உறவுபோட்டமுடிச்சு_42

உறவுபோட்டமுடிச்சு_42

'திரும்பாவிட்டால் சொல்ல மாட்டியாக்கும்' என்பது கீதாவின் ஊடலாகவும் 'சித்த திரும்பினாத்தான் என்ன' என்பது பாலாஜியின் கௌரவமாகவும் இருந்து கொண்டிருந்தது சிறிது நேரம்.

மனம் என்னென்னவோ படபடப்பைக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தாலும் ஒருவிதத்தில் இருவர் நிலையும் சிலையே.  வார்த்தை ஜாலங்களில் கிடைக்காத மயக்கத்தை மெளனங்கள் சில நொடிகளில் கொடுத்து விடும்.

மூன்றடி இடைவெளியை அரை அடியாக சுருக்குகிறான்.  அவன் மூச்சுக்காற்றின் ஏக்கம் இப்போது இவள் முதுகில் பதிகிறது.  திரும்பிக் கொண்டிருந்தாலும் சூடான ஸ்வாசக் காற்று தன்னை அவன் நெருங்கி வருகிறான் என்று புரிய வைக்கிறது அவளை.

 'இருக்கட்டுமே, இப்படியே இருப்போமே.  நெருங்கித்தானே வந்திருக்கிறான்.  நெருக்கிட்டானா என்ன?'

ஆனாலும் தூணில் எழுதிக் கொண்டிருக்கும் சித்திரம் தோளில் சாய்ந்த ஒரு உணர்வு கீதாவுக்கு.

'நிச்சயமாக அஞ்சாறு வருஷம் முன்பு இருந்த பாலாஜி இல்லை இவன்.  பொல்லாதவன்.  ஏதோ மாயம் மந்திரம் செய்யறான்.'

என்னென்னவோ வார்த்தைகளில்லா ஒரு வரிக் கவிதைகள் வந்து போகின்றன கீதாவின் உதடுகளில்.  காய்ந்த உதடுகள் ஈரமாவதும், ஈர உதடுகள் காய்ந்து போவதும் சரிசமமாய் நடக்கின்றன.

இன்னும் ஒரு கால் அளவு முன்னேறுகிறான்.  அதை அவனிடமிருந்து வந்த ஸென்ட்டட் ஹேர் ஆயில் மணம் உணர்த்தி விடுகிறது அவளுக்கு.

இனி அவளால் பொறுக்க முடியவில்லை.  சட்டென்று திரும்புகிறாள்.

'ப்ளீஸ் வேண்டாம்... கிட்ட வராதே.  வேண்டாம்.  நீ என்ன சொல்லப் போறேன்னு எனக்குத் தெரியும். எஸ்.  ஐ நோ.  எனக்கும் உன்னை....'

சிந்திரம் வரைந்து கொண்டிருந்த தூணை தடவிக் கொண்டே அதை ஒட்டிய முற்றத்தில் கால்களில் இறக்கி அமர்ந்து கொள்கிறாள்.  தலை குனிந்து கொள்கிறது. வைத்திருந்த கைக்குட்டை அர்த்தமில்லாமல் முகத்தை துடைக்கிறது.  சட்டென்று ஒரு காதல் ஜூரம்.  இந்த ஜூரத்தில் சூடு இல்லை.  முழுவதும் மின் காந்தக் கதிர்கள்.

வார்த்தைகளை தொடுக்காமலே அவன் ஜெயித்து விட்டதென்னவோ சரிதான்.  இனி அவள் படும் வேதனைகளை கண்ணியம் காத்து அவளைத் தொடாமல் இவன்தானே துடைக்க வேண்டும்.  அதற்கு இவனுக்கு வார்த்தைகள் வேண்டுமே.

'த்தேங்க் யூ கீதா என்ன புரிஞ்சிண்டதுக்கு.  இது போதும் எனக்கு.  நான் உனக்கு.  நீ எனக்கு.  அது போதும்.'

இதற்கு பதில் இல்லை.  மெளனம் பலவற்றை புரிந்து கொண்டு விடுகிறது எளிதில்.

அவள் யதார்த்தத்திற்கு வர வேண்டும்.  அது வரை இவன் எதையாவது பேச வேண்டும்.  மனம் ரணத்தால் மட்டும் இடிந்து உட்கார்ந்து விடுவதில்லை.  மணத்தாலும் மனம் ஸ்தம்பிக்கும்.  சாஸ்வதமான காதலில் இது எளிதில் சாத்தியமாகிறது.

