ஜோஸ்யர்

 அமரர் TA Sarathy முகநூல் பதிவு

என் பெயர் விஜயசாரதி husband of ரேவதி.

கல்யாணத்துக்கு ஜாதக பொருத்தம் பார்க்கச்சே பொண்ணு ஜாதகம் பையன் ஜாதகத்தோட சூப்பரா matching, go ahead அப்படீன்னார் ஜோஸ்யர்.

ராஜயோகமெல்லாம் இல்லைனாலும் வண்டி சுமாரான வேகத்தில மேடு பள்ளத்தில ஓடிண்டுதான் இருக்கு.

அப்பப்ப குட்டிகுட்டி மனஸ்தாபங்கள் எங்களுக்குள்ளேயும் வரும்.  நான் இது கிழக்குன்னா அவள் மேற்குன்னுவா. உனக்கும் வேணாம்  எனக்கும் வேணாம்.... வடக்குன்னே வச்சிப்போமேன்னு சமாதானமா போயிடுவோம்.

இப்படியெல்லாம் அந்நியோன்யமா இருந்தாலும் என் மாமியார் வந்துட்டு போனாலே ஒரு உள்நாட்டு கலவரம் வெடிக்கும்.   வீட்ல ஆட்சி மதுரைதான்.   மாமியார் ஊருக்கு கிளம்பி போகிறவரைக்கும் புர்புர்ன்னு உறுமிண்டு, வேண்டா வெறுப்பா மௌன பாஷைல பேசிண்டு ego பார்த்துண்டு இருப்போம்.

அன்னைக்கு சாயங்காலமே " சுந்தரி நீயும் சுந்தரன் ஞானும்....."

அக்கம் பக்கத்துல குடியிருக்கவங்க அவங்கவங்க வேலைய பாத்துண்டு அமைதியா இருப்பாங்க. எதிரும்புதுருமா பார்த்துண்டாலும் ஒரு ஹாய் with சின்ன சிரிப்பு, அவ்வளவுதான்.

எங்க வீடு பக்கத்தில ஒரு குட்டியூண்டு பார்க்.  அதை ஒட்டினமாதிரி பர்வதம் மாமியோட வீடு.  பழங்காலத்திய வீடு. ரொம்ப சின்னது.  மாமி அதிகமா யாரோடையும் ஒட்டமாட்டா.  ஆனா என் wifeகிட்ட மட்டும் ரொம்ப பாசம்.    ஒண்டியா இருக்கா மாமின்னு ஏதாவது ஸ்பெஷல் ஐட்டம் சமைச்சா கொண்டுபோய் குடுப்பா.

மாமி பொண்ணு பெங்களூர்ல பெரிய உத்யோகத்தில இருக்காளாம். மாமி போய் அவளோட இருக்கலாம்தானே. பொண்ணுமட்டும் மாசம் ஒரு தடவை வந்துட்டு, ரெண்டுநாள் கழிச்சு கிளம்பிடுவா. வாட்டசாட்டமா இருப்பா.   சுமாரா 45 வயசு இருக்கும்.  இங்க வரச்சே எங்களோடையும் பேசமாட்டா. moody type.

கண்ணுல ஜலத்தோட மாமிய  பார்த்திருக்கேன்.  செல்போன்ல படபடப்பா  யாரோடையோ அடிக்கடி பேசிண்டிருப்பா. எங்களை பார்த்ததும் குரலை குறைச்சிப்பா. மத்தபடிக்கு மாமி குடும்ப விஷயத்தை யார்கிட்டேயும் share பண்ணிக்கிறதில்லை.    நமக்கும் அது தேவையில்லாத சமாச்சாரம்.

எங்க ரெண்டு பசங்களும் வெளியூர்ல படிக்கறதுங்க. நான் ரிட்டையராக இன்னும் 10 வருஷம் இருக்கு.

50 வயசுலேயே தலைமுடி தும்பைப்பூ கலர்ல வெள்ளைவெளேர்ன்னு இருக்கு. பித்த நரையாக்கும். முன்ன மாதிரி ஆக்ட்டிவா இருக்க முடியல.

நானும் கையகால வச்சிண்டு  கொஞ்சம் சும்மா இருந்திருக்கலாம். ஏழரையான் அவர் பங்குக்கு வச்சு செய்யறார்.  ஸ்கூட்டர்ல போய் காலை ஒடச்சிக்கறது,  தடுக்கி விழுந்து மூஞ்சி முகரைய ரணகளறியாக்கிண்டு நிக்கறதுன்னு.... வீட்ல டென்ஷன்தான்.

