மருது சகோதரர்கள்

 அக்டோபர் 24 இன்று மாலைக்குள் தாங்கள் இருவரும் சரண் அடையவில்லை என்றால் தாங்கள் உயிராக நினைக்கும் #காளையார்_கோவில் வெடி வைத்து தகர்க்கபடும் என்று ஆங்கிலேயன் அறிவித்த உடன் தங்களின் கோவிலை காப்பாற்ற சரண் அடைந்த 

மருது இருவர் உடனடியாக  திருப்பத்தூரில்தூக்கில் இடப்பட்டனர் கதறி துடித்த என்னற்ற மக்கள் சுட்டு கொல்லபட்டனர்.

மருதுகளின் குடும்பமே அழிந்தது அவர்களின் ஓரே மகன் 15 வயது பாலகன் நாடுகடத்தி சிறை வைக்கப்பட்டு சிறையிலே கொல்லபட்டான் 

தூக்கில் போடபட்ட மருது சகோதரர்கள் இருவரும அவ்வளவு சீக்கிரம் சாக மாட்டார்கள் என்று என்னிய ஆங்கிலேயன் இரண்டு நாட்கள் கழித்து 27 ம் தேதி காலை கீழே இறக்கி கழுத்தை அறுத்து காளையார்கோவிலில் புதைத்தான் ஆங்கிலேயன்

இது போன்ற கொடூரம் வேறு எங்கும் நடந்ததா என்று தெரியவில்லை 

இப்படி சாதி மதம் பேரமின்றி நாட்டிற்காக போராடி உயிர் நீத்த மாவீரர்களை எந்த திராவிட தமிழனும் நினைத்து கூட பார்க்க வில்லை 

மருதுவின் புகழை கூறவே யோசித்த நேரத்தில் அந்த வரலாற்றை #சிவகங்கை_சீமை என்று   திரைபடமாக எடுத்த  கண்ணதாசன் அவர்கள் மட்டுமே தப்பி பிறந்தவர்...

1801-ம் ஆண்டு இதே அக்டோபர் 24-ம் நாள் சிவகங்கை திருப்பத்தூரின் மையப்பகுதியில் துாக்குக் கயிற்றின் முன் நிறுத்தப்பட்டிருந்தனர் அந்த சகோதரர்கள். துாக்குக் கயிற்றை மாட்ட வந்த ஆங்கிலேய அதிகாரி, அவர்களிடம் உங்கள் கடைசி ஆசை என்ன என்று கேட்டார்.

தாங்கள் கட்டியாண்ட சிவங்கைச் சீமை மண்ணிலே கைதியாக நின்ற மருது சகோதரர்கள் “ எங்களுக்கு நீங்கள் எந்த தயவும் காட்டவேண்டாம். நான் என் நாட்டைக் காப்பாற்ற போரிட்டு உங்களிடம் தோற்கடிக்கப்பட்டுள்ளேன். ஆனால் என் உயிரோடு எதற்காக, இந்த சின்னஞ்சிறு உயிர்களையும் சேர்த்து பறிக்கின்றீர்கள்?... இந்த சிறுவர்களா உங்களுக்கு எதிராக ஆயுதம் எடுத்தார்கள் என்று நினைக்கீன்றீர்கள்? எங்கள் உயிரை பறித்ததும், எங்கள் உடலை காளையார் கோவிலில் நாங்கள் கட்டிய கோபுரத்துக்கு எதிரில் புதைத்துவிடுங்கள். இது எங்கள் மரண சாசனமாக கூட நீங்கள் எடுத்துகொள்ளலாம்” என்று சிறிதும் தயக்கமின்றி தங்கள் உயிர் இன்னும் சிறிது நேரத்தில் போகப்போகின்றது என்பதை அறிந்தும் எந்த பதட்டமும் இல்லாம் ஆங்கிலேயர்களிடம் கூறினார்கள். வீரத்தின் விளைநிலமாக விளங்கிய மருது சகோதரர்கள்தான் அவர்கள். அவருக்கு உதவியாக இருந்தார்கள் என்று ஐநுாறு பேரையும் துாக்கில் ஏற்றினார்கள் ஆங்கிலேயர்கள்.

