ஜெயா மாமி

 #ஜெயா மாமி

மத்யமர் முகநூலில் இருந்து 

ஜெயா மாமி புடவைத் தலைப்பால் வழிந்த வியர்வையைத் துடைத்துக் கொண்டு ஜானகி மாமி குடுத்த பக்ஷண கவரை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினாள். வெளியில் முகத்தில் பட்ட காத்து ஆறுதல் வார்த்தை சொல்லியது போல இருந்தது. ரெண்டு தெரு தள்ளியிருந்த ஆத்தை அடைந்த மாமியை வாசலில் வரவேற்றாள் அலமு பாட்டி. "வாடிம்மா எங்க இன்னும் காணுமேன்னு பாத்தேன். ஒரு வாய் காப்பி கலந்துண்டு வரேன். ரெண்டு பேரும் சாப்பிடலாம்"

மாமி கைகால் அலம்பிக் கொண்டு வரவும் காப்பி ரெடியாக இருந்தது. காப்பி குடிப்பதற்குள் சின்ன முன்கதைச் சுருக்கம்.

 அலமு பாட்டி ஜெயா மாமியின் மாமியார். எல்லாம் நன்றாகத் தான் போய்க் கொண்டிருந்தது. நல்ல வேலையில் இருந்த பாட்டியின் பையன் திடீரென 10 வருடங்களுக்கு முன்பு  தன் அம்மாவையும் 10 வயது பையன் சுரேஷையும் ஜெயா மாமியிடம் விட்டுவிட்டு போய்விட்டான். ஆபிஸில் கூட வேலை பார்க்கும் ஒருத்தியுடன் இருவரும் வேலையை கும்பகோணத்தில் இருந்து சென்னைக்கு  மாற்றிக் கொண்டு போனதாக தகவல். நிலைகுலைந்து போன ஜெயா மாமி தனக்கு தெரிந்த ஒரே வேலையான கரண்டியைக் கையில் எடுத்தாள். அக்கம் பக்கம் வயதானவர்களுக்கு சமைத்துக் கொடுப்பது, அப்பளம் வடாம் இட்டு ஊறுகாய் போட்டு கடைகளுக்கு சப்ளை செய்வது என்று குடும்பம் நடத்துவதற்கு அனைத்தையும் செய்தாள். உடம்பு முடியாதவர்களுக்கு தன்னால் ஆன உதவிகளை செய்தாள்.பையன் இப்பிடி அம்போன்னு விட்டுட்டு போனதால் இடிந்து போன பாட்டியையும் கண்ணுக்கு கண்ணாக பாத்துக் கொண்டாள். சுரேஷ் அம்மாவின் கஷ்டம் தெரிந்து நன்றாகவே படித்தான். +2 வில் நல்ல மார்க் வாங்கிய அவனுக்கு நல்ல இன்ஜினியரிங் கல்லூரியில் குறைந்த ஃபீஸில் இடம் கிடைத்தது. மாமி அந்த ஃபீஸ் கட்ட கையை பிசைஞ்சு கொண்டிருந்த போது அவள் சமையலுக்கு ஒத்தாசை பண்ணும் ஆத்து ஜானகி மாமி உதவ முன் வந்தாள். டிகிரி முடித்த சுரேஷ்க்கு நல்ல கம்பெனியில் வேலை கிடைத்தது. 4 வருஷம் ஓடி விட்டது. பாட்டிக்கு ஊரை விட்டு கிளம்ப மனசில்லாததனால் மாமியும் பாட்டியும் கும்பகோணத்திலேயே வாசம். பாட்டிக்கும் ரொம்ப வயசானதால் தான் நன்றாக இருக்கும் போதே சுரேஷ்க்கு கல்யாணம் பண்ணி பார்க்க ஆசைப்படுகிறாள். சுரேஷும் பிடிகொடுக்காமல் இருக்கிறான். தன் அப்பாவின் செய்கையால் மனம் நொந்த அவன் கல்யாண பந்தத்தில் நுழைய ரொம்பவே யோசிக்கறான். "நம்மாத்து சூழ்நிலையில் யாரு என்னைப் புரிஞ்சுண்டு கல்யாணம் பண்ணிப்பா"ங்கறான்.

 காலேஜிலோ ஆஃபிஸிலோ அப்பாவைப் பற்றி யார் கேட்டாலும் மழுப்பி விடுவான். இப்போ ஜானகி மாமியின் பேரன் பூணலுக்கு சீர் முறுக்கு சுத்திக் கொடுத்து விட்டு வருகிறாள். சுரேஷ் சம்பளத்தில் பெரும் பகுதியை அனுப்பினாலும் மாமி கை சும்மா இருக்காது. அப்பப்போ இந்த மாதிரி ரொம்ப தெரிஞ்சவாளாத்து விஷேசங்களுக்கு ஒத்தாசைக்கு போய் வருவாள். அதுவும் ஜானகி மாமி எள் என்றாள் எண்ணெயாக நிற்பாள். பாட்டிக்கு சமைத்து வைத்து விட்டு கார்த்தால போனவள் இப்போ தான் திரும்பறாள்.

சுரேஷ் பற்றிய யோஜனை இருவரையும் தொற்றிக் கொண்டது. 