ஜோஸ்யர்கிட்ட எங்க ஜாதகத்தை காமிச்சு, ஏதாவது கிரக ப்ரீதி செஞ்சா இந்த சண்டை, கூச்சல், மேல விழறது, கீழவிழறது, கண் திருஷ்டி எல்லாம் ஓடிப்போய்டும்ன்னு நினைக்க ஆரம்பிச்சோம்.

ஒரு நாள் கார்த்தாலே பூப்பறிக்கச்சே பர்வதம் மாமி சொன்னா... பக்கத்தில இருக்கிற பூண்டின்னு ஒரு கிராமத்தில ஜோஸ்யர் ஒருத்தர் ஜாதகம் பிரமாதமா பார்க்கிறதா .

வெள்ளிக்கிழமை ஒரு நாள் மட்டும்தான் பார்க்கிறாராம்.  உங்க அதிர்ஷ்டம்  இன்னிக்கு அவர் பார்க்கிற நாளா அமைஞ்சிடுத்து.  மத்தியானம் மூணு மணிக்குள்ள போயிடுங்கன்னு சொன்னா.

அவசரஅவசரமா breakfast சாப்பிட்டு முடிச்சதும், பீரோவை தொறந்து ஜாதக நோட்டுகள், பிஸ்கட் பாக்கெட்ஸ், வாட்டர் பாட்டில், முறுக்கு மாதிரி ஸ்னாக்ஸ் எல்லாம் எடுத்துண்டு கார் சீட்ல போட்டுட்டு கிளம்பச்சே மாமியும் வாசல்ல நின்னுண்டு ஏக்கமா பார்த்துண்டிருந்தா.

என் wife மாமிய துணைக்கு அழைச்சிக்கலாமான்னு கேட்டதும், மாமி இதுக்குன்னே காத்திண்டிருந்த மாதிரி வீட்டுக்குள்ள போய் ஒரு மஞ்சப்பை, வாட்டர் பாட்டில் சகிதமா கார்ல ஏறி ஜம்முன்னு உக்காந்துண்டா.  ரெண்டு மணி நேரம்தான் travel.

கார்த்தாலே எதுவும் சாப்பிடாம திடீல்ன்னு கிளம்பிட்டதால பர்வதம் மாமிக்கு பசி தாங்கல போலிருக்கு.  பசிக்கு இந்த பிஸ்கட் கொஞ்சம் எடுத்துக்கட்டுமான்னு  கேக்கச்சே பாவமா இருந்தது. சாப்பிடுங்கோன்னு சொன்னவுடனே மகாராஜனா இருக்கணும்பான்னு வாழ்த்திட்டு சாப்பிட்டா.

மெயின் ரோடுலேர்ந்து திரும்பி  கிராமத்து ரோட்டுல காரை ஓட்டினேன்.  தக்காதைன்னு வண்டி ஆட்டம் போட்டுது.  மாமி தன்பங்குக்கு வாட்டர் பாட்டிலை திறக்கச்செ தண்ணிய சீட்ல கொட்டிட்டா.

மாமி ஜாதக நோட்டுன்னு கத்தினவுடனே அது நனையறதுக்கு முன்னாடி டபக்குனு ஓரமா இழுத்து பத்திரமா பையில எடுத்து போட்டுண்டா.  தண்ணிய கையால வழிச்சி  சீட்லேர்ந்து கீழே  தள்ளினா.  நல்ல வேளை மிச்சமிருந்த பிஸ்கட், சிப்ஸ் பாக்கெட்  தப்பிச்சிது.

10 மணிக்கு பூண்டிக்கு போய்ச்சேர்ந்துட்டோம். தம்மாத்துண்டு பச்சைப்பசேல் கிராமம்.  எங்க அதிர்ஷ்டம் ஜோஸ்யர் வீட்டுக்கு யாரும் ஜோஸ்யம் கேக்க வரல்ல.   கொரோனா பயம் போலிருக்கு.. .

துர்காபரமேஸ்வரி, காளி, முருகன், பிள்ளையார்னு ஏகப்பட்ட தெய்வங்கள் Laminationல்ல இருந்துண்டு ஊதுவத்தி, சாம்பிராணி புகை  நடுல அங்க வர்ற போற  ஆளுங்கள நோட்டம் விட்டுண்டு இருந்தாங்க.

வெள்ளிக்கிழமை பூஜை படு ஜோரா நடந்துண்டு இருந்தது. அவர் உதவி ஆளு ஒருத்தர் வந்து ஜாதகம் பாக்கணுமான்னு கேட்டுட்டு ஜாதகத்தை வெளில எடுக்கறதுக்கு முன்னாடி  பையை அப்படியே வாங்கிண்டுபோய் பூஜைல வச்சிட்டாரு.