சட்டென்று அவள் முன் சென்று குந்திட்டு உட்கார்ந்து கொள்கிறான்.

'ரிலாக்ஸ்.  ரிலாக்ஸ்.  ஆர் யூ ஆல்ரைட்?  இல்ல இன்னும் கொஞ்சம் டைம் எடுத்துக்கணுமா?'

குனிந்த தலையின் நிலையை மாற்றாமல் அவன் மேல் ஓரவிழிப் பார்வை.  அதிலே ஒரு ஏக்கம் மற்றும் வெட்கம் இரண்டையயுமே ஒன்றாக்கி அவனுக்கு வெட்ட வெளிச்சமாக்கியது.  காதலுக்கு மட்டும் நவரசங்களைத் தாண்டி பெயர்கள் அறியா bபாவங்கள் உண்டு.

ஒர விழிப் பார்வையில் எல்லாவற்றையும் சொல்லிவிட்டு, ஒரு வார்த்தை பேசாமல் பட்டென்று எழுந்து அறையில் தொங்கிக் கொண்டிருந்த கண்ணாடி முன் நிற்கிறாள்.

'திடும்னு கன்னத்துல எப்படி சிவப்பு வந்தது?'

'அழுததால ஒரு வேளை?  இருக்கும் இருக்கும்.'

'கண் மை கலஞ்சுருக்கே?'

'ஏய் லூஸு.  கர்ச்சிப்பால அந்த தேய் தேச்சிண்டா கலையாம இருக்குமா?'

'தலை முடியெல்லாமே கலஞ்ச மாதிரி இருக்கே.  அவன் தொடக்கூட இல்லையே.'

'அய்யே... போதுமே உன் கற்பனை.  போய் ஃபேஸ் வாஷ் பண்ணிட்டு நார்மலாகு.  அசடு வண்டி வண்டியா ஒழுகுது.  யாராவது பார்த்தா சிரிப்பா.'

மனதோடு உரையாடியதற்கு மன சாட்சியே பதில் சொல்லியாச்சு.

'பாலாஜி, தோச்சு மடிச்ச துண்டு இருக்கா? ஃபேஸ் வாஷ் பண்ணனும்.'

அப்பா பேசிவிட்டாள்.  அவனுக்கு திருப்தி.

'அந்த ஷெல்ஃபுல இருக்கு பாரு.  புது ரெக்ஸோனாவும் இருக்கு பார் அங்க.'

எடுத்துக் கொண்டு கிணத்தடி செல்கிறாள்.  அலம்பிய முகத்தை துடைத்தவுடன் முகம் பள பளா.  பின்முடியில் சீப்பு ஏறிக் கொள்ள முகத்தில் க்யுட்டிக்யூரா ஏறிக்கொள்கிறது.  அங்குமிங்கும் அலைபாயும் தலைமுடி கட்டுக்குள் வருகிறது.  புடவை அட்ஜஸ்ட்மெண்ட் ஓவர்.

'உன்னோட உடன்பிறவா தங்க மீனாட்சிகிட்ட சொன்னா ஏதாவது நெத்தி பொட்டு ஏற்பாடு பண்ணுவாளா பாலாஜி?'

'இந்த கிண்டல் தான வேண்டாங்கறது.  எனக்கு எப்படி இதெல்லாம் போய்...?'

'சரி, சீக்கிரம் ரெடியாகு.  அப்பாகிட்ட கொஞ்ச நாழி .பேசிட்டு நான் பூவனூர் கெளம்பறேன்.'

'டாக்டர பாக்க வேண்டாமா?'

'பார்க்கலாம் நேரம் கெடச்சா.'

பாலாஜியும் ரெடியாகி சீதாராமய்யர் ஹோட்டலுக்கு வந்து காஃபி ஆர்டர் செய்கிறார்கள்.

'வெறும் நெத்தியா இருக்கேம்மா.  அந்த ஸ்வாமி ஸ்டாண்டுல குங்குமம் இருக்கும் பார்.  இட்டுண்டு வா.  காப்பி அதுக்குள்ள வந்துடும்.'

சீதாராமய்யர் வழி காண்பிக்கிறார்.

தஞ்சாவூர் பங்காரு காமாக்ஷி படத்திற்கு முன்னால் குங்குமம்.  அவள் படத்தையே நிலைக் கண்ணாடியாக வைத்து குங்குமத்தை இட்டுக் கொள்கிறாள்.  மீனாட்சி குங்குமத்திற்கு பதிலாக பங்காரு காமாக்ஷி கொடுத்து விட்டாள்.

