உறவுபோட்டமுடிச்சு_41

உறவுபோட்டமுடிச்சு_41

வார்டு வாசலுக்கு வந்த கீதாவிடம் பாலாஜி கேட்ட முதல் கேள்வி.

'காலுல என்ன?  ஏன் ஒரு மாதிரி நடக்கற?'

'அதை விடு.  மனுஷாளுக்கு காலுல மட்டும் அடியே படக்கூடாது.  பார்க்கரவா அத்தன பேரும் கேட்கறாளா?  பதில் சொல்லி மாளல எனக்கு.'

'எல்லாரும் நானும் ஒண்ணா உனக்கு.  என் கிட்ட சொல்லுவியா மாட்டியா?'

செல்லக் கோபம் அவனிடமிருந்து.

'அச்சச்சோ என் செல்லப் புள்ள கோச்சிக்கறதே.  உன் கிட்ட சொல்லாம இருப்பேனா? ரிஸப்ஷன் வரைக்கும் பொறுமையாக வா.  உன்னுடைய அத்தை மகள் அடிபட்ட கதையைக் கூறுகிறேன் என் மாமன் மகனே.'

சாப்பிட்டு விட்டு வந்த டெய்ஸி ஸிஸ்டர் வார்டை நோக்கி வருகிறாள்.

'மேடம்.  பேஷண்ட பார்த்தீங்களா?  என்ன சொல்றார்?'

'என்ன பார்த்தோண்ண எமோஷனலா ஆயிட்டார்.  நானும் தான்.  பேச முடியல அவரால .  வீக்னெஸ்ல அப்படியே தூங்கிட்டார்.'

'ஆமாம் மேடம்.  ரொம்ப வீக் ஆயிட்டார்.  ஆனா தப்பிச்சது ரொம்ப மிராக்கிள்.  இந்த டிபியே இப்படித்தான்.  ஆள உருக்கிடும்.'

'உங்க அனுபவத்துல எப்ப டிஸ்சார்ஜ் ஆவாரு?'

'டாக்டர் தான அத செல்லணும்.  என் அனுபவத்துலன்னு சாமர்த்தியமா கேட்டுட்டீங்க.  சொல்றேன்.  நாளைலேந்து ஸாலிட் ஃபுட் ஆரம்பிக்கப் போறாங்க.  அப்புறம் மெல்ல மெல்ல எக்ஸர்ஸைஸ், வாக்கிங்... இப்படி ஒன்னொண்ணா.  தானா இன்னொருத்தர் தயவு இல்லாம டாய்லட் பாத்ரூம் போக ஆரம்பிச்சுட்டா அடுத்தது டிஸ்சார்ஜ் தான்.'

'தொற்றெல்லாம் போயிடுத்தோண்ணோ?'

'மேற்கொண்டு பரவாமலும் தடுத்தாச்சு.  ரெண்டு மூணு நாளுல எக்ஸ்ரே எடுத்துட்டு பார்ப்பாங்க.  கவலப்படாதீங்க.  உங்க பக்கத்துல இருக்கற சார் தான்.  பேஷண்ட பார்க்கும் போதெல்லாம் அழு அழுன்னு அழுவாரு.'

'அவர் பச்ச கொழந்த எப்போதுமே.  அப்படித்தான் அமுதுண்டே இருப்பார்.'

'ஆனா மேடம்.  இங்க உள்ள நர்ஸுகளுக்கெல்லாம் இவர் தான் ஜெமினி கணேசன்.  என்னையும் சேர்த்து தான் சொல்றேன்.'

'அவருக்கு சாவித்திரி இன்னும் கிடைக்கலையாக்கும்.'

'உங்கள மாதிரி அவருக்கு ஒரு அத்த பொண்ணு இருக்கும்போது இங்க இருக்கற சாவித்திரிகள எப்படி பார்ப்பார்?  சும்மா ஜோக் அடிச்சேன்.  தப்பா எடுத்துக்காதீங்க சார்.'

'கீதா, இவங்கள விட்டா கலாட்டா பண்ணிகிட்டே இருப்பாங்க.  அப்பா கீதா கீதான்னு பொலம்ப போய் டாக்டர் பசுபதி அதுலேந்து கலாட்டா பண்ணப் போய் இவங்களும் சேர்ந்து கிண்டல் பண்ண ஆரம்பிச்சுட்டாங்க.'

'டெய்ஸி ஸிஸ்டர், நிறுத்திக்கோங்க.  புள்ள ரொம்ப பயப்படுது.  இந்த புள்ள அழுதா நான் சும்மா விடமாட்டேன் உங்கள.'

கலகலப்பு ஒரு வழியாக ஓய்ந்தது.  பாலாஜியும் கீதாவின் ஹாஸ்ய பேச்சுகளை ரசித்துக் கொண்டிருந்தான்.

'சாப்டியா நீ? வா சீக்கிரம்.  பக்கத்துல பிராமணா ஹோட்டல் இருக்கு.  நேரமாச்சுன்னா தீர்ந்து போயிடும்.  டெய்ஸி ஸிஸ்டர், அப்பாவ பார்த்துக்கோங்க, நாங்க வரதுக்குள்ள.'

'கவலப் படாம போயிட்டு வாங்க.  மெள்ளவே வாங்க.  டாக்டர் நாலரை மணிக்குதான வருவாரு.  அந்த சமயத்துல வந்தா கூட போதும்.'

சீதாராமய்யர் ஹோட்டலுக்கு வருகிறார்கள்.

