மும்பையில் எனது ரயில் வாழ்க்கை - 2

 மும்பையில் எனது ரயில் வாழ்க்கை.

பார்ட் 02. 

வருடம்: 1990

டோம்பிவிலியில் இருந்து மும்பை VT (இப்போ CST) நோக்கி தினமும் வேலைக்குச் செல்ல மக்கள் ரயிலில் பிரயாணம் மேற்கொண்டு, வாரத்தில் 6 நாட்கள் போய் வருவது என்பது உடலால் மிகவும் சிரமம்.

நான் மும்பை போன புதிதில் 1989 ஆம் வருடம் டிசம்பர் கடைசியில் ரிலீஸ் ஆன சல்மான்கான், பாக்யஶ்ரீ நடித்த சூப்பர் டூப்பர் ஹிட் படமான “மைனே பியார் கியா” ஓடிக்கொண்டிருந்தது. முக்கால்வாசி ஆட்டோவிற்குப் பின்னாடி இந்தப்படத்தின் போஸ்டர் மட்டுமே கண்களில் தென்படும். ஆட்டோவில் ஏறினாலும் சரி, கடைகளுக்கு போனாலும் சரி, எப்பவும் அந்தப்படத்தில் SPB பாடிய அனைத்து பாடல்களும் ஒலித்துக்கொண்டே இருக்கும். குறிப்பாக “தில் திவானா, தில் சஜ்னாக்கே, மானேனா!!!” பாட்டுதான் அதிகமாக அனைவரின் காதில் ஒலித்த பாட்டாக இருக்கும் (லதா மங்கேஷ்கர் மற்றும் SPB - தனித்தனி குரலில்). அந்தப் படத்தைத் தொடர்ந்து வந்து சூப்பர் ஹிட்டான படம் “Aashiqui”. பாட்டுக்காகவே மெஹாஹிட் ஆன படம் இது. அதில் வரும் குமார்சானு பாடி ஹிட் ஆன அனைத்து பாடல்களும் மும்பையில் ஆட்டோ, டாக்ஸி எதில் சென்றாலும் ஒலித்த வண்ணமே இருந்தன (நஜர் கே சாம்னே ஜிகர் கே பாஸ், ஜானே ஜிகர் ஜானே மன், அப் தேரே பின்...இன்னும் பல). 

இந்த அழகான பாடல்களையும், அதன்பின் வரிசையாக வந்து ஹிட் கொடுத்த சாஜன், தீவானா, பேட்டா, தில், டர், பாஜிகர் மற்றும் அதில் வரும் பல அருமையான ஹிட் பாடல்களையும் அன்றாட வாழ்வில் ஆட்டோவிலும், டாக்ஸியிலும் கேட்டுக்கொண்டும், ரசித்துக்கொண்டும் என் மும்பை வாழ்க்கையை பயணிக்கத் தொடங்கினேன். 90’ல் நிறைய ஹிந்திப் படங்கள் ஃப்ளாப் ஆனாலும், அந்தப் படத்தில் வரும் பாட்டுக்கள் கேட்க மிக இனிமையாக இருக்கும்.

எங்களது வீட்டில் இருந்து டோம்பிவிலி ஸ்டேஷனுக்கு நடந்து போக 8 நிமிடம் எடுக்கும். வீட்டில் இருந்து அக்காவின் கணவர் வேலைக்கு கிளம்பும் நேரம் 7.10. அவருக்கு 7.20 லோக்கல் டிரெயின் பிடிக்கணும். நான் கிளம்பும் நேரம் 7.20. எனக்கு 7.30 லோக்கல் பிடிக்கணும். எல்லாருக்கும் லஞ்ச் டப்பா கட்டிக்கொடுத்துட்டு அக்கா 8 மணிக்கு கிளம்புவார். அங்கிருந்து வேலைக்குப் போகும் அனைவரின் நடை எப்பவுமே வேக வேகமாகவும் பரபரப்பாகவுமே இருக்கும்.

ஆரம்ப காலத்தில் VT (விக்டோரியா டெர்மினஸ்) செல்வதற்கு எலக்டிரிக் டிரெயின் எந்த ஊரிலிருந்து வருகிறது என கண்டுபிடிப்பது எனக்கு குழப்பமாகவே இருந்தது. ரயில் அட்டவணை அங்கு உள்ள கடையில் கிடைக்கும். அதை வைத்து இந்த டைமிற்கு இந்த ஊரில் இருந்து டிரெயின் வருகிறது என தெரிந்து கொண்டேன். நாள்பட நாள்பட பழகிவிட்டதால் எனக்கு அதுவும் தேவைப்படவில்லை. ஏனெனில், கல்யாண் ஜங்ஷனில் இருந்து வந்தால் (K) என ரயிலின் முகத்தில் கொட்டை எழுத்தில் போர்டு இருக்கும். (கீழே படத்தில் இருப்பது போல). 

