மு(உ)திர்ந்த காதல்

 மு(உ)திர்ந்த காதல் - சிறுகதை 

(by Shankar Shankar) 

அந்த மல்ட்டி ஸ்டோரி பில்டிங்கின் மூன்றாவது ஃபளோரின் ஃப்ளாட் 301ன் காலிங் பெல்லை அழுத்துமுன் ராகவன் சற்று யோசித்தார். ‘ இது சரியா? திரும்பி போய்விடலாமா?’ மனைவியின் வற்புறுத்தலால் வந்தவர் இப்போது தயங்கினார். ‘ திரும்பி போய் வீட்டில் யாருமில்லை என்று சொல்லிடலாமா? என்ன, இன்னொரு நாள் போகச்சொல்லுவாள்’ யோசித்துகொண்டிருந்தபோதே சடாரென கதவுதிறந்தது. திறந்த பெண்ணிற்கும் நின்றுகொண்டிருந்த ராகவனுக்கும் அதிர்ச்சி. 

“ யெஸ்?” என்று கேள்விக்குறியாய் நின்றவளிடம்

“ ஸாரி...வான்ட்டு ஸீ அப்பர்ணா..” என்றார் சற்று தடுமாறியவாறே ..

“ ஐம் அப்பர்ணா..” என்றாள் கேள்விக்குறி மாறாமலேயே. 

“ நான் ராகவன் கொஞ்சம் பேசணும் உள்ளே வரலாமா?”

ராகவனின் முதிய கண்ணியமான தோற்றம் அவளுக்கு நம்பிக்கையூட்டினாலும் சற்று தயக்கமும் தெரிவதை பார்த்த ராகவன் “ நான் அர்ஜூனோட ஃபாதர்” என்றதும் அவளிடையே சட்டென்று மாறுதல் ஏற்பட்டு 

“ ஓ ஸாரி அங்கிள். ப்ளீஸ் கம்இன்” என்று மலர்ச்சியாக சிரித்து உள்ளே வரவேற்றாள். 

நுழைந்தவரை குப்பென்ற மீன் வாடை வரவேற்றது. 

“ கே எஷ்ச்சே?” என்றவாரே உள்ளாடையுடன் இன்னொரு பெண் வெளிவந்து இவரை கண்டதும் சரேலென உள்ளிழுத்துக்கொண்டாள். 

“ என்னோட ரூம் மேட்” என்றாள் அப்பர்ணா. 

“ அவளும் பெங்காலிபோலிருக்கே?”

“ ஆமா மா..பைதிவே நீங்க நல்லா பெங்காலி பேசுவீங்களாமே? அர்ஜூன் சொல்லியிருக்கான்”

“ கல்கத்தாவில பிறந்து வளர்ந்து கல்யாணம் ஆனவரை இருந்தேனே? ஆனா சென்னை வந்தப்புறம் டச் விட்டுபோச்சு. சரளமா பேசவரல” என்றார் பெங்காலியிலேயே. 

“ ஓ மை காட் அங்கிள் சூப்பரா பேசறீங்களே” என்றாள் உற்சாகம் கொப்பளிக்க. அவளுடைய உடல் மொழியில் இப்போது ஸ்நேகம் தெரிந்தது. பெங்காலியில் அதுவும் அம்மொழி அல்லாதவர்கள் பேசும்போது பெங்காலிகளுக்கே ஏற்படும் ஒரு நெருக்கம்..இதற்காகவேதானே இவர் மனைவியும் இவளை பார்க்க சொல்லி தொணதொணத்தாள்! 

“ ஓ தாங்க்ஸ். இதெல்லாம்கூட அர்ஜூன் சொல்லிட்டானா?” பெங்காலியிலேயை தொடர்ந்தார். இதற்குபின் நடந்த உரையாடல்கள் எல்லாமே பெங்காலியிலே..

