பால்

 44. பால் (சிசீ 9) #ganeshamarkalam

தினம் கார்த்தால எழுந்துண்டா காபி கேக்கறது. அதுக்கு புதுப் பால்தான். இப்படி தினம் பால் தேடி அலையும் ஜனங்களுக்கு என்ன சொல்லி வச்சிருக்கா? இன்னிக்கு செத்தா நாளைக்குத்தான் பாலாம். ஏன்? கண்டுபிடிக்கணம்.

விநோதமா தோணும். வித்யாசமா யோசிப்பமேன்னு நினைக்கரவன். மத்தவாள்லேந்து டிஃபரென்ட்டுன்னு காமிச்சுக்க. இந்தமாதிரி சிந்தனையெல்லாம் எப்போன்னா கார்த்தால மார்னிங்க் வாக் போரச்சே. கார்த்தால போனாத்தான் மார்னிங்க் வாக், அழுத்தந் திருத்தமா சொல்லணுமா? கேப்பேள். வாக் போரேன்னுட்டு சாயங்கலாம சிலர் போவா. தெரிஞ்சவா எதிர்பட்டா “மார்னிங்க் வாக் போரேன்”, விசுக் விசுக்குன்னு போயிண்டேயிருப்பா. கேட்டவன் கேணையனோன்னு படும்.

இப்படியெல்லாம் பேசரதை வச்சு லூஸுன்னு நினைக்கலாம். ஸ்ரீரங்கத்துல பலருக்கு அப்படித்தான். பாருங்கோளேன்! இன்னைக்கு செத்தா நாளைக்கு பாலுங்கரா. இந்த வாக்கியத்தை சமீபத்துல எங்கே கேட்டேன்? யோசிக்கரேன். சாரங்கபாணி சாஸ்த்ரிகளாத்தில் ஒரு துக்கம். விசாரிக்கலாம்னு போனப்போ வந்திருந்தவா பேசிண்டிருந்தா. கங்கா ஜலம், பால் இப்படியெல்லாம் வாயில் விடுவதெல்லாம் அவுட் ஆஃப் ஃபேஷனாப்போச்சு. கொரானா காலத்துல யார்க்கு என்ன காரியம் ஒழுங்கா நடந்தது? எதாவது அசம்பாவிதம்னா உடனே டாக்டர் செர்டிஃபிகேட், போய்ச் சேர்ந்தவரோட ஆதார் கார்ட் அப்படீன்னு தேடக் கிளம்பிடுவம். அதுக்கப்பரமாத்தான் அபரகாரியத்து சாஸ்த்ரிகள். சொந்தக்கு சொல்வது அப்பரம், ஆன்லைன் க்ரிமடோரியம் புக்கிங் முக்கியம்னு மாறிடுத்து!

யோசிச்சுண்டே நடந்து வரேன். தெற்கு சித்திரை வீதி மூலையில் அனுமார் கோவில் கிட்டக்க எங்காம். ரெம்ப வருஷமா இருக்கம். கிளம்பி பிரதக்ஷணமா 4 சித்திரை வீதியையும் வலம் வருவேன். ஒரு சுத்து ஒரு கிமீ, 3 தடவை செய்யலாம். பெருமாள வலம் வந்தாப் போலவுமாச்சு. புண்யத்துக்கு புண்யம், ஷுகரும் குறையும். ஸ்வீட் பண்ணச்சொல்லி கேட்டு வாங்கி சாப்பிடுவதை விட்டாச்சு. சுந்தரவல்லிக்கும் முடியல. வயசாகிடுத்தோன்னோ?

இந்த பால் மேட்டர் ஏன்? வடக்கு பக்கம் வந்துட்டதும் குண்டலம் ரங்கமஹால்கிட்டக்க குப்பைத்தொட்டி. பசு ஒண்ணு மேய்ஞ்சிண்டு. தன்னோட யெளவன காலங்களில் நிறைய பால் கொடுத்திருக்கும். இப்போ அதை வச்சு காசு பண்ண முடியாதுனுட்டு அவுத்து விட்டூட்டான். எப்படியாவது பிழைச்சுப் பொட்டம்னு. பால் வத்திபோன பசுக்களை இப்படித்தான். அது ப்ளாஸ்டிக்கை மென்னுண்டு. எப்போ பசுக்கு சம்ரக்ஷனை குறைஞ்சு போயிடுத்தோ அப்போல்லாம் நம்மை கெட்ட காலம் சூழ்ந்துடுத்துன்னு வச்சுக்கலாமாம். அடுத்த ஸ்டேஜ் இது. குப்பை மேட்டில்தான் ஆகாரம் பாத்துக்கும்படி ஒரு நிலமை பசுக்களுக்கு நாம ஏற்படுத்திட்டம்னா கலி முத்திப் போச்சுன்னும் உலகம் தன்னையே அழிச்சுக்கும் காலம் கிட்டக்க வந்துடுத்தாம்.