அதே நேரம் சுரேஷ் ஆஃபிஸிலோ அவன் பாஸ் ராகவன் திடீரென்று மயங்கி விழுந்தார். பதறிய அவன் பக்கத்தில் உள்ள ஹாஸ்பிடலுக்கு உடனே கூட்டிக் கொண்டு போனான். BP ஜாஸ்தியானதால் அட்மிட் செய்து எல்லா டெஸ்ட்டும் எடுக்க டாக்டர் சொன்னவுடன் தன் போனில் ஸேவ் செய்திருந்த அவர் லேண்ட்லைன் நம்பரை அழைத்தான். அவர் குடும்பத்தைப் பற்றி சின்ன அறிமுகம் அவனுக்கு உண்டு. அவர் மனைவி ஒரு இதய நோயாளி என்றும் CA படித்து நல்ல வேலையிருக்கும் ஒரே பெண் என்பதும் தெரியும். போனை அவர் மனைவி எடுத்தால் என்ன செய்வது என்று யோசித்து கொண்டேயிருக்கும் போது நல்ல வேளையாக அவர் பெண் எடுத்தாள். ஒரு வரியில் தன்னை அறிமுகம் செய்து கொண்டு சுருக்கமாக நடந்ததைச் சொல்லி முக்கியமாக அவள் அம்மாவுக்கு இப்போது தெரிய வேண்டாம் என்று சொன்னான். 

அம்மா மைதிலியிடம் தன் சிநேகிதிக்கு கொஞ்சம் உடம்பு சரியில்லை என்று சின்ன பொய் சொல்லிவிட்டு அடுத்த அரை மணியில் அங்கு வந்து இறங்கினாள் கல்பனா. அவன் சொன்ன விவரங்கள் படி அவனைக் கண்டுகொண்டு பதட்டமாக நடந்ததைக் கேட்டாள். ICU வில் இருந்த அப்பாவைப் பார்த்து விசும்பத் தொடங்கினாள். அவளை சமாதானப் படுத்திய அவன் அவளை டாக்டரிடம் அழைத்துப் போனான். டாக்டர் ட்ரீட்மெண்ட் செய்து கொண்டிருப்பதாகவும் விரைவில் சரியாகி விடுவார் என்று நம்பிக்கை ஊட்டினார். சுரேஷ் சொன்னபடி அம்மாவிடம் தான் சிநேகிதி வீட்டில் தங்கப் போவதாக போன் செய்து சொல்லிவிட்டு, அப்பாவின் செல்லில் இருந்து ஒரு முக்கிய வேலை இருப்பதால்  ராத்திரி வீட்டுக்கு வரமுடியாமல் போனாலும் போகலாம் என்று ஒரு குறுஞ்செய்தி அனுப்பினார். சுரேஷூம் கல்பனாவும் ஆளுக்கொரு பக்கம் ICU வாசலில் காத்திருந்தார்கள் . ராகவன் காலையில் ஒரு வழியாக கண் விழித்துப் பார்த்தார். விவரங்கள் அறிந்து சுரேஷின் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு தன் நன்றியைச் சொன்னார். மைதிலியிடம் கொஞ்சம் மெதுவாக விஷயத்தை சொன்னார்கள்.

ராகவன் உடம்பு தேறி வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தார்.  சுரேஷூம் அதற்குப் பிறகு நன்றாகவே அவர்களை கவனித்துக் கொண்டான். மைதிலிக்கு பிள்ளை இல்லாத குறையைத் தீர்க்க பிள்ளையாகிப் போனான். ஒரு நாள் கல்பனாவுக்கு சுரேஷை பேசி முடிக்கலாம் என்று இருவருக்கும் தோண அவளைக் கேட்டால் "உங்க இஷ்டம்ப்பா"ன்னு சம்மதம் சொன்னாள். அவளுக்கு அவன் மேல் ஒரு ஈர்ப்பு இருந்ததென்னவோ உண்மை. அவனுக்கும் அப்பிடியே இருப்பதாக அவள் நம்பினாள்.

ஒரு நல்ல நாளில் ராகவன்  சுரேஷிடம் கேட்ட போது யோசிக்கணும்னு அவன் பிடி கொடுக்காமல் நழுவினான். கல்பனாவுக்கு இதைக் கேட்டதும் பேரதிர்ச்சி. அவனிடம் நேராக கேட்டுவிடுவது என்று தீர்மானித்து "ஏன் என்னை உங்களுக்கு பிடிக்கலயா. வேண்டாம்னு சொல்லிட்டேளே"ன்னு கேட்கவும் வேற வழியில்லாமல் அவன் தன் அம்மாவின் கதையை அவள் பட்ட கஷ்டத்தை ஒன்று விடாமல் சொன்னான். 

அதைக் கேட்ட கல்பனா "இவ்வளவு தானா. எனக்கு கூடப் பிறந்தவா கிடையாது. தாத்தா பாட்டியெல்லாம் நான் சின்னதா இருந்த போதே போய் சேந்துட்டா. சின்ன குடும்பத்திலே வளர்ந்துட்டேன். என்னை நீங்க கல்யாணம் பண்ணிண்டா எனக்கு ஒரு பாட்டியும் இன்னொரு அம்மாவும் கிடைச்சுட்டதா ரொம்ப சந்தோஷப்படுவேன். நாலு பேரையும் நம்ம ரெண்டு பேரும் சேந்தே பாத்துக்கலாம்" என்ற அவள் கண்களில் நீர் வழிந்தது. 

சுரேஷ் கல்பனா கல்யாணம் இனிதே நடந்தது. பாட்டியும் ஜெயா மாமியும் கண்குளிரப் பார்த்தனர். ஜெயா மாமி பட்ட கஷ்டமெல்லாம் பறந்தோடியது.

Picture credits: Premavathi Varatharajan 

 #2020 மீள்