வெளியில வந்தவரு ராகுகாலத்துக்கு முன்னாடி உள்ளே பூஜையில வச்சிடலாமேன்னு வாங்கிட்டேன்னு சொன்னதும் மெய் சிலிர்த்துப்போச்சு.     .

என்னால புகை மூட்டத்தை தாங்கமுடியல.  கொரோனா மாஸ்க் சேர்ந்துண்டு இன்னும் இம்சையா  மூச்சு திணறல்.  ஜோஸ்யர் ராகுகால பூஜை செஞ்சிண்டே, அப்பப்ப  குறுகுறுன்னு என்னையே பார்த்திட்டிருந்தார். அவங்க எல்லோரும் மாஸ்க் போட்டிருந்தாங்க.

அப்பாடி !  உச்சிகால பூஜை முடிஞ்சி ஒருவழியா தெய்வங்களுக்கு சூடம் காண்பிச்சி முடிச்சதும் வரச்சொன்னார்.  வெளியில மாமி எதோ சீரியசா போன்ல பேசிண்டிருந்தா. என் wife கூப்பிட்டதைக்கூட காதுல வாங்கிக்கல.

அரசாங்க உத்தரவுபடி இடைவெளி விட்டு தள்ளித்தான் உட்காரணும்னு இடைவெளிவிட்டு  உட்கார்ந்தார் ஜோஸ்யர்.

போனை  silent ல போடுங்கன்னு ஸ்ட்ரிக்டா சொல்லிட்டு முருகன் படம் முன்னாடி ஒரு 10 நிமிஷம் தியானம் செஞ்சார்.

ஜாதகத்தை வெளியிலெடுத்து பேர் "விஜயசாரதியா " ன்னு கேட்டுட்டு, பார்க்க ஆரம்பிச்சார்.

நான் காக்கிச்சட்டை போட்டுண்டு இருந்தது, பிறகு சரிப்படலேன்னு கழட்டி போட்டது, மறுபடியும் காக்கி  போட வந்த வாய்ப்பையும் புறக்கணிச்சது, சின்ன வயசுல பட்டுண்ட,  சமீபத்துல பட்ட ரத்தக்காயங்கள், போலீஸ் கேஸ், கோர்ட், வழக்கு, பண விரயம், செழிப்பா இருந்த காலம், குடும்ப விவகாரம், குழந்தைகள் குறித்த விபரங்கள்,  இப்போதைய ஏழரை நாட்டு சனீஸ்வரன் தசை ... .. ஆனாலும் மகர ராசிக்காரர் நீங்க...ராசிநாதன் சனி பகவான்.. அதிகமா சோதிக்கமாட்டார் ( மத்த ராசிக்காரர்கள் நிலைமையை  நினைச்சி பார்த்துண்டேன்)  அப்படின்னு இப்படின்னு  எல்லாத்தையும் புட்டுப்புட்டு வச்சார்.

என் தொல்லைகளை சொல்லி பரிகாரம் ஏதாவது இருக்கான்னு கேக்கச்சே சிரிச்சுட்டு ' சொல்றேன்! சொல்றேன்! என்ன அவசரம்' ன்னார். நடுவில என் பையன் போன்ல கூப்பிடவே wife எழுந்து வெளியில போனா.

பேசி முடிச்சுட்டு உள்ள நுழைஞ்சவளை பார்த்து இனிமே போனை switch off பண்ணிடும்மா, நடுவுல எழுந்தெல்லாம் போகக்கூடாது என்றார்.

வெளியில பார்த்தேன்.  கைய நீட்டி தூக்கி ஆட்டி  இன்னமும் போன் பேசிக்கொண்டிருந்த மாமிய அவரும் பார்த்தார். அவங்க உங்க கூட வந்தவங்களான்னு கேட்டுட்டு அவர் அசிஸ்டெண்டை  கூப்பிட்டு அந்தம்மா வந்தாங்களான்னா வெளியிலேயே  பெஞ்சில உக்கார வச்சிடு என்றார்.

பையிலிருந்து அடுத்த ஜாதகத்தையும் எடுத்தார். "ரேவதியா"ன்னு கேட்டுட்டு ஜாதகத்தை பார்த்தார். முருகனை சிறிது நேரம் உற்றுப்பார்த்தார்.  கண்களை மூடியவாறு சற்று நேரம் மௌனமாக இருந்தார்.

