முகநூல் ..சுஜாதா கதை ரசிகர் ஜெயராமன்...
ஸ்ரீரங்கம் பயணம் – அக்டோபர் 2013
“ராய கோபுரத்தின் முழு அழகையும் மறைக்கும் வகையில் ஒரு முன் மண்டபம் இருக்கும்.ஒரு மாதிரியாக அசௌகரிய முக்கோணமாக கூர்ச்சையாக முடியும்.அந்த இடத்தில் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் கொஞ்சம் குரோட்டன்ஸ் வளர்த்து ஒரு காந்தி சிலை வைத்தார்கள். இந்தியாவிலேயே சிரிக்கும் காந்தி சிலை அந்த ஒரு இடத்தில்தான் உள்ளது.”
இதோ அந்த சிரிக்கும் காந்தி சிலை ஃபோட்டோவில் பாருங்கள்!
இதை மட்டும்தான் என்னால் ஃபோட்டோ எடுத்துப் போட முடிந்தது
”ஆழாக்கு எண்ணெய் சரியாக வாங்கி வர தெரியாமல் கோதை பாட்டி மறுபடி மறுபடி துரத்த உத்ர வீதிக்கும் சித்திரை வீதிக்கும் ஓடிய அந்தப் பையனை நான் சித்திரை வீதியில் பார்த்தேன் என்கிறார் என்னோடு ஸ்ரீரங்கம் பயணம் வந்த நண்பர் மௌளி.
முக்காலும் உண்மை.
அதோடு “டுர்ரென்று” வாயால் ஜீப் ஒட்டிக்கொண்டுபோனவரையும், பாட்டி கொடுத்த காட்டமான காபியை ருசித்துவிட்டு ரங்கு கடை பின்னால் தாஸ், ரங்கு அம்பி போன்றோரின் பேச்சை ரசித்துக்கொண்டு இருந்த இளைஞனையும், ஏறக்குறைய ஜீனியசின் விற்பனை ப்ரிதிநிதியுமான யுவனையுமே தரிசித்தொமே..!
“டேய்! ரங்கராஜா! மாடில பூனை குட்டி கிட்டி போட்டிருக்கா பாரு?”
“இல்ல பாட்டி, நாந்தான் புல் புல் தாரா வாசிக்கிறேன்!”
அந்த மாடிப்படி எங்கே?
“திண்ணையில் நான் தூங்கிக்கொண்டிருந்தாலும் என்னை பாயோடு சுருட்டி வைத்துவிட்டு பெருக்க ஆரம்பித்துவிடுவாள்”
அந்த திண்ணையைக்காணோமே?
வாசலில் சாய்வு நாற்காலியில் அப்பா உட்கார்ந்திருக்கும்போது பாட்டி “கேளு இப்போ கேளு” என்னை உந்தித்தள்ளி விட்டாள்
அந்த வாசல் ரேழி எங்கே?
“டென் அண்ணாஸ் அய்யங்கார் வீடு எங்களுக்கு ஒரு ரகசியம். பிற்காலத்தில் நான் சாலர் ஜங் ம்யுசீயத்துக்குள் நுழையும்போது ஏற்பட்ட உணர்ச்சிகளை நான் ஏற்கனவே அனுபவித்த கனங்களைத்தந்த அவர் வீடு”.
இப்போது அலங்காரமான பங்களா நிற்கும் இடத்தில் அந்த சாலர் ஜங் வீடு எங்கே காணோம்?
“பதினாறு கால் மண்டபத்துக்கு அருகில் ஒரு நீல கலர் ஆர்கியாலாஜி போர்டு இருந்ததாக நினைவு. அதன் பக்கத்தில் டவாலி அணிந்த சேவகர் நின்றுகொண்டிருப்பார். அவரிடம் ஒரு முறை “ உங்களுக்கு என்ன வேலை” என்று கேட்டபோது.” போடாங்க……..என்று ஒரு கெட்ட வார்த்தை பிரயோகித்தார்..”
அந்த சேவகர் இல்லைதான்! ஆனால் அந்த போர்டும் காணோமே..!
“ராம்கி போட்ட அந்த பௌன்சரை கேவி சாலாக்காக நிமிர்த்தி அடித்தான். அது ரெண்டு தென்னை மர உசரத்துக்கு எழும்பி பவுண்டரியைதாண்டியது”
அப்பாடா!
அந்த மைதானம் மட்டும் சமீபத்திய மழையால் நிரம்பி சேறாக அமைதியாக இருந்தது.
கோவில்களும் கல்வெட்டுகளும் மட்டும்தானா சரித்திரம்?
காலப்போக்கில் மாறி அழிந்து வரும் வீடு, பள்ளிக்கூடம் மற்றும் நினைவுகளின் மிச்சமான தெருவும் ஊரும் இன்னபிற சின்ன சமாச்சாரங்களும் கூட அவர் மீது பிரமிப்பும், வாத்சல்யம் நிரம்பிய நம் போன்ற ரசிகர்களுக்கு சரித்திரம்தானே?
அவை இடிபட்டும் உடைபட்டும் காலத்தால் அழிந்துபோவதும் பெரும் இழப்புதானே?
No comments:
Post a Comment