உறவுபோட்டமுடிச்சு_40

உறவுபோட்டமுடிச்சு_40

இரவு எட்டு மணிக்கு முதலியார் வீட்டு வேலையாளின் துணையுடன் ஞானம் ஆத்துக்குள் நுழைகிறாள்.

'அம்மாஆஆஆ...  (வாய் தவறி 'அ' வரும்போதே வார்த்தையை முழங்கிக் கொள்கிறாள் கீதா).  வாங்கோ மாமி.  மாமா எப்படி இருக்கா?

'அத அப்பறம் சொல்றேன்.  ஏன் விந்தி விந்தி நடக்கற?  அத சொல்லு முதல்ல.'

'அது ஒண்ணும் இல்ல மாமி.  கல் தடுக்கிடுத்து.'

'பொய் சொல்லாத.  களத்து மோட்டுல தான அடி பட்டது?  என்ன விஷமம் பண்ணின?  கலப்ப புடிச்சியா?'

'அதெல்லாம் இல்ல மாமி.  நான் விளக்கமா அப்பறம் சொல்றேன்.  முதல்ல மாமா எப்படி இருக்கார்?  உங்களோட பேசினாரா?'

'எப்படியோ தப்பிச்சுட்டார் டி பகவான் கிருபைல.  ஆனா?...:

ஆனா என்று சொல்லும் போதே புடலைத் தலைப்பை தேடுகிறாள் ஞானம்.  கொஞ்சம் அழுது விட்டு மாமியே சொல்வாள் என்று சற்று காத்திருக்கிறாள்.

'ஒரு வாரத்திலேயே அரை உடம்பா இருக்கார்.  அப்படித்தான் போகும்னு டாக்டர் வேற சொன்னாராம்.  ஒண்ணும் புரியல கீதா எனக்கு.  ஊசியா போட்டு மாமா ஒடம்ப தொளச்சு எடுக்கறா.  ஒரு பக்கம் க்ளுகோஸா ஏறிண்டிருக்கு.  நரம்பு ஊசி போட்டுண்டே இருக்கா.  எலி புஷ்கையாட்டம் ஸ்ராங்கா ஸ்ராங்காவா மருந்து வேற ஓடறது.  என்னால பார்க்கலே முடியல டி.'

'சரி... சரி.  கவலப்படாதீங்கோ மாமி.  உடம்பு மாத்திரம் தான தேறணும்.  ஊருக்கு வரட்டும்.  நான் பார்த்துக்கறேன் மாமாவ.'

'ஒன்ன தான் கேட்டுண்டே இருந்தார் எங்க அவ எங்க அவன்னு?  நாளைக்கு ஒன்ன அனுப்பறேன்னு சொல்லிட்டு வந்தா நீ என்னடான்னா காலுல அடிபட்டுண்டு நிக்கற.'

'அடி ஒண்ணும் பெரிசில்ல மாமி.  நாளைக்கே போய் பார்க்கறேன்.  சிவலிங்கத்துகிட்ட வேலைய ஒப்படச் சுட்டு கிளம்பினா போச்சு.  பாலாஜி எப்படி இருக்கான்?'

'அவனும் ஈர்க்குச்சியாட்டம் போயிண்டிருக்கான்.  எல்லாமே அவனுக்கு சௌகர்யமாத்தான் இருக்கு.  ஆனாலும் வேண்ட்ருக்கல வேண்ட்ருக்கலன்னு சரியா சாட்டாம உடம்பையே கவனிச்சுக்க மாட்டேங்கறான்.'

'நான் எடுத்து சொல்றேன் அவன்கிட்ட.  நீங்க கவலப் படாதீங்கோ.  சரி, இப்ப நீங்க என்ன சாப்படறேள்.  நீங்க வந்தோண்ண கேட்டுண்டு பண்ணலாம்னு இருந்தேன்.'

'நான் கொஞ்சம் உடம்ப தொடச்சுண்டு வரேன்.  சாப்பிட பிடிக்கல.  ஏதாவது கஞ்சியா இருந்தா கூட போதும்.'

சாப்பாடு கடை முடிந்தவுடன் படுத்துக் கொண்டே கீதா மாமியிடம் பெரியம்மா பெரியப்பா வந்த விவரத்தை சொல்கிறாள்.  பவானியைப் பற்றி பேச்செடுக்கும் போதே ஞானம் கோபப் படுகிறாள்.