“ ஓ எஸ். உங்க ஃபோட்டோ உங்க மனைவி ஃபோட்டோ எல்லாமே காட்டியிருக்கான். உங்கள எதிர்பார்க்காததாலே சட்டுனு என்னால அடையாளம் கண்டுபிடிக்க முடியல. மற்றபடி உங்க குடும்பத்த பத்திய எல்லா விஷயமும் தெரியும். அது சரி இப்போ என்ன விஷயமா வந்தீங்க. காலைல அர்ஜூன் வாட்ஸப்பில பேசும்போதுகூட நீங்க வரதப்பத்தி சொல்லலையே?”

“ ஓ நோ..ப்ளீஸ் நான் வர விஷயம் அவனுக்கு தெரியாது. தெரியகூடாது. நீயும் தயவுசெய்து சொல்லிடாதே..அவன் ஒரு இமோஷனல் டைப். இப்பதான் யூஎஸ் போய் செட்டிலாகிட்டு இருக்கான். பரிட்சை வேற வருது. இந்த விஷயம் தெரிஞ்சா அப்ஸெட் ஆயிடுவான்”

“ இஸிட்? ?” அவள் குரலில் கேலி தெரிந்தது. 

எப்படி ஆரம்பிப்பதென்று சற்றே தயங்கி ராகவன் யோசனையில் இருப்பதை பார்த்த அப்பர்ணா “சொல்லுங்க அங்கிள்..பீ ஃப்ரீ” என்றாள். 

“ சரி..உனக்கும் அர்ஜூனுக்கும் என்ன மாதிரியான ரிலேஷன்ஷிப்?” ..ரொம்பவே டைரக்டா கேட்டுவிட்டோமோ என்று ராகவன் ஒரு கணம் கூசினாலும் அவள் அமைதியாக தலையை சாய்த்து “ இத அர்ஜூன்கிட்ட கேட்டீங்களா?” என்றாள். 

“ யூ ஸீ..நீங்க ரெண்டு பேரும் காலேஜ் மேட், ஃப்ரெண்ட்ஸ்னு எங்களுக்கு தெரியும். ஆனா இது வெறும் ஃப்ரென்ட்ஷிப் மட்டுமில்லேங்கறது சமீபத்திலதான், அர்ஜூன் யூ எஸ் போனப்புறம்தான், தெரிஞ்சுது. அவன் யூஎஸ் போறதுக்கு முன்னால அவன் கஸின்ஸ்க்கெல்லாம் ஒரு பார்ட்டி கொடுத்தான். அதுக்கு நீ கூட போயிருந்தயாம். அப்போ அவன் உன்னை தன்னோட வுட்பீ ன்னும் தான் யூஎஸ்லேந்து திரும்பினதும் கல்யாணம் பண்ணிக்கப்போறதாவும் சொன்னானாமே? இத அவனோட கஸின் அவனோட அம்மாகிட்ட - அதான் என் வொய்ஃபின் சிஸ்டர் கிட்ட - போன வாரம் ஏதோ பேச்சுவாக்கில உளறிட்டானம். அவ உடனே என் வொய்ஃபுக்கு சொல்ல அப்பதான் எங்களுக்கு விஷயமே தெரிஞ்சது. இதை அர்ஜூனிடம் அவன் கொஞ்சம் செட்டிலானப்புறம் கேக்கலாம்னு நெனச்சுக்கிட்டிருக்கும்போதுதான் அவன் அம்மாவின் பிறந்த நாளுக்காக கிஃப்ட்டை உன் மூலமா கொரியர் அனுப்பியது வந்தது. உள்ளே அவன் பேர் இருந்தாலும் வெளி கவர்ல உன் பேர், அட்ரஸை பார்த்ததிலேர்ந்து என்னை உங்கிட்ட பேச போ போ ன்னு சொல்ல ஆரம்பிச்சுட்டா. அதுவும் நான் பெங்காலி பேசுவேன்றதுனால நான் உன்ன கன்வின்ஸ் பண்ணிடுவேன்னு அவ நம்பறா..”