ராகவன், ரிடயர்ட் தாசில்தார், பென்ஷனர், மாசம் 12000 வரும், வீட்டு வாடகையில்லை, மருந்து சிலவுமட்டும் 3000னு இருக்கப்போ இந்த மாட்டை ஓட்டிண்டு போய் வச்சுண்டு என்னத்தை செய்ய? யோசிச்சுண்டே வந்துட்டேன். செய்யணம்னு நினைக்கர சிந்தனையாவது மிஞ்சியிருக்கே! அடுத்த சுத்தில் மாட்டைக் காணலை. வேற தொட்டிக்கு போய்டுத்தோ! நம்மூரில் அதுக்கா பஞ்சம்?

ஆத்துக்கு வந்து கிளிச்சு சாப்டூட்டு பேப்பர முடிச்சுட்டப்பரம் மத்தியானமா ஒரு போன். கோவில்லேந்துதான். தெரிஞ்சவர், மூலவர்க்கு சேவகம் செய்யும் கோவிந்து மாமாவோட மச்சினன் சீனுவாசன். கோவில் ஆபீஸில் கணக்கனா இருக்கான். “என்னடா சீனிவாசா! அத்தி பூத்தாப்போல் போன் செய்யராய்?” அத்தி பூத்ததை பாத்ததில்லை. சொல்ரதுதான். “சார் அமேரிக்காவுலேந்து ட்யூரிஸ்ட் வந்திருக்கா. கோவிலப் பத்தியும், இன்ன பிற விஷயங்களையும் யார்கிட்டேயாவது பேசித் தெரிஞ்சுக்கணம்னு ஆசைப்படரா. உங்களப் பத்திச் சொன்னதும் எப்போ மீட் செய்யலாம்னு கேட்டா. என்ன சொல்லட்டும்?” மணி 2. சாப்டாச்சு. திண்ணைல கிடப்பேன். “வரச் சொல்லேன், உக்காந்து பேசலாம் கோவில சுத்திக் காமிக்கரதெல்லாம் முடியாது, அதை நீ பாத்துக்கோ”. “சரி மாமா அழைச்சிண்டு வரேன். ஃபில்டர் காபி கேப்பா. கொடுப்பேளோன்னோ?” “அதுக்கென்ன? மாமிக்கு முடிஞ்சா பஜ்ஜியும் செஞ்சு தருவள் உபசரிப்பு இல்லாமலா?”

மாமியைக் கூப்பிட்டு சொன்னதும் “பேஷா வரட்டுமே!”. “பால் இருக்கோடீ?” “2 பாக்கெட் தயிருக்கு வச்சிருக்கேன். பாத்துக்கலாம். எத்தனை பேராம்?” “அதைக் கேட்டுக்கலையே? வரட்டும் பாப்பம், சீமாச்சும் கூட வரான், அவனையே ஓசைப்படாம கடைக்கு அனுப்பிச்சுடலாம்!.” பாக்கட் பால் எப்பவும் கிடைக்கும்.

திரும்பவும் பால் பத்தின சிந்தனை. பாருங்கோ அனுதினமும் எத்தனை சமாசாரங்களுக்கு பால் அவசியமாப் பொய்டுத்து? ஆனா இன்னைக்கு செத்தா நாளைக்குத்தான் பாலாம். அது ஏன்னு கண்டுபிடிக்கணம்.

சீமாச்சுவோட வந்தது 45 வயசு மதிக்கத்தக்க அமேரிக்கப் பெண். சல்வார் கமீஸ். வேடிக்கையா பட்டது. ஏன்னா அவரே அத்தனை வெளுப்பு. ரத்தசோகை வந்தாப்போல். ஆங்காங்கே முகத்துல சன்பேர்ண். இதுல லைட் கலரில் எம்ப்ராய்டரி செஞ்ச உடுப்பு. எப்படிப் போட்டுக்கணம்னு தெரியாம போட்டுண்ட துப்பட்டா. நானா எழுந்துபோய் அத சரி செய்ய முடியும்! கார்லேந்து இறங்கினதுலேந்து எங்காத்து திண்ணை வரைக்கும் தெருவைப் பெருக்கிண்டே!

