உறவுபோட்டமுடிச்சு_45

 உறவுபோட்டமுடிச்சு_45

'பூவனூர் பாலத்தடி யாரும்மா கேட்டது?  ரெடியாகுங்க.  நீடாமங்கலம் தாண்டியாச்சு.'

கண்டக்டரின் உரத்த குரலில் கீதா விழித்துக் கொண்டாள்.  ரிஸ்ட் வாட்சைப் பார்க்க மணி ஆறு நாப்பது.  இன்னும் அஞ்சு நிமிஷத்துல பாலத்தடி .

ஸ்டாப்பிங்கிற்கு முன்னால் நூறு மீட்டர் தொலைவிலேயே சந்தானம் நின்று கொண்டிருந்தான்.  அவ்வளவாக இருட்டவில்லை.  இருந்தாலும் அத்வான கிராம சாலைகளில் தனித்து நடப்பது நல்லதில்லையே?

சந்தானத்தைப் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே இறங்குகிறாள்.

'ரொம்ப நாழியா வெயிட் பண்றியா சந்தானம்?'

'ஃபைவ் தர்டிக்கே வந்துட்டேன்.  அத விடு.  மாமா தேவலாமா?  பாலாஜி எப்படியிருக்கான்?'

ரோடை க்ராஸ் பண்ணி பாலத்தை நெருங்கும் போது பெட்டிக் கடை ஆள் ஓடி வந்து, 'சிகரெட் வாங்கிட்டு மீதி துட்டு வாங்காம போறீயளே?'

'ஏய்.  சந்தானம்?  என்ன இது?  எத்தன நாளா?  திருட்டு தம்மா இல்ல ஆத்துக்கு தெரியுமா?'

'போர் அடிச்சுது கீதா.  எப்போதும் இல்ல.  எப்பவாவது.  ஆத்துக்கு தெரியாது.  ப்ளீஸ்.'

'ஏண்டா இப்படி பண்றீங்க.  வருத்தமா இருந்தா சிகரெட்.  சந்தோஷமா இருந்தா சிகரெட்டு.  வெயிட் பண்ணிண்டு இருந்தா சிகரட்.  இனிமே பார்த்தேன் உங்க அம்மா அப்பா உன் தங்க எல்லாரையும் அழச்சு பஞ்சாயத்த கூப்டுடுவேன்.  எவ்வளவு ஆசையா உனக்கு ஒரு விஷயம் சொல்ல வந்தேன்.  மூடையே கெடுத்துட்டியே இப்படி.'

'என்ன விஷயம்?'

'பேசாத இனிமே என்னோட.'

மனதில் உரைக்கும் அளவுக்கு அவளின் கோபப் பார்வை இருந்ததால் பயத்துடன் நடந்து கொண்டு வந்தான் சந்தானம்.

'சாரி டீச்சர்.  இனிமே ....'

'இந்த பழக்கம் ஒன்னோட மாத்திரம் மட்டும்தானா?  இல்ல பாலாஜிக்கும் கத்து கொடுத்துட்டியா?  ரெண்டு பேரும் எப்போதும் கூட்டுக் களவாணிகளாச்சே.  அதான் கேட்கறேன்.'

'அதுலெல்லாம் ரொம்ப சமத்து கீதா நான்.  பாலாஜிக்கெல்லாம் கத்துக் கொடுக்கல.  இனிமே இந்த நிமிஷத்து வேந்து விட்டுடறேன்.'

'இந்த ரீலெல்லாம் இங்க சுத்த வேண்டாம்.  கொஞ்சம் கொஞ்சமா ஒரு மாசத்துல விட்டுடணும்.  ஒரு மாசத்துக்கு மேல நீ பிடிக்கறத பார்த்தேனோ கேள்விப் பட்டேனோ பூவனூர் சாமுண்டியாவே மாறிடுவேன்.'

'வேண்டாம் தாயி.  இந்த ஊருக்கே ஆத்தா நீ.  கொன்னாலும் கொன்னுடுவ.  நான் உட்டுட்றேன்.'

'செங்கிப்பட்டி மீனாட்சி உன்ன ரொம்ப விசாரிச்சாடா.  சும்மா சொல்லக் கூடாது, அம்ஸமா இருக்காடா.  நல்ல கள.  சுருட்ட முடி.'

'ஏய், அவ பாலாஜியோட டாவு.'

'அடி கட்டையால.  நீ டாவுன்னு சொன்னோன்ன அங்க போய் பார்த்தா 'கை வீசம்மா கை வீசுன்னு' சிவாஜி சாவித்திரி மாதிரி பாசமலர்களா ரெண்டும் இருக்குதுங்க.'

'பயங்கர ரிலீஃபா இருந்துருக்குமே உனக்கு.'

'ஏய்.  கிண்டலா?  இந்த மாதிரி பேச்செல்லாம் பேசின பஞ்சாயத்த கூட்டி சிகரட் மேட்டர சொல்லிட வேண்டியதுதான்.'

சிரித்துக் கொண்டே நடந்து சாமுண்டீஸ்வரி கோவில் அருகே வருகிறார்கள்.

'கொஞ்சம் இருக்கியா சந்தானம்.  சாமுண்டிக்கு ஒரு ஸல்யூட் அடிச்சிட்டு வந்துடறேன்.'

