யயாதி - சுஜாதா

 யயாதி - சுஜாதா - சிறுகதை - (1976)

=====================================

ரொம்ப நேரம் மணி பொத்தானை அழுத்தியதும் தான் கதவு திறந்தது. உடல் முழுவதும் சந்தேகத்துடன் ஒரு ஆசாமி கதவை அடைத்துக்கொண்டு நின்றான்.

“உங்களுக்கு யார் வேண்டும்?” என்றான்.

“ டாக்டர் அவர்களை பார்க்க வேண்டும்” என்றார் ஆத்மா.

“ உங்கள் பேர் சொல்லி இருக்கிறீர்களா?”

“ஆம்”

“ பெயர்?”

“ ஆத்மா.”

“ஒரு நிமிஷம்” கதவு மூடிக் கொண்டது. ஆத்மா தன் கைகளை உரைத்து சூடாக்கி கொண்டார். சந்தடி இல்லாத தனிமையான இடத்தில் வீடு. இங்கிருந்து நாகரிகத்திற்கு இருபது மைல் இருக்கும். பழங்காலத்து வீடு. சற்று வயதான கட்டடம். கதவு திறந்தது.

“ உள்ளே வாருங்கள்.”

உள்ளே பழுத்த ஆப்பிளின் மணமும், வார்னிஷ் மணமும் மெலிதாக வீசின. சிவப்புக் கம்பளம் ஆங்காங்கே பிராணனை விட்டிருந்தது. ஒரு நாய்க்குட்டி சாஸ்திரத்திற்கு குறைத்துவிட்டு உடனே வாலை ஆட்டத் தொடங்கியது. மர மாடிப்படி முனகியது.

மாடி அறையில் ஒரு நாற்காலியில் ஆத்மாவை உட்காரவைத்துவிட்டு ஒன்றும் தெரிவிக்காமல் காணாமல் போனான் அந்த சந்தேகன்.

ஆத்மாவுக்கு அந்த மௌனம் பழக்கமில்லாததாக இருந்தது. எதிரே புத்தக வெள்ளமாக அலமாரிகள். சுவரில் படங்கள். கவிதை.

Time you old Gypsy man will you not stay
Put up your Caravan just for one day

செங்கல் நிற திரைகளின் ஊடேஆதிகாலத்து சூரியன் மஞ்சள் குங்குமத்துடன் தெரிந்தான். சூரியனுக்கும் வயதாகிறது.

“ ஹலோ மிஸ்டர் ஆத்மா ! நீங்கள் அரை மணி தாமதமாக வந்திருக்கிறீர்கள்”

டாக்டர் ! இவரா டாக்டர் !!

“ மன்னிக்கவும். இந்த இடத்தைக் கண்டுபிடிப்பது சிரமமாக இருந்தது.”

ஆம். கொஞ்சம் தனியான இடமில்லையா? வரைபடம் கொடுத்திருந்தே அது உபயோகப் படவில்லையா?”

“பட்டது. இருந்தும் சிரமமாகத்தான் இருந்தது.”

"ஒளிந்து கொண்டு இருக்கிறேன் இல்லையா? அந்த வரைபடத்தை தருகிறீர்களா?”

வரைபடத்தை வாங்கி கிழித்துப் போட்ட டாக்டருக்கு அறுபத்தி சொச்சம் வயது இருக்கும். மண்டையின் முன்பாக முழுவதும் வழுக்கை, பழைய ஞாபகத்துக்கு காதுகளில் அருகேயும் பக்கவாட்டிலும் இரண்டு ரோமத் திட்டுகள். கண்ணாடி மூக்கின் சரிந்திருந்தது. பற்கள் பழுது ஆகியிருந்தன. தமக்கு ஒவ்வாத பெரிய கோட்டு அணிந்திருந்தார். எதிரே சென்று அந்தத் திரையை தளர்த்தி சூரிய வெளிச்சத்தை மறைத்துவிட்டு ஆத்மாவின் அருகில் வந்து உட்கார்ந்தார்.

“ சொல்லுங்கள்” என்றார்.

“ உங்களைப் பற்றி ஒரு நண்பர் மூலம் கேள்விப்பட்டேன். முதலில் நம்பவில்லை அதெல்லாம் நடக்குமா என்ன?”