'அவ தம்பி உயிரோட இருக்கானான்னு பார்க்க வந்தாளாக்கும், அவளோட கூஜாவையும் அழச்சிண்டு.'

அதற்கு மேல் அவர்களைப் பற்றி மாமியிடம் பேசி வருத்தப் பட வைக்க வேண்டாம் என்று விட்டுவிடுகிறாள்.

மறுநாள் அப்படியும் இப்படியும் விசாரித்து செங்கிப்பட்டி சானடோரியத்திற்கு கீதா வரும் போது கிட்டத்தட்ட மணி ஒண்ணு.

நேராக ரிஸப்ஷன்.  'சபேஸய்யர் இருக்கர ஸ்பெஷல் வார்டுக்கு எப்படி போகணும்?'

'அக்கா நீங்க கீதா தான?'

இப்படி கேட்கும் போதே அவள் மீனாட்சியாகத்தான் இருக்க வேண்டும் என்று கணித்து விடுகிறாள் கீதா.

சின்னப் பெண்.  நல்ல அழகு.  ஸ்மைலிங் ஃபேஸ்.  சுருட்டை முடி. அன்று அவள் எண்ணெய் தேய்த்து குளித்திருக்க வேண்டும்.  முகத்தில் பொலிவு சற்று தூக்கலாக இருந்தது.

'சந்தானம் சொன்னது சரிதானோ?  இப்படிப் பட்ட பெண்ணிடம் விழாமல் இருந்தால் தான் ஆச்சர்யம்.'

'ஏய் உஷா, என் ஸீட்ட பார்த்துக்கறையா?  இவங்கள ஸ்பெஷல் வார்டுக்கு விட்டுட்டு வந்துடறேன்.'

'பரவாயில்ல.  நீங்க எப்படி போகறதுன்னு மாத்திரம் சொல்லுங்க. அது போதும்.'

கீதா சொன்னதை காதில் வாங்கியதாகவே தெரியவில்லை.

'வாங்கோ அக்கா என்னோட.'

மீனாட்சியை தொடர்ந்தாள் கீதா.

'அக்கா நீங்க ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க.  ஞாயமா பார்த்தா உங்கள மன்னின்னு தான் கூப்படணும்.  அதுக்கு நேரம் வராமலையா போகப் போறது?'

'அண்ணா.... மன்னி'  புரிந்துவிட்டது கீதாவுக்கு. 

'ஏய் சந்தானம்.  எங்க போயிடப்போற நீ.  கழுத கெட்டா பூவனூர்.  இந்த அரக்கி வருவா பூவனூருக்கு.  அப்ப வெச்சுக்கறேன்.'

மனதுக்குள்ளே ஒரு சின்ன ஓட்டம்.  சிரித்துக் கொண்டே நடை.

'அண்ணா சாப்பிட போயிருப்பார்னு நெனைக்கிறேன். நீங்க அப்பாவ பார்த்துண்டு இருங்கோ.  அதுக்குள்ள வந்துடுவார்.  முகத்துல கர்சீஃப் கட்டிக்கோங்க அக்கா மறக்காம.'

'டெய்ஸி அக்கா, இவங்கதான் கீதா அக்கா.'

'ஓஓஓ....  இவங்கதானா அது? சரிதான்.  மீனாட்சி,  பேஷண்டு நாளைக்கே டிஸ்சார்ஜ் ஆனாலும் ஆச்சர்யபடறதுக்கில்ல.'

இருவரும் பெரிசாக சிரிக்கின்றனர்.

'அது ஒண்ணுமில்ல அக்கா.  எப்ப யார் வார்டு கதவுகிட்ட இருந்தாலும் அப்பா கீதாவா கீதாவான்னு கேட்டுகிட்டே இருப்பார்.  இந்த டெய்ஸி ஸிஸ்டரும் அவர் கிட்ட நான்தான் கீதா வந்திருக்கேன்னு அப்பா கிட்ட கிண்டல் பண்ணுவாங்க.'

அவர்களது சிரிப்பில் கீதாவும் சேர்ந்து கொள்கிறாள்.

'மேடம், நீங்க பேஷண்டு கூட பேசிகிட்டு இருங்க.  நான் போய் சாப்ட்டுட்டு வந்துடறேன்.'

இருவரும் கிளம்பியவுடன் லேசாக சாத்தியிருந்த ஸ்பெஷல் வார்டு கதவை திறக்கிறாள் கீதா.