“ கன்வின்ஸ் பண்ணிடுவீங்களா? எத?”

“ இத பாரு அபர்ணா. நா ஒன்னும் இந்த சினிமாவில வர அப்பாக்கள் மாதிரி காதலுக்கு எதிரியெல்லாம் கிடையாது. பசங்க சந்தோஷந்தான் முக்கியம். நா உங்களவிட வாழ்க்கைல அதிகம் அனுபவப்பட்டதுனால உங்களுக்கு தெரியாத சில விஷயங்களை புரிய வைக்கறது என் கடமை. அதனால..”

“அங்கிள் நீங்க சுத்தி வளச்சு என்ன சொல்ல வரீங்க?”

“ இத பாரும்மா எனக்கு என் பையன பத்தி நல்ல தெரிஞ்சமாதிரியே பெங்காலிகளை பத்தியும் நல்லா தெரியும். ஸோ இதெல்லாம் செட்டாகாது. கல்யாணங்கறது ஏதோ சில மணி நேரம் காஃபி ஷாப்ல உக்காந்து சினிமா,பாட்டு, புக்ஸ் இத பத்தியெல்லாம் பேசிட்டு கம்பாட்டபிளிட்டி இருக்குன்னு முடிவு செய்யமுடியாது. சேர்ந்து வாழனும்னா நெறய விஷயம் ஒத்து போனும்...”

“ஸோ அங்கிள் என்னன்ன விஷயங்களில் ஒத்துப்போகணும்?” அவள் குரலில் மீண்டும் கேலி. 

“ ஸீ..மொதல்ல இந்த லேங்க்வேஜ். அர்ஜூன் சென்னையிலேயே பொறந்து வளந்தவன். அவனுக்கு ஹிந்தி கூட சரியா தெரியாது. நாள்பூர இங்லீஷ்லேயே பேசனா தாய் மொழில பேசர அந்நியோன்யம் வருமா? இன்னொன்னு..அவன் டிபிகல் Tambrahm பையன். ப்யூர் வெஜிடேரியன் மட்டுமில்ல, தமிழ் ஐயர் ஃபுட், வத்தகுழம்பு, மோர்க்குழம்பு, பருப்புசிலின்னுதான் சாப்பிடுவான். உனக்கு அதெல்லாம் என்னன்னு கூட தெரிஞ்சிருக்காது. நா கல்கத்தாவிலேயே பொறந்து வளந்தாலும் ஒரு பெங்காலி வீட்ல தண்ணி கூட குடிக்கமுடியாது. ஒரே மீன் நாத்தம் நாறும். தப்பா சொல்லல அது உங்க பழக்கம். இதெல்லாம் எப்படீம்மா செட்டாகும்? ஏதோ கொஞ்ச நாள் இன்ஃபாச்சுவேஷன்ல இதெல்லாம் தெரியாது. அப்புறம் ரெண்டு பேருக்குமே சலிச்சுபோனப்புறம்தான் இதெல்லாம் பூதாகரமா வெளிவந்து ரெண்டு பேருக்குமே பிரச்சினையாகும்..ஏன்னா உங்க ரெண்டு பேருக்கும் அடிப்படையில வித்தியாசம் இருக்கு ” 

அவரை மேலே பேசவிடாமல் அப்பர்ணா குறுக்கிட்டு 

“ஸாரி அங்கிள் உங்களோட இந்த ஆர்க்யூமென்ட்டை நான் ஒத்துக்க மாட்டேன். அடிப்படை ஒற்றுமையில்லைன்னு எத சொல்றீங்க? லாங்க்வேஜையா? இப்போ நீங்க எவ்வளவு சரளமா பெங்காலி பேசறீங்க? அது மாதிரி என்னாலயும் தமிழ் கத்துக்க முடியும். நான் சென்னைக்கு வந்து 4 வருஷந்தான் ஆகுது. அதுக்குள்ளே ஒரளவுக்கு தமிழ் கத்துகிட்டேன். இன்னும் சில வருஷங்கள்ல நல்லாவே கத்துக்கிடுவேன். அந்நியோன்யமா பேசறதுக்கு தேவை அன்பும் நெருக்கமுமே தவிர லேங்க்வேஜ் இல்ல. இப்போ நா உங்ககிட்ட சில கேள்வி கேக்கலாமா?”