“உங்கள் நண்பர் என்ன சொன்னார்?”

"அவர் மற்றொருவரிடம் கேள்விப்பட்டதாக சொன்னார்…. நண்பருக்கு நேர் அனுபவம் இல்லை என்று தெரிந்தது. எல்லாமே வினோதமாக பட்டது எனக்கு. நேராக பலன் கண்டவர்களை இதுவரை நான் சந்திக்கவில்லை. ஆனால், அவ்வப்போது உங்கள் பெயர் எங்கள் வட்டாரத்தில் அடிபடுகிறது. அப்புறம் இந்த வினோதமான விளம்பரத்தை பார்த்தேன். அது நீங்கள் தரும் விளம்பரம் தான் என்பதே மறைமுகமாகத்தான் தெரிந்தது. ‘ மனதில் நீண்ட நாட்களாக ஆசைப்பட்டது நிறைவேற வேண்டுமா? ஆறு முப்பது முதல் ஏழு முப்பதுக்குள் கீழ்க்கண்ட எண்ணுக்கு டெலிபோன் செய்யலாம்” நிறைய பேர் டெலிபோன் செய்திருப்பார்களே !”

"அறுபது எழுபது பேர் தினம்! அவர்களின் மூன்று பேரை தான் இதுவரை தேர்ந்தெடுத்திருக்கிறேன். நீங்கள் ஒருவர்”

"ஏன் இந்த மறைமுகம்?"

"அரசாங்க பயம்! மேலும் என் சிகிச்சை பணம் உள்ளவர்கள் மட்டுமே பெறக்கூடிய சிகிச்சை"

"பணம் நிறைய கேட்பீர்களா?"

"கொஞ்சம் அதிகம் என்றும் சொல்லலாம். அது சிகிச்சையை பொறுத்தது".

"வேலை செய்யுமா?"

"செய்யும்"

"கெடுதல் ஏதாவது நேருமா?"

"கிடையாது. உத்தரவாதமான சிகிச்சை. மிஸ்டர் ஆத்மா இன்றைய அரசியல் சூழ்நிலையில் என்போன்ற மேதைகளுக்கு இடமில்லை. என் லைசென்சை அரசு பிடுங்கிக்கொண்டு விட்டது. என்னை கைது செய்ய காத்திருக்கிறார்கள். ஒரே ஒரு தடவை நிகழ்ந்த விபத்தினால்…. அதுவும் முற்றும் சிகிச்சை பெற்றுக் கொண்டவரின் தவறினால். நிகழ்ந்த விபத்தால் நான் தலைமறைவாக வாழ வேண்டி இருக்கிறது. நான் அதிக பணம் கேட்பது என் சொந்த செலவுக்காக அல்ல. என் ஆராய்ச்சிக்காக..."

"விபத்தா?"

"ஆம். அந்த ஆசாமி இறந்துவிட்டார். நீங்கள் பயப்படாதீர்கள்….. சிகிச்சையின்போது மது அருந்தக்கூடாது என்று படித்துப் படித்து சொல்லி எழுதி வாங்கிக் கொண்டேன். அதை மீறி விட்டார். உட்கொண்ட மது என் மருந்துடன் நிகழ்த்திய ரசாயன போராட்டத்தில் அவர் விழுந்து விட்டார்…. அந்த மருந்தை எப்பொழுதோ வீசி எறிந்து விட்டேன்…. அது வேறு விஷயம்"

ஆத்மா தன் மார்பை சொறிந்து கொண்டார். சிந்தனை பேதலிக்கும் போது அவர் அப்படி செய்வார்.

"உங்கள் வயது"

"அறுபது" என்றார் ஆத்மா

"அறுபதுக்கு அதிக நரை! அதிக தளர்ச்சி !! கொஞ்சம் இருங்கள்."

டாக்டர் பலவித சாதனங்களைக் கொண்டு வந்து ஆத்மாவின் ரத்த அழுத்தம்... சிறுநீர்... இதயத்துடிப்பு... கண்கள்…. உணர்ச்சி நரம்புகளின் இயக்கம்…. எல்லாவற்றையும் நிதானமாக பார்த்தார்.

