கனியுமோகாதல்_36

கனியுமோகாதல்_36

முரளி சென்றபிறகு ஸ்ரீதரின் முகம் வாடிக் கொண்டிருந்தது.  குழப்ப சிந்தனைகள் அவனை கிட்டத்தட்ட சித்திரவதை செய்து கொண்டிருந்தது என்றாலும் அதுவும் உண்மை.

'மை ஒத்துக்காமயா அவாத்துல மாப்பிள்ளை தேட ஆரம்பிச்சிருப்பா?'

'அப்படின்னா என்ன அவ விரும்பலைனுதான அர்த்தம்.'

'ஏழெட்டு வருஷமா விரும்பறேன்னு ஒரு வார்த்தை சொல்லலியே.  அதுலேயே நாம புரிஞ்சுக்க வேண்டாம்?'

'எனக்கு மட்டும் ஏன் இப்படி நடக்கறது?  நாம யாருக்கு த்ரோஹம் செஞ்சோம்.'

'முரளியா நானான்னு வந்தா, அவனுக்கு தான அட்வாண்டேஜ்?  அவனும் படிச்சிருக்கான்.  நன்னா ஏர்ண் பண்றான்.  குட் லுக்கிங்.  பார்ண் ரிச்.  தைரியமா பேசறான்.  அதிர்ஷ்டம் வேற அவன் கிட்டங்கறத வெளிப்படையாவே சொல்றான்.  போதா கொறைக்கு ஐயர் வேற.'

'ஒருவேளை இதெல்லாம் மையோட அப்பா சொல்லி சம்மதிக்க வெச்சிருப்பாறோ?'

'இந்த சமயத்துல நாம எப்படி அவ கிட்ட நம்ம விருப்பத்த சொல்றது?  தேவையில்லாம ஒரு குழப்பத்த நாம எதுக்கு அவளுக்கு கொடுக்கணும்?'

'இப்ப அவளும் ப்ரொஃபஷன்ல போடு போடுன்னு போட்டுண்டு இருக்கா.  முரளிய கல்யாணம் பண்ணிண்டு நன்னா இருக்கட்டுமே.  நாம ஃப்ரெண்ட்ஸாகவே பழகிட்டு போவோமே?'

'என்ன எப்படியெல்லாம் துரதிர்ஷ்டவம் தொறத்திண்டு வருது?  அவ ஃபோன் பண்ணி கொஞ்ச நேரம் கூட ஆகல.  அதுக்குள்ள முரளி வந்து அப்ஸெட் பண்ணிட்டான்.'

'ஸாடர்டே அவள மீட் பண்றதைக் கூட யோசிக்கணும்.  நாம போறதே அவ கிட்ட நம்ம விருப்பத்த சொல்லத்தான்.  அதுக்கே இப்ப அர்த்தம் இல்லாம போயிண்டிருக்கு.'

'பேசாம அவாய்ட் பண்றதுதான் நல்லது.  அவ மனச  நாம ஏன் தெரிஞ்சுக்கணும்?  உண்மையா என் மேல விருப்பம் இருந்தா சொல்ல மாட்டாளா என்ன?'

'ச்சே, இந்த அப்பா ஒண்ணு.  சும்மா இருந்தவன 'போய் கேளு போய் கேளு' ன்னு தொந்தரவு பண்ணி மனசு பாதிச்சதுதான் மிச்சம்.'

'அவளுக்கு நல்ல வாழ்க்கை கிடைக்கறதுன்னா நமக்கும் சந்தோஷம்தான.  எதுக்கு வீணா மனச போட்டு அலட்டிக்கணும்?'

'முரளி கிட்ட மைதிலி என் ஆளு.  பேசாம ஒதுங்கிக்கோன்னு சொல்லியிருக்கலாமோ?  அவன பொருத்த மட்டில் மைதிலி ஒரு அரேன்ஞ்ட் மேரேஜ் ப்ரொபோசல்.  மை இல்லாட்டி இன்னொருத்தி.'

