பஞ்ச துவாரகா பயணம் பகுதி 21

 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺பஞ்ச துவாரகா பயணம் பகுதி 21(வெங்கடேசன்)

நாத்துவாரா

(பக்தியுடன் கொஞ்சம் வரலாறு)

பஞ்ச-துவாரகா” என்று “ஐந்து கிருஷ்ணர்” கோவில்கள் மற்றும் அவ்விடங்களுக்குச் செல்லும் புனித யாத்திரை பிரபலமாகியுள்ளது. கிருஷ்ணர் பிறந்த இடம், வசித்த இடம், வளர்ந்த இடம், லீலைகள் புரிந்த இடம், ஆட்சி செய்த இடம் என்று பல இடங்கள் உள்ளன. அவற்றைப் பற்றிய விவரங்களில் சரித்திரம் பின்னிப் பினைந்துள்ளது. புராணங்கள் என்று அவற்றை நவீன மனங்கள் பார்க்கலாம், அணுகலாம், ஏன் ஏளனமும் செய்யலாம். ஆனால், அவற்றில் இழைதோடும் சரித்திரக் கூறுகள், வரலாற்றுச் சான்றுகள் மற்றும் இதிகாச ஆதாரங்களை ஒதுக்க முடியாது. 

தொல்லியல் வல்லுனர் டாக்டர் எஸ். ஆர். ராவ் என்பவரால், கடல்-கொள்ளப்பட்ட, கடலில் மூழ்கிய துவாரகையைக் கண்டு பிடித்து, விவரங்களை வெளியிட்டதிலிருந்து, கிருஷ்ணர், ஒரு புராணக் கடவுள், அவதாரப் புருஷர், கோடிக்கணக்கான மக்களால் விரும்பப்படும் அழகிய இறைவன் என்ற நிலைகளிலிருந்து, ஒரு சரித்திர நாயகன், வரலாற்று மாபெரும் வீரர், அரசர் என்ற விவரங்களும் ஆராய்ச்சியாளர்கள், சரித்திராசிரியர்கள், மனிதவியல்-உளவியல் வல்லுனர்கள் முதலியோர் அறிய ஆரம்பித்துள்ளனர். 

பாரத மக்கள்  பல மாநிலங்களிலிருந்தும், வெளிநாடுகளிலிருந்தும், மற்ற இந்திய மற்றும் வெளிநாட்டுச் சுற்றுலாப் பயணிகளும்  இங்கு ஆயிரக்கணக்கில் வந்து சென்று கொண்டிருக்கின்றனர். ஆயிரக்கணக்கான வருடங்களாக இவ்விடங்கள் புனித ஸ்தலங்களாக, புண்ணிய தீர்த்தங்களாக மற்றும் அவதார புருஷர்களின் வாழ்விடங்களாக மதிக்கப் பட்டு, ஆராதிக்கப் பட்டு வந்துள்ளமையால், ஆயுளில் ஒருதடவையேனும் சென்று தரிசிக்க வேண் டும்  என்ற தூண்டுதல், ஆசை, விருப்பம் முதலியன பாரத மக்களுக்கு இருந்து கொண்டுதான் வந்துள்ளது. 

அத்தகைய ஆயிரக்கணக்கான வருடங்களில் ஏற்பட்டு வந்துள்ள மாற்றங்கள், மாறுதல்கள், வித்தியாசங்களும் அங்குள்ள மக்கள், மக்களின் இருப்பிடங்கள், அவர்களால் கட்டப் பட்ட கோவில்கள், வடிவமைக்கப் பட்ட கட்டிடங்கள், கலைநயம் மிக்க சிற்பங்கள், கைவினைப் பொருட்கள், பிரசாதங்கள், உடை வகைகள், அலங்காரப் பொருட்கள், தொழிற்முறைகள், என பலவற்றில் கண்டுத் தெரிந்து கொள்ளலாம். இயற்கைச் சீற்றங்கள்-அழிவுகள் மற்றும் மனித தாக்குதல்கள் முதலியவையும் அவற்றில் பதிவாகியுள்ளன. 

அவைத்தாம் மேற்குறிப்பிடப் பட்ட மாறுதல்களில், மாற்றங்களில் வெளிப்படுகின்றன. மனிதன் நாகரிகம், முன்னேற்றம், விஞ்ஞானம், தொழிற்நுட்பம் முதலியவற்றால் பெரிதாக வளர்ந்து விட்டதாக இருந்தாலும், அங்குக் கடைப்பிடிக்கப் படும்  பழக்க-வழக்கங்கள், நெறிமுறைகள் முதலிவற்றின் அடிமட்டத்தில், ஒரு மாறாத, மாற்றமுடியாத, நிலையான ஒற்றுமையைக் காணமுடிகிறது. அது நவீன இந்தியர்கள், பணக்காரர்கள், இக்காலத்தில் பிறந்து வளர்ந்து வரும் மக்களை விட, சாதாரண மக்களிடம் தான் அதிகமாகக் காணமுடிகிறது.