"ரத்த அழுத்தம் வயது அதிகம். கிட்னி கொஞ்சம் பாதிக்கப்பட்டிருக்கிறது. இதயத்தில் கொஞ்சம் மர்மர். கேட்கிறது. இன்னும் நாலு வருஷங்கள் தள்ளும்"

ஆத்மா திடுக்கிட்டார். மறுபடியும் மார்பை சொறிந்து கொண்டார். "சிகிச்சை எடுத்துக்கொண்டால்...."

"சொல்கிறேன். உங்களுக்கு எத்தனை வயசு வேண்டும்?"

"புரியவில்லை"

"உங்கள் வாழ்வில் நீங்கள் எந்த வயதில் ஒரு உன்னத நிலையில் இருந்தீர்கள்? யோசித்து சொல்லுங்கள். எல்லாவிதத்திலும்…. உடலில்... உள்ளத்தில்..."

ஆத்மா யோசித்தார். எட்டு வயது? டைபாய்ட் காய்ச்சலில் இருந்தேன். பன்னிரண்டு ? ஒல்லியாக இருந்தேன். பதினெட்டு வயது?….. கல்லூரியில் கடைசி பெஞ்சில் உட்கார்ந்திருந்தேன்….. இருபது... முதல் வேலையில் ராப்பகலா கண் விழித்து இருந்தேன். முப்பது ? கல்யாணம் செய்துகொண்டேன்.

இருபத்தைந்து. ஆம் இருபத்தைந்து தான். வான சாஸ்திர புத்தகங்கள் படித்திருக்கிறேன். கார் ஒன்று வாங்கியிருந்தேன். போதுமான பணம் இருந்தது, நித்யா என்ற அந்தப் பெண்ணை சந்தித்திருந்தேன்….. விதவிதமான அனுபவ தொட்டேன்.....

"இருபத்தைந்து" என்றார் ஆத்மா

"நல்ல தேர்வு"

"அப்படி என்றால் என்னை இருபத்தைந்து வயதுக்கு மாற்றிவிட முடியுமா உங்களால்?"

"ஹ"

"ஹ என்றால்?"

"ஏன் முடியாது" என்று கையை சொடுக்கி முடியும் "நிச்சயமாக முடியும்" என்றார்.

"நம்ப முடியவில்லை"

"நீங்கள் மருந்து சாப்பிட்டு விட்டு பணம் கொடுங்கள்... உத்தரவாதம் போதுமா?"

"நான் பணத்துக்காக சொல்லவில்லை…. எனக்கு இந்த தந்திர சிகிச்சை தான் புரியவில்லை"

"தந்திரம் இல்லை இது. கலப்படமில்லாத விஞ்ஞானம். உங்கள் மெட்டபாலிசத்தையும் ம்யூடேஷனையும் தலைகீழாக கவிழ்த்து விடுகிறது என் மருந்து. உங்களுக்கு கெமிஸ்ட்ரி வருமா?"

"வராது"

"சரி. உங்களுக்கு எப்படி புரியவைப்பது ?? ஒரு நிமிஷம் கீழே வரும்போது ஒரு நாயை பார்த்தீர்கள் அல்லவா"

"ஆம்"

"அந்த போட்டோவை பாருங்கள்"

எதிரே மாட்டியிருந்த போட்டோக்கள் ஒன்றில் டாக்டர் அவர்கள் சிரித்துக்கொண்டு நின்றிருக்க அருகில் ஆள் உயர கோம்பை நாய் ஒன்று நாக்கைத் தொங்கப் போட்டுக்கொண்டு நின்றிருந்தது. "அதுதான் கீழே பார்த்த நாய்" என்றார் டாக்டர்

"நான் பார்த்தது குட்டி நாய் அல்லவா?"

"இரண்டு வேளை மருந்து செய்த வேலை" என்று கண் சிமிட்டினார் டாக்டர்.

ஆத்மா அந்த வயதான டாக்டரை பார்த்தார். யார் இவர்? பொய் ஆசாமியா? இல்லை இவர் என் உடம்பை பரிசோதித்து சொன்னது மற்ற டாக்டர் சொன்னதுடன் பொருந்துகிறது. இருந்தும் இது சாத்தியமா? இந்தக் காலத்தில் என்னென்னவோ மாத்திரைகள் எல்லாம் கண்டுபிடித்திருக்கிறார்கள். இதுவும் சாத்தியமாக இருக்கலாமே

ஒரு யுவதி இரண்டு கோப்பைகளில் பானம் கொண்டு வந்தாள். மேசையின் மேல் வைத்துவிட்டு திரும்பினாள். "சச்சு கொஞ்சம் இரு"... என்றார் டாக்டர்.

