உறவுபோட்டமுடிச்சு_43

உறவுபோட்டமுடிச்சு_43

ரிஸப்ஷனுக்கு வந்து அங்குள்ள சேர்களில் அமர்கிறார்கள் கீதாவும் பாலாஜியும்.

'ஏய், ஏதேதோ ஞாபகத்துல உன் கால் காயத்த மறந்தே போயிட்டேன்.  காட்டு கால, பார்க்கலாம்.'

'ஏதேதோ' என்று பாலாஜி சொல்லும் போதே ஒரு சிரிப்பு.  முதலில் ஏதேதோ சிரிப்பை எடுத்துக் கொள்கிறாள் கீதா.

'ஏய் பாலாஜி.  நீ இங்க வந்து ரொம்ப கெட்டு போயிட்டே.  பூவனூர்ல எவ்வளவு சமர்த்தா இருந்த.  நீ ரொம்ப மோசம்.  நீ அங்க வா.  எல்லாத்துக்கும் சேர்த்து வெச்சு நாலு கொடுக்கறேன்.'

'நாலு தானா?'

காதலின் சிலேடை மற்றும் ரெட்டை அர்த்த பேச்சுக்கள் காதலர்களுக்கே சொந்தமானவை.

'சரி, பாலாஜி.  அப்ப உனக்கு சரியா பதில் கொடுக்க முடியல.  நாம இப்போ இருபத்தொண்ணுலேயும் இருபதுலேயும் இருக்கோம்.  உனக்கும் எனக்கும் எவ்வளவு ரெஸ்பான்ஸிபிலிடிஸ் இருக்குன்னு ரெண்டு பேருக்கும் தெரியும்.  நாம ரெண்டுபேரும் உறுதியா இருந்தா யாரும் நம்ம கல்யாணத்த தடுத்து நிறுத்திட முடியாது.  ஏற்கனவே பல வருஷம் ஒண்ணா பழகினவா தான நாம ரெண்டு பேரும்.  ஜஸ்ட் எ ஃப்யூ இயர்ஸ்.  நாமளும் டிக்னிடியோட பழகுவோம்.  ரெண்டு பேராத்துலேயும் நாம ஒண்ணு சேரதுல பிரச்சனை இருக்காதுன்னுதான் தோணறது.'

'அப்படின்னா இன்னும் அஞ்சாறு வருஷம் ஒருத்தருக் கொடுத்தர் பார்க்கவே கூடாதா?'

'பார்த்தியா, காதல் கத்திரிக்காயெல்லாம் தெரியறது உனக்கு.  ஆனாலும் பச்ச குழந்த தனமா கேட்கற.  நான் சொன்னேன்ல டிக்னிடி.  அதுக்குள்ள இருந்துண்டு லெட் அஸ் ஹாவ் க்ளோஸ்நெஸ் இன் அவர் ஹார்ட்ஸ்.  சரியா?'

பதில் இல்லை அவனிடமிருந்து.

'என்ன இடிஞ்சு போயிட்ட.  கொஞ்சம் உம் கொட்டினா போதுமே ஆம்பள பசங்களுக்கெல்லாம்.'

கையில் இருந்த அவள் கைப்பையால் அவன் உச்சந்தலையில் லேசாக தட்டிவிட்டு, 'சரியான அம்மாஞ்சி டா நீ' என்று கூறிக் கொண்டே எழுந்து கொள்கிறாள்.  அவளுடன் அவனும் எழுந்து கொள்கிறான்.

'ஆமாம்.  நாளன்னிக்கு திரும்ப வரப்போறதா அப்பா கிட்ட சொன்னியே.  நெஜமாவா?'

'ஆமாம் பாலாஜி.  ஆத்து சாப்பாடு இல்லாம நீ ரொம்ப ஒல்லியாயிட்ட.  அப்பறம் வகேஷன்ல ஃப்ரெண்ட்ஸ்களோட ஜாலியா இருக்கணும்னு வந்திருப்ப பூவனூருக்கு.  அதனால ஃபார் எ சேன்ஞ் நான் ஒரு வாரம் இங்க இருக்கேன்.'