மறுபடியும் ஜாதகத்திலிருந்த கட்டங்களை பார்த்தார்.

நாலாம் பாவகம், ஐந்தாம் பாவகம், ஏழாம் பாவகம் என்றெல்லாம் முணுமுணுத்துக்கொண்டே  கை விரல்களை நீட்டிமடக்கி கணக்குகளை போட்டுண்டே  இருந்தார்.

மேடம் வேலைக்கு  ஒருதடவை கூட போகலையான்னு கேட்டுட்டு, பதிலுக்கு அவள் எனக்கு ரொம்ப ஆசை  இவர்தான் பிடிவாதமா அனுப்பலன்னு சொன்னதை காதுல போட்டுக்காம " அடக்கி ஆண்டு தலைமை தாங்கற ஜாதகம் சார் இது !  நீங்கமட்டும் தனியா வெளியூர்ல கொஞ்சகாலம் இருந்திருக்கீங்களா "ன்னு  கேட்டுட்டு நான் இல்லைன்னதும்,   ஆனாலும்ன்னு  சொல்லிட்டு .....சற்று தடுமாறினார்.  .

சற்றுநேரம் கழிச்சி  யார் உங்க ரெண்டுபேருக்கும் பொருத்தம் பார்த்ததுன்னு கேட்டார்.

பேரைச்சொன்னதும்  ' என்ன பார்த்தானோ...போனது போகட்டும்... வடக்கே புஷ்கரம், அலகாபாத் திரிவேணி சங்கமம், அயோத்தி, ஹரித்வார், காசி, நம்ம பக்கம் ராமேஸ்வரம் ஆகிய புண்ணிய  க்ஷேத்ரங்களுக்கு போய்  நீங்க ரெண்டுபேரும் கைகளை கோத்துண்டு தீர்த்தங்களில் மூழ்கி ஸ்னானம் செய்து தெய்வங்களை நெஞ்சுருகி பிரார்த்தியுங்கள். சூரியனார்கோவில்,  திருநாகேஸ்வரம்,  திருநள்ளாறு சென்று வழிபடுங்கள்.  சேது ஸ்னானம் முக்கியமாக செய்யுங்க.... என்ன " என்றார்.

நாங்களும் எங்க பங்குக்கு குழம்பிப்போனோம். ஏற்கனவே ரெண்டுபேரும் .அத்தனை ஷேத்ரங்களிலும் நீராடி தரிசனம் செய்திருந்தோம். அதை சொன்னதும் அவரால் எதுவும் சொல்லமுடியவில்லை.

திரும்பவும்  ரொம்ப நேரம் ஜாதகம் ரெண்டையும் தீவிரமா ஆராய்ச்சிபண்ணிட்டு, என்னை பரிதாபமா பார்த்தார். வாய்க்குள்ளேயே ஏதோ முணுமுணுத்தார்.

என் wife டென்ஷன்  தாளாம ஏதாவது problem இருக்கான்னு கேட்டா. அவரோ தயங்கித்தயங்கி

“ அம்மா நீங்கள் தவறாக எண்ணவேண்டாம்.....இத்தனை வருஷத்திலே இவருக்கு mental torture தாங்க முடியாம குடும்பத்தை விட்டுட்டு அப்பப்ப ரிஷிகேசம், காசி, அலகாபாத்னு ஓடிப்போயிருக்கணும்.   எப்படி பொண்டாட்டி, பசங்கன்னு வாழ்க்கை நடத்தரார்னு ஆச்சர்யமா இருக்கு... ...சாட்ஷாத் அந்த லீலாவினோதன் ஶ்ரீகிருஷ்ணன்தான் உங்கள் இருவருக்கிடையே சமாதானம் செய்து வைக்கிறார் போலும்... . “  என்று கூறிவிட்டு ஜாதகங்களை பையில் போட்டு பூஜை அறையில வைத்து குங்குமம், புஷ்ப பிரசாதங்களை  கொடுத்து  அப்படியே  திருப்பித்தந்தார்.

நான் கொடுத்த  சம்பாவனையை வேணாம்ன்னு சொல்லிட்டு எதாவது கோவில் உண்டியில சேர்த்துடுங்கன்னு என்னை திருப்பியும்  பரிதாபமா  பார்த்துட்டு எழுந்து வீட்டுக்குள்ளாற போயிட்டார்.