“ ஓ ஷ்யூர்”

“ உங்களோட மேரேஜூக்கு முன்னாடி நீங்களும் ஆன்ட்டியும் பேசிக்கொண்டீர்களா?”

“ அந்த பழக்கமெல்லாம் எங்க காலத்தில கிடையாது. பெண் பார்க்கும் சமயம் ஒன்னு ரெண்டு வார்த்தைகள் பேசினதுதான்.”

“ உங்களோட பேக்ரௌன்டும் ஆன்ட்டியோட பேக்ரௌன்டும் டோட்டலி ஆப்போசிட்டுன்னு அர்ஜூன் சொல்லுவானே? ஆரம்பத்தில ப்ராப்ளம் வந்ததா?”

“ ம்..ம் ..அவ மதுரைல வளர்ந்தவ..நான் கல்கத்தா.. கொஞ்ச நாள்ல அட்ஜஸ்ட் ஆயிடுத்து”

“ ஆன்ட்டி ரொம்ப ரிலிஜியஸாம். நீங்க அப்படி இல்லையாம். அதனால அடிக்கடி சண்டை வருமாமே?”

“ சண்டைன்னு இல்ல. அப்பப்ப ஆர்க்யூமெண்ட்ஸ் வரும். அப்புறம் சரியாடும்”

“ நீங்களும் ஆன்ட்டியும் சேர்ந்து உட்கார்ந்து 10 நிமிஷம் பேசினா உடனே சண்டை வந்துடுமாமே? ஒரு விஷயத்தில கூட ஒத்துப்போக மாட்டீங்களாமே? ஏன் நீங்க ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து டி. வி கூட பாக்க மாட்டீங்களாம். நீங்க உங்க ரூம்ல டிவியும் அவங்க ஹால்ல தனியா டிவி பாப்பாங்களாமே?”

“ யூ ஸி..அவ சீரியல் பாப்பா எனக்கு அது பிடிக்காது. நான் ந்யூஸ், ஸ்போர்ட்ஸ் பாப்பேன். இதுல என்ன வந்தது?”

“ அங்கிள்..ப்ளீஸ் டோன்ட் மை ஆஸ்க்கிங். நீங்க ட்ரிங்க் பண்ணுவீங்களா?”

சற்று அதிர்ந்து “ வெல்..ரெகுலரா கிடையாது. அக்கேஷனலா ஆஃபீஸ் பார்ட்டியிலோ, ஃப்ரெண்ட்ஸ் கூடவோ சோஷியல் ட்ரிங்கர்”

“ இதெல்லாம் ஆன்ட்டிக்கு பிடிக்காதாமே? நிறைய தடவ இதனால பெரிய சண்டை நடக்குமாமே..அதுக்காக நீங்க அவங்களுக்கு தெரியாம சில சமயம் ட்ரிங்க் பண்ணிட்டு வந்து மாட்டிக்கிட்டுருக்கீங்களாமே?”

“ இதெல்லாத்தையும் அர்ஜூன் ஒங்கிட்ட சொன்னானா? “ ராகவனின் குரலில் கோபம் தெரிந்தது. 

“ இதுமட்டுமில்ல இன்னும் நிறய சொல்லியிருக்கான். நீங்க அவங்க பர்த் டே ஐயும், உங்க வெட்டிங் டேயையும் ஒவ்வொரு வருஷமும் மறந்துடுவீங்களாம். ஃபாரின் போய்ட்டு வரும்போது அவங்களுக்கு ஒரு கிஃப்ட் கூட வாங்கிட்டு வரமாட்டீங்களாம்..”

