கனியுமோகாதல்_38

கனியுமோகாதல்_38

பீச் பெஞ்சில் ஒரு அரைமணி நேரம்.  பீச் லானில் அரைமணி நேரம்.  பீச் ஸாண்டில் அங்கும் இங்கும் நடந்து கொண்டு ஒரு மணி நேரம்.  ஆர்பரிக்கும் கடலையே வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டு சிறிது நேரம்.

அவன் பிரச்சனைகளுக்கு பீச் விடைகள் கொடுத்ததா என்றால் இல்லை.  இயற்கை என்றும் மௌனமாக இருப்பதில்லை.  எனினும் மனம் ஏற்கும்படியான விடைகள் மனம்தானே தர வேண்டும்.  

இயற்கை அவரவர் தனிமைக்கு தாலாட்ட வேண்டுமானால் உதவலாம்.  மனதை அமைதிப் படுத்தி ஆர்பரிக்கும் சிந்தனைகளை ஒருமித்து முடிவுகள் எடுக்க சாதகமாக்கலாம்.  அது கூட மனம் அதற்கு இணங்க வேண்டும்.

அவனுக்கு இரு பிரச்சனைகள்.  மைதிலியை விரும்பும் அவனது எண்ணத்தை அவள் ஏற்கவேண்டும்.  மற்றொன்று தொழிலில் நன்கு கால் ஊன்றி பேரும் புகழும் சம்பாத்யமும் பெற வேண்டும்.

இரண்டுமே அவன் வசப்படவில்லை.  அவன் சோகம் புரிந்து கொள்ளக் கூடியதுதான். 

பீச் இருளை மெல்ல மெல்ல ஏற்றுக்கொண்டு வருகிறது.  விடைகள் கிடைக்காமல் வீட்டிற்கு வருகிறான்.

ஆராவமுதன் ரங்கனுக்கு விளக்கேற்றி விட்டு விஷ்ணு சஹஸ்ரநாமம் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்.  கிட்டத்தட்ட முடியும் தருவாயில் இருக்கும் 'ஸ்ரீராம ராம ராமேதி...' ஸ்லோகத்தை மூன்றாவது முறையும் சொல்லி முடித்து விட்டார்.  பைக் சத்தம்.  பையன் வந்துவிட்டான் என்ற அறிகுறியை கொடுத்து விட்டது.

ஸ்லோகங்களை நிறுத்தாமல் வாசல் லைட்டை போட்டு கதவை திறக்கிறார்.

'வாடா ஸ்ரீதர்.  என்ன இவ்வளவு நேரம் ஆயிடுத்து?  யாரையாவது பார்த்துட்டு வந்தியா?  க்ளையண்ட்ஸ் யாராவது கெடச்சாளா?'

கோர்ட்டாக இருந்தால் பாயிண்ட் ஒன், பாயிண்ட் ட்டூ,.. என்று ஒவ்வொரு கேள்விக்கும் விடை கொடுக்கலாம்.

சிரிப்பு இல்லை அவனிடத்தில்.  புரிந்து கொள்கிறார்.  அது என்ன கன்னமெல்லாம் ஒரு வீக்கம்?  அழுதானா?  'என்ன கஷ்டம் இன்னிக்கு அவனுக்கு, அடப் பாவமே?'

'முதலில் வரட்டும் உள்ளே'

விஷ்ணு சஹஸ்ரநாமத்தில் சொச்சமுள்ள ஸ்லோகங்களை முடிக்கிறார்.  இன்னிக்கு மற்ற ஸ்லோகங்கள் கட்.

'ஸ்ரீ மஹாலக்ஷ்மி, ப்ளீஸ் எக்ஸ்க்யூஸ்.  நாளைக்கு கண்டிப்பா ஒன்ன கூப்டறேன்.  பையன் ஏதோ கவலையா வந்திருக்கான் போல தெரியறது.'

'காயேன வாச்சா...'

முடிச்சாச்சு.  இப்ப ஃப்ரீ.

