மூன்று தலைமுறை -25
பஞ்சு, ராஜகோபால அய்யரையும், மங்களத்தையையும் மதராசுக்கு அழைத்துச் செல்வதில் மிகவும் பிடிவாதமாக இருந்தார். இதற்கிடையில் சுந்தரேசன்,ஜானகி நல்லூரிலிருந்து விசுவை பார்த்து தங்கள் மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்த வந்திருந்தார்கள்.
சுந்தரேசன் பஞ்சுவிடம் "மாப்பிள்ளை. என் தூரத்து சொந்தம் இராமநாத ஐயர் மதராசில் மேற்கு மாம்பலத்தில் இருக்கிறார்.வைதீகத்தில் கொடிகட்டி பறந்துண்டிருக்கார்.
அவரை ஒரு தரம் போய் பாத்துண்டு வரேளா? அவர் ஒத்தாசையாக இருப்பார்' என்று சொன்னார்.இது நல்ல சஷஜனாக பஞ்சுவுக்கும், ராஜகோபாலனுக்கும் பட்டது. ஓரிரு தினங்களில் பஞ்சு கும்பகோணம் சென்று அங்கிருந்து மதராசுக்கு சென்றார். இராமநாத அய்யர் வீட்டை கண்டுபிடிப்பதில் கொஞ்சம் சிரமப்பட்டார்.வீட்டு நெம்பர்கள் வரிசையாக இருக்கவில்லை.
இரண்டு, மூன்று பேர்களிடம் விஜாரித்து ஒரு வழியாக கண்டுபிடித்தார்.ராமனாத அய்யர் வீட்டிற்கு சென்று தன்னை அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டார்பஞ்சு. 'ஓஹோ சுந்தரேசன் மாப்பிள்ளையா? ரொம்ப சந்தோஷம். என்ன விஷயமாக வந்திருக்கேங்கோ.முதலில் ஸ்னானம் பண்ணீட்டூ வாங்கோ.ஆகாரம் பண்ணீட்டு வந்த விஷயத்தை பேசலாம்' என்றார்.
அந்த காலத்தில் பழக்கவழக்கங்கள் அப்படி இருந்தன. யாராவது வந்தால் கேட் அருகில் நிற்க வைத்து விஷயத்தை பேசி அனுப்பி விடும் பழக்கம் எல்லாம் அப்போது இல்லை.யாரேனும் நம்மை தேடி வந்தால், வந்ததும் கை கால் அலம்ப ஜலம் கொடுத்து, சாப்பாடு போட்டு அதற்குப் பிறகுதான் மேற்கொண்டு பேசுவார்கள். பஞ்சுவும் குளித்து முடித்து உணவருந்தினார். பிறகு வந்த விஷயத்தை கூறினார். ராமநாத அய்யர் 'நீங்கள் ஐந்து பேரும் தங்கற மாதிரி ஒரு ரூம்,ஹால் கிச்சன் கொண்ட இடம் இருக்கு.பக்கத்தில் ஏரிக்கரை தெருன்னு இங்க இருக்கு.அங்க ஒரு வீட்டில் பின்பக்கம் காலியாக இருக்கு.உங்களுக்கு வேண்டுமென்றால் நான் கொண்டு போய் காண்பிக்கிறேன். சொந்தக்காரர் ஆத்துக்கு நான்தான் உபாத்யாயம்.என் பேச்சை தட்டமாட்டார்' என்றார். மாம்பலம் ரயிலடிக்கு அருகாமையில் ஏரிகரைத்தெரு இருந்தது.
பஞ்சு அவருடன் சென்று அந்த இடத்தை போய் பார்த்தார். இடம் சிறியதாக இருந்தாலும் மிகவும் சுத்தமாகமாக இருந்தது.ஹாலிலும், ரூமிலும் நிறைய அலமாரிகள் இருந்தன.
சமையல் அறை போவதற்கு முன் சிறிய பூஜை அறை இருந்தது.பின் புறம் துளசி மாடம் இருந்தது.விசாலி பார்த்தால் சந்தோஷப்படுவாள் என்று பஞ்சு எண்ணிக்கொண்டார்.
முன் பக்கத்திற்கும் பின் போர்ஷனுக்கு இடையில் கிணறு இருந்தது. தாம்புகயிறும், ராட்டினமும் போடப்பட்டிருந்தது.
பஞ்சுவிற்கு வீடு மிகவும் பிடித்துப்போனது. வீட்டுக்காரரிடம் இருவரும் சென்று பேசினார்கள்.
'வாடகை 25 ரூபாய். கரண்ட் சார்ஜ் தனி.சப் மீட்டர் இருக்கு.இரண்டு மாச வாடகை அட்வான்ஸ்.இதை நீங்க வீட்டை காலி பண்றப்போ கடைசி மாத வாடகையை கழிச்சுட்டு மீதி கொடுத்திடுவேன்.
மனுஷா நல்லவளாக இருக்கணும். எங்களுக்கு தொந்தரவு இல்லாமல் இருந்த கொண்டால் சரி.சாஸ்திரிகள் சொன்னதால எனக்கு வீட்டை உங்களுக்கு விடுவதில் ஆட்சேபணை ஏதுமில்லை.நீங்க எத்தனை பேர்' என்று கேட்டார். பஞ்சு மொத்தம் ஐந்து பேர் என்றும் பையன் மேல்படிப்புக்காக மதராஸ் வருவதாகவும் கூறினார். வீட்டுக்கு சொந்தக்காரர்'உங்களுக்கு வீடு பிடித்திருந்தால் சொல்லுங்கள்' என்றார். பஞ்சு அவரிடம் பத்து ரூபாய் கொடுத்து "இதை முன்பணமாக ஏத்துக்கணம்.நான் ஊருக்குபோய் எல்லாரையும் அழைச்சிண்டு சீக்கிரம் வந்துடுவேன்.மீதி அட்வான்ஸை அப்போது தருகிறேன்' என்றார்.