'நாளைக்கு வாயேன் சாவகாசமா.  எதுக்கு ஆஸ்பத்திரி தீட்டோட இப்ப?'

'இல்லடா, பார்த்து பத்து நாளாச்சு.  செங்குளத்துல வேணா ப்ரோக்ஷணம் பண்ணிட்டு பார்த்துட்டு வரேன்.  மாமா ஆஸ்பத்திரி கிளம்பின போது பார்த்து வேண்டிண்டது.  மாமா நன்னா இருக்கார்னு ஒரு வார்த்த சொல்லிட்டு ஓடி வந்துடறேன்.  வேற சந்நிதிகள் வேணா நாளைக்கு வெச்சுக்கறேன்.  பளீஸ் ஒன் மினிட்.  கோச்சுக்காத.'

முதலில் செங்குளத்தில் ப்ரோக்ஷணம்.  பிறகு பிரவேசம்.  வாசப் பிள்ளையாருக்கு முன் மூணு கொட்டு.  முருகனப் பார்த்து ஒரு கும்பிடு.

அது என்னமோ சாமுண்டி சந்நிதி முன்னாடி நின்னா பெண் சிங்கம் நிலைகுலைஞ்சு போயிடறது.

'உயிருக்கு உத்தரவாதம் கொடுத்ததோட நிக்கப்படாது.  ஆமாம். சொல்லிட்டேன்.  ஆத்துக்கும் அழச்சிண்டு கொண்டு விடணும் மாமாவ.'

இன்னிக்கு என்னவோ ரிக்வஸ்ட் இல்ல.  கட்டளை தான்.  இப்படி சொல்லும்போது கீதா உள்ளுக்குள்ள அழுதிருப்பாள்னு சிரிச்சுண்டு கேட்ட சாமுண்டிக்கு தெரியாதா என்ன?

'மாமாக்கு இப்ப தேவலாமா?'  இவள் சந்திதியில் நிற்பதைப் பார்த்து விட்டு அருகில் வந்து குருக்கள் கேட்டார்.

'தேவலாம் மாமா.  இப்பத்தான் பார்த்துட்டு வரேன்.'

'நான் தான் அன்னிக்கே சொன்னேனே.  இன்னும் பத்து நாளுல உங்க மாமா ,ஆத்துக்கு வந்துடுவார் பார்."

'எல்லாம் உங்க ஆசிர்வாதம் மாமா.'

சந்தானம் அக்ரஹார ஆரம்பத்தில் இருக்கும் அரசமரத்தடி அருகில் நைஸாக கழண்டு கொள்கிறான்.  அவனுக்கு அவன் ஆத்துக்கு போகறதுக்கு முன் வேலை இருக்கே!  கல்யாணி அம்மன் கோவில் குளத்துல வாயை நன்னா அலம்பணும்.  பையில் வைத்திருக்கும் ரின்ட்டான் மிட்டாயை வாயில் போட்டு கொதப்பணும்.  சிகரெட் வாடை போகணுமே?

பூவுடன் சேர்ந்த குங்குமப் பிரசாதத்தோடு ஆத்துக்கு வருகிறாள் கீதா.

'வா கீதா.  ஆஸ்பத்திரி போனியா?  மாமா எப்படி இருக்கார்.  நான் சொன்ன மாதிரி தான இல்ல கொஞ்சம் பரவாயில்லையா?'

இரண்டு நாட்களில் என்ன முன்னேற்றம் இருக்க முடியும்?  இருந்தாலும் ஒரு நப்பாசை மாமிக்கு.   b பெட்டைவிட்டு தானா எழுந்து உட்கார்ந்துட்டார்னு சொல்ல மாட்டாளா கீதா என்ற எதிர்பார்ப்பு.

அந்த க்ஷண நேரத்தில் நடந்ததைத் தவிர ஏனைய விவரங்களை சொல்கிறாள்.

'உனக்கு தாண்டி ரொம்ப கஷ்டம் கொடுக்கிறோம்.  ஏதோ பகவானாப் பார்த்துதான் உன்ன அனுப்பிச்சிருக்கார்.  நீ நன்னா இருக்கணும் டி.  நல்ல ஆத்துக்காரரா உனக்கு வந்து தாலிய கட்டிண்டு சந்தோஷமா இருக்கணும்டி.'

'பாலாஜிய கல்யாணம் பண்ணிண்டுன்னு ஒரு வார்த்த சொல்ல மாட்டேங்கறேளே மாமி.  ஆனா சொல்லுவேள்.  நான் உங்க கிட்ட கெஞ்சாமையே சொல்ல வெப்பேன்.  அதுக்கு என் சாமுண்டி ஹெல்ப் பண்ணுவா.'

வருத்தத்துல தான் வைராக்யம் முக்கியமா வரணும்.  அப்பத்தான் தன்னம்பிக்கை கூடும்.

இரவு சாப்பாட்டை முடித்துவிட்டு ட்ரான்ஸிஸ்டரை லோ வால்யூமில் முள்ளை திருப்புகிறாள்.   இதமாய் காற்றலையில் வந்த வரிகள் அவளைத் தாலாட்டியது:

"மைவிழி வாசல் திறந்ததிலே..

ஒரு மன்னவன் நுழைந்ததென்ன..

அவன் வருகையினால் இந்த இதழ்களின் மேலே..

புன்னகை விளைந்ததென்ன.."

தொடரும்......