ஷி அவதார தினம்

 ஐப்பசி பூரம் - அன்னை காமாக்ஷி அவதார தினம் - மஹா பெரியவா.

நடமாடும் தெய்வமாயிருந்தும் ஆசார அனுஷ்டானங்களை உலகோர் எப்படியெல்லாம் கடைப்பிடிக்க வேண்டுமென்பதற்காகத் தானே தன்னை வருத்திக் கொண்டு அந்த மாமுனிவர் அவைகளை அனுசரிப்பதில் உதாரண புருஷராய் நமக்கு அவ்வப்போது எடுத்துக்காட்டாக அருளியுள்ளார்.

ஐப்பசி பூரம், அம்பாள் ஆவிர்பவித்த புண்ணிய தினம். ஸ்ரீ பெரியவா இத்தினத்தில் காமாட்சி அம்மன் கோயிலில் பாலபிஷேகம் செய்வது வழக்கம். என்றும்போல் அன்றும் அதிகாலையில் துயிலெழுந்த மகான் ஸ்நானம் செய்து, அனுஷ்டானங்களை முடித்துப் பூஜைகளை முடித்தாகி விட்டது. அதுவரை ஒரு வாய் தீர்த்தம் கூட ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை.

உடனே காமாட்சியம்மன் கோயில் தரிசனத்துக்கு புறப்பட்டாகிவிட்டது. கூடவே சிஷ்யர்கள் ஒரு குடம் நிறைய பசும்பாலை எடுத்துவர, ஸ்ரீ பெரியவா தன்னுடைய மரக்குடத்திலும் பசும்பாலை நிறைத்து கோயிலை நோக்கி நடக்கலானார்.

மணி பிற்பகல் நாலு மணியை எட்டிக் கொண்டிருந்தது.

காலையிலிருந்து ஒரு துளி தீர்த்தம் கூட உட்கொள்ளாமல் கால் நடையாக ஈஸ்வரர், காமாட்சியம்மன் கோயிலை நோக்கிச் சென்றுக் கொண்டிருந்தார். கோயில் அபிஷேகம், தரிசனம் முடித்துக் கொண்டு ஸ்ரீ மடத்திற்கு திரும்பி வந்தபின்தான் ஸ்ரீ பெரியவா பிக்ஷை ஏற்றுக் கொள்ள முடியும்.

போகும் வழியில் ஒரு பக்தர் எதிர்ப்பட்டார். பக்தி மேலிட்டவராக ஸ்ரீ பெரியவாளை அந்த சாலையிலேயே விழுந்து வணங்கினார். அப்படி அவர் வணங்கியபோது உணர்ச்சிவசப்பட்டவராய் ஸ்ரீஸ்ரீஸ்ரீ மஹா பெரியவாளின் திருவடிகளைத் தொட்டுவிட்டார்.

‘அடடா!’ என்று ஸ்ரீ பெரியவாளிடம் கைங்கர்யம் செய்பவர்கள் கவலையுற்றனர். ஸ்ரீ பெரியவாளின் மடிக்கு பங்கம் வந்துவிட்டதால் மறுபடியும் ஸ்நானம் செய்து வேறு மடி அணிந்துக் கொண்டால்தான் தரிசன அபிஷேகத்துக்கு உகந்ததான மடியாக ஏற்றுக் கொள்ளப்படும்.

இதல் கண்ணன் என்ற அணுக்கத் தொண்டர் தாங்காத கோபம் கொண்டார். காலையிலிருந்து ஒரு சொட்டு தண்ணீர் கூட சாப்பிடாமல் இப்படி ஸ்ரீ பெரியவாளுக்கு விழுப்பு வந்துவிட்டதே, அதனால் மறுபடி ஸ்நானம், அனுஷ்டானம் என்று உடம்பை ஸ்ரீ பெரியவா வருத்திக் கொள்ள வேண்டியதாகி விடுகிறதே என்ற ஆதங்கம் அவருக்கு.

அதனால் இப்படி ஒருவர் பாதத்தை தொட்டு விட்டதை ஸ்ரீ பெரியவா மடி போய்விட்டதென்று எடுத்துக் கொள்ளாமல் இயல்பாக விட்டுவிட்டால் தேவலாமென்று அவர் நினைத்தார். அதனால் அதற்கேற்ப ஸ்ரீ பெரியவாளை சமாதானம் செய்ய முற்பட்டார்.

