நாதஸ்வரமும், ஜாங்கிரியும் (பகுதி.2)
முன்கதைச் சுருக்கம் : ஒரு கல்யாண த்தில் திடீரென்று நாதஸ்வரம் வாசிப்பவர் காணாமல் போய்விட்டார். சமையல் கோஷ்டியுடன் வந்த ரெங்கசாமி தனக்கு நாதஸ்வரம் வாசிக்கத் தெரியும் என்று சொல்லி வாய்ப்பு கேட்கிறார். அவருக்குக் கிடைத்த வாய்ப்பை பயன்படுத்தி வெளுத்துக் கட்டுகிறார்.அதன் தொடர்ச்சி கீழே :
நல்லபடியாகக் கல்யாணம் முடிந்து “ஆனந்தம் ஆனந்தம்” வாசித்து முடிக்கும் போது மெயின் நாதஸ்வரக்காரர் உள்ளே நுழைந்தார். அவர் ரெங்கசாமியைக் கட்டிக் கொண்டு விட்டார். அவரைப் பார்த்தவுடன் எல்லாரும் திகைத்துப் போனார்கள். பெண்ணின் அப்பாவுக்கு பயங்கரக் கோபம்.
நாதஸ்வரக்காரர் அவர் அருகில் வந்து “தயவு செய்து என்னை மன்னிச்சுடுங்கோ.! இவ்வளவு அருமையாக நாதஸ்வரம் வாசிக்கும் ரங்கசாமியின் அப்பா தான் என் முதல் குரு. அவரிடம் கொஞ்ச நாட்கள் கற்றுக் கொண்டு நான் சென்னைப் பக்கம் வந்து விட்டேன். எனக்கு எப்படியோ நாதஸ்வரம் வாசிக்க வாய்ப்பு கிடைத்து நான் ஓரளவு நல்ல நிலையில் இருக்கேன்.
நேற்று இவர் நான் வாசிப்பதையே பார்த்துக் கொண்டு நின்றார். அப்புறம் விசாரித்ததில் தான் அவர் என் குருவின் பிள்ளை என்பதும் அவருக்கு வாய்ப்பு ஏதும் கிடைக்காததால் இந்த வேலைக்கு வந்திருப்பதும் எனக்குத் தெரிந்தது. எவ்வளவோ முயற்சி செய்தும் வாய்ப்பு கிடைக்கவில்லை என்றும் இன்னும் நேரம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் வாசித்துக் கொண்டிருப்பதாகவும் சொன்னார். இப்படி ஒரு சந்தர்ப்பம் ஏற்படுத்திக் கொடுத்தால் அவர் நன்றாக வாசிப்பார் என நினைத்தேன். அதனால் தான் கொஞ்ச நேரம் காணாமல் போனேன்" என்றார்.
“ நல்லாத்தான் காணாமல் போனேள். ஒரு வேளை அவர் என்கிட்ட வந்து கேட்கலைன்னா பிரச்சனை ஆகியிருக்குமே! அதைப் பற்றி யோசித்தீரா?” என்று கோபம் குறையாமல் கேட்டார்.
அதற்கு அவர் “அவருக்கு சந்தர்ப்பம் கிடைக்கலைன்னா நானே உள்ள வந்து வாசிக்கலாம் என்று மண்டப வாசலில் தலையில் முண்டாசுடன் காத்திருந்தேன். நாதஸ்வரம் வாசிப்பதை அவர் ஏக்கமாகப் பார்க்கும் போதே இப்படி ஒரு வாய்ப்பைப் பயன்படுத்திக் கொள்வார் என்ற நம்பிக்கை இருந்தது. இது பற்றி நான் சொல்லி அவர் வாசிப்பதை விடத் தன் திறமைக்கு எதேச்சையாகக் கிடைக்கும் வாய்ப்பைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்ற உத்வேகத்தில் நன்றாக வாசிப்பார் எனத் தோன்றியது. அதன் படி அவர் என் குருவின் வாரிசு என்பதை நிரூபித்து விட்டார். உங்களை எல்லாம் கொஞ்ச நேரம் பதட்டமாக வைத்ததற்கு மன்னிப்பு கேட்டுக்கறேன்" என்றார்.
பெண்ணின் அப்பாவுக்கும் மனசு இளகி விட்டது. இவர் எப்போதோ தான் கற்றுக் கொண்ட குருவின் மீது எவ்வளவு மரியாதை வைத்திருக்கிறார் என நினைத்து “சரி, இப்போது தான் எல்லாம் நல்லபடியாக முடிந்து விட்டதே! இரண்டு பேருக்கும் நன்றி" என சொல்லி விட்டு மற்ற வேலைகளைப் பார்க்க நகர்ந்தார். ரங்கசாமி மலைத்துப் போய் நின்றார்.