வீட்டு சொந்தகாரர்'பணமா முக்கியம். பணம் இன்று வரும் நாளை போகும். மனுஷ்யா தான் முக்கியம்' என்று கூறிக்கொண்டே பஞ்சு கொடுத்த பத்து ரூபாயை இடுப்பில் பத்திரமாக முடிந்து கொண்டார்.பஞ்சு இருவர்களிடமும் விடைபெற்றுக்கொண்டு சொந்த ஊருக்கு திரும்பினார்.எல்லா விவரத்தையும் பஞ்சு அப்பா,அம்மா,விசாலியிடம் கூறினார். 'சின்ன இடமாக இருக்கும் போல இருக்கே.
அந்த இடத்தில் நாம் இருக்க முடியுமா?' என்று கேட்டாள் மங்களம். பஞ்சு 'என்ன செய்யறது அம்மா.கொஞ்சம் சிரமம் தான். விசுவின் படிப்பை உத்தேசித்து கொஞ்சம் அனுசரித்துதான் போகணம்' என்று பதிலளித்தார்.பஞ்சுவின் வார்த்தையிலிருந்த நியாயம் மங்களத்துக்கு புரிந்தது. கிராமத்தில் உள்ள வீட்டை என்ன செய்வது என்ற கேள்வி எழுந்தது. 'இப்போதைக்கு முக்கிய சாமான்களை ஒரு ரூமில் போட்டு பூட்டி விடுவோம்.வீட்டை பூட்டி சாவியை வேலை செய்யும் ஆளிடம் கொடுத்து விட்டால் அவர்கள் தினம் வீட்டை திறந்து சுத்தம் செய்து கோலம் போட்டுவிடுவார்கள்.நாம் திரும்பி வந்ததும் வீட்டில் வசிக்கலாம்' என்று பஞ்சு கூறினார். நாம் ஒன்று நினைக்க தெய்வம் வேறொன்று நினைக்கும் என்ற பழமொழி பஞ்சுவிற்கு மறந்து போனது.
திரும்ப சொந்த வீட்டிற்கு பஞ்சுவோ குடும்பத்தினரோ வருவார்களா என்பது அந்த சர்வேஸ்வரனுக்கே வெளிச்சம். மாடுகளை என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை. மாடுகளை யாரும் பராமரிக்க முன்வரவில்லை.விற்கத்தான் வேண்டும் என்ற நிலை உருவாயிற்று. லட்சுமியை விட்டு பிரியவே மனமில்லை விசாலிக்கு. யாருக்கும் தெரியாமல் வீட்டின் பின்புறம் சென்று லட்சுமியின் கழுத்தை கட்டிக்கொண்டு அழுதாள். லட்சுமி வாயில்லா ஜீவன் ஆனாலும் விசாலியின் வருத்தம் அதற்கு புரிய, அதன் கண்களும் கலங்கியது.வயல் வேலையை கவனிக்கும் மாடசாமி பசுக்களை வாங்க ஒரு ஆளை கூட்டி கொண்டு வந்திருந்தான்.வந்த விலைக்கு பசுக்களை விற்று விட்டார்கள்.லட்சுமி வாங்கியவரிடம் செல்ல முரண்டு பிடித்தது.
'ம்மா' என்று விசாலியைப்பார்த்து கதறியது.விசாலிக்கு துக்கம் தொண்டையை அடைத்தது.புடவை தலைப்பால் பொங்கி வரும் கண்ணீரை மறைத்து கொண்டாள்.(இதை எழுதும் போது என் கண்களில் பொங்கி வரும் கண்ணீரை நான் என்ன செய்ய?) கடைசியில் லட்சுமியை விற்பதற்கு பதில் வீட்டிலேயை வைத்து கொண்டு மாடசாமி அதை பராமரிக்க வேண்டும் என முடிவு செய்தார்கள். விசாலிக்கு மனது ஒரளவு சாந்தியடைந்தது. 'மாடசாமி.உன்னால் இதை பராமரிக்க ஏதேனும் பணமாகவோ அல்லது வேறு ஏதாவது உபகாரம் வேண்டும் என்றால் நிச்சயம் எங்களுக்கு தெரியப்படுத்து. நாங்கள் செய்கிறோம்' என்றாள் விசாலி. 'அம்மா. அதெல்லாம் நான் பார்த்துக்கொள்கிறேன். லட்சுமி மாடு இங்கேயே இருக்கட்டும்' என்றான் மாடசாமி.
அவன் லட்சுமி மாடு என்று கூறியபோது விசாலிக்கு மனதில் முள் தைத்தது போல இருந்தது.
வேண்டிய ஏற்பாடுகள் முடிந்ததும் வீட்டுக்கு வேண்டிய முக்கிய சாமான்களை ஒரு லாரியில் மதராசுக்கு ஏற்றி அனுப்பி வைத்தார் பஞ்சு.அவற்றை இறக்கி அவர்கள் போர்ஷனில் வைப்பதாக வீட்டு சொந்தக்காரர் ஓப்புக்கொண்டிருந்தார்.
No comments:
Post a Comment