உருளைக் கிழங்கும் நானும்

 என்னுடய டயரியின் இன்றைய பக்கங்கள்.

                                                                       உருளைக் கிழங்கும் நானும் !

உலகத்தில் சிறந்தது எது

ஒவ்வோரு நாட்டிலும் ஒவ்வொரு வீட்டிலும் அனுபமாவது எது ...

என்று ஒரு பாட்டு பட்டினத்தில் பூதம் என்ற படத்தில் ஒரு பாட்டுவரும் . நாகேஷ் வட்டி என்றும் , விஜயா

காதல் என்றும் , ஜெய்சங்கர் தாய்மை என்றும் பாடுவார். இப்பொழுது யோசித்தால் அது உருளைக் கிழங்கு என்பதே சரியான விடையாக இருந்திருக்கும் என்று தோன்றுகின்றது. எனக்கு all time favourite ஆக இருந்தது உ.கி .மட்டுமே. இருந்தது என்றால் இப்பழுது இல்லையா என்றால் இப்பவும்தான் . ஆனால் தற்போதைய உடல் நிலை காரணமாக விலகி இருக்கின்றேன்.

உருளைக் கிழங்கு ..எப்பொழுதிலிருந்து என்னை ஆக்கிரமித்தது என்ற கேள்விக்கு என்னிடம் பதில் இல்லை. அநாதி காலமாக , ஜென்ம ஜென்மமாய் இருக்கும் என்பதே பதில். இந்த கிழங்கின் சிறப்பு

என்னவென்றால் மற்ற கிழங்குகளைப் போல இல்லாமல் எதனுடனும் சேர்ந்து சுவை ஏற்றக்கூடியது.

சேபங்கிழங்கு போல எதனுடனும் ஒத்துப் போகாத பிடிவாத குணம் கிடையாது. சேனைக்கிழங்கு போல கையை அரிக்கும் குணம் கிடையாது. குச்சி கிழங்கு போல ஒரு inherent உப்போ அல்லது சர்க்கரைவள்ளி கிழங்கு போல அசட்டு தித்திப்போ கிடையாது !  வாய்வு என்று வயதானவர்கள் முனு முனுக்க கூடும். அவர்களுக்கு நான் சொல்வது “ தீதும் நன்றும் பிறர் தர வாரா “ என்பதே. அது உடல் வாகு. வடக்கத்தியரும் , வெள்ளையர்களும் சாப்பிடாத உ.கி யா?

உ.கி கறியமது இருந்தால் அது 1960 களில் குழம்பு என்னவாக இருந்தாலும் கவலை இல்லை .

குறிப்பாக முழு உருளை கிழங்கு கறியமது என்றால் எப்போ தட்டு போடுவார்கள் என்று ஏங்கி போய் வழி மீது விழி வைத்து காஅத்திருப்பேன். உ.கி யை வேக வைத்து உரிப்பதற்காக கொட்டி வைத்திருக்கும் பொழுது அது எழுப்பும் வாசம் ...அடே அப்பா !  “ நான் வேணுமானால் உரிச்சு தரட்டுமா” என்று கேட்டு உரிக்கும் பொழுதே ஒரு துண்டத்தை வாயில் போட்டுக் கொண்டு ( நான் அப்படியே சாப்பிடுவேனே மம்மி ! ) வாயில் சூடு தாங்காமல் , போட்டதை துப்பவும் முடியாமல் தடுமாறி

என்றாலும் அடுத்த முறையும் இதே இக்கட்டை தேடி அனுபவித்த காலங்கள்  வசந்த காலங்கள்.

எங்கள் வீட்டு ஸ்பெஷல் மெனு என்று ஒன்று உண்டு. யாருக்காவது திருமணம் ஆனாலோ , யாராவது சேலத்துக்கு வந்தாலோ அல்லது மாற்றலாகிப் போனாலோ எங்கள் வீட்டுக்கு விருந்துக்கு அழைப்பது வழக்கம். சின்ன வெங்காய சாம்பார், உ.கி ரோஸ்ட் , அப்பளம் , எலுமிச்சை ரசம் , தக்காளி தயிர் பச்சடி , அப்பளம் , சேமியா பாயசம், இதில் மாற்றமே இருக்காது. அநேகமாக எல்லோரையுமே இரவு சாப்பாட்டுக்கு அழைப்பதே வழக்கம். அநேகமாக அடுத்த நாள் காலை இதே மெனுதான். ( சுட வைத்து சாப்பிடுவோம்.) ஆனால் உருளை கிழங்கு மாட்டும் மீந்திருக்காது . அப்பளம் கூட மீந்திருக்கும். உ.கி மீறாது. ஒவ்வொருவரும் பல முறை கேட்டு , விரும்பி சாப்பிடுவார்கள். சில சமயம் கடைசியில் சாப்பிடும் அம்மாவுக்கே இருக்காது !  