ரேவதி  துக்கம் தொண்டைய அடைக்க அழமாட்டா குறையாக கேட்டாள் " நான் ராக்ஷஸியா? சித்ரவதையா பண்றேன்?   உங்களை பிச்சி தின்னறனா ?  நீங்க எங்க எல்லாரையும் விட்டுட்டு  வடக்கே ஓடிப்போயிருக்கணுமாமே.... என் ஜாதகம் அவ்வளோ மோசமா ?  அப்பப்ப சின்ன சின்ன சண்டை போட்டுக்கறோம். மத்தபடி சந்தோஷமாத்தானே இருக்கோம் ?"

அவளை எப்படி சமாதானம் செய்யறதுன்னே தெரியாம தவிச்சிபோய்ட்டேன்.    வா ! பக்கத்துல சந்தன கோபாலன் கோவிலுக்கு போய் பெருமாளை சேவிச்சுட்டு வந்தா வாழ்க்கையில் இருக்கிற எல்லா குழப்பத்திலேர்ந்தும் தெளிவு கிடைச்சுடும்னு சொன்னேன்.

மாமியை பார்த்தா பெஞ்சுல அசந்து தூங்கிண்டு இருந்தா.  கார்த்தேலேர்ந்து பாதி பட்டினி ... .பாவமா இருந்தது.    கோவில்ல எதாவது ப்ரசாதம்  கிடைச்சா வாங்கித்தரணும்.  ரேவதி அவளை மெல்ல தொட்டதும் திடுக்கிட்டு எழுந்தாள்.

" அதுக்குள்ள பார்த்து முடிச்சிட்டீங்களா ? என் பொண்ணு ரேவதி....உன் வயசுதான்.... அவ  ஜாதகத்தை பைக்குள்ள வெச்சிருக்கேன். அதை ஜோஸ்யர்கிட்ட காட்டி அவளுக்கும் ஒரு வழி பொறக்குமான்னு கேட்கத்தான் ஓடோடி வந்தேன்.   எப்ப பாரு மாப்பிள்ளையோட சண்டை.... கூச்சல்.  அவர் சொக்கத்தங்கம்....  ஒரு வார்த்தை இவளை எதிர்த்து பேசமாட்டார் .  . கல்யாணம் ஆகி 25 வருஷம் முடியபோறது... ஒரு பேரனையோ பேத்தியையோ பெத்து என் மடியில போடணும்ன்னு  எல்லா தெய்வத்துகிட்டேயும் மன்னாடிண்டு இருந்தேன். தெய்வம் கண் திறக்கவேயில்லை......

நீங்க உள்ள இருக்கச்சே அவகிட்டேந்துதான் போன். நேத்திக்கும் மாப்பிள்ளையோட சண்டை பிடிச்சிருக்கா. வெளியில போனவர் திரும்பி வரலையாம் இன்னும்.  அந்த ஈஸ்வரன்தான் உனக்கு இருக்கிற மாதிரி நல்ல புத்திய அவளுக்கும் குடுக்கணும்டி அம்மா..... அவளுக்கும் ஒரு விடிவு காலம் பிறக்குமா....... மாப்பிள்ளையோட குறைஞ்சபட்ஷம்  சண்டை சச்சரவு, கூச்சல்ன்னு இல்லாம இனிமேயாவது குடுத்தனம் நடத்துவாளான்னு  ஜோசியர்கிட்ட ஒரு பத்து நிமிஷம்  கேட்டுட்டு வந்துடறேன்டியம்மா.  பரிகாரமாவது  ஏதாவது சொல்லுவார்..... "

மாமி குரல் உடைஞ்சு கண்ணுல ஜலம் முட்டிண்டு நின்றது.

எனக்கும் ரேவதிக்கும் வாயடச்சிபோய்ட்டது.  மனசுல படிஞ்சிருந்த அத்தனை இருளும் ஓடியே போச்சு. ரேவதியை பார்த்து ஜாடை காண்பிச்சேன். அவ புரிஞ்சுண்டு " மாமி !  வெளியில வந்து உங்களை ரெண்டு தடவை கூப்பிட்டேன். நன்னா அசந்து தூங்கிண்டு இருந்தீங்க. பையில வச்சிருந்த உங்க பொண்ணு ரேவதி ஜாதகத்துக்கும் ஜோஸ்யர் பரிகாரம் சொல்லியிருக்கார்.  எல்லாம் நல்லபடியா அமையும்...இந்த ஊர் பெருமாள் ஸ்ரீ சந்தான கோபாலனை சேவிச்சி அவர் மேல பாரத்தை போட்டுட்டு ஊருக்கு திரும்பலாம் வாங்கோ " என்றாள்.

மாமி முகத்தில தெளிவு....எங்க மனசுலையும் இருந்த சுமையையும் பகவான் இறக்கிவச்சிட்டான்.