"இது யார் தெரியுமா, மிஸ்டர் ஆத்மா?"

"உங்கள் பேத்தியா?"

சிரித்துவிட்டு "இது என் மனைவி. ஆறு வேளை சாப்பிட்டிருக்கிறாள். சச்சு திரும்புடி"....

ஆத்மாவைச் சவால் விடுவது போல் பார்த்த அந்தப் பெண்ணின் கன்னங்களில் ஆப்பிள் தெரிந்தது. உடலில் இளமை எழுதியிருந்தது.

"எப்படி இருக்கிறாள், பாருங்கள். வில் மாதிரி விண் என்று!"

"போங்க அத்தான்" என்று அவள் அலட்சியமாய்க் கூறிச் சென்றாள். ஆத்மாவின் மனதில் சற்று நேரம் அவள் பாக்கி இருந்தாள்.

"என்னால் அவளைப் பார்க்கத்தான் முடியும், வேறு ஒன்றும் செய்ய முடியாது" என்றார் டாக்டர்.

"டாக்டர், நீங்கள் ஏன் மருந்து சாப்பிடவில்லை?"

"ஹ்ம்....இந்தக் கேள்வியைக் கேட்பீர்கள் என்று தெரியும். எனக்கு இன்னும் வேளை வரவில்லை. மற்றவர்களுக்காகத் தியாகம் செய்து கொண்டிருக்கிறேன். நான் மருந்து சாப்பிட்டு இளம் வயது எய்திவிட்டால் நான் செய்த ஆராய்ச்சியெல்லாம் பாழ். இதன் ஃபார்முலா எல்லாம் இங்கே (தலையைத் தொட்டு) இருக்கிறது. எல்லாம் மறந்துவிட்டால்? மறுபடியும் முதலிலிருந்து ஆரம்பிக்க வேண்டும்."

"எழுதி வைத்துவிடுவதுதானே?"

எழுதிக் கொண்டிருக்கிறேன். எழுதிக் கொண்டிருக்கிறேன். ! ஒரு வேளை மருந்து தயாரிப்பதற்கே ஆறுமாதம் ஆகிறது. தயாரிப்பு முறையை எழுதுவதற்கு வருஷக்கணக்கில் ஆகும். எனக்கு ஒன்றும் அவசரமில்லை. உள்ளே வாருங்கள். உங்களை மன்மதன் மாதிரி மாற்றிவிடுகிறேன், உத்தரவாதம். .....யயாதி கதை தெரியுமா உங்களுக்கு? "

"தெரியும்"

"புராண காலத்திலிருந்தே இளமைக்கு மருந்துகள் தேடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.....காயகல்பங்களும்....அமிர்தங்களும்....அதெல்லாம் கற்பனைகள். இது நிஜம். கொஞ்சம் படுத்துக்கொள்ளுங்கள். உங்கள் ரத்த அழுத்தத்தை மறுபடியும் சோதிக்க வேண்டும்"

அந்த மருந்து தங்க நிறத்தில் இருந்து தத்தளித்தது. "வீட்டில் குளிர்பதனப் பெட்டி இருக்கிறதல்லவா? அதில் வைத்துக் கொள்ளுங்கள். இரண்டு நாளைக்கு ஒரு வேலை சாப்பிடுங்கள். மயக்கம் வந்தால் பேசாமல் படுத்துவிடுங்கள். வீட்டை விட்டு வெளியே போகாதீர்கள். அதிகப் பேரை சந்திக்காதீர்கள். மார்க் பண்ணியிருக்கிற அளவுக்கு மேல் சாப்பிடாதீர்கள். பெண்ணுறவு, மது, மாமிசம்...எதுவும் கூடாது. மிகக் குறைந்த அளவு கோதுமைப் பண்டங்களைச் சாப்பிடுங்கள். உங்கள் விலாசம் கொடுத்துவிட்டுச் செல்லுங்கள். நான் வந்து மூன்று நாட்களில் உங்களைப் பார்க்கிறேன். "

"பணம்"

"வருகிறேன். இன்றைக்கு என்ன தேதி? ஐந்து.. பதினான்காம் தேதியிட்ட ஒரு செக் எழுதிக் கொடுங்கள் போதும்….. அதற்குள் உங்களுக்கு ஒன்றும் நிகழவில்லை என்றால்….. உடனே நீங்கள் பாங்கிற்கு டெலிபோன் செய்து செக்கை ரத்து செய்து விடலாம்….”