டிட்வாலா என்றால் (TL),

அம்பர்நாத் என்றால் (A),

பத்லாபூர் என்றால் (BL),

கர்ஜத் என்றால் (S),

கசாரா என்றால் ( N), என இருக்கும். 

 ஆனால், எனக்கு கர்ஜத், கசாரா, வண்டியில் அடிக்கடி குழப்பம் ஏற்படும். அந்த இரண்டு ஊருக்கு மட்டும் ஏன் S, N, லெட்டர்ஸ் கொடுத்திருக்காங்கன்னு யோசித்துக்கொண்டே இருப்பேன். பின்புதான் எனக்குப் படித்ததில் தெரிய வந்தது, கல்யாணில் இருந்து South East leg ல் கர்ஜத் இருப்பதால் அதற்கு “S” எனவும், North East leg ல் கசாரா இருப்பதால் அதற்கு “N” எனவும் எழுத்து சூட்டப்பட்டுள்ளது. அதுமட்டுமில்லாமல், 100 ஆண்டுகளுக்கு முன் ரயில்வேயில் சவுத் டைரக்சனை Shankar (hence the ‘S’) என்றும், நார்த் டைரக்சனை Narayan (hence the ‘N’) எனவும் கூறப்பட்டதாக கூடுதல் தகவல் கிடைத்தது. குர்லா ஸ்டேஷன் பிரிட்டிஷ் காலத்தில் Coorla என அழைக்கப்பட்டதால், குர்லா டிரைய்ன்களில் ‘C’ என போர்டு இருப்பதை அனைவரும் காணலாம். (Source: TOI - 31 July 2009). 

நான் வேலைக்குச் செல்ல ஆரம்பித்து இரண்டு வருடம் கழித்து, கல்யாணில் இருந்து “பாரா டப்பா..அதாவது 12 CAR” டிரெயின் விட்டிருந்தார்கள். புத்தம் புதிய வண்டி. பாக்கவே சூப்பரா இருக்கும். 9.01க்கு சரியாக டோம்பிவிலி வரும். நார்மல் வண்டிக்கு 9 டப்பாதான். இதில் 3 டப்பா எக்ஸ்டிரா என்பதால் அதிக ஆட்கள் ஏறலாம். அதுவுமில்லாமல், கல்யாணில் இருந்து வருவதால் மக்களின் கூட்டம் பாதி டப்பாக்கள் மட்டுமே ரொம்பி இருக்கும். மீதி காலியா இருக்கும். டோம்பிவிலி வந்தவுடன் வண்டி பூரா ஃபுல் ஆகிவிடும். இந்த வண்டியில் ஏற வெள்ளம் போல மக்கள் கூட்டம் அப்படி அலைமோதும். எதனால் என்றால், அடுத்த ஸ்டேஷனான “திவா”வுக்கு அப்பறம் ஸ்லோ டிராக்கில் இருந்து ஃபாஸ்ட் டிராக்குக்கு டைவர்ட் ஆகி, இந்த டிரெயின் டபுள் ஃபாஸ்ட்டாக மாறும். தானேக்கு அப்பறம் தாதர், அப்பறம் பைகுல்லா அதுக்கு அப்பறம் VT ல மட்டும்தான் நிற்கும். தாதர், VT க்கு வேலைக்கு போவோர்க்கு இந்த வண்டி ஒரு வரப்பிரசாதம். திவாவை தாண்டின பிறகு ஒரு வேகம் எடுக்கும் பாருங்க!!! அடேங்கப்பாதான்!!!!. அடி பட்டைய கிளப்பிக்கிட்டு வண்டி மின்னல் வேகத்தில் பறக்கும். “தடக் தடக், தடக் தடக்னு” டிராக்கில் இருந்து வரும் சத்தத்தோடு வண்டி மேல கீழ குலுங்கி குலுங்கி செமயா ஆடும். “என்னடாது இப்படி ஆடுது? வண்டியோட சக்கரம் டிராக்குல இருந்து வெளில போயிடுமோன்னு ஒரு பயம் நமக்கு உள்ளூர வரும். சின்ன வயசுல மாரியம்மன் திருவிழாவுல நம்மள ராட்டிணத்துல உக்கார வெச்சு வேகமா மேலயும் கீழயும் ஆட்டும்போது, வயிரு ஒரு கலக்கு கலக்குமே? அந்த மாதிரி வயித்த கலக்கும் இந்த ரயில் குதிக்கும்போது. இந்த பாரா டப்பாக்கு சிக்னல் எப்பவும் கிளியரா இருக்கும். நமக்கு கரெக்ட்டா ஆபீஸ் டைமிற்கு தாதரோ அல்லது VTயோ போகறதா இருந்தா இந்த பாரா டாப்பாவை புடிச்சா போய் சேர்ந்திடலாம். இந்த கல்யாண்-VT பாரா டப்பா கொஞ்ச காலம் மட்டுமே இருந்தது. அப்பறமா தூக்கிட்டாங்க.