என் அப்பாவின் பிரண்ட் கே,வி. ஶ்ரீனிவாசன் திருமணம் செய்து கொண்டு வந்த பொழுது எங்கள் வீட்டுக்கு சாப்பிட அழைத்தோம். அவர் ஒரு விநோதமான கோரிக்கை வைத்தார்.” மன்னி  ( அம்மாவை எல்லோரும் அப்படித்தன் அழைப்பார்கள் ) ஒரு சேஞ்சுக்கு உ.கி. பொடிமாஸ் செய்யுங்களேன் “ என்றார். உ. கி ரோஸ்ட்டுக்கு வந்தது ஆபத்து என்று எனக்கு வருத்தம். அதுவும் அம்மா கிழங்கை வேக வைத்து தோல் உரித்து பிசைந்த பொழுது உ.கி கண்ணீர் விட்டது போல ஒரு பீலிங். எனக்கு துக்கத்தை கட்டுப் படுத்தவே முடியவில்லை. நல்லதோர் வீணை செய்து அதை நலம் கெட புழுதியில் இட்டாய் “ என்ற பாரதியார் பாடலுக்கு பொருத்தமான சூழல் அதுதான் என்று தோன்றியது. 

ஆனால் உண்மையில் அதில் எலுமிச்சை ரசம் , இஞ்சை , பச்சை மிளகாய் கலந்து , பருப்புகள் தாளித்து இலையில் பரிமாறிய பொழுது உ.கி யின் இன்னொரு பரிமாணம் புரிந்தது. ஆஹா ! சங்கு சுட்டாலும் வெண்மை தரும் என்பது எவ்வளவு உண்மை ! அன்றிலுருந்து உ.கி பொடிமாஸ் ஒரு பேவரிட் ஆனது.Thank you K. V சார்.

சேலம் ஆனந்தா ஹோட்டலில் பிரதி ஞாயிற்று கிழமை இரவு சின்ன வெங்காய சாம்பார் , உ.கி பொடிமாஸ் , எலுமிச்சை ரசம் , அப்பளம் ( limited )  கெட்டித்தயிர் மெனு. இதற்காக நான் என் கசின் மற்றும் எங்கள் பிரண்ட் இரண்டு கி.மீ பயணித்து சாப்பிட போய்விடுவோம். அந்த அளவுக்கு பொடிமாஸ் எனக்கு பிடித்து போனது.

1970 களில் சேலத்தில் திருமணம் என்றால் சங்கர மண்டபத்தில் கல்யாணம் என்றால் அதற்கு தனி கௌரவம் உண்டு. மாலை ஜான்வாசம் & நிச்சயதார்த்தம். மாலை மூன்று மணி முதல் டிபன் காப்பி .

இப்பொழுது பறிமாறுவது போல கணக்கிலாத ஐட்டங்கள் கிடையாது. ஒரு அல்வா ( காசி அல்வா ஏனோ அழைக்கப்பட்ட பூஷனிக்காய் அல்வா. உ.கி போண்டா . அதிக பட்சம் மூன்று அல்லது நான்கு.

அந்த போண்டாவும் அநேகமாக கோலி குண்டு சைசுக்குத்தான் இருக்கும். போண்டா என்றாலே உ.கி

போண்டாதான் . அதுவும் ஜான்வாசத்தன்று திரு ஆஜ்மிர் ஶ்ரீனிவாசன் போடனும்னு ஒரு தனி அந்தஸ்து பெற்றதற்கு உ.கி தான். காரணம் எனதை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும் . அன்று இரவு விருந்தில் அது கார கறியமுதாக ( அதாவது ரோஸ்ட் செய்யாமல் வேக வைத்து காரம் போட்டு செய்வது ) திருமண நாளில் அவியலில் இடம் பெறும் உ.கிழங்கு. சிலர் ரிசப்ஷன் என்று ஒரு கூடுதல் நிகழ்ச்சி நடத்தி அதில் சிப்ஸ் வடிவத்தில் உ.கி இடம் பெற்று நம்மை மகிழ்ச்சியில் ஆழ்த்தும்.

எங்கள் வீட்டில் விருந்து நடத்துவதற்கு எதாவது ஒரு காரணம் தேடுவோம். How much the reason be the flimsiest we used to have a party. நான் எஸ்.எஸ் எல்.சி பாஸ் செய்த பொழுது கோதுமை அல்வா , உ.கி போண்டா பல வருடங்கள் பேசப்பட்டது.இத்தனைக்கும் என் டோட்டல் மிக குறைவு ! 

அதே போல பீ.ஏ பாஸ் செய்த பொழுது கோதுமை அல்வா , சேவை , உ.கி போண்டா ! இப்படியாக உ.கி ஒரு விழாவுக்கான குறியீடானது.

