மூன்று தலை முறை -18

 மூன்று தலை முறை -18

உபநயனம் செய்யப்படும்  குழந்தை இரண்டாவது பிறவி எடுப்பதாக ஐதீகம்.பழைய காலங்களில் உபநயனம் செய்விப்பது குழந்தையை குருகுலத்திற்கு அனுப்பி வேதம் கற்பதற்காகத்தான்.

உபநயனம் வேதம் கற்பதற்கு ஒரு Pre Qualification ஆகும்.

காயத்திரி மந்திரத்தை அவனது தந்தை, தாயின் முன்னிலையில், ஓதி கற்றுக்கொடுக்கிறார். இது பிரம்மோபதேசம் என வழங்கப்படுகிறது.

இவ்வாறு உபநயனம் செய்விக்கப்பட்ட சிறுவன் பிரம்மச்சாரி என அழைக்கப்படுகிறான். நாளும் மூன்றுவேளை சந்தியாவந்தனம் என கதிரவனுக்கு அதிகாலை, மதியம் மற்றும் மாலை நேரங்களில் வழிபாடு செய்து காயத்திரி மந்திரம் ஜெபிக்க வேண்டும் என அறிவுறுத்தப்படுகிறான்.உபநயனம் என்றால் அருகில் அழைத்துச் செல்லுதல் என்று பொருள் ஆகும்.  உப என்றால் அருகே என்றும் நயன என்பது அழைத்துச் செல்வது என்றும் பொருள் கொடுக்கும்.சிறுவனை கல்வியின் பால் அழைத்துச்செல்வது,

குருவிடம் அழைத்துச்செல்வது,

ஞானத்தின் பால் அழைத்துச்செல்வது என அர்த்தம் செய்து கொள்ளலாம்.

பழங்காலத்திலேயே பூணல் இருந்தது என்பதை அறிந்த கொள்ள மீண்டும் சிலப்பதிகாரத்தின் துணையை நாட வேண்டி உள்ளது.

'முத்தப் பூணூலத்தகு புனைகலம்'என்கிறது சிலப்பதிகாரம்.

இந்த உபநயனம் என்பது இப்போதெல்லாம் பூணூல் கல்யாணம் என அழைக்கப் பட்டு,மிகச் சிறப்பாகவும் ஆடம்பரமாகவும் நடக்கும் ஒரு விழாவாக மாறி விட்டது.

சாஸ்திரப்படி நடப்பதற்குபதிலாக ஏதோ ஒரு கடமைக்காக நடத்துப்படுவதை இக்காலத்தில் பார்க்கிறோம்.

எனக்குத்தெரிந்த சில குடும்பங்களில் மறுநாள் கல்யாணம் செய்து கொள்ளப்போகும் பையனுக்கு முதல் நாள் உபநயனம் நடத்திய வெட்கக்கேடான, வருத்தப்படும்படியான சமாஜாரங்களும் உண்டு. அந்தணர்கள் மட்டுமின்றி, வணிகர்கள், மன்னர்கள் முதலானவர்களுக்கும் உபநயனம் உண்டு.  ஒரு காலத்தில் எல்லாருமே பூணூல் தரித்திருந்தனர்.  எல்லாவற்றிலும் மாறிய நம் கலாசாரம் இதிலும் மாறிவிட்டது.திரும்ப பூணலுக்கு வருவோம்.

பூணக்ககூடிய, அதாவது அணியக்கூடிய நூல் ஆதலால் பூணூல் எனப்பட்டது.இது  முப்புரிநூல் என்றும் அறியப்டுகிறது.சிலர் இதனை முப்பிரி (மூன்று பிரிவுகளை உடைய நூல் என்றும் சொல்வார்கள்)

ஒவ்வொரு பூணலிலும் மூன்று புரிகள் உள்ளன. மனிதனாக பிறவி எடுக்கும்போது நமக்கு ஏற்பட்டுள்ள மூன்று  கடன்களை மூன்று புரியும்  உணர்த்துகிறது.  பித்ரு கடன், தெய்வ கடன்,ரிஷி கடன் ஆகியவை அந்த மூன்று கடன்கள். 

வேத மந்திரங்களை ஜபித்து, பிராண பிரதிஷ்டை செய்து பூணூல் தயாரிப்பார்கள்.  இதில் 96 இழைகள் இருப்பதாக சொல்லப் படுகிறது.  சுத்தமான பஞ்சைத் தக்ளியில்(வார்த்தை எப்போதோ கேட்ட மாதிரி இருக்கிறதா?) நூலாக நூற்று, அதிலே 96 இழைகள் சேர்த்து, வேத மந்திரங்களை ஜபித்து, பிராண பிரதிஷ்டை செய்து பூணூல் தயாரிப்பார்கள்.  இது மிகவும் கவனத்துடன் செய்ய வேண்டிய வேலை.  இந்தப் பூணூலுக்கு வடமொழியில் யக்ஞோபவீதம் என்ற பெயர்.  அப்படிப் பட்ட பூணூலைத் தயாரிக்கையில் காயத்ரி மந்திரத்தை ஜபித்துக்கொண்டே தயாரிப்பார்களாம்.

பலர் இதனை முதுகு சொரியும் சாதனமாக உபயோகப்படுத்துவது வேதனயான விஷயம். 

பொதுவாக ஒற்றைப்படை வயதில் பூணல் போடப்படும்.அந்த காலத்தில் ஏழு வயதில் இது நடந்தது.

 *காமம் மனதுக்குள்* *நுழைவதற்கு முன்* *பூணல் தோளில் ஏற* *வேண்டும்* என்பது விதி.கல்யாணத்திற்கு நாள் கிடைத்தாலும் கிடைக்கும் பூணல் போடுவதற்கு நாள் கிடைப்பது கொஞ்சம் சிரமம்.

அண்டசாராசரங்களையும் ஆட்டுவிக்கும்,அனைத்து சக்திகளின்  மூலாதாரமாக விளங்கும் பிரம்ம சூக்ஷ்மத்தை அறியவைக்கும் காயத்ரிமந்திரத்தை ஓதுவித்து அதற்கு அடையாளமாக முப்பிரி நூலை குழந்தையின் இடப்புற தோளில் அணிவிக்கும் உன்னதமான நிகழ்ச்சியே பூணல் கல்யாணம் ஆகும்.

நித்ய கர்மானுஷ்டானம்,பூஜை புனஸ்காரங்கள் செய்யும்போது இடப்புற தோளில் இருந்து வலப்புற விலாப்பக்கம் வரை பூணல் இருக்க வேண்டும்.

சிராத்தம்,

தர்ப்பணம் போன்ற பித்ரு கடன்கள் செய்யும்போது பூணல் வலதுபுறத்தோளில் மாற்றி கொள்ள வேண்டும். மீதி சமயங்களில் பூணலை மாலையாக போட்டுக்கொள்ள வேண்டும் என்பது விதி.

இப்பதிவை முடிக்கு முன்  ஒன்றை குறிப்பிட வேண்டி உள்ளது.

இந்த காலத்தில்'ஏன்.பிராமணர்கள் தான் பூணூல் போட்டுக்கொள்ள வேண்டுமா?நாம் போட்டுக்கொள்ள கூடாதா?'  என்று கொதித்தெழுந்த சிலர்,  பன்றிகளுக்கு பூணூல் போட்ட கேவலம் நிறைவேறி உள்ளது.

இதில் என்ன தவறு இருக்க முடியும்.தமது இனத்தை சேர்ந்தவைக்குதானே பூணூல் போட்டு மகிழ்ந்துள்ளார்கள்