பேர் கேதரினா. இல்லினாயிஸாம். பால்பண்ணை நடத்தராளாம். ஒண்ணும் பிடிக்கலைனு ஸ்பிரிச்சுவல் ட்ரிப்பு போட்டுண்டு கிளம்பி வந்துட்டாளாம். மதுரை, திருவண்ணாமலை பாத்தாச்சாம். இப்போ ரங்கநாதர். “இத்தனை பெரீய கோவிலப் பாத்ததேயில்லை. உங்கூரில் எல்லாம் பிரம்மாண்டம். எங்கே பாத்தாலும் கோவில். ஸ்ரீரங்கநாதர் ஸ்டோரி தெரிஞ்சுக்கணம்”. சொல்வதை ரிக்கார்ட் செய்யட்டுமான்னு கேட்டுக்கரா.

திண்ணையிலேயே உக்காந்துக்க சொல்லி குடிக்க காபி எப்படிப் போட்டா பிடிக்கும்னு கேட்டுண்டு எல்லாம் விளக்கிச் சொல்ரேன். ரங்கநாதரைப் பத்தியும் இந்த கோவிலப் பத்தியும் மாசக்கணக்கா சொல்லிண்டிருக்கலாம். கொஞ்சம் பக்தி, கொஞ்சம் புராணம், வரலாறு, லெஜெண்ட் கலவையா. தினப்படி பிரஸாதங்கள், பூஜைமுறைகள்னு.

இப்போ செய்யராளான்னு தெரியலை இருந்தாலும் மின்னே நடந்திண்டிருந்த வைபவம் ஒண்ணச் சொல்ரேன். தினம் கார்த்தால பசுவின் பின்பக்கத்தை ஸ்ரீரெங்கநாதர் பாக்கும்படியா அழைச்சிண்டு வரும் வைபவத்தைச் சொல்லி எப்படி பசுக்கள் இந்திய கலாசாரத்தோட பின்னிப் பிணைந்து கிடப்பதையும் சொல்லி ஆச்சர்யப்படுத்தினேன். “அது என்ன பின்பக்கம்?” கேப்பான்னு தெரியும். சொல்லணமே! சொல்லலைன்னா நாகரீகம் வளராத ஜந்துக்கள்னு நம்மை நினைச்சுப்பா. நம்மில் பலர் நாம கடைப்பிடிக்கும் சம்ப்ரதாயங்கள் அதன் பிண்னணியில் இருக்கும் நம்பிக்கைகளை, சயின்டிஃபிக் பின்புலத்தை விவரிக்க முடியாததால்தான் பேரைக் கெடுத்து வச்சுண்டிருக்கம்.

மாட்டின் பின்புறத்தில் அதன் கால்களினூடே தெரியும் பால்நிரம்பிய மடி லக்ஷீகடாக்ஷமான காட்சி. அதுவுமில்லாம பசு பூமாதேவியின் ப்ரதி நிதித்துவமாவும் சொல்ரம். எப்படீன்னு பூமிராஜன் ப்ரிது கதை சொல்லி விவரிக்கரேன். பூமாதேவி ரங்கநாதரோட கான்சார்ட் வேற. சொல்லீட்டு இதுக்கு முக்கிய காரணம் ஆனானப்பட்ட சுவாமியே இப்படி முதல்ல அதைத்தான் பாக்கணம்னு வச்சிருக்கான்னா நாம அந்த கோமாதாவை எப்படி பாத்துக்கணம்னு புரிஞ்சிக்கத்தான் சிலதுன்னும்.

அமேரிக்காவுல இன்னும் பல ஐரோப்பிய நாடுகள்ல இப்போல்லாம் நிறைய ஆசிய நாடுகள்லேயும் பசுவை நன்னா வளர்த்துவிட்டு அடிச்சுத் திங்க தோதுப்பட்ட மாமிசமாத்தான் நினைச்சு சம்ரக்ஷனை செஞ்சாரது. ஆனா அதுலேந்து முற்றிலும் மாறுபட்ட கலாச்சாரம் நமப்ளோடது. அதை புரிஞ்சுக்க அவாள்லாம் ஏன் முயற்சி செய்யப்போரா? நாம சும்மாவானுத்துக்கும் வாய் வலிக்க சொல்ரது வேஸ்ட்னு பட்டது. ஆனா கேதி கேட்டது விசேஷமா பட்டது