நாத்துவாரா என்றால், நாத் + துவார் = நாத்-நாத-நாதன்-ஶ்ரீநாத் = கடவுள், மற்றும் துவார் என்றால், இங்கு ஶ்ரீகிருஷ்ணருக்கு செல்லும் “துவாரம்”, வழி என்று பொருள். ஆக, நாத்துவாரா என்றால், கடவுளுக்குச் செல்லும் வழி என்று பொருள். உதயபூருக்கு வடகிழக்கில் 48 கி.மீ தூரத்தில் பனஸ் நதிக்கரையில் உள்ளது. 1665ல் ஔரங்கசீப் மதுராவைத் தாக்கியபோது, அவ்விக்கிரகம் இங்கு 1672ல் கொண்டு வரப்பட்டது. 

ரதத்தில் எடுத்துக் கொண்டு வரும் போது, ஒரு இடத்தில், மண்ணில் சிக்கி அங்கேயே நின்றுவிட்டதால், அங்கேயே, ராணாவின் அனுமதியுடன் கோவில் கட்டப்பட்டது. இன்னொரு குறிப்பின் படி, 1671ல் கோஸ்வாமி தாமோதர் முகமதியர் விக்கிரங்களை உடைக்க வருகிறார்கள் என்பதனால், கோவர்த்தனநாத் / ஶ்ரீநாத்ஜி விக்கிரகத்தைத் தூக்கிக் கொண்டு, கிரிராஜ்லிருந்து, உதய்பூருக்கு ஓடி வந்தார். அப்பொழுது மேவாரின் ராணா சிங், நாத்துவாரா என்ற இடத்தில் இடம் கொடுத்தார். கோவில் கட்டுவதர்கான ஜாகிர்-உதவியும் கொடுத்தார். எப்படியாகிலும், ராணாவின் உதவியுடன் கோவில் கட்டப்பட்டது என்று தெரிகிறது.

ஶ்ரீநாத்ஜியை– வல்லபாச்சாரியார் கோவர்த்தனத்தில் கண்டெடுக்கிறார்.

இங்கு எட்டுவித அலங்காரங்கள், பூஜைகள்: ஏழு வயது குழந்தையாக கிருஷ்ணர் இங்கு காட்சியளிக்கிறார். வல்லபாச்சாரியாரின் “புஷ்டி மார்க்கம் / வல்லப சம்பிரதாயம் / சுத்தத்வைத” என்ற பக்தி சம்பிரதாயத்தில் இக்கோவில் வழிபாட்டு முறையுள்ளது. வல்லபாச்சாரியாரின் மகன் விட்டல் நாத்ஜி இவ்வழிபாட்டு முறையை ஸ்தாபித்தார். கோவர்த்தன மலையைத் தூக்க இடது கையைத் தூக்கியதால், விக்கிரகம் அவ்வாறே காணப்படுகிறது. முதலில் ஜாதிபுர கிராமத்தில் ஒரு சிறிய கோவிலில் இருந்த ஶ்ரீநாத்ஜி, பிறகு இவ்விடத்திற்கு கொண்டு வரப்பட்டது. 18-19ம் நூற்றாண்டுகளில் ஆட்சியில்லா நிலையின் போது, பின்டாரிகள், மேடர்கள் மற்றும் இந்தூரின் ஹோல்கர்கள் முதலியோரால் நாத்துவாராவும் தாக்கப்பட்டது   இக்கோவிலில் கிருஷ்ணரின் –

மங்கல = உதய காலத்தில், எழுப்பும் பூஜை, அலங்காரம், பூஜை. காலை உணவு அளிக்கப்படுகிறது.

சிருங்கார = அலங்காரம் செய்து பூஜிப்பது, அலங்காரம், பூஜை – கிருஷ்ணர் நண்பர்களுடன் விளையாட செல்கிறார்.

கவல் (பசுக்களின் சப்தம்) = கிருஷ்ணர் பசுக்களைக் காப்பது மற்றும் பால் கொடுப்பது – சிறிது உணவு கொடுக்கப்படுகிறது.

ராஜ்போக் = சகல தின்பண்டங்களை படைப்பது, அலங்காரம், பூஜை – கிருஷ்ணர் விளையாட்டில் ஈடுபடுகிறார்.

உத்தன்பான் = மதிய உணவுக்குப் பிறகு, சிறிது தூங்கி எழுகிறார் – சிறியதாக உணவு படைப்பது, அலங்காரம், பூஜை

போக் = மாலை உணவு படைப்பது, அலங்காரம், பூஜை – மறுபடியும் விளையாட செல்கிறார்.

சந்தியா = மாலை பூஜை அலங்காரத்துடன், அலங்காரம், பூஜை – ஆரத்தி நடைபெறுகிறது. இரவு உணவு படைக்கப்படுகிறது.

சயன = உறங்குவதற்கு முன்பாக செய்யப்படும் அலங்காரம், பூஜை – இதுதான் பக்தர்களுக்கு கடைசி தரிசனம்.

என்ற எட்டுவித தரிசனங்களைப் பார்ப்பது சிறப்பாகும். காலையிலிருந்து இரவு வரை, கிருஷ்ணர் விக்கிரகம் பலவாறு அலங்கரிக்கப் படுகிறது. அப்பொழுது ஆரத்தியும் நடைபெறுகிறது.  உண்மையில் யசோதா தனது ஏழு வயது குழந்தையை சீராட்டி-பாராட்டி வளர்க்கும் முறையை தத்ரூபமாக இச்சடங்குகள் விவரிக்கின்றன.

இதனை அடுத்த பகுதியில் விரிவாக காண்போம்