ஏழுமலை

 77. ஏழுமலை (சிசீ 8) #ganeshamarkalam

“சேஷாத்ரி, நீலாத்ரி, கருடாத்ரி, அஞ்சனாத்ரி, விருஷபத்ரி, நாராயணாத்ரி, வெங்கடாத்ரின்னு 7 பர்வதங்கள். அதனால் ஏழுமலைன்னு பேர்.” சொல்லிண்டே எங்ககூட ஏறி வரர் அந்த பெரியவர். நாங்க 25லேந்து 35க்குள். இவர் நிச்சயம் 60+. அவரொட ஈடுகொடுத்து எங்களால் ஏற முடியலை. அவரோ சித்தேகூட மூச்சு வாங்காமல் 2 படி முன்னாடி, பேசிண்டே!

அவர் சொல்ரது காதில் விழணும்னா கூடவேப் போணம். சுவாரஸ்யமா சொல்ரர். டெலிக்ராஃப்ஸில் இருந்தராம். வருஷத்துக்கு ஒருக்கா இப்படி படியேறி பெருமாள சேவிச்சுடுவராம். தனியாத்தான். கல்யாணம் செஞ்சுக்கலை. அதுனால தெம்பா இருக்கரோன்னு டவுட். 

நாங்க 4 நண்பர்கள். நான் பத்ரி, அப்பரம் இவன் குமார். பின்னாடி வரது சந்தானம், நாராயணன். எங்களுக்கும் கல்யாணம் ஆலைதான். எனக்கு பாத்துண்டிருக்கா. ரெம்ப நாளா. குமாரும் சந்தானமும் பெண் தோழிகள் நிறைய வச்சிண்டிருக்கா. நாராயணன் அவன் அத்தை பெண்ணோட குடுத்தனம் செய்யாத குறை. ஸ்டெடியா இருக்கான், டீமில் சின்னவன். 25 ஆரது. அவள் டிக்ரீ வாங்கினதும் பண்ணிப்பனாம். “இப்ப பண்ணின்டா படிப்பில் கவனம் போயிடும்கராடா!” ஆனா மேட்டர் முடிச்சுட்டான். “அப்பரம் என்னடா கவனம்?” கேட்டம். அந்த மொத அனுபவத்தை தெரிஞ்சிண்டுதான் “தூரக்க இரு. நான் படிப்பை முடிக்கணும்.”னுட்டாளாம். இப்போ வாட்ஸப்பிலேயே சிலது நடத்தரான் ஜமாய்டா செல்லம்னு அவனுக்கு கால் வந்ததுன்னா தள்ளீப் போயிடுவம். அவனோட ஐடியாதான். நடந்தே போய் மலையில் படியேறியே திருப்பதி பெருமாளச் சேவிச்சுடணும்னு. 

“ட்ரெக்கிங்க் மாதிரி ஜாலியா இருக்கும்டா. போனவா சொல்லீருக்கா!” சரீன்னு கிளம்பிட்டம். நேத்தே சந்தானத்தொட காரில் கிளம்பி கீழ்திருப்பதீல சாயங்காலம் வந்தம். நல்ல ஹோடலாப் பாத்து தங்கியாச்சு. காலங்கார்த்தாலே ஆட்டோ பிடிச்சு அஞ்சநேயர் சிலைகிட்ட வந்து நின்னுண்டு அண்ணாந்து பாத்து கன்னத்துல போட்டுண்டு ஏறக் கிளம்பியாச்சு. கருடா ஸ்டேச்சூலேந்து கிளம்பி 20 நிமிஷமானதும் கார்லேயே ஏறிப்போய் இறங்கியிருக்கணும்னு தோணிடுத்து. ஆரம்ப கட்டத்தில் எதுக்காப்போல தெரிஞ்ச படிகள் இன்னும் செங்குத்தா இருக்கவே அப்படியே ஓரமா உக்காந்துட்டம். அப்பத்தான் எங்கள கடந்து போன அந்த பெரியவர் “காலேஜ் படிக்கரேளா?” கேட்டுண்டே பக்கத்துல வந்து நின்னர். 