மெல்ல சாப்பாட்டை விட டிபன் பிடிக்க ஆரம்பித்த பொழுது மசால் மூலமாக உ.கி முக்கியத்துவம் பெற ஆரம்பித்து விட்டது. மசால் தோசை என்பது சிற்றுண்டிகளின் அரனாகிப் போனது. சேலம் கோயம்பத்தூர் லாட்ஜில் பேப்பர் மசால் தோசை என்பது மாதத்தில் ஒரு முறை , முடி திருத்திக் கொள்ளும் நாடகளில் மட்டும் கிடைக்கும் . மற்ற ஹோட்டல்களில் தோசையின் அளவு சிறியது. மசாலிலும் உ.கி ஒரு கௌரவ நடிகர் போல அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக சிறிய துண்டுகள் வெங்காய கூட்டத்தின் இடையே அகப்படும். ஆனால் சேலம் வின்செண்டின் அருகில் கணேஷ் பவனில் மசால் தோசையில் முழு அல்லது பாதி உ.கி போட்ட மசால் கிடைக்கும். பூரி கிழங்கு சேலம் ஆரிய பவனில் சாப்பிடுவோம். வீட்டில் மசால் தோசை செய்வதோ , பூரி மசால் செய்வதோ அபூர்வம். அப்படியே செய்தாலும் அதிக பட்சம் இரண்டு தோசைகளுக்கே மசால் . அடுத்த தோசைகள் சாதா தோசைதான்.  பூரி கிழங்கு யாராவது அபூர்வ அதீதிகள் வந்தால் மட்டுமே. குருமா போன்றவை 1980 ல் அறிமுகமானது. அதில் உ.கி யை ஒரம் கட்ட spice சேர்க்கப்பட்டது. ஆதனால் குருமா எனக்குப் பிடிக்காமல் போனது. 

சேலத்தில் என் நண்பன் ( பத்ரி ) சொல்லித்தான் பேபி பொட்டேட்டோ ஒன்று இருப்பது தெரிந்தது.

அதில் செய்யப்படும் ஃப்ரைக்கு ஈடு எதுவுமே கிடையாது. அதையும் தோல் உரிக்காமல் ஃப்ரை செய்தால் அற்புதம். அவன் மூலமாகத்தான் லெமன் சாதத்துக்கு பேபி பொட்டேடோ  பெஸ்ட் காம்பினேஷன் என்பது புரிந்தது.லிம்பு ரைஸ் , ஆலூ காய் பல நாட்கள் லஞ்ச் பாக்ஸ் ஐட்டம் ஆனது.

பிற்காலங்களில் உருளைக்கிழங்கு கட்லட் செய்வதற்காக பிரெட்டுடனும் , பீட்சா போன்ற ஃபாஸ்ட் புட்டில் வெண்ணை காரட் போன்றவற்றுடன் சேஎர்ந்து தனித்துவம் இழந்த பொழுதும் , 

சிறு துண்டுகளாக காரட் , வெங்காயம் போன்றவற்றுடன் சேர்ந்த்து சப்பாத்திக்கு சைட் டிஷ் ஆனதும் என்னால் ரசிக்க முடியவில்லை. கூடா நட்பு கேடாய் முடிந்தது என்று வருந்தினேன். 

ஃபிங்கர் சிப்ஸ் என்ற உ.கி யின் கடைசி பரிணாம வளர்ச்சி எனக்கு மிகவும் பிடித்த ஒன்று . ஆனால் மிகச் சில முறையே அனுபவிக்க முடிந்தது.

என் அம்மாவின் சொந்த மாமா ஒருவரை எல்லோரும் பொட்டேடோ ராஜு என்பாரர்கள். அவரும் நம்மைப் போல பொட்டேட்டோவின் தீவிர அபிமானியாக இருப்பார் என்று நினைத்திருந்தேன்.

ஆனால் அவர் உ.கி. உற்பத்தி அதிகரிக்க ஆராய்ச்சி செய்ய லண்டனுக்கு இந்திய அரசால் 1950 களில் அனுப்பப்பட்டார் என்று தெரிந்தது.அவர் உ.கி ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்டு அதன் உற்பத்தியை அதிகரித்தது மட்டுமல்ல அதிலிருந்து பல உணவுப் பொருட்கள் தயாரித்து , குழந்தை உணவுப் பொருட்கள் தயாரிக்கும் நிறுவங்களில் உயர் பதவி வகித்தார் . அவருக்கு இந்த பதிவு சாமர்ப்ணம்.

இறுதியாக உ.கிழங்குக்கு என் செய்தி.

பிரிந்தோம்.  ( கண்டிப்பாக மீண்டும் ) சந்திப்போம் 

சாரதி 

Sent from my iPad