“வர வழீல உங்கூரில் மாடு தெருவில் அலைஞ்சீண்டு குப்பையில் மேய்ஞ்சிண்டு இதெல்லாம் நீங்க சொல்வதுக்கு ஆப்போஸிட்டா பட்டது, இயற்கையான சூழலில் மாட்டை நீங்க பேணுவதை பாக்கமுடியுமா?” சீமாட்டி எனக்கு வச்ச சேலஞ்ச்! இப்ப என்னடா செய்ய? சீமாச்சு முகத்தை பாக்கரேன். “இருக்கு சார் போலாம், வாங்கோ! வந்த கார்லேயே அழைச்சிடு போரேன்.”. அதுக்குள்ள காபியும் சுந்தரவல்லி ஆசையா பிழிஞ்ச ரிப்பன் பகோடாவும் வர சாப்டூட்டு கிளம்பினம். “ராகவன் சார் நீங்க அவாளோட பின் சிட்டில் உக்காந்துண்டு வாங்கோ. நான் ட்ரைவரோட உக்காந்துக்கரேன்”. வேஷ்டியும் வெத்து உடம்பாவும் மேலுக்கு அங்கவஸ்த்திரத்தை மட்டும் சுத்திண்டு நெத்தீல திருமண்ணோட அப்படியே ஏறிண்டவனை அவள் ஆச்சர்யமா பாக்கலை. சுந்தரவல்லியைவிட சின்னவள். அவளே கண்டுக்கலை. அப்படின்னா நாம நிச்சயம் வயசானவனா தெரியரம். ஜிம்மில் சேருவமா? வாக் வேகமா நடக்கணம்.

எங்கே போப்போரம்? காவேரிப்பாலம் கடந்து முசிரி ரோடுல திரும்பிட்டான். 5கிமீ வந்ததும் முத்தரசநல்லூர். ஊருக்குள் வளைஞ்சு வளைஞ்சு மண்ரோடா வந்தா லக்ஷ்மி-நாராயணப்பெருமாள் ஆலயம். எதுக்க குடிசை. 2 பசுமாடு. சின்ன குடும்பம். வெள்ளையும் ப்ரவுன் நிறமுமா ஒரு மாட்டை 25 வயசு மதிக்கத்தக்க குடியானவப்பெண் அலுமினியப் பாத்திரத்தில் பாலைக் கறந்துண்டு. ஒருபாத்திரம் ஏற்கனவே ரொம்பி. இன்னொண்ணு பாதி ஃபுல் இன்னும் பால் பீச்சி அடிச்சுண்டு. எத்தனை லிட்டர்னு கணக்கெடுத்தா கண் பட்டுடுமே!. ஒரே மாடா இத்தனை கொடுத்திருக்கும்? இன்னொரு மாடு தூரக்கன்னா கட்டி வச்சிருக்கு! கறந்திண்டிருக்கும் மாட்டை கட்டலை அதுவே தன்னிச்சையா பெண்ணுக்கு ஒத்தாசையா ஆடாம இருப்பது அற்புதமான காட்சியா.

“உங்கூர்ல பெண்களே பால் கறப்பாங்களா?” யெஸ்! ஷி இஸ் எ கெள கேர்ல்!” அந்தண்டை கோட்டாயில மாட்டுக்கு தீவனம் நிறைய கிடக்கு. கறந்துட்டு குப்பை மேட்டுக்கு தொறத்தப் போவதில்லை. மாட்டோட கண்டிஷணைப் பாத்தா நிச்சயம் நல்ல கவனிப்போடத்தான் பாத்துண்டாரதுன்னும் புரியும். சீமாச்சு சரியான இடத்துக்குத்தான் அழைச்சிண்டு வந்திருக்கான். இவளுக்கு பெரீய மாட்டுப் பண்ணையா காட்டணம்னா இங்கே எங்கே? இப்படித்தான் சின்னச் சின்னதா காமிக்கலாம்.

பாலைக் கறந்து முடிக்கரவரைக்கும் நாங்களும் அவளை டிஸ்டர்ப் செய்யலை அவளோட கவனமும் சிதறலை. அப்பரம் சீனுவாசன் கிட்டக்கபோய் வந்த விஷயத்தைச் சொல்ல சட்டுன்னு கயித்துக் கட்டில் ஒண்ணக் கொண்டுவந்து போடறா. காந்தம்மான்னு பேராம். வீட்டுக்காரர் சித்தாளாம். இவள் மாடுகள பாத்துக்கரா. பால் வியாபாரம். இன்ன பிற சமாச்சாரங்கள் அவாத்து சிலவுக்கு ஆதாரம். முக்கியமா பையன் ஸ்கூல் படிப்புக்கு. நாங்க பார்த்த மாடு கல்யாணி. உள்ளே இருப்பது கமலா. “வீட்டுல ஒருத்தவங்கபோல பழகும் சார்”. நிச்சயம் ரெண்டும் அவாத்துல மின்னே வாழ்ந்த பெண்களோட பேராத்தான் இருக்கணம், ஞாபகார்த்தமா. எல்லாத்தையும் கேதிக்கு சீனிவாசன் சொல்ரான்.