வேஷ்டி. அது விழுந்துடாம இடுப்பில் இறுக்கக் கட்டீண்ட துண்டு. திருமண் இட்டுண்டு கடாக்ஷமா தெரிஞ்சர். தோளில் ஒரு பை. ஏறிவரப்போ முதுகுக்குப் பின்னால விட்டிருந்தரா, கிட்டக்க வந்ததும் சட்டுன்னு கைய அசக்க முன்னாடி வந்து ஆடிக் காமிச்சது. அதில் பிஸ்லேரி பாட்டில் வச்சிருக்கர். இன்னொரு வேஷ்டியும் மேலுக்கு கதர் ஜிப்பாவும் இருக்கும்னு தோணித்து. “காலேஜ் முடிச்சிட்டம் சார் ஒண்ணா சென்னையில் தங்கிண்டு வேலை பாக்கரோம்”. “இத்தனை சீக்ரம் களைப்பாகிடுத்தா என்ன? ஒரு 150 படி ஏறியிருப்பேள். மொத்தம் 3500 படீன்னா. வாங்கோ போலாம். அப்பத்தான் அங்கே 9க்கு இருக்க முடியும். சவாலா பட்டுடுத்து. சட்டுன்னு எழுந்துண்டு அவரோட நடக்க ஆரம்பிச்சம்

நாராயணன் சந்தானத்தைப் பாத்து கேக்கரான் “இந்த சாமிக்கு ஏழுமலையான்னு ஏன் பேர் வந்தது தெரியுமா?” “செவென் ஹில்ஸில் ஏறி நின்னுண்டிருக்கர். செவன் ஹில் இஸ் ஈகுவல் டு ஏழுமலை. கிளம்பரப்போ இதை கூகிள் செஞ்சு பாத்தா அர்ஜுன் நடிச்ச ஏழுமலை சினிமாதான் வரது”. அப்பத்தான் இந்த பெரியவர் அந்த பதிலச் சொன்னார்.

நாம தெரிஞ்சுக்கணும்னு முயற்சி செய்யலை, மின்னப் பின்ன தெரியாத ஒரு மனுஷர் ஸ்பஷ்டமா பதிலை சித்தே கூட யொசிக்காம சரளமா சொல்ரர். இவரோடவே கடைசீ வரைக்கும் போயிட்டா இன்னும் பல சமாச்சாரங்களை தெரிஞ்சுக்கலாமோ! குமார் என்னைப் பாத்து கண்ணடிக்கரான். பெரியவரை கிண்டலடிச்சானா? எங்களுக்கு 100படிக்கு ஒருக்கா உக்காந்துக்கணும். இவர் நிக்காமப் போவரோன்னு சந்தேகம் வலுத்தது. ஒரு ஸ்டேஜில் அவரும் உக்காந்துண்டர். “ஆரம்பத்தில் எல்லாருக்கும் நாழியாகும். ஏன்னா படிகள் செங்குத்தா. ஆனா எதுக்காக ஏறிப்போரம் போய்ச் சேர்ந்ததும் எப்படிப்பட்ட அனுபவம் கிடைக்கப் போரதுன்னு நினைச்சுண்டுட்டா கால்வலியோ தயக்கங்களோ காத்தா கரைஞ்சிடும்.”

தன்னைப் பத்தி சொல்லீட்டு ஒவ்வொருத்தர் பத்தியும் கேட்டுத் தெரிஞ்சுக்கரர். 

நாங்க பாத்துண்டுருக்கப்பவே சிலர் ஒவ்வொர் படீலேயும் உக்காந்துண்டு தண்ணிர் விட்டு சின்னதா இரு இடத்தை அலம்பிட்டு கோல மாவால் நாமம், சங்கு சக்கரம் இட்டூட்டு ஒரு சின்ன கற்பூரம் ஏத்திட்டு அடுத்த படீன்னு மோள்ள வரா. இதெப்படி சாத்தியம்? இப்படி செஞ்சுண்டே போனா எப்பப் போய் சேருவாளாம்? நாப்பூரா ஆகுமே! குமார் “வேண்டுதலா இருக்கணும். ரெம்பச் சிரமம். இருந்தாலும் சிரத்தையோட செய்யரா பாரு. அதுக்கு அசாத்திய மன உறுதி வேணும்”. ஆமாம்னு மாமாவும்.

சந்தானம்தான் மாமாவப் பாத்து, “நீங்க ஏன் மாமா கல்யாணமே செஞ்சுக்கலை. இப்போ உங்களுக்கு 60 இருக்குமா?” “62”. கல்யாணம் செஞ்சுக்காததுக்கு பதிலே சொல்லலை. அதெல்லாம் கேட்டிருக்கப் பிடாதுன்னு எனக்குத் தோணித்து. அவரா சொன்னா சொல்லட்டும். சொல்லாததும் நல்லதுக்குத்தான். சந்தானம் திரும்ப கேட்டுடாம இருக்கணும்.

