மூன்று தலைமுறை -13
ஆயுஷ் ஹோமம் முடிந்து சில மாதங்களுக்குப் பிறகு பஞ்சாபகேசன் குடும்பமும், விசாலி குடும்பமும் பழனிக்கு செல்லலாம் என்று தீர்மானித்தார்கள். ராஜகோபாலன், மங்களம், பஞ்சாபகேசன், விசாலி, சுந்தரேசன், ஜானகி ஆகியோர் குழந்தை விசுவுடன் கும்போணம் வரை சென்று அங்கிருந்து பஸ் மூலம் திண்டுக்கல் சென்றார்கள். திண்டுக்கல்லில் இருந்து பழனிக்கு வேறு ஒரு பஸ்ஸில் செல்ல வேண்டியிருந்தது.
பழனியில் தண்டாயுதபாணியின் தரிசனம் மிக அருமையாக கிடைத்தது. மேலிருந்து கீழே இறங்கி வந்து உணவருந்தி விட்டு பின்பு ஒரு குதிரை வண்டி வைத்துக்கொண்டு பூம்பாறை சென்றார்கள்.
ஏற்கனவே குழந்தை வேலப்பருக்கு வேண்டிக் கொண்டபடி வெள்ளியில் தொட்டில் செய்து எடுத்துக் கொண்டு வந்திருந்தார்கள்.
விசாலி கோவிலை சேர்ந்தவர்களிடம் வெள்ளி தொட்டிலை கொடுத்துவிட்டு பின்பு குழந்தை வேலப்பரை தரிசித்து விட்டு பழனி திரும்பி அங்கிருந்து வந்த மாதிரியே திண்டுக்கல், கும்பகோணம் வந்து சொந்த ஊரை அடைந்தார்கள். இதுதான் விசுவிற்கு முதல் நெடுந்தூர பயணம். பகல் வெயிலிலும், அதிகாலை குளிரிலும் அலைந்ததால் விசுவிற்கு இரண்டு நாட்கள் லேசாக சளி,இருமவ் மற்றும் ஜுரம் இருந்தது. தோட்டத்திலுள்ள கற்பூர வல்லி இலையை அரைத்து கஷாயம் செய்து கொடுத்த பிறகு விசுவுக்கு உடம்பு சரியாக போய்விட்டது.
பின்பு கொஞ்ச நாள் கழித்து பஞ்சு விசாலி,விசுவுடன் கும்போணத்திற்கு சென்று போட்டோ(கறுப்பு,வெள்ளை) எடுத்துக் கொண்டார்.ஒரு வாரம் கழித்து பஞ்சு கும்போணத்திலிருந்து அந்த போட்டோவைப்ரேம் போட்டு வீட்டில் ஹாலில் மாட்டினார்.குழந்தை குதிரையின் மேல் இருப்பது மாதிரியும் போட்டோ எடுக்கப்பட்டு,ப்ரேம் போடப்பட்டது. அந்தக் காலத்தில் எல்லாக் குழந்தைகளுக்கும் செய்வதுபோல பஞ்சுவும் விசுவுக்கு மூன்று கால்கள் கூடிய மர வண்டி (தள்ளு வண்டி) வாங்கி கொடுத்தார்.மரத்தில் செய்து கலர் அடிக்கப்பட்ட மரக்குதிரையும் வாங்கி கொடுக்கப்பட்டது.அதன் மேல் உட்கார்ந்து விசு அழகாக பயமில்லாமல் சவாரி செய்ய ஆரம்பித்தான். வண்டி ஓட்டும் போது சில சமயம் கீழே தடுக்கி விழுவான். எழுந்து அழுவான். இதை பார்த்த விசாலிக்கு பிராணனே போவது போல இருக்கும்.ஒரு நாள் விசாலி வீட்டின் பின்புறம் உள்ள கிணற்றடியில் ஆட்கள் துவைத்து கொடுத்த துணிமணிகளை அலசிக்கொண்டிருந்தாள். பக்கத்தில் விசு அவள் புடவையை பிடித்தவாறு நின்று கொண்டிருந்தான். கொஞ்சம் தொலைவில் தோட்டத்தில் ஒரு பெரிய பாம்பு படமெடுத்திருந்தது. விசாலி அதை கவனிக்கவில்லை.
