தியாகு

 முகநூல் நண்பர் ரகு கல்யாண்....

தியாகு... எங்கள் குழுவிற்கு தலைவன் ஆனது ஒரு பெரிய கதை. நாங்க நாலாவது படிச்சுண்டு இருந்தப்போ  அவன் SSLC...அவன் வயசுக்கு நிறைய பேர் இருந்தாலும் எங்களோடதான் இருப்பான். நாங்களும் அவனை தலைவனாக ஏத்துண்டோம். அதுவரை  தலைவனாக இருந்த நான் குஷியாக விட்டுக் கொடுத்தேன்...

அவன் அப்பா ஒரு கம்ப்பவுண்டர்...எங்க ராமு பார்மஸி செட்டியாரிடம் இருக்கும்போது அங்கு சேர்ந்தார். கும்பகோணத்தில் இருந்து எங்க ஊருக்கு வந்தவர்கள்...எங்க ஆத்தில்தான் குடி வந்தார்கள்...கும்பகோணம், அதுவும் அவர்கள் இருந்த கடலங்குடி தெரு...கதை கதையா சொல்ல எங்களுக்கு கும்பகோணத்து மேல ஒரு காதலையே பண்ணி விட்டான். இன்னிக்கும் கும்பகோணம்னா எனக்கு ஒரு கிக்...

அவன் ஒரு எம்.ஜி.ஆர் தீவிர ரசிகன்.... மேலக்கட்டளையில் சிவாஜி மட்டும்தான் கோலோச்சி கொண்டிருந்தார். எம்.ஜி.ஆர் பற்றி யாரும் தியாகுவுக்கு முன்னால் பேசினதா ஞாபகம் இல்லை. கும்பகோணத்திற்கு அடிக்கடி சென்று வந்ததால் எல்லா சினிமாவையும் ரிலீஸ் ஆன அன்னிக்கே பாத்துட்டு எங்களுக்கு கதை சொல்ல நாங்களும் வாயை பிளந்து கேட்ட காலம் அது. அதனால் நாங்களும் தீவிர எம்.ஜி.ஆர் ரசிகர்கள் ஆகிவிட்டோம். இதனால் சிவாஜி ரசிகர் மன்ற தலைவன் ராதாவிற்கு எங்கள் மேல் பயங்கர கோபம். அதனாலேயே எங்களுக்கு அவன் போடும் திண்ணை நாடகங்களுக்கு எங்களுக்கு வேஷம் கொடுப்பதை நிறுத்தி விட்டான்.

எம்.ஜி.ஆர் என்றால் ஒரு பெரிய சூப்பர் மேன், அவரால் முடியாதது ஒன்னுமே இல்லை...அவரால் கோடிக்கணக்கான ஏழை குழந்தைகள் படிக்கிறார்கள்...ஏழைகளுக்கு உதவும் ஒரே மனிதர்...ஒரு லெட்டர் போட்டாலே...அதுவும் குழந்தைகள் எழுதினா....அவாளுக்கு சாக்லேட், பொம்மை இத்யாதிகள் அனுப்புவார் என்ற பிம்பத்தை எங்களுக்குள் ஏற்படுத்தி விட்டான். நானும் குமாரும் ஒரு கார்டில் எழுதி சாக்லேட்டும் புஸ்தகங்களும் அனுப்ப போஸ்ட் பண்ணினோம்...அட்ரஸ்...தியாகு சொன்னா மாதிரி..."மக்கள் திலகம் எம்.ஜி.ஆர், மெட்ராஸ்" என்று எழுதி அனுப்பினோம். ஆனா ஒரு பதிலும் வரலை... தியாகுவிடம் இது பற்றி கேட்டதற்கு "அவருக்கு ஒரு நாளைக்கு லட்சக்கணக்கான லெட்டர் வரும். படிச்சுட்டு மெதுவாதான் அனுப்புவார்.. ஆனா நிச்சயம் அனுப்புவார்" என்று சொல்ல ரெண்டு வருஷம் வரை வெயிட் பண்ணினோம்..அப்பறம் அது பத்தி மறந்தே போச்சு. ஆனாக்க எம்.ஜி.ஆர் பத்தி தியாகு ஏற்படுத்திய பிம்பம் இன்னும் இருக்கு...இப்போதும் சிவாஜி சினிமான்னா உடனே நிறுத்தும் பழக்கம்.