'பாலாஜி, இப்பத்தான் சாப்பாடு தீர்ந்துது.  வேணும்னா அட்ஜஸ்ட் பண்ணி ஒரு தயிர்சாதம் தரட்டுமா?  தொட்டுக்க மாஹாலி ஊறுகாய் தரேன்.'

'ஓ. க்ரேட் மாமா.  தயிர்சாமே யதேஷ்டம்.  கொண்டாங்கோ.'

கீதாவின் பதில் கிடைத்த உடன், 'முரளி, பாலாஜி சாரோட சொந்தக் காரா வந்திருக்கா பாரு.  எப்படியாவது அட்ஜஸ்ட் பண்ணி தயிருஞ்சாம் ரெடி பண்ணி கொண்டா.'

தயிர் சாதத்திற்காக காத்திருக்கும் போது பெஞ்சில் உட்கார்ந்து கொண்டு பாலாஜியைப் பெருமிதத்துடன் பார்க்கிறாள்.

'பாலாஜி, ஐ அம் ஸோ ஹாப்பி.  பத்து பன்னெண்டு நாளிலேயே இங்க இருக்கற மனுஷாளோட எப்படி ஒட்டிண்டுட்ட.  உன் பேரை சொன்னாலே செங்கிப் பட்டியே உதவறதே.  குட்.'

'தேங்க் யூ கீதா.  உன் கிட்டேந்து ஷொட்டு கிடைக்க நான் கொடுத்து வெச்சிருக்கணும்.  சரி சரி.. சீக்கிரம் சாப்ட்டு கிளம்பு.  முதலியார் மூலம் எனக்கு இங்க தங்கறதுக்கு கெடச்ச வீட்ட பார்க்கலாம்.  யூ வில் லைக் இட் .'

'நானே உன்ன கேட்கறதா இருந்தேன் அந்த ஆத்த பார்க்கணும்னு.  பக்கம்தான இங்கேந்து?'

'ரெண்டு ஃபர்லாங் கூட இருக்காது.'

கீதாவின் சாப்பாடு முடிந்தவுடன் தணிகாசலத்தின் வீட்டுக்கு வருகிறார்கள் இருவரும்.

'வாவ்.  பாலாஜி, நீ ரொம்ப புண்ணியம் பண்ணியிருக்க.  ஒண்டர்ஃபுல்லா இருக்குடா.  பரவாயில்லையே ...  நன்னா சுத்தமா வெச்சிண்டிருக்கியே ரூமெல்லாம்.'

சிறிது அமைதி இருவரிடத்தும்.  இருவர் மனங்களும் எங்கெங்கோ பயணிப்பதற்கு சாட்சியாக அந்த அமைதி இருந்தது.

'நான் உன் கிட்ட கொஞ்சம் பேசலாமா?'

அவனிடமிருந்து திடீர் என்று இப்படி ஒரு கேள்வியை எதிர் பார்க்கவில்லை.  என்ன பேசப்போகிறான் என்பதை யூகித்தாலும் என்ன பதில் சொல்வது என்ற ஒத்திகை அவள் மனதில் ஓடிக்கொண்டிருந்தது.

'இப்ப பேசிண்டு தான பாலாஜி இருக்க.  என்ன புதுசா நாம பேசப் போறோம்?'

யதார்த்தமான பதிலாக தந்துவிட்டாலும் அவள் மனதுக்குள் ஒரு எதிர்பார்ப்பு இருந்தது.

'கொஞ்சம் தயக்கமா இருக்கு கீதா.  அப்பா இருக்கற இந்த நிலைமையில நான் இப்படி யோசிக்கறது கூட நன்னா இருக்குமான்னு தெரியல.'

இவள் எதிர்பார்ப்பை நோக்கி அவனுடைய பீடிகைகள் நகர நகர கீதாவின் முகத்தில் சிறிது நொடிகளில் அரும்பிக் கொண்டிருந்த சிரிப்பு, மலர்ந்து கொண்டிருந்த பூரிப்பு, எங்கிருந்தோ சட்டென்று ஒட்டிக் கொண்டு விட்ட நாணம்.   இவைகளில் ஒன்றைக் கூட தடுக்க முடியாமல் நேருக்கு நேர் அவனை பார்க்கவும் முடியாமல் படபடப்போடு அவனுக்கு எதிர்பக்கம் திரும்பிக் கொள்கிறாள்.

பாலாஜி பேசிவிட வேண்டும் என்று தீர்மானித்து ஆரம்பித்து விட்டானே தவிர வார்த்தைகளை தேடிக் கொண்டு அவனும் மனதோடு ஒத்திகை மாத்திரமே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

அவளுடைய மெளனம் அவனுக்கு மெல்ல மெல்ல தைரியத்தை கொடுத்துக் கொண்டிருந்தது.  இவன் சொல்ல வந்தது அவளுக்கு புரிந்திருக்க வேண்டும் என்பதை அவனால் யூகிக்க முடிந்தது.

அங்கிருந்த தூண் ஒன்றில் அவனைப் பார்க்காமலே கையால் கோடுகளையும் வட்டங்களையும் சித்திரங்களாக வரைய ஆரம்பித்து விட்டாள்.

'கீதா.  கொஞ்சம் என்ன பார்த்து திரும்பேன்.'

அவளால் முடியாது என்பதை தலையை மாட்டேன் என்று சொல்லும் விதத்தில் அசைக்கிறாள்.

தொடரும்.....