குட்டிப் பிரார்த்தனையையும் விட்டு வைக்கவில்லை.  'ரொம்ப த்தேங்க்ஸ்.  எல்லை மீறாம என்ன காப்பாத்தினதுக்கு.'

'அம்மா இன்னும் ஒரு மணி நோரத்துல பூக்காரன் வருவான்.  நான் ரெகுலரா வாங்கி அம்பாளுக்கு சாத்துவேன்.  உனக்கும் சேர்த்து வாங்கி வைக்கட்டுமா?'

கேட்ட சீதாராமய்யர் கையில் ஐந்து ரூபாயை அழுத்துகிறான் பாலாஜி.   'கேட்கவே வேண்டாம் மாமா. அஞ்சு ரூபாய்க்கே வாங்கிடுங்கோ மாமா.'

வார்டுக்கு வரும் போது மணி மூணரை.

'என்னால இனிமே உங்க மாமாவ பார்த்துக்க முடியாது.  அது என்ன கீதா கீதா கீதாவோ?  போன ஜன்மத்துல இவருக்கு பெண்ணா பிறந்திருப்பீங்க போல இருக்கு.  இனிமே நீங்களாச்சு பேஷண்டாச்சு.  நான் கொஞ்சம் டீ சாப்பிட்டு விட்டு வரேன்.'

டெய்ஸி சிரித்துக் கொண்டே நகர்கிறாள்.

'மாமாஆஆஆ...  ரெஸ்ட் எடுத்துண்டேளா?  இப்ப பேசமுடியுமா?'

'வயல் வேல நடந்துண்டிருக்கா?'  சிரமப்பட்டு க்ஷீணமான குரலில் கேட்கிறார் விட்டு விட்டு.'

தம்ப்ஸ் அப்பில் நன்றாக போய்க்கொண்டிருப்பதாக அவருக்கு உணர்த்துகிறாள்.  சந்தோஷம் கேட்டவுடன்.  வாயெல்லாம் பற்கள்.

'நீ ..... இங்கேயே..... இரு.'  

'அப்புறம் யாரு சாகுபடிய பார்த்துப்பா?'

'பாலாஜி.... பாலாஜி....'

'அவன் மெட்ராஸ் போய் படிக்க வேண்டாமா?'

பதில் இல்லை.  யோசிக்கிறார்.  பிறகு எதையோ நினைத்து கலங்குகிறார்.

'பார்த்தேளா மாமா.  அழறேளே இப்படி.  இப்படி அழுதேள்னா நான் இனிமே இங்க வரவே மாட்டேன்.'

இப்போது சிரிக்கிறார்.  அழமாட்டாராம் இனி.  சிரித்துக் காண்பித்து விட்டாரே.

சைகையில் பாலாஜியை கூப்பிடுகிறார்.  அவனும் அவர் அருகில் வருகிறான்.

'இவள  .... மாதிரி.... தை...தைரி.. தைரியமா... இருக்கணும்.'

கீதாவுக்கு சிரிப்பு.  'அரை மணி முன்னாடி நம்ம தைரியத்த நல்லவேள மாமா பார்க்கல'.

டெய்ஸி ஸிஸ்டர் வரும் வரை அரை மணி பேச்சுக்கள் மாமாவுடன்.  

'கீதா ஸிஸ்டர்.  டாக்டர் வர்ர நேரமாச்சு.  நீங்க ரிஸப்ஷன்ல வெயிட் பண்ணுங்க.  கூப்படறேன் நானே வந்து.'

'தேங்க் யூ ஸிஸ்டர்.  நான் கிளம்பறேன் ஊருக்கு.  நாளன்னிக்கு வரும் போது டாக்டர பார்த்துக்கறேன்.  மாமாவ பார்த்துக்கோங்க.'

'மாமா... நான் வரேன்.  நாளண்ணிக்கு திரும்ப வரேன்.  கீதா கீதான்னு கேட்டுண்டு இருக்க கூடாது.  இவாள்ளாம் பாருங்கோ.  உங்கள கிண்டல் பண்றா மாமா'

'பண்ணினா பண்ணிக்கட்டும்.'  அவரது அலட்சிய சைகையில் இதுதான் புரிந்தது.

திரும்பவும் ஒரு ஹெட் மஸாஜ் மற்றும் உள்ளங்கை அழுத்தம் கொடுத்து விட்டு கிளம்புகிறாள் கீதா வார்டை விட்டு.

பாலாஜியும் அவளை தொடர்கிறான்.

தொடரும்...