ஸ்ரீதர் அவன் காலேஜ் க்ரூப் ஃபோட்டோவை வெறித்து பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறான்.

'ஏதாவது சாப்டறையாடா?  பக்கத்தாத்து மாமி நாலு முறுக்கு கொடுத்தா.  கொண்டு வரட்டுமா?'

பதில் இல்லை.  நேராக பாத்ரூம் செல்கிறான்.  கொஞ்ச நேரம் கடபுடா பக்கெட் சப்தம்.  குழாயிலிருந்து வரும் ஜலம் சத்தம்.

அவன் வெளியே வரும்போது பாதிக் குளியல் ஸிம்ப்டம்.

'உட்காருடா இங்க.  ஏன் சோகமா இருக்கே?  மைதிலிய பார்த்தியா?  ஏதாவது சொன்னாளா?'

'அப்பா, போதும்ப்பா.  எனக்கு மைதிலியும் வேணாம், யாரும் வேணாம்.  நான் இப்படியே இருந்துட்டு போறேன்.'

'அவ்வளவுதான.  மைதிலி வேண்டாம். ஏதோ ஆசைப் பட்டேன் நம்மாத்துக்கு தோதா இருப்பான்னு.  அவளுக்கு பிடிக்கலைனா உனக்கு என்ன பொண்ணா கெடைக்காது?  நீ மனச போட்டு வறுத்திக்காம உன் வக்கீல் தொழில்ல கவனம் செலுத்து.'

'நான் சொன்னா வருத்தப் படுவேள்.  மைதிலி ஆத்துல அவளுக்கு மாப்ள பாத்துண்டிருக்கா?  அவ சம்மதம் இல்லாமையா இதெல்லாம் நடக்கும்.'

'இப்படி மொட்ட தாத்தா குட்டைல விழுந்த மாதிரி சொன்னா நான் என்ன சொல்றது, நீயே சொல்லு.  பொறுமையா மனசுல உள்ள வருத்தத்தையெல்லாம் ஒரு ஓரத்துல மூட்டை கட்டி வெச்சுட்டு அப்பாவோட அமைதியா உன்னால பேச முடியும்னா பேசு.  இல்லாட்டி எப்ப அது சாத்தியமோ அப்ப பேசு.  லைஃப் ஒண்ணும் குடி முழுகி போகாது.'

முழு விவரம் தெரியாவிட்டாலும் பெற்ற மகனுக்கு தற்போதைய தேவை மன அமைதி என்பதை புரிந்து கொள்கிறார் ஆராவமுதன்.

'எனக்கு பசிக்கலப்பா.  நீங்க சாப்டுட்டு தூங்குங்கோ.'

'ஏண்டா ஏழரை மணிதானே ஆகறது.  கொஞ்ச நேரம் பொறுத்து பசிக்கும் உனக்கு.  அப்ப சேர்ந்து சாப்டலாம் ரெண்டு பேரும்.  பெருமாள நமஸ்காரம் பண்ணிட்டு கொஞ்சம் விஸ்ராந்தைய கைய கால நீட்டிண்டு படுத்துக்கோ பெட்டுல.  எட்டரைக்கு நான் கூப்படறேன். எதப் பத்தியும் யோசிக்காம படுத்துக்கோ.  நீ நல்லவன்.  உனக்கு நல்லது தான் நடக்கும்.'

எதுவும் பேசாமல் படுக்கை அறைக்குள் செல்கிறான்.

அவனை ஆறுதல் படுத்தி அனுப்பி விட்டு ஆழ்ந்த சிந்தனைகளில் ஆராவமுதன் மூழ்குகிறார்.

'என்ன ஆச்சு இவனுக்கு?  இப்படி எதையுமே தாங்கிக்க முடியாம இருக்கானே?'

'சும்மா இருந்தவனுக்கு நாம தான் தேவையில்லாம தெம்பு கொடுத்து மைதிலி ஆசைய வெதச்சிட்டோமோ?'