'நீ எப்படி அந்தாத்துல தனியா தங்குவ இங்க.  நான் ஒத்துக்க மாட்டேன் இதுக்கு.'

'ராத்திரி நான் இங்கேயே ஆஸ்பத்திரியிலேயே தங்கிக்கறேன்.  கார்த்தால நன்னா விடிஞ்சோண்ண குளியல்லாம் மட்டும் அங்க வெச்சுக்கறேன்.  நீ என்னப்பத்தி கவலப் படாத.  ஜஸ்ட் ஒரு வாரம்.'

'இங்க தங்கினா தொத்து அது இதுங்கறேளே?  எதுக்கு ரிஸ்க்?'

'அதெல்லாம் நான் ஜாக்ரதையா இருப்பேன்.  நீ அதுக்கெல்லாம் கவலப்படாத.'

'வயல் வேலையெல்லாம் அங்க அப்படியே போட்டுட்டு வந்திருக்கியே?  பரவாயில்லையா?'

'லேண்ட உழற வேலை இன்னும் ரெண்டு நாள்ல முடிஞ்சுடும்.  அப்புறம் ஸ்டாக்னென்ட் வாட்டரிங்ல கொஞ்ச நாள் ஓடும்.  சரியா இருக்கும்.  நான் சிவலிங்கத்து கிட்ட சொல்லிட்டுதான் வந்துருக்கேன்.  ரெண்டு மூணு தடவ போய் மாத்திரம் பார்த்துக்கோ என்ன நடக்கறது ஏது நடக்கறதுன்னு.  அது போதும்.  நெக்ஸ்ட் ஸ்டேஜுக்குள்ள நாம மாறிக்கலாம்.'

'யூ ஆர் க்ரேட் கீதா.  நான் ரொம்ப கொடுத்து வெச்சிருக்கேன்.'

'எதுக்கு கொடுத்து வெச்சிருக்க?'

'உன்ன கல்யாணம் பண்ணிக்கப் போறேனே.  நான் அதிர்ஷ்டம் பண்ணலையா?'

'ஏய் ?  இப்பவேவா!  அதுக்கு இன்னும் எத்தன வருஷம் இருக்கு?  உன்ன பார்த்தா பாவமா இருக்குடா.  உன் தலையெழுத்து என் கழுத்துல தாலிய கட்டணும்னு இருக்கு பார்.'

'எப்ப என்ன டா போடறத நிறுத்துவ சொல்லு?'

'ஏன்?  தொரைய மரியாதையா கூப்படணுமாக்கும்?  கல்யாணம் நெருக்கத்துல வரும் போது மாத்திப்பேன்னு நெனைக்கிறேன்.  அதுவரைக்கும் நீ bபேர் பண்ணித்தான் ஆகணும்.'

'கீதா .. கொஞ்சம் உட்காரேன்.  காலுக்கு மருந்து போட்டுண்டு போகலாம்.'

மருந்து போட்டு விட மீனாட்சியின் உதவியை கேட்கிறான்.  மருந்து, கட்டு முடிகிறது.

'ஆமாம்.... ஒண்ண மறந்தே போயிட்டேன் உன் கிட்ட கேட்க.  நான் அன்னிக்கு உனக்கு பஸ்ஸுல கொண்டு வந்த மருதாணிய போட்டுண்டியோ?'

'உன்ன அம்மாஞ்சின்னு கூப்டது சரிதான்.  எத்தன நாள் கழிச்சு கேட்கற?  அன்னிக்கு திங்கக்கிழம வந்து கைய உனக்கு முன்னாடி அபிநயம் பிடிச்சிண்டே இருந்தேனே.  என்னத்த தான் கவனிக்கற நீ?'