“கோவிலுக்கெல்லாம் அடிக்கடி போர பழக்கமுண்டோன்னோ?” மாமா கேக்கரர். “போவம் மாமா ஒண்ணும் பெரீய சித்தாந்தங்கள், பக்தீன்னு இல்லை. சின்ன வயசுல ஆத்தில் பழக்கப் பாடுத்தியது மறக்காம நடந்திண்டிருக்கு, ஃபார் எக்ஸாம்பிள் ந்யூ இயரன்னைக்கு வடபழநி முருகன தரிசனம் உண்டு.” “நட்ட நடுராத்ரீல போவாளே அதுவா?” “ஆமாம். போப் பிடாதா?” “பேஷாப் போலாம். அவனும் சர்ச் மாதிர் தொறந்து வச்சிண்டு. வரும்படி வரதோன்னோ! ஆகமப்படி, சாஸ்த்ரங்கள் படி ராத்திரி பகவானும் தூங்கணும், தூங்கிண்டிருக்கும் சுவாமிய திருப்பள்ளி எழுச்சி பாடித்தான் கார்த்தால கூட்டிண்டு வரணும். காஞ்சிபுரம் காமாக்ஷியம்மன் கோவிலில் அம்பாளின் சக்திய ராத்திரி இன்னொரு இடத்துக்கே அழச்சிண்டு போய் ரெஸ்ட் எடுத்துக்க வச்சு கார்த்தாலத்தான் திரும்பவும் மூலவர்கிட்ட அழைச்சிண்டு வருவா. இதெல்லாம் ஒரு சில காரணங்களுக்காக வச்சிருக்கா. ந்யூ இயர்னுட்டு அவரை ராத்த்ரி பூரா படுத்தி எடுக்கப் பிடாது.”

தட்டுத் தடுமாறி காளிகோபுரம் வந்துட்டம். அங்கே தான் பையோமெட்ரிக் பாஸ் தந்தா. நடந்து வரவாளுக்கு சாப்பிட்டுக்க தங்கிக்க கொள்ளன்னு சீட்டும். அங்கே நன்னா பரவலா இருக்கவே காலை நீட்டி சித்தே உக்காந்துட்டம். மாமா மட்டும் நின்னுண்டே. ஏன் மாமான்னதுக்கு வார்மப் தீந்துடும். மேலே க்யூவிலும் நின்னாகணுமே.” “அப்போ கிளம்பிடலாம்”. “இனிமேல் ஸ்டீப்பா இருக்காது. சுலபமா போயிடலாம்.”

அப்பரமா பிரஸன்ன ஆஞ்சநேய சுவாமி தரிசனம் செஞ்சுட்டு உக்காந்தா திரும்பவும் மாமா ஏதாவது சொல்லுவரோன்னு தயங்கிண்டே ஏறிப் போயாச்சு. மான்கள் பார்க். நன்னாத்தான் யாத்ரிகளுக்குன்னு கட்டி வச்சிருக்கானுவ. இங்கே வந்ததும் “என்னவோ தெரியல இனிமேல் கார்லேயே வரப் பிடாது, படியேறித்தான் வருஷா வருஷம் வரணும்” நாராயணன். “அட்ரா சக்கை”ன்னு மாமா கமென்ட்

லக்ஷ்மி நரசிம்ம ஸ்வாமி டெம்பிள்னு ஒண்ணு வந்தது அங்கே டோக்கனக் காட்டி சீல் வச்சுக்கணுமாம். “அது எதுக்கு?”. “அப்பத்தான் இந்த ரூட்டில் நீ கால்நடையாவே வந்திருக்காய், வழீல பஸ் போர ரோட் வந்ததே அதில் டேக்ஸி பிடிச்சு மேல வந்துட்டதா ஆகிடப் பிடாது பாருங்கோ. செக்ஸ் எண்ட் பேலன்ஸஸ்”. இப்படியெல்லாம் செய்யரவா இருப்பதால்தான் அதெல்லாம் கட்டுப்பாடுகள்னு நினைச்சுக்கரேன். கொஞ்சம் போனதும் மாமா கேக்கரர். “இந்த இடத்துக்கு பேர் என்ன தெரியுமா?” யாருக்குத் தெரியும்? முழிச்சம். “மோக்கள பர்வதம். இங்கேந்து 450 படி. திருமலா வந்துடும், நேரப்போய் க்யூவில் நின்னுண்டுட்டா சித்தே போனதும் 300ரூ க்யுவோட ஐக்கியமாகிடலாம்”