'ஒருவேளை சொல்லாதது நல்லது தான்.  முரளி ஆத்து மூலமா மையோட பேரண்ட்ஸுக்கு தெரிஞ்சுதுன்னா அவா மனசு எப்படி கஷ்டப்படும்.  மைதிலியே ஒருவேளை என் மேல கோப பட்டாலும் பட்டிருப்பா.  நான் என்னிக்காவது உன்ன விரும்பறேன்னு சொல்லியிருக்கேனா?  'நீதான் என்ன காதலிக்கிறேன்னு சொல்லியிருக்கியா?  ஏண்டா இப்படி பண்ணின?' இப்படிக் கேட்டா எந்த மூஞ்சிய வெச்சிண்டு பதில் சொல்லுவேன்?'

எதிரில் இருந்த சுவற்றில் கண்களைப் பதித்துக் கொண்டே சிந்தனைகளில் மூழ்கியிருந்த ஸ்ரீதரின் கண்களில் கண்ணீர்.  கர்ச்சீஃபை எடுத்து துடைத்துக் கொள்கிறான்.

'ஓகே.  லெட் அஸ் மூவ்.  விதிப்படி எது வேணா நடக்கட்டும். அதிர்ஷ்டம்னு ஒண்ணு மனுஷாளுக்கு எப்படி தேவைப் படறது?  எதுக்குமே ஒரு கொடுப்பினை வேணும்.'

'ஆசையா அப்பா கிட்ட மைதிலிய மீட் பண்ணப்போற விஷயத்த ஷேர் பண்ணனும்னு நெனச்சேன்.  பாவிப் பய வந்து கெடுத்துட்டான்.'

மனசு இருக்கே, அது பயங்கரமான கில்லர்.  எண்ணங்கள் சரியா அமையலைன்னா குழப்பி விட்டுடும்.  இதில் என்ன விசித்திரம் என்றால் எண்ணங்கள் இல்லையென்றால் மனது என்பது அர்த்தமற்றதாகிவிடும்.

ஒரு ஆணிடம் தோன்றும் காதலுக்கும் பெண்ணிடம் தோன்றும் காதலுக்கும் பெரிய வித்யாசம் இருக்கிறது.  எப்படிக் கூட்டிக் கழிச்சு பார்த்தாலும் காதலனோ காதலியோ அவரவர் இதயத்தில் வந்து உட்கார வேண்டும்.

பெண்ணின் காதல் மூளையிலிருந்து அவள் விரும்புபவனை யோசிக்க ஆரம்பித்து இதயத்தில் உட்கார வைப்பாள்.  ஆனால் ஆணின் காதல் இதயத்தில் அவன் விருபம்புவளை உட்கார வைத்து விட்டு பிறகு அவளைப் பற்றி யோசிக்க மூளையை கூப்பிடுவான்.

போராட்டங்கள் இல்லாத காதலில் த்ரில் இல்லை.  மூளையிலிருந்து இதயத்துக்கு வந்தாலும் இதயத்திலிருந்து மூளைக்குப் போனாலும் போராட்டங்கள் வந்து குழப்பங்களை கொடுத்து மனதை பக்குவப் படுத்தும்.

எண்ணங்கள் இல்லையேல் மனசு இல்லை.  மனசு இல்லையேல் காதல் இல்லை.  மனதை காதலர்கள் மூளையாக நினைக்கிறார்களா அல்லது இதயமாக நினைக்கிறார்களா என்பது அவரவர் ஏற்கும் பார்வை.

நினைத்து நினைத்து ஏக்கம், நெருங்கி வரத் துடிப்பு, மனம் முழுவதும் ஆக்கிரமிக்கும் நினைவுகள், கொஞ்சம் விலகிப் போனாலும் ஏற்படும் ஆற்றாமை, காதலை எப்படி சொல்வது, ஏற்பாளா மாட்டாளா என்ற தவிப்பு, புரிதல், பார்க்க வேட்கை இவை அனைத்தும் ஆணுக்கு காதலை தெரிவிக்கும் முன்பு நடக்கிறது.  ஆனால் இவை அனைத்துமே பெண்ணுக்கு ஒப்புதல் தந்த பிறகு ஏற்படுகின்றன.