நாதஸ்வரக்காரர் தன் பக்க வாத்தியக்காரர்களிடம் “முதலில் நான் இதை உங்களிடம் சொன்னால் உங்களுக்கு இவர் மீது நம்பிக்கை இருந்திருக்காது. நீங்களும் ஏனோ தானோவென வாசித்திருப்பீர்கள். இப்போது உங்களுக்கும் நான் காணாமல் போனதற்குப் பதிலாக ஒருவர் கிடைத்தாரே என்ற நிம்மதியில் நல்லா வாசித்து இருப்பீங்க. இனிமேல் என் கூட இவரும் வாசிப்பார். எனக்குக் கிடைப்பதைப் பகிர்ந்து கொள்வேன். எனக்குத் தான் கடமை எல்லாம் முடிஞ்சாச்சே. அதுனால எனக்குக் குறைவாகக் கிடைத்தால் பரவாயில்லை. இது தான் நான் என் குருவுக்குச் செலுத்தப் போகும் நன்றிக் கடன்" என்றார்.
ரெங்கசாமி அப்படியே இவர் காலில் விழுந்து விட்டார். “எங்கப்பா தான் உங்கள் முதல் குரு என்பது இப்போது நீங்க சொல்லித் தான் எனக்குத் தெரியும். இன்றைக்கு நான் வாசித்ததே எனக்கு ரொம்ப திருப்தி. உங்கள் பரந்த மனசுக்கு நன்றி. அதற்காக உங்கள் வருமானத்தில் பங்கு போட எனக்கு மனமில்லை. வேறு ஏதாவது வாய்ப்பு கிடைத்தால் சொல்லுங்க, அது போதும் “என்றார்.
கேட்டரிங் சீனிவாசன் உட்பட எல்லாரும் வந்து அவரைப் பாராட்டினார்கள். கேட்டரிங் சீனிவாசன் “எனக்கு முழு கான்டிராக்ட் விடறவங்க எல்லார் கிட்டயும் நான் உங்களைப் பரிந்துரை செய்யறேன். உங்கள் வாசிப்பைக் கேட்டதும் நாதஸ்வரம் பிடிக்கும் கைகளைக் கரண்டி பிடிக்க உபயோகித்துக் கொண்டேனே என்று நினைத்தால் கஷ்டமாக இருக்கு” என்றார்.
அதற்கு அவர் “இத்தனை பேர் வயிறு நிறையச் சாப்பாடு பரிமாறுவதும் திருப்தியாகத் தான் செய்தேன். ஆனாலும் நாதஸ்வரத்தைப் பார்த்தால் மட்டும் என் கைகள் பரபரக்க ஆரம்பித்து விடும். எங்களுக்கு நீங்கள் தாராளமாகத் தருகிறீர்கள். உங்கள் லாபத்தில் வேலை இல்லாத நாட்களுக்குக் கூடச் சம்பளம் தரீங்க. அதனால நான் உங்க கூடவே இருக்கேன். ஏதாவது சந்தர்ப்பம் கிடைத்தால் அப்போது மட்டும் வாசிக்கப் போகிறேன்" என்றார்.
இதற்குள் அந்த ஒத்து ஊதுபவர் வந்து விட்டார். “அண்ணா, நீங்க வாசிக்கறதைக் கேட்டதும் நான் நாதஸ்வரத்தைத் தொடவே அருகதை இல்லாதவன் போலத் தெரிகிறது. எங்கப்பா தான் பெரிய அண்ணாவை (மெயின் நாதஸ்வரம்) சென்னையில் அறிமுகப் படுத்தி வளர உதவினார்னு என்னை அவர் கூட வைத்திருக்கிறார். நானும் வாசிக்க முயற்சி செய்யறேன், ஆனால் எனக்கு அது வரவே மாட்டேங்கறது. எனக்கு சமையல் நன்னா வரும். அதனால உங்க கேட்டரிங்ல எனக்கு ஒரு வேலை தந்தால் நான் சந்தோஷமாகப் பார்க்கறேன். நீங்க அண்ணா கூட நாதஸ்வரம் வாசியுங்கோ!” என்றார்.
இதைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த கேட்டரிங் மேனேஜர் அவரை முதலாளியிடம் அறிமுகப்படுத்த அவரும் “எங்களுக்கும் உதவிக்கு ஆள் தேவைப்படுகின்றது தான். ஆனால் உங்களுக்கு சமையல் பண்றதுல உள்ள ஈடுபாடு, எப்படிப் பண்றீங்க என்பதை வைத்துத் தான் உங்களைத் தொடர்ந்து எங்கள் குழுவில் வைத்துக் கொள்ள முடியும்”என்றார்.
அவரும் உற்சாகமாக “நான் பண்றதைப் பார்த்தா கண்டிப்பாக நீங்க என்னை உங்க குழுவிலிருந்து அனுப்ப மாட்டீங்க. என்ன, எங்கம்மாவைத் தான் சமாதானப் படுத்தணும். அப்பாவுக்கு அப்புறம் நான் நாதஸ்வரத்தில் நல்ல பெயர் எடுக்கணும்னு நினைச்சாங்க. அம்மா நூறு பேருக்குன்னாலும் சமையல் அருமையாகப் பண்ணுவாங்க. அவங்களுக்கு அவ்வப்போது சின்னச் சின்ன ஆர்டர் வரும். அவங்களுக்கு உதவி செய்து எனக்கு அது நல்லா வந்துடுச்சு. அப்பாவோட நாதஸ்வரக் கலை தான் வர மாட்டேங்குது” என்றார் சிரித்துக் கொண்டே.
எல்லாரும் சிரித்தார்கள்.
ரெங்கசாமி “நான் இன்னிக்கு எல்லாருக்கும் என் கையால் பாயாசம் பரிமாறப் போறேன் “என்று பாயாசத்தைக் கையில் எடுத்துக் கொண்டார்.
அசிஸ்டென்ட் நாதஸ்வரம் சமையல் அறையை எட்டிப் பார்த்தார். கேட்டரிங் மேனேஜர் அவரை மெயின் சமையல்காரரிடம் அறிமுகப் படுத்தினார். “இன்றிலிருந்து இவர் உங்க உதவியாளர். அவருக்கு எல்லாம் கத்துக் கொடுங்கோ”என்றார்.
அவர் ஏற்கனவே இங்கு நடப்பதையெல்லாம் கவனித்து விட்டார். இவரைச் சிரித்த முகத்துடன் வரவேற்று “வாப்பா, நாதஸ்வரம், அங்க உட்கார்ந்து வாசிக்கிற மாதிரி இங்கெல்லாம் காத்தாட உட்கார முடியாது. வேர்க்க விறுவிறுக்க சுறுசுறுப்பா ஓடி ஓடிச் செய்யணும். உனக்கு ஜாங்கிரி பிழியத் தெரியுமோ?” என்று கேட்டார். “ரொம்ப நல்லாத் தெரியும். எங்கம்மா கூட இதெல்லாம் செய்திருக்கேன்” என்றார் உற்சாகமாக.
“அப்ப முதல்ல அதைச் செய்" என்றார். இங்கு அவரைத் தவிர யாருக்கும் ஒழுங்காக வர மாட்டேங்கிறது. இவரே தான் செய்யணும். இவர் என்ன பண்றார்னு பார்ப்போம் என நினைத்தார்.
அவர் சந்தோஷமாகத் தலை அசைத்து விட்டு பிள்ளையாரை மனதால் வேண்டிக் கொண்டு வேஷ்டியை மடித்துக் கட்டிக் கொண்டார். அதன் மேல் அவர் தந்த ஒரு துண்டைச் சுற்றிக் கொண்டார். அவரிடமிருந்து ஜாங்கிரி பிழியும் துண்டுத் துணியை வாங்கிக் கொண்டு லாவகமாக மாவை எண்ணெயில் பிழிய ஆரம்பித்தார். அழகழகாய் ஜாங்கிரி மிதக்க ஆரம்பித்தது. அவர் முகம் அதை விடப் பிரகாசமாக ஆனது. அந்த சொய்ங் எண்ணெய்ச் சத்தம் அவருக்கு நாதஸ்வரத்தை விட இனிமையாகத் தெரிந்தது.
தலைமை சமையல் காரருக்கு நல்ல ஒரு உதவியாளர் கிடைத்து விட்டார் என்று நிம்மதிப் பெருமூச்சு வந்தது. இரண்டு பேருக்கு அவர்களுக்குப் பிடித்த தொழில் செய்ய வாய்ப்பு அளித்த அந்தத் திருமணத் தம்பதிகளை நாமும் வாழ்த்தலாமே!
No comments:
Post a Comment