தியாகு எங்களுக்கு அறிமுகப்படுத்திய இன்னொரு ஹீரோ...ட்ரைவர் ஜம்புநாதன்...மாயவரம் - புஞ்சை ரூட்டின் பர்மனன்ட் ட்ரைவர்...படு ஸ்பீடா பஸ் ஒட்டுவார். காக்கி சட்டையின் மேல் மூனு பட்டன்கள் எப்போதும் திறந்தே இருக்கும். பனியன் தெரியும்...கர்சீப்புக்கும் துண்டுக்கும் நடு சைசில்  கழுத்தில் போட்டுக்கொண்டுதான் இருப்பார். ஒருநாள் ராத்திரி மாயவரத்தில் சினிமா பாத்துட்டு வந்த தியாகு குடும்பம் அவருடைய பஸ்ஸில்தான் ஊருக்கு வந்து கொண்டிருந்தனர்.  அந்த பயண கதையை தியாகு விவரித்த விதம் எங்களை திண்ணையின் நுணிக்கே வரவைத்து வாயை பிளந்து கேட்டோம்...

"பஸ் வேகமாக மன்னம்பந்தல் காலேஜை தாண்டி, ஸ்டாப்பில் நிக்காம போயிண்டே இருந்தது...ப்ரேக் பிடிக்காததால் அங்கே நிறுத்த முடில. ஜம்புவும் என்னென்னமோ பண்ணியும் ப்ரேக் புடிக்கல. அவருக்கு அப்போதான் தெரிஞ்சது...பஸ்ஸோட பாட்டரி வீக்காயிடுத்துண்ணு....(பேட்டரி வீக்காணா ப்ரேக் புடிக்காதுன்னு தியாகு சொன்னதை எப்போதும் போல் நம்பினோம். அதோட பாட்டரி லைட்டில் போடும் பாட்டரிதான் பஸ்ஸில் இருக்கும் என்றும் நம்பினோம்...அதுவும் அது ஸ்டியரிங்கன் நடுப்பறதான் இருக்கும்னு தியாகு சொன்னது எங்களுக்கு வேத வாக்கு)...ட்ரைவர் ஜம்புநாதன் யார்கிட்டயாவது பாட்டரி லைட் இருக்கா....அது உடனே வேணும்...அதை பஸ்ஸில் போட்டால்தான் பஸ் ப்ரேக் பிடித்து நிக்கும்....இல்லேனா எல்லோருக்கும் சாவுதான் என்று சொல்ல...தியாகுவின் அப்பா பாட்டரி கொடுக்க..அதை ஜம்புநாதன் ஸ்டியரிங் வழியா உள்ளே போட்ட சாகச கதை...தியாகு சொல்ல...எங்கள் வாய் மூடாமல்...திண்ணையின் விளிம்பிற்கே வந்தது இன்னும் பசுமையாக ஞாபகம் இருக்கிறது. பாட்டரி போட்டப்பறம் ப்ரேக் பிடித்து பஸ்ஸை நிற்க வைத்த இடம்...நம்ப MLA கணேசனின் வீடு...எல்லோரும் பஸ்ஸில் பத்திரமாக ஆசுவாசம் படுத்திக்கொள்ள...சத்தத்தை கேட்டு MLA வெளியில் வந்து நடந்ததை கேட்டு ஜம்புநாதனுக்கு பணம் கொடுத்ததாக தியாகு சொன்னதையும் நம்பினோம். அன்று முதல் ஜம்புநாதன் எங்கள் ஹீரோவாகி விட்டார். எப்போது அவர் பஸ் க்ராஸ் செய்தாலும் சல்யூட் அடிப்பது எங்கள் வழக்கமாகி விட்டது. அவரும் எங்களுக்கு திரும்ப அடித்த போது எங்களுக்கும் மகிழ்ச்சி.  ஜம்புநாதன் பற்றிய ஒரு கொசுரு செய்தி...அதுவும் தியாகு சொன்னதுதான்...அவர் ஒரு ப்ளேன் ட்ரைவர்..(பைலட் என்றால் அப்போது எங்களுக்கு புரியாது)... அங்க சண்டை போட்டுண்டு பஸ் ட்ரைவர் ஆயிட்டார்னு தியாகு சொன்னதை நம்பினோம். 