“எல்லா மாட்டையும் இப்படி கவனிச்சுக்கத்தான் எங்க தர்மம் சொல்லிக் கொடுத்திருக்கு. ஆனா நகரமயமாக்கினதும், இன்ன பிற விஷயங்கள், குறிப்பா டெக்னலாஜிக்கல் டெவலப்மென்ட், விவசாயம், கிராமப்புர வாழ்க்கை நலிவடந்தைதும் இப்படி பல காரணங்களால் பசு ஸம்ரக்ஷணை முடியாம இப்போ  வெளிநாட்டுலேந்து இறக்குமதி செஞ்ச பால்பவுடரையும், சோயாபீன்ஸ் ரசத்தையும் பாக்கெட்டில் போட்டு அதை வாங்கி உனக்கு ஃபில்டர் காபின்னு கொடுத்தாச்சு!” சீனிவாசனே போட்டு உடெச்சுட்டான். காபி கொடுத்த எனக்கு அவமானமாப் போச்சு. 

“ஆனா இப்படி ஒண்ணு ரெண்டூன்னு மாடுங்களை வச்சு பராமரிப்பது எகனாமிக்கலி வையபிளா?” பதில் நாங்க எப்படி? காந்தம்மா முகத்தை பாக்கரம். அவள் BSc வரைக்கும் படிச்சிருக்கான்னு சொல்லீட்டு இதுக்கு பதில் நான் சொல்ரேன்னுட்டு ஆரம்பிக்கரா.

“பெருமாள் வசிச்ச இடம் கோகுலம். இந்திய தெசத்தை கோலோகம்னு சொல்லுவாங்க. கிருஷ்ணன் கோபாலன். நல்ல வேளை கோதுலி நேரம். பசுபரிபாலனம் பின்னாடி ஒரு சின்ன கூட்டுக் குடும்பத்தோட எகனாமிக் சர்வைவலே அடங்கியிருக்கு. அப்பெல்லாம் பசுவும், அதாவது கெள அதைத் தவிர்த்து இன்ன பிற டொமெஸ்டிக் அனிமல்ஸ் சேர்ந்தே குடும்பமா வாழந்திருக்காங்க. ஒரு ஜீவராசி இன்னொரு ஜீவராசிக்கு உதவிண்டு. கூட்டிக் கழித்துப் பார்த்தா நாம செய்யும் விவசாயம் மூலம் கிடைக்கும் உபரி விஷயங்களை வச்சே பசு பரிபாலனம் நடந்துடும். பசு கொடுக்கும் சாணி நல்ல எரிபொருள். சுற்றுப் புற சூழலை பாதிக்காத ஃப்யூயல். வேறோண்ணும் விளையலைன்னாலும் கறந்த பால் மனுஷங்கள காப்பாத்திடும். இன்னித் தேதிக்கு இந்த 2 பசு கொடுக்கும் பாலை எங்களுக்குப் போக மிச்சத்தை விற்பதால் வரும் வருமானத்துல நாங்க 4 பேர் ஆரோக்யமா உயிர் வாழலாம். எங்களுக்கு தெரிஞ்ச இந்த எகனாமிக்ஸ் உலகலாவிய சரிவு ஏற்பட்டாலும் பாதிக்கப் படாது”.

கேதி அசந்துபோனா. நல்லதோர் விஸிட்டா முடிஞ்சது அந்த பயணம். காந்தம்மா கொடுத்த திக்கான மோரை அடிச்ச வெய்யலுக்கு பெரீய டம்ப்ளரில் ரெண்டுவாட்டி கேட்டு வாங்கிக் குடிச்சம். கார்கிட்டே போனதும் காந்தம்மாகிட்ட என் சந்தேகத்த கேக்கரேன். 

“அதுவா சார். இன்னைக்கு செத்தா நாளைக்கு தகனம், சாம்பலே மிஞ்சும். வாழ்நாப்பூரா மாட்டுப் பால குடிச்சு வளர்ந்தவங்க சாம்பலாக் கிடக்கையில கொஞ்சம் பாலத் தெளிச்சு வைப்பம். குளிர்ந்து போய்ச்சேரட்டும்னு செய்வம்!”