'நாமதான் படிச்சு படிச்சு சொன்னோமே அவன் கிட்ட.  அவ உன்ன வேண்டாம்னு சொன்னாலும் பரவாயில்லன்னு.  அப்புறம் ஏன் அப்ஸெட்  ஆகறான்?'

'அவ இல்லாட்டி என்ன?  லக்ஷம் பொண் கொழந்தைகள் இருக்கு.  எதுவாவது ஒண்ணு ஸ்ரீதருக்கு கெடைக்காமலா போயிடும்?'

'இவனத் துருவித் துருவி கேட்கறதுக்கு பதிலா மைதிலியை நாமளே நேரா போய் பார்த்து என்ன ஏதுன்னு கேட்டு தெரிஞ்சிப்போமா?'

'இவன் கிட்ட சொல்லிட்டு போனா வேணாம்பான்.  அவனுக்கு தெரியாம போய் பார்க்கறதுதான் நல்லது.'

.'அவ ஆம் எங்க இருக்குன்னு தெரியலையே?  மைலாப்பூர்னு ஏதோ சொன்னாளே.  இவன் கூட முண்டக்கண்ணி கோவிலுக்கு பக்கத்துல அவளோட அப்பாவ ஒரு நாள் ட்ராப் பண்ணினதா சொன்னானே?  தேடிண்டு போனா போச்சு.'

'இதெல்லாம் எப்படி அவாத்துல பேசறது?  அவ அப்பா அம்மா எப்படி நெனைப்பாளோ.  நாம ஏதாவது அச்சு பிச்சுன்னு செய்யப்போக அந்த பொண்ணுக்கு பாவம் டெலிகேட்டா போயிடுமே.'

'பேசாம அவளோட ஆஃபீஸுக்கு போய் பேசலாமா?  தேசிகாச்சாரி ரோடு தான் நமக்கு தெரியுமே.  பிக்‌ஷேஸ்வரன் ஆத்த விசாரிச்சிண்டு போனா ஆச்சு.'

'அவ ஆஃபீஸ் ஒர்க்குக்கு டிஸ்டர்பன்ஸா இருக்காதா?'

'ஒரு பத்து நிமிஷம் பேசப் போறோம்.  என் பையன கல்யாணம் பண்ணிக்க சம்மதமான்னு பளிச்சுனு ஒரு கேள்வி கேட்டுட்டு வரப்போறோம்.  சரின்னா சந்தோஷம்.  இல்லைனா அதுக்காக குடியா முழுகிப் போயிடும்.  மைதிலி இல்லைனா ஒரு ராதா ஒரு பத்மா.'

'அதான் சரி.  நாளைக்கு சன்டே.  நாளண்ணிக்கு பார்த்துட வேண்டியதுதான்.  பையன இப்படியே விட்டுட்டா பைத்தியம் பிடிச்சு பாய சுரண்டுவான்.'

ஓரளவு தீர்மானித்து விட்டார் மைதிலியை அவள் ஆஃபீஸில் திங்கட்கிழமை போய் பார்ப்பது என்று.

'அப்பா நீங்க சாப்ட்டேளா?'

பெட்ரூமிலிருந்து வந்த ஸ்ரீதர் கேட்கிறான்.  பெட்ரூம் அவனுக்கு ஓரளவு அமைதியை தந்திருப்பதாக உணர்ந்தார்.

'எடுப்பு மாமி எங்கேயோ போறாளாம்.  அஞ்சு மணிக்கே சாப்பாட கொண்டு வெச்சுட்டா.  பத்து நிமிஷம் பொறுத்துக்கோ.  குக்கர்ல சுட வெச்சுடறேன்.  ஒண்ணாவே உட்காந்து சாப்டலாம் ரெண்டு பேரும்.'

'ஸ்ரீதர், கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் ஆனியா?  எல்லாம் சரியாயிடும்.  கவலப் படாத.  அப்பா இருக்கேன்.  தைரியமா இரு.'

பதில் இல்லை.  கேட்டுக் கொண்டான்.

தொடரும்...