லுக்கோடெர்மா வியாதிக்காரர்கள் இங்கிலீஷ் காரர்கள் என்று தியாகு சொன்னதை சத்தியமாக நம்பினோம். எங்கள் ஊரில் ஒரு லுக்கோடெர்மா வியாதிக்காரர். அவரை ஏனோ பண்டாரம் என்று ஊரில் அழைப்பார்கள். காரணம் தெரியாது. அவர் குழந்தையாக இருந்தபோது அவரின் அப்பா, அம்மா இங்கேயே விட்டுட்டு லண்டன் போயிட்டதாகவும், அவர் மட்டும் இங்கே கஷ்டப்படுவதாகவும் தியாகு கதைக்க நாங்கள் எப்போதும் போல் நம்பினோம். அவருக்கு இங்கிலீஷ் தவிர ஒன்னும் தெரியாது என்று சொன்னதால்....அப்போதுதான் நாங்கள் கத்துண்டு இருந்த இங்லீஷில் "வாட் இஸ் யுவர் நேம்? வாட் இஸ் யுவர் ஃபாதர்ஸ் நேம்? வாட் இஸ் யுவர் மதர்ஸ் நேம்?" என்று கேட்டு கொண்டே இருந்ததால் எங்கள் தொந்தரவு தாங்காமல் அவர் ஓட...இது பற்றி தியாகுவிடம் சொல்ல..."டேய் பசங்களா அவருக்கு இங்கிலீஷ் காரன் பேசற தஸ் புஸ் இங்கிலீஷ்தான்டா புரியும் நம்ப பேசற இங்கிலீஷ் புரியாது என்றான். என்ன ஒரு கற்பனை திறன்... அதையும் நாங்கள் நம்பினோம். 

நாங்கள் ஸ்கூலில் படிக்கும்போது காவி உடை அணிந்த ஒரு பிச்சை காரர் தினமும் வருவார். எங்க பெரியம்மா அவருக்கு தினமும் பிச்சை போடுவார். பிச்சை காரன் என்று சொல்லாமல் ரொம்ப மரியாதையாக வாசல்ல நிக்கறாரே அவருக்கு அரிசி போடு என்பார். அதனால் எங்களுக்கும் அவர் மீது ரொம்ப மரியாதை...அப்பறம்தான் தெரிஞ்சது ஏன் பெரியம்மா "பிச்சை காரன்" என்று சொல்வதில்லை என்று...பிச்சை என்பது எங்க பெரியப்பா பேர்...அதை வாயால் சொல்லக்கூடாதாம்....ஆனால் தியாகு அந்த பிச்சைகாரர் சங்கராச்சாரியார் என்று எங்களை நம்ப வைத்தான். நானும் குமாரும் அவர் வரும்போதெல்லாம் அவருக்கு நமஸ்காரம் பண்ண ஆரம்பித்தோம். அதுவும் பரீட்சை நாட்கள் என்றால் டபுள் நமஸ்காரம்.... 

அந்த தியாகுதான் எங்களை எப்படி எல்லாம் மாத்தினான்....அப்பறம் அவன் குடும்பம் திண்டுக்கல் மாறி போனதற்கு அப்பறம் தொடர்பே இல்லை...