முதலில் நிழலாட தெரிந்த கீதா மெல்ல மெல்ல சபேஸய்யரின் கண்களுக்கு உருவம் பெருகிறாள்.  

பெட்டிலே சாய்மானமாக இருந்தார் மாமா.  கையில் ஸலைன் வாட்டர் ஏறிக் கொண்டிருந்த்து.  பக்கவாட்டில் ஒரு Pபேன்.  மேலே 'கர் கர் கர்' ஆஸ்பத்திரி ஃபேன்.

'மாமா...'  கூப்பிடும் போதே கண்களில் தேங்கியிருந்த நீர் மொட்டுகள் கண்களிடமிருந்து விடை பெற்றன.  'மாமி சொன்னது சரிதான். மாமா உடம்பு பாதியாத்தான் ஆயிடுத்து.'

'சித்த இருங்கோ மாமா.  Pபேனை வாஷ் பண்ணிட்டு வந்துடறேன்.'

வார்டை நோட்டமிடுகிறாள்.  'பரவாயில்ல.  பெரிசாத்தான் இருக்கு.  அட, சின்னதா சமையல் மேடை கூட இருக்கே!  ஏதோ அப்பாவுக்கு பாலாஜி ஜுஸ் போட்டுருக்கான் போல இருக்கு.  அப்படியே அலம்பாம வெச்சிருக்கான்.'

Pபேனையும் அவன் அலம்பாமல் போட்டிருந்த ஒன்றிரண்டு பாத்திரங்களையும் அலம்புகிறாள்.  பிறகு வாஷ் பேசினுக்கு பினாயில் குளியல்.  சின்னதாக தரையை ஒரு பெருக்கல்.

பின்பக்கம் கயிற்றில் தொங்கிக் கொண்டிருந்த நன்றாக காய்ந்திருந்த டவல்களையும் கர்சீஃப்களையும் மடித்து அங்குள்ள ஷெல்ஃபில் வைக்கிறாள்.

ஸ்டூலை இழுத்துப்போட்டு மாமா அருகில் உட்காருகிறாள்.

'மாமா....'  வாஞ்சையாக ஒரு தலைத் தடவல்.  மாமா கண்களில் இருந்த கண்ணீரை அங்கு இருந்த காட்டனால் ஒத்தி எடுத்து ப்ளாஸ்டிக் குப்பை தொட்டியில் போடுகிறாள்.

'எப்போ வந்தே?'  மாமாவின் கை அசைப்பில் கேள்வியை புரிந்து கொள்கிறாள்.

'இப்பத்தான் மாமா.'

'எப்படி இருக்க?'  சைகையில் மாமாவின் அடுத்த கேள்வி.

'ஏன் மாமா?  பேச முடியலையா?'

பேசினால் சிரமமாக இருப்பதாக சைகையில் உணர்த்துகிறார்.

ரெண்டு நிமிடத்திற்குள் ஒரு அசதி.  கீதா கீதா என்று கூப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தவருக்கு கீதா வந்தும் பேச முடியவில்லை.

மீண்டும் மாமாவுக்கு ஹேர் மஸாஜ் கீதாவிடமிருந்து.  பிறகு உள்ளங் கைகளை அழுத்தி அழுத்தி ஒரு அக்கு ப்ரெஷர்.  மார்பில் மேலிருந்து கீழாக ஐந்தாறு முறை தடவல்.  அதன் பிறகு கால்களை இதமாக அமுக்கி விடுகிறாள்.  பிறகு கால் விரல்கள் ஒவ்வொன்றையும் இழுத்து இழுத்து சொடக்குகள். இவையெல்லாம் டாக்டர்கள் ட்ரீட்மெண்டுடன் சொந்தங்கள் தரும் ஊக்க மருந்துகள்.

கீதாவின் இந்த செயல்கள் அவருக்கு இதமளித்து தூக்கத்தை கொடுத்தது.

அப்போது வாசல் கதவை திறக்கும் ஓசை.  பாலாஜி தான்.

'கதவைத் திறக்காத.  அப்பா இப்பதான் தூங்கறார்.  நானே வரேன்.'

எல்லா வார்த்தைகளையும் சைகைகளில் உணர்த்தி விட்டு பக்கவாட்டில் Pபேனை வைத்து விட்டு வெளியே வருகிறாள்.

தொடரும்....