விசு பாம்பை பார்த்து கத்தி, கூச்சல் போட்டான். பயத்தில் அவன் உடம்பு வெட வெட வென நடுங்கியது.பாம்பு என்றால் என்ன என்று அவனுக்கு தெரியாது. அதை பார்த்த போது ஏற்பட்ட பயம் குழந்தைக்கு வெகு நேரம் இருந்தது. குழந்தையை தூக்கிக்கொண்ட விசாலி 'ஒண்ணும் இல்லடா கண்ணா.அது நம்பள ஒண்ணும் பண்ணாது. எல்லாம் சரியாயிடும்' என்று சொல்லி விசு நெற்றியில் விபூதி இட்டாள். அன்றிரவு விசுவுக்கு நல்ல ஜுரம் வந்துவிட்டது. கிட்டத்தட்ட நாலு நாட்கள் அதிகமான ஜுரம். துணியை தண்ணீரில் நனைத்து நெற்றியில் பற்று(பத்து) போட்டார்கள். நிலவேம்பு கஷாயம் கொடுக்கப்பட்டது.
கஷாயம் கசந்ததால் விசு அதை துப்ப ஆரம்பித்தான். ஒவ்வொரு வேளையும் கஷாயம் கொடத்தவுடன் ஒரு சிட்டிகை சர்க்கரையும் கொடுத்தாள் விசாலி.
ஒரு வாரம் கழித்து குழந்தை உடம்பு சரியானது. கொஞ்ச நாளில் விசு பிடித்துக் கொண்டு நடக்க ஆரம்பித்தான். சில அடிகள் நடக்கும்போது கீழே விழுவான். முட்டியில் அடிபட்டு கத்துவான்,அழுவான். இதைப்பார்த்தால் விசாலிக்கு மிகவும் பாவமாக இருக்கும். சாப்பிடுவதற்கு மிகவும் அடம்பிடிப்பான். ஏதாவது கதையை சொல்லி சாப்பாடு ஊட்ட வேண்டி இருந்தது. இல்லாவிட்டால் தோட்டத்திற்கு சென்று அங்கு உள்ள மரம்,செடி,மாடுகளை காட்டி சாப்பாடு ஊட்ட வேண்டி இருந்தது. சாப்பாடு ஊட்டும் போது
கதை கண்டிப்பாக சொல்ல வேண்டும்.கதையை 'உம்' கொட்டி ரசிப்பான்.இரவானால் நிலாவை காட்டி சாதம் ஊட்டினாள் விசாலி.
எல்லாக் குழந்தைகளைப் போல ஒன்று முதல் ஐந்து வயது வரை உள்ள காலத்தை விசு கழித்தான்.
ஐந்து வயது முடிந்ததும் அவனை உள்ளூரிலே உள்ள ஆரம்பநிலை பாடசாலையில் சேர்க்க ஏற்பாடாயிற்று. முதலில் கொஞ்ச நாட்கள் விசுவுக்கு பள்ளிக்கு செல்லவே பிடிக்கவில்லை. காலையில் பள்ளிக்கு செல்லு முன் தினமும் அழகைதான். சில நாட்கள் பொய்யாக வயிற்றுவலி, தலைவலி என்றெல்லாம் கூறுவான். தினம்தோறும் விசாலி அவனை தூக்கிக்கொண்டு பள்ளியில் விட்டு விட்டு வருவாள். பள்ளியில் உள்ளே விட்டு வெளியே வரும்போது 'அம்மா. என்னை உட்டூட்டு போகாதே' என்று கத்துவான். விசாலிக்கு மனம் ஒடிந்து போய்விடும். அவனை பார்க்காமலேயே வீடு திரும்புவாள். கொஞ்ச நாட்களில் இந்த நிலைமை சரியாகி விட்டது. பள்ளியில் அவனுக்கு நிறைய நண்பர்கள் கிடைத்தார்கள். அக்கால ஆசிரியர்கள் குழந்தைகளுக்கு பலவாறான கதைகளை சொல்லி அதன் மூலம் அவர்களது கவனத்தைக் கவர்ந்தார்கள். இதற்கு பிறகு விசு ரெகுலராக பள்ளி செல்ல ஆரம்பித்தான்.
No comments:
Post a Comment