"நிகழ்ந்தால்…. மருந்து வேலை செய்தால்?”

டாக்டர் சிரித்து, "மிஸ்டர் ஆத்மா நீங்கள் இருபத்தி ஐந்து வயதை எய்தி விடுவீர்கள். என்னை சந்தித்ததை, என்னிடம் மருந்து வாங்கி சாப்பிட்டதை, எனக்கு செக் எழுதிக் கொடுத்ததை…... எல்லாம் மறந்துவிடுவீர்கள். அப்படியே ஞாபகம் பாக்கி இருந்தாலும் இந்த தொகையை முன்வந்து கொடுக்கத் தயங்க மாட்டீர்கள்…. இளமை விலையற்றது….”

"தொகை எவ்வளவு...?"

"எழுபத்தி ஐயாயிரம்"....

"அடேயப்பா! ஏறக்குறைய என் வாழ்நாள் முழுவதும் சேர்த்து வைத்தது"…

"கிடைக்கப்போவது மற்றொரு வாழ்நாள்…. மிஸ்டர் ஆத்மா"

    **************

நான்காவது தினம். ஆத்மாவின் விலாசத்தை வைத்துக்கொண்டு டாக்டர் மெதுவாக அந்த வீட்டின் வாசலை நெருங்கினார். துணுக்குற்றார்.

வீட்டு வாசலில் ஒரு சிறிய கூட்டம் இருந்தது. அமைதியாக ஒருவருக்கொருவர் பேசிக்கொண்டு இருந்தார்கள். ஒரு போலீஸ் தொப்பி தென்பட்டது.

"என்ன சார் ஆச்சு?"

"இந்த வீட்டில் ஒரு வயதானவர் இருந்தார். ரொம்ப நல்ல மனுஷன்….. தனியாகத்தான் இருந்தார்"…….

"என்ன ஆச்சு அவருக்கு?"

"காணாமல் போய்விட்டார்…. அதெல்லாம் ஆச்சரியமில்லை, அவர் எங்காவது ஊருக்குப் போய் இருக்கலாம். ஒருவரும் கவனிக்கவில்லை. ஆனால் பாருங்க பெரியவரே…. நேத்து ராத்திரி வீட்டுக்குள்ளே வ்ராட் வ்ராட்னு அழுகைச் சத்தம் கேட்குதாம்…. கதவு உள்பக்கம் தாள் போட்டு இருக்குது…. பக்கத்து வீட்டுக்காரங்க ஜன்னல் வழியா எட்டி பார்த்தா உள்ளே"…..

"உள்ளே..?"

"நீங்களே போய்ப் பாருங்களேன்…. ஒரே மர்மம்"

டாக்டர் தயக்கத்துடன் உள்ளே நுழைந்தார்.

"யார்யா நீ?" என்றார் ஒரு போலீஸ்காரர்

"இந்த வீட்டுக்காரருக்கு தெரிந்தவன்…. எங்கே அவர்?"

"எங்கே அவர்னு தெரிஞ்சா நாங்க ஏன் இங்கே இருக்கோம் ….. இந்தக் குழந்தை வேற யாருதுன்னு தெரியலை.."

டாக்டரின் கண்கள் அலைந்தன. அந்த மருந்து சீசா அலமாரியில் இருந்தது. அது காலியாக இருந்தது. அடப்பாவி! இரண்டு நாளைக்கு ஒருவேளை சாப்பிட சொன்னதை ஒரு நாளைக்கு இரண்டு வேளை சாப்பிட்டிருக்கிறான்….. கட்டிலைப் பார்த்தார்…

பெரிய பனியனை அணிந்துகொண்டு, சமீபத்திய கண்ணீருடன் படுக்கையில் உட்கார்ந்திருந்த அந்த குழந்தை டாக்டரை பார்த்து மோகனமாக சிரித்தது.