மருது சகோதரர்கள் துாக்கிலிடப்பட்டு பிணமாக கயிற்றில் தொங்கிய நிலையில்கூட ஆங்கிலேயர்கள் அவர்கள் அருகில் செல்ல அச்சமடைந்தனர் என்றால், ஆங்கிலேயர்களுக்கு எந்த அளவுக்கு மருது சகோதரர்கள் மீது பயம் இருந்தது என்பதை அறிந்து கொள்ளலாம். மருது சகோதரர்கள், சிவகங்கையை ஆண்டது குறைந்த காலம் தான். அவர்கள் மன்னர்களாக சிவகங்கையை ஆளவில்லை. இராமநாதபுரத்தை ஆண்ட கிழவன் சேதுபதியின் மகளான வேலுநாச்சியார், சிவகங்கை மன்னரான முத்து வடுகநாதருக்கு மனைவியானதும், தனது மகளின் சாம்ராஜ்யத்துக்கு, பாதுகாவலர்களாக கிழவன் சேதுபதியால் அனுப்பட்டவர்கள் தான் பெரிய மருதுவும், சின்னமருதுவும். இவர்கள் பிறந்த ஊர் இன்றைக்கு விருதுநகர் மாவட்டத்தில் உள்ள நரிக்குடி. தந்தை மொக்க பழனியப்பன், சேதுபதி மன்னரிடம் தளபதியாக இருந்தார். அந்த வீரத்தின் விளைநிலங்களாக இவர்கள் இருந்ததை பார்த்த சேதுபதிதான் வேலுநாச்சியாருடன் மருது சகோதரர்களை அனுப்பி வைத்தார்.

மிகச்சிறந்த போர்வீரர்களாகவும், வாள்வீச்சிலும் சகோதரர்கள் இருவரும் வல்லவர்களாக விளங்கியதைப் பார்த்த வேலுநாச்சியார், சின்ன மருதுவிடம் போர்க்கலையை கற்றறிந்தார் என்கிறது வரலாறு. 1772-ம் ஆண்டு காளையார் கோவிலில் நள்ளிரவில் சிவகங்கையின் மன்னரான முத்துவடுகநாதரை ஆங்கிலேயப் படையும், நவாப்பின் படையும் சதித்தீட்டம் தீட்டி கொலை செய்கிறது. சிவகங்கை அரண்மனையை ஆங்கிலேயப் படைகள் முற்றுகையிட்டன. கொல்லங்குடியில் இருந்த அரசி வேலுநாச்சியாரை பெரிய மருதுவும், சின்ன மருதுவும் காப்பாற்றி திண்டுக்கல் அருகே விருப்பாட்சி என்ற இடத்தில் மைசூர் மன்னர் ஹைதர் அலியிடம் கொண்டு சேர்க்கின்றனர். பின்னர் சிவகங்கை சீமைக்கு திரும்பிய மருது சகோதரர்கள் மக்களோடு, மக்களாக வாழ்ந்து கொண்டே ஆங்கிலேயர்களுக்கு எதிராக படை திரட்டும் பணியில் ஈடுபட்டனர். அக்காலகட்டத்தில்தான் தென் பகுதியில் ஆங்கிலேயர்களுக்கு எதிராக இருந்த பாளையக்காரர்களின் தொடர்புகளை ஏற்படுத்தி கொண்டனர்.

அப்பேற்பட்ட வீரர்கள்!! அக்டோபர் 24ம் தேதி அவர்கள் திருப்பத்தூரில் தூக்கில் இடப்பட்ட நாள், அக்டோபர் 27 ம் தேதி அவர்கள் தலை காளையார்கோவிலிலும், உடல் திருப்பத்தூரிலும் புதைக்கப்பட்ட நாள், சாதி, மதம், பணம் என்று வாழும் சில அரசியல்வாதிகளுக்கு " ஓ" போடுவதைவிட. நல்லவர்கள் போல் நாடகமாடி பணம், புகழ் மட்டுமே குறிக்கோளாக வாழும் சில நடிகர்களுக்கு " ஓ" போடுவதைவிட, சாதி மதம், பேரமின்றி நமக்காக வாழ்ந்து உயிர்நீத்த நம் முன்னோர் மாவீரர்களுக்கு தலை வணங்குவோம், எதர்கும் அஞ்சாத அவர்கள் வாழ்க்கை நெறிமுறைகளை பின்பற்றுவோம்,வாழ்க தமிழகம் வளர்க இவ்வையகம்..….....!