உண்பதில்_இன்பம்

 உண்பதில்_இன்பம்

சில வருடங்களுக்கு முன் தி.நகர் பாண்டி பஜார் வரை செல்ல வேண்டி இருந்தது.  அது அதிகாலை நேரம்.  சென்ற வேலையை முடித்து விட்டு பாலாஜி பவனில் சூடாக இட்லியும், காஃபியும் சாப்பிட சென்றேன்.  என் எதிரே இரண்டு பெரியவர்கள் நடை பயிற்சி முடித்து விட்டு வந்து அமர்ந்தனர்.  இருவருக்கும் சுமார் 65 வயது இருக்கும்.  

ஒருவர் இரண்டு வடைகளும் மற்றொருவர் இரண்டு இட்லி , வடையும் ஆர்டர் செய்தனர்.

இதைப் பார்த்தால் அவர்களின் தினசரி நடவடிக்கை போல் தெரிந்தது.  நடைபயிற்சி முடித்து விட்டு எண்ணெய் பண்டம் சாப்பிடும் அவர்களை வியப்புடன் பார்த்தேன்.  எல்லாவற்றுக்கும் நாக்கே காரணம்.  அதை அடக்க முடிவதில்லை.

சிறு வயதில்  குடும்பத்துடன் ஊருக்கு போய் விட்டு தஞ்சை திரும்பும் போது என் அப்பா எல்லோரையும் ஒரு ஹோட்டலுக்கு கூட்டிச் சென்றார்.  உள்ளே நுழையும் போதே பாத்திரங்களின் ஓசையும், பூரி மசாலாவின் வாசனையும் ஒரு வித மயக்கத்தில் தள்ளியது.  வாயில் உமிழ்நீர் சுரந்து எங்கே எங்கே என்று அலைந்தது.

அந்த காலத்தில் வெளியூரில் இருந்து வருபவர்களுக்கு பல் தேய்க்க பற்பொடி வைத்திருப்பார்கள்.  இந்தியா, இலங்கை, சிங்கப்பூர், மலேஷியா ஆகிய நாடுகளில் பேராதரவு பெற்ற கோபால் பற்பொடி இருந்தது.  பல் தேய்க்கும் போது அதன் இனிப்பு சுவையில் மயங்கி அதை தின்ற காலம் உண்டு.  அப்போது இரண்டு வகையான பற்பொடிகள் உண்டு.  ஒன்று நம் ஆதரவு பெற்ற கோபால்  பற்பொடி மற்றொன்று பயோரியா.  பயோரியா தேய்க்கும் போது வாயில் ஒருவித எரிச்சல் ஏற்படும்.  வீட்டில் உமிக்கறி தான்.

சரி விஷயத்துக்கு வருவோம்.  தஞ்சையில் அந்த ஹோட்டலில் இட்லியும், சாம்பாரும், பூரி மசாலாவும் நாவில் பட்டவுடன் ஒரு இன்ப மயமான உலகத்துக்கு அழைத்து சென்றது.  இவ்வாறு ஹோட்டலில் சாப்பிடுவது மிகவும் அரிதான ஒன்று.

சில சமயங்களில் மக்கள் ஏன் இப்படி நாவுக்கு அடிமையாக இருக்கிறார்கள் என்ற வியப்பு ஏற்படும்.  இது அந்த காலத்தில் இருந்தே வழி வழியாக வந்திருக்கிறது. நல்ல சுவையான உணவை தேடித் தேடி உண்பதில் ஒரு சுகம் அடைந்திருக்கிறார்கள்.

கும்பகோணம் பஞ்சாமி ஐயர் டிகிரி காஃபியை ருசிக்கும் பொருட்டு காலையில் இருந்தே கடையின் முன் காத்திருப்பார்கள் என்று கேள்விப்பட்டேன்.  பிரபல எழுத்தாளர் தி.ஜானகிராமன் இந்த கடையின் காஃபிக்கு அடிமை என்று சொல்வதுண்டு.

வீட்டில் காய்கறி வாங்கி வருகிறேன் என்று சொல்லி விட்டு கும்பகோணம் வெங்கடா லாட்ஜில் இட்லி, கடப்பா சாப்பிட செல்வார்களாம்.  அந்த ஹோட்டலின் கடப்பா அவர்களை அப்படி மயக்கி வைத்திருந்தது.

மற்றும் கும்பகோணத்தில் மங்களாம்பிகா ஹோட்டலும், மாமி மெஸ்சும் படு பிரசித்தம்.

நெல்லை ஹல்வாவும், சாத்தூர் காரா சேவும் உலக புகழ் பெற்றவை.

சென்னையில் ரத்னா கஃபே இட்லி சாம்பாருக்கு நம்முடைய சொத்தையே எழுதி வைக்கலாம்.  ராயர் மெஸ் ரவா தோசை, திருவல்லிக்கேணி தணிகை வேலன் வெங்காயம், கீரை, முந்திரி பகோடா, தேவி தியேட்டர் பின்புறமுள்ள பாம்பே லஸ்ஸி கடையில் சூடான சமோசாவும் அதன் தலையில் ஊற்றப்படும் கார, இனிப்பு சட்னிகளும்,  ஸ்ரீ கிருஷ்ணா மைசூர்பா போன்ற தின்பண்டங்கள் நம்மை வேறொரு உலகத்துக்கு அழைத்து செல்லும்.

பாலாஜி பவனில் காஃபி குடித்துக் கொண்டிருந்த வேளையில் அவர்களின் பேச்சை கவனிக்க நேர்ந்தது.

"நான் இப்போதெல்லாம் காலையில ஆத்துல சாப்பிடறதில்ல...நேரே மதிய சாப்பாடு தான்...ராத்திரி ரெண்டு சப்பாத்தி, பால் மட்டும்தான்..இப்படி கண்டிப்பா இருந்தும் சுகர் லெவல் குறைய மாட்டேங்குது"

"இப்ப உனக்கு எவ்வளவு சுகர் லெவல்?"

"அது கணிசமா முந்நூறுக்கு மேலே இருக்கு. உனக்கு?"

"எனக்கும் எப்பவும் 250க்கு மேலே தான்"

அவர்கள் இட்லி வடையை சாப்பிட்டு விட்டு அடுத்தது என்ன ஆர்டர் செய்யலாம் என்று யோசிக்க தொடங்கினர்.

"நான் ஹல்வா சாப்பிடலாம் என்றிருக்கிறேன்..உனக்கு?"

"எனக்கும் அதே சொல்லு...ஒரு நாள் சாப்பிட்டா ஒன்னும் ஆகாது"

ஆசை யாரை விட்டது?