அப்பத்தான் குமாருக்கு சந்தேகம். “தர்ம தரிசனம் அப்பரம் படியேறி வரவாளுக்கெல்லாம் திருப்பதி லட்டு எங்கே கொடுப்பா? நாமதான் காசு கட்டலையே!” அவனுக்கு விசாரம்! மாமா அவனை விநோதமாப் பாத்துட்டு “எல்லாருக்கும் கிடைக்கும் இடத்தில்தான் அதுவும். சுவாமி தரிசனத்துக்குத்தான் பல வழிமுறைகள். அதுவும் கோபுரத்துக்குள் நுழையர வரைக்கும். அப்பரம் எல்லாரும் ஒரே சுவாமியோட ஐக்கியமாகிடுவம். எல்லாருக்கும் ஒரே ட்ரீட்மென்ட். நீங்க அம்பானியா இருந்தாலும் ஹெலிகாப்டரில் வந்து இறங்கினாலும் ராஜ கோபுரத்துகுள்ள போயிட்டா எல்லாரும் ஒண்ணுதான்”. அம்பானிக்கு 2 லட்டு கூடக் கொடுப்பாளா?” “இருக்கும் ஆந்திரா சீஃப் மினிஸ்டர்னா எத்தனை லட்டு?”. “அவர் இங்கே வரவே வேண்டாம். சொல்லியனுப்பிச்சா ஒரு ட்ரே பூரா அடுக்கி வச்சு அவாத்தில் கொண்டுபோய் தந்துடுவா!” அப்படியான்னு வாயப் பிளந்தோம். இப்போல்லாம் நெட்டில் ஆர்டெர் செஞ்சு சென்னையிலேயே லட்டுப் பிரஸாதம் கொடுக்கரா, திருமலா தேவஸ்தானம் வெங்கட்நாராயணா ரோட்டில். அங்கே வாங்கிண்டுடலாம்”.

“அப்படி செய்வது சரியா பத்ரீ? பேசமலேயே வராய்?” “ மாமா! இவாள்லாம் பேசிண்டே வரத்துனால நான் சும்மா வந்துட்டேன்.” “அவனுக்கு ஏறி வந்தது மூச்சு வாங்கித்து அதான் பேசல!” சந்தானம். “அது போட்டம் லட்டை கமர்ஷியலா ஊர் ஊரா ஸ்டால் போட்டு விப்பது சரியா தப்பா?” ஸ்பஷ்டமா கேக்கரர். என்ன சொல்ல. இத்தனை கஷ்டப்பட்டு ஏறி வந்து ஒரு சீட்டுக்கு இத்தனைன்னு வாங்கிப்பது எப்படி ஆத்துல உக்காந்துண்டே நெட்டில் ஆர்டர் செஞ்சு வரவழைச்சு சாப்பிடுவது எப்படி? டோர் டெலிவரி இன்னும் ஆரம்பிக்கலை. ஆனா வெங்கட்நாராயணா ரோட்டில் இருக்கும் பெருமாளை சேவிச்சதும் தரா. “தப்பு மாதிரிதான் பட்டது மாமா. ஏறி வர முடியாதவா என்ன செய்வா? அவாளுக்கு இது வரப் பிஸாதமாச்சே!” “அப்போ சரீங்கராய்!” “ஆமாம்”

நாராயணன் சொல்ரான் “திருப்பதி லட்டு டேஸ்ட்டில் நாங்க விக்கரம், ஆர்டெர் செய்யுங்கோன்னு சில ஸ்வீட் கடைக்காரா ஆரம்பிச்சுட்டா. ரெசிபீல்லாம் யூட்யுபில் வந்துடுத்து. தீபாவளிக்கு கிருஷ்ணா ஸ்வீட்டுலேயே போட்டுத் தரா ஒரு லட்டு 500ரூபாயாம். வணிகம்தான். பெருமாளுக்கு நெய்வேத்தியத்துக்கு பண்றதுபோக கோவிலுக்குள்ளவே ஃபேக்டரி மாதிரி மளிகைச் சாமான்களும் நெய்யும் வண்டி வண்டியாப் போயிண்டு 24 மணிநேரமும் 4 ஷிஃப்டில் தயாரிச்சிண்டிருக்கா. திருமலைக்கு வரவாகூட லட்டைப் பத்தியேத்தான் நினைச்சிண்டு வரான்னு எனக்கு பட்டது