அசட்டு வழிசல் சிரிப்பு.  'இந்த அசட்டு சிரிப்புல தான் பாலாஜி நீ பிரமாதமா இருக்க.'

'உனக்கு எப்படி அடி பட்டதுன்னு சொல்லவே இல்லையே?'

'கேள்வியெல்லாம் நீ லேட்டா லேட்டாதான் கேப்பியா?'

'கம் ஆன் கீதா.  அப்பவே கேட்டேன்.  நீதான் நைஸா பதில் சொல்லாம போயிட்ட.'

'அது ஒண்ணுமில்ல பாலாஜி. நேத்திக்கு உன் அபிமான வீராங்கனை கலப்பையை எடுத்து ஏர் பூட்டியவுடன் கலப்பையில் ஒரு சிறு கல் மாட்டி அதில் தடுக்கி புல்லில் விழுந்து விட்டாள்.  கல் தடுக்கி பயில்வாள் இவள்.  தெரிஞ்சுக்கோ.

'எதுக்கு உனக்கு வேண்டாத வேல?  அத்த வரட்டும் சொல்றேன்.'

'சரி பாலாஜி.  லெட் அஸ் மூவ்.  ஹாய் மீனாட்சி.  என் கண்ணையே உன்னிடம் ஒப்படைத்துவிட்டுப் போகிறேன்.  நாளன்னிக்கு நான் திரும்ப வரும் வரை உன்னுடைய இந்த சகோதரன் கண்ணில் ஆனந்தத்தை மட்டும் தான் பார்க்கணும்.  சரியா?'

'அக்கா, நீங்க அண்ணாக்கு சரியான ஜோடி தான்.'

கல கல சிரிப்புகளோடு கிளம்புகிறாள்.  வழியில் சீதாராமய்யர் வாங்கி வைத்திருந்த பூச்சரங்களில் ஒரு முழத்தை மட்டும் எடுத்துக் கொள்கிறாள்.

'பாலாஜி.  இந்தா.  இந்த பூவ உன் தனிக்குடுத்தனத்துல இருக்கற ஸ்வாமிக்கு போடு.  இனிமே ஒரு சாமிய விடாம எல்லா சாமியையும் கெட்டியா பிடிச்சுக்கணும் பாலாஜி.  நம்ம ரெண்டு பேர் கல்யாணத்த வில்லங்கம் இல்லாம நடத்தணும் இல்லையா எல்லா சாமியும் சேர்ந்து?'

சிரித்து விட்டு, 'கீதா, பூவனூர் பாலத்தடிலேந்து ஆத்துக்கு தனியா போயிடுவியோன்னோ?'

'ஏய்.  நான் எப்பேர்பட்ட ஆளு?  தடியன் சந்தானத்த பாலத்தடியில ஆறு மணிக்கே வந்து வெயிட் பண்ண சொல்லியிருக்கேன்.'

'அப்பாவ அட்மிட் பண்ணும்போது கூட ரொம்ப ஹெல்ப் ஃபுல் அவன்.'

'ஆனா ரொம்ப கொழுப்பு அவனுக்கு.  மீனாட்சி கிட்ட நீ வழிஞ்சிண்டிருக்கறதா என் கிட்ட கத வுட்டான்.  இன்னிக்கு இருக்கு அவனுக்கு.'

'பாவம் டி அவன்.  ஏற்கனவே அவன் உன்ன பார்த்து பயப்பட்டுண்டு இருக்கான்.'

'அவனா?  என்ன பார்த்து?  பயப்படறவனா அவன்?'

பஸ் ஸ்டாப்பில் சிறுது நேரம் கூட காத்திருக்கவில்லை. தஞ்சாவூர் பஸ் வந்தாச்சு.

'என்னையே நெனச்சிண்டிருக்காத.  ஜொரம் வந்துடப் போறது.'

பஸ் கிளம்பியவுடன் பாலாஜியிடமிருந்து இரண்டு சொட்டுக் கண்ணீர் அவனையும் மீறி.

தொடரும் ....