“கோயிலுக்குள் போகிறபோது யாராவது தொட்டாலும் பட்டாலும் அதை தோஷமாக எடுத்துக்கணும்கிறது இல்லே! கோயிலுக்குள் சுவாமி தரிசனம் செய்ய வருகிறவா எல்லாரும் பவித்ரமானவா தானே! அவர்கள் எல்லோரும் மடியாதான் நெனைச்சுக்கணும்….

அதனாலே பெரியவா மறுபடி ஸ்நானம் செய்ய வேண்டாம்னு படறது…..கோயில் உற்சவ காலங்கள்லே ஆயிரக்கணக்கான பக்தர்கள் கூடுவா……. அவா தலைகளை தரிசித்தாலே பரம பாக்யம்னு சொல்றோம்….எல்லோருமே புண்ணியசாலிகள்தான்…… அதனாலே ஸ்ரீ பெரியவா நேரே சுவாமி தரிசனம் செய்யலாம்னு எனக்கு தோன்றது…….அப்புறம் சுவாமி தரிசனம் பண்ணின பின்னாடியும் ஸ்நானம் பண்றது வழக்கமில்லே… அது சரியுமில்லே”.

இப்படி ஸ்ரீ பெரியவாளுக்கு தனக்கு ஆசார குறைவு ஏற்பட்டுவிட்டது என்ற எண்ணம் எழாமலிருக்க கண்ணன் சாதகமாகப் பேசி இதன்மூலம் ஸ்ரீ பெரியவா மறுபடியும் ஸ்நானம் செய்வதை எப்படியாவது தடுக்க முடியாதா என்று இதை ஸ்ரீ பெரியவா திருச்செவியில் விழும்படியாக உரக்க சொல்லிக் கொண்டே வந்தார்.

ஸ்ரீ பெரியவாளுக்குய்த் தொண்டரின் ஆதங்கம் புரிந்திருந்தாலும் இதை மௌனியாக கேட்டுக் கொண்டே நடக்கலானார்.

எல்லோரும் காமாட்சி கோயிலை அடைந்தானது.

ஸ்ரீஸ்ரீஸ்ரீ பெரியவா, தன் தொண்டனின் சமாதானத்தை ஏற்று நேரே காமாட்சியம்மனைத் தரிசிக்க போய்விடுவாரென்றுதான் மற்றவர்கள் நினைத்தார்கள்.

ஆனால் ஸ்ரீ பெரியவாளின் திருவடியோ காமாட்சியம்மன் ஆலயத்தில் நுழைந்து நேரே திருக்குளத்திற்கு நடைபோட்டது.

ஸ்ரீ பெரியவா கண்ணனை நோக்கி “இன்னிக்குத் துலா மாச பூரம். இன்னிக்குக் காமாட்சியம்மன் கோயில் குளத்திலே குளிச்சா ரொம்ப ரொம்ப

புண்ணியம்…..எல்லோரும் குளத்திலே ஸ்நானம் பண்ணுங்கோ” என்றபடி குளத்தில் இறங்கினார்.

இந்த ஸ்நானம் எதற்காக? விழுப்பானதற்காக ஸ்நானம் செய்வதாகவும் இல்லாமல் ஏதோ இந்த ஸ்நானம் ஏற்கனவே சங்கல்பிக்கப்பட்டதாகவும் அதன்கூட தான் மட்டுமேயல்லாமல் எல்லோருமே நியாயமாக இப்படி ஒரு ஸ்நானம் செய்ய வேண்டுமென்பதுபோலவும் நிலைமையை உண்டாக்கியதை சாதுர்யம் என்று சாதாரணமாகவா எடுத்துக் கொள்ள முடியும்?

சாட்சாத் சர்வேஸ்வரருக்கு இப்படியெல்லாம் ஒரு பக்தர் காலை தொடப்போவதும், கண்ணன் ஆதங்கப்படப்போவதும் என எல்லாமுமே தெரிந்ததுதான்!

ஸ்நானம் செய்து மடி உடுத்தி அனுஷ்டானம் முடித்த பின்பே காமாட்சி தரிசனமும் அபிஷேகமும் ஸ்ரீ பெரியவா செய்தார்கள்.

அதற்கும் பின்பே கால்நடையாக திரும்பவும் ஸ்ரீ மடத்திற்கு வந்து சாயங்கால அனுஷ்டானங்களை செய்த பின்பே பிட்சையாக வெறும் பால் மட்டுமே!

இதுதான் ஆசாரம் என்பதற்கு ஒரு விளக்கமாக ஸ்ரீ பெரியவா எப்போதும் எடுத்துக் காட்டுவதில் தவறியதில்லை!