எனக்கே ஒண்ணு கேக்கணும்னு தோணிடுத்து. “அது என்ன மாமா கோவிலுக்குன்னு போனா பிரஸாதம்னு ஒண்ணைத் தந்தே ஆணமா? சாப்டரத்துக்கு? விபூதி குங்குமம், தீர்த்தம் சடாரி, துளசி, தந்தா பத்தாதா?” “நல்ல கேள்வி” சொல்ரேன்னு ஆரம்பிக்கரர்

“அப்பெல்லாம் கோவிலுக்கு வரவா தொலைதூரத்துலேந்து வருவா. அவாளுக்கு பசிக்கும்னுட்டு பிரஸாதம். பகவானுக்கு ப்ரீதியானத சமைச்சு நெவேத்தியம் செஞ்சதையே கொடுப்பா. அது ஆசீர்வாதம் செஞ்சு தரப்படுவதால் நமக்கு நன்மையையும் கொடுக்கும் தன்மை வாய்ந்தது. கொஞ்சமாத்தான் தருவா. ஆனா திவ்யமாப் படும். கொஞ்சமாவது வாங்கிண்டுடணம்னு கூட்டத்தில் முண்டீண்டு கைய நீட்டுவம். ஆனா பிரஸாதத்துக்கு இன்னொரு பெரீய மகத்துவம் இருக்கே!” பாஸ் கொடுக்கரர் மாமா

“காடு கடந்து, பிரார்த்தனை செஞ்சுண்டு இத்தனை தூரம் படியேறி தெய்வ சிந்தனையோட பக்தி சிரத்தையோட வரவாளோட அந்த தெய்வானுபவம் இன்னும் கொஞ்ச நேரம் நீடிச்சிண்டு அவா ஆத்துக்குப் போனப்பரமும் இருக்கணும்னு தரப்படுவதே பிரஸாதம். சாப்டூட்டு அது ஜீரணமாகி ரத்த நாளங்களில் சக்தியா ஓடரப்போ அந்த தெய்வத்தோட பிரபாவம் நம்ப கூடவே சில நாட்கள் இருக்கட்டும்னு. அதாவது நாம அந்த பரப்பிரம்மத்தோட உருவத்தை கோவிலில் வழிபட்டு கிடெச்ச அந்த உணர்வுகள் இன்னும் கொஞ்ச காலம் நம்மோட தங்கியே ஆணம் அதாவது அந்த கடவுளோட ஏற்படுத்திண்ட கான்டேக்ட் மானசீகமா நம்மோட இருக்கட்டுமேன்னு. அதுலேயும் இந்த லட்டுப் பிரசாதம் இருக்கே! அதை செய்யும் முறை பாத்தா பல மாசமானாலும் கெட்டுப் போகாம எப்ப வேணும்னு தோண்ரதோ அப்போ சின்னதா ஒரு விள்ளல் விண்டு வாயில் போட்டுண்டுடா திரும்பவும் ஏழுமலையான தரிசிச்ச அனுபவம் கிட்டும்னு பெரீசா உருட்டித் தரா. நமக்கும் இன்னும் பலபேர் அக்கம் பக்கத்தில் இருப்பவா கோவிலுக்கு போகமுடியாதவாளுக்கும் கொண்டு போய் தரத்துக்குன்னே” 

இங்கே வந்து அந்த பரப்பிரம்ம கான்டேக்ட் ஏற்படுத்திக்காம ஆன்லைன்ல ஆர்டெர் செஞ்சு சாப்பிடுவது தப்புன்னுதான் பட்டது. 

இவரோட பேசிண்டே ஒண்ணரை மணிநேரம் க்யூவில் நின்னது சிரமமாவே தெரியலை. புளியோதரை சக்கரைப் பொங்கல்னு கொடி மரத்துகிட்ட கொடுத்ததை சாப்டூட்டு கையலம்பிண்டு பாத்தா மாமாவக் காணலை. திரும்பிப் போரச்சே எங்க கார்லேயே அவரை அழைச்சிண்டு சென்னை போலாம்னு நினைச்சம். இவரை இப்போ எங்கேன்னு தேடிண்டு போக?