போன பதிவில் வண்டியில் பஜனை குரூப் பற்றி எழுதி இருந்தேன். வண்டிக்குள் எப்படி பஜனைக்கு என்று ஒரு குரூப் இருக்குமோ அதேபோல சீட்டு (Playing Card) விளையாட ஒரு குரூப் இருக்கும். இதில் முக்கால்வாசி மராட்டி, குஜராத்தி அப்பறம் உல்லாஸ்நகரில் இருந்து வரும் சிந்தி பார்ட்டிகளாகத்தான் இருப்பார்கள். நான் சில மலையாளி குரூப்பையும் பார்த்திருக்கிறேன். ரம்மி விளையாட்டுதான் அதிகமாக விளையாடுவார்கள். நான் சிலசமயம் டிரையினின் கதவு பக்கம் நின்று கொண்டு இருப்பேன். இவர்கள் யாராவது விளையாட ஆரம்பித்தால் அவர்கள் பக்கமாக திரும்பி நின்று கொண்டு விளையாட்டை வேடிக்கை 

பார்ப்பேன். 

இவர்களது குரூப்பைக் கவனித்தால் மிக சுவாரஸ்யமாக இருக்கும். இவர்கள் விளையாட்டில் மேக்ஸிமம் 5-6 பேர் கொண்ட குரூப்பாகத்தான் இருக்கும். ஒருவர் சீட்டுக் கட்டு இரண்டு பாக்கெட் எடுத்து வருவார். அவர் கொண்டு வரும் ஒரு குட்டியான, ஸ்லிம்மான  சூட்கேஸை முதலில் திறப்பார். உள்ளே லஞ்ச் டப்பா இருக்கும். சில பேனாக்கள் சொருகி வைத்திருப்பார். கூடவே இரண்டு கட்டு சீட்டு பாக்கெட் உள்ளே இருக்கும். வேறு எதுவும் அந்தப் பெட்டிக்குள் இருக்காது. பெட்டி காலியாக இருக்கும். சீட்டுக் கட்டை வெளியில் எடுத்துவிட்டு, அந்த சூட்கேஸை எதிரில் உட்கார்ந்து இருக்கும் தன் நண்பர் மடியில் பாதியும், தன் மடியில் பாதியும் வைத்துக்கொள்வார். இப்பொழுது அந்த சூட்கேஸ் மேல சீட்டுக்கட்டை பரப்பி விளையாட்டை ஆரம்பிப்பார்கள். சீட்டு காத்துல பறக்காம இருக்கறதுக்கு ரெண்டு மூலைலயும் ரப்பர் பேண்ட், நடுல ஒரு ரப்பர் பேண்ட் டைட்டா போட்டு விடுவார். அதுக்கு அடிலதா எல்லாரு சீட்டை வைப்பார்கள். விளையாடும் ஆறு பேரில் ஒருவர் ஜன்னலை முழுவதுமாக மறைத்துக்கொண்டு அந்த ஜன்னலின் மேல் உட்கார்ந்து இருப்பார். அவருக்கு எதிரில் இரண்டாமவர் நின்று கொண்டு இருப்பார். மடியில் சூட்கேஸை வைத்து உட்கார்ந்து இருக்கும் இந்த இருவர். அப்பறம் ஜன்னலோரம் சீட்டில் எதிர் எதிராக உட்கார்ந்து இருக்கும் அடுத்த இரண்டு பேர். இப்படி மொத்தம் ஆறு பேர். 