பக்குவப்பட்ட காதலின் பயணம் என்றுமே இனிமையானது.  இதில் மனதிலேயே தேக்கி விடை கொடுப்பது கூட காலப்போக்கில் ரணத்தை ஆற்றி நினைவுகளோடு வாழ வைக்கும்.

ஸ்ரீதர் ஆஃபீஸை பூட்டி விட்டு வெளியே வரும்போது டெலிஃபோன் மணி அடிக்கிறது.  மீண்டும் திறந்து உள்ளே செல்லும் போது நின்று விடுகிறது.

யாராக இருக்கும் என்று யோசித்து கொண்டிருக்கும்போது மீண்டும்.

'ஹலோ.  ஸ்ரீதர் ஹியர்.'

'ஹாய் ஸ்ரீ.  சாரி டா.  நான் சனிக்கிழமை உன்னை மீட் பண்ண முடியாது.  சார், எல்லா ஜூனியர்ஸுகளையும் கூப்பிட்டு மீட் பண்ணப் போறார்.  நாலரை மணிக்கு மீட்டிங்.'

'பரவாயில்லை மை.  இப்பெல்லாம் எனக்கு டிஸப்பாயிண்ட்மெண்ட்ஸ் பழகிப் போச்சு.'

'ஏய் பைத்தியமாடா நீ.  இன்னிக்கு இல்லைனா நாளைக்கு மீட் பண்ணப் போறோம்.  எதுக்கு அப்ஸட் ஆகற.  எனக்கு மாத்திரம் நம்ம சந்திப்பு நடக்கலையேன்னு வருத்தமில்லையா என்ன?  எல்லாம் நல்லதுக்குத் தான்.'

'சரி மை.  நடக்கும்போது நடக்கட்டும் நம்ம சந்திப்பு.  பை.'

'ராஜா.. ப்ளீஸ் டா.  நீ இப்படி பேசறது எனக்கு கஷ்டமா இருக்கு.  சொல்ல மறந்துட்டேனே, உனக்கு ஒரு குட் ந்யூஸ் சொல்லப் போறேன்.  ஆனா ஸர்ப்ரைஸா நாம மீட் பண்ணும்போதுதான் சொல்லுவேன்.'

'ம்ம்ம்ம்...'

'குட் ந்யூஸ்னு சொல்லறேன்.  சொரத்தே இல்லாம பேசறையேடா இப்படி.'

'மை, நான் இங்க சிரிச்சிண்டிருக்கேன்.  போதுமா?'

மேற்கொண்டு அவனை கஷ்டப்படுத்த விரும்பவில்லை மைதிலி.  டெலிஃபோனை துண்டிக்கிறாள்.

ஸ்ரீதர் மனதில் மீண்டும் குழப்ப சைத்தான்.

'ஸர்ப்ரைஸ்?'

'ஒருவேளை முரளி அலையன்ஸ் பத்தி?'

ஆஃபீஸை பூட்டிவிட்டு நேராக பீச்சுக்கு வருகிறான். யுனிவர்ஸிடி காம்ப்ளெக்ஸ் வரும்போது மைதிலியின் நினைவுகள்.  அன்று ஒருநாள் அவளும் அவனும் கேஸ் விஷயமாக விவாதித்தது மனதில் பிம்பத்தைப் பதித்தது. வண்டியை பீச் ரோடு ஓரத்தில் நிறுத்தி விட்டு  அருகில் உள்ள ஒரு பெஞ்சில் உட்காருகிறான்.

எண்ணங்கள் தொடர்கின்றன.  மீண்டும் மீண்டும்.

யாராவது பார்க்கிறார்களா தன்னை என்று பார்த்துவிட்டு கண்ணீர் சில முறை.  கண்ணீர் சிந்திவிட்டு யாரும் பார்க்கிறார்களா என்று சிலமுறை.

மொத்தத்தில் அவனுடைய கர்ச்சீஃப் கண்ணீரை உறிஞ்சும் ப்ளாட்டிங் பேப்பர்.

தொடரும்....