விளையாட்டை ஆரம்பிக்கும் முன்பு ஒரு நபர் மட்டும் தன் பேண்ட் பாக்கெட்டில் கையை விட்டு பாக்கெட் ஒன்றை எடுப்பார். அது கோல்டன் கலரில் மின்னும் “மாணிக்சந்த்” பிராண்ட் “குட்கா” பாக்கெட். அதாவது பான்பராக் மசாலா மாதிரி. அந்த பாக்கெட்டை பல்லால ஓரமா முக்கோணமா கடிச்சு ஓபன் பண்ணி, அதுக்குள்ள இருக்குற குட்காவை உள்ளங்கையில் போட்டு கட்டைவிரலால் நல்லா நசுக்கு நசுக்குன்னு நசுக்கிப் பொடி ஆக்கி, பாக்கி இருக்கற இலை தழைகளை எல்லாம் எடுத்து எரிஞ்சிட்டு, பொடியா ஆன குட்காவை எடுத்துக்கச் சொல்லி மத்த சகாக்களுக்கு தன் உள்ளங்கையை நீட்டுவார். நம்ம ஊரு பெரியவங்க மூக்குப்பொடி போடற மாதிரிதான் இவங்க பாங்கும். அந்த குட்கா பொடிய ஆள்காட்டி விரலுக்கும், கட்டைவிரலுக்கும் நடுவால சேர்த்தி கொஞ்சமா எடுத்து, அப்படியே கீழ் உதட்ட ஒரு இழு இழுத்து, பல்லுக்கு கீழ இருக்கற ஈரு மேல அப்படியே ஒரு ஓரமா வெச்சு எல்லாரும் வாய மூடிப்பாங்க. வாயில ஊர்ற உமிழ் நீரும், குட்கா பொடியும் கலந்து ஒரு போதை மாதிரி “கிக்” கொடுக்கும் இவர்களுக்கு. இதற்கு அடிமை ஆனவர்கள் ஏகப்பட்ட பேர் மும்பையில் உள்ளனர். உடம்புக்கு ஆபத்தானது. நாள்பட நாள்பட ஓரல் இல்லாட்டி பல்லில் கேன்சர் வர அதிக வாய்ப்பும் இருக்கு. இவர்களது விளையாட்டில் எப்பவும் கலகலப்பும், சிரிப்பும் இருக்குமே தவிர சண்டை வராது. ரம்மி பாயிண்டை குறிப்பதற்கு என்றே ஒருவர் குட்டி நோட்பேட் எடுத்து வருவார். பாயிண்டை அதில் குறித்து வைப்பார். வண்டி Masjid Station வரும்போதே VT ல இறங்க பேக்கிங் ஆயிடும். சாயந்திரம் VT ல இருந்து ஆபீஸ் முடிஞ்சு திரும்பி வரும்போது இதே குரூப் மீதி ஆட்டத்தை கண்டினியூ பண்ணுவாங்க. 

ஒரே டப்பாவுக்குள் ஒரு பக்கம் பஜனை பாட்டு, ஒரு பக்கம் சினிமா பாட்டு, இன்னொரு பக்கம் சீட்டு விளையாட்டு என VT போய் சேரும்வரை, பயணிக்கும் அனைவருக்கும் வண்டியுனுள்ளே அழகாக பொழுது போகும். 

எப்படி சென்ட்ரல் லைன் கல்யாணில் இருந்து VT க்கு உள்ளதோ, அதே போல வெஸ்டர்ன் லைனும் உண்டு. விரார் எனப்படும் ஸ்டேஷனில் இருந்து டிரையின்கள் Churchgate க்கு வரும்.

தென் மாநிலங்களான கேரளா, தமிழ்நாடு, ஆந்திரா, கர்நாடகா மற்றும் கிழக்கு மாநிலங்களுக்கு எக்ஸ்பிரஸ் டிரையின்கள் “சென்ட்ரல் லைனா”ன VT ல் இருந்து கிளம்பி கல்யாண் வழியாகப் போகும். 

வடக்கு மற்றும் மேற்கு மாநிலங்களான குஜராத், ராஜஸ்தான், பஞ்சாப், டில்லி, பீஹார், பட்னா இடங்களுக்கு டிரெயின்கள் “வெஸ்டர்ன் லைனா”ன Mumbai Central ல் இருந்து கிளம்பி விரார் வழியாகப் போகும். எலக்டிரிக் டிரெயினும், எக்ஸ்பிரஸ் டிரெயின்களும் VT லயும், Churchgate, Mumbai Central ல்லயும ஒன்றாகக் கூடுவதால், மும்பை மாநகரில் 24 மணி நேரமும் ஜனங்களின் கூட்டம் இருந்து கொண்டே இருக்கும். மும்பை மாநகரம் எப்பொழுதுமே இந்தியாவில் தூங்கா நகரம்தான். 

மும்பை வாழ்க்கை ஒரு மெஷின் போலத்தான். ஆனால் அந்த மெஷின் லைஃப் பிடித்துவிட்டால் அது நம் வாழ்வில் மிக சுகமான ஒன்றாக அமைந்துவிடும். மும்பையை விட்டு அவ்வளவு சீக்கிரம் வேறு எந்த இடத்திற்கும் செல்ல யாருடைய மனமும் வராது. 

...நரசிம்மன்.