“யூசீ..என்னோட பாங்க் அக்கவுண்ட், இன்வஸ்ட்மன்ட் எல்லாமே ஜாய்ன்ட் நேமில்தான் இருக்கு. என்னோட எல்லாமே வீடு உள்பட கோடிக்கணக்கான சொத்து அவ பேர்ல இருக்கும்போது இந்த அல்பத்தனமான கிஃப்ட் ஒரு பெரிய விஷயமா?”

“ இங்கேதான் நீங்க தப்பு பண்றீங்க. கோடிக்கணக்கான சொத்தெல்லாம் உணர்வுபூர்வமா கொடுக்கற ஒரு முழ பூவுக்கு ஈடாகாது. அதுல இருக்கற பர்சனல் டச், பாங்க் பாலன்ஸோ, டீமாட் பாலன்ஸோ தாராது...” இன்னும் ஏதேதோ பேச முயன்ற அபர்ணாவை ராகவன் இடமறித்து..

“ இத பாரு நா பேச வந்த விஷயத்தை மாத்தி ஏதேதோ சம்பந்தமில்லாம பேசற..சண்டையோ சச்சரவோ எங்க கல்யாணம் 30 வருஷமா ஸ்ட்ராங்கா போய்கிட்டு இருக்கு. சில விஷயங்கள்ல ஒத்துப்போகாட்டாலும் ஒத்தருக்கொருத்தர் விட்டு கொடுத்து வாழறதுதான் வாழ்க்கை ”

“ அங்கிள் 30 வருஷம் வாழறது பெரிசில்ல எப்படி வாழறோம்கறதுதான் முக்கியம். விட்டு கொடுத்து வாழனும்னு சொன்னீங்களே அது ரொம்ப சரி. ஆனா எத விடனும் எத கொடுக்கனும்கறதுலதான் நாம வேறுபடறோம். இந்த லாங்க்வேஜ் அப்புறம் இந்த பப்புசி..என்னது?”

“ பருப்பு உசிலி..”

“ஹாங்..இதெல்லாம் பெரிய விஷயமில்ல. எங்க ஹெச் ஆர் மானேஜர் அடிக்கடி சொல்லுவார் “ Hire for attitude; Train for skill” அதாவது வேலைக்கு ஒத்தரை எடுக்கும்போது அந்த வேலைக்கான திறமை கொஞ்சம் முன்ன பின்ன இருந்தாலும் பரவாயில்லை நல்ல attitude இருந்தா ட்ரெயினிங் கொடுத்து தேத்திடலாம். ஆனா attitude நல்லா இல்லேன்னா அவனால ப்ராப்ளம்தான் வரும்னு. மேரேஜ் கூட அப்படித்தான். இந்த சாப்பாடு, லேங்க்வேஜ் இதையெல்லாம் யார்வேணாலும் எப்பவேணாலும் கத்துக்கலாம். ஆனா அடிப்படை குணாதிசயங்களை மாத்திக்கமுடியாது. இதெல்லாம் பிறவிக்குணங்கள். இரண்டு பேர் சேர்ந்து சந்தோஷமா வாழனும்னா இந்த குணங்களை பரஸ்பரம் தெரிஞ்சுண்டு ஒத்தொருக்குஒத்தர் எவ்வளவு தூரம் விட்டுகொடுக்கனும்னு புரிஞ்சுண்டா அப்புறம் நோ இஷ்யூஸ். இது புரிஞ்சுடுச்சுன்னா அப்புறம் ஒளிவுமறைவு இல்லாத போலி இல்லாத உண்மையான இனிமையான வாழ்க்கை...” அவள் பேச்சை இடைமறைத்து ராகவனின் ஃபோன் ஒலித்தது. 

பாக்கெட்டிலிருந்து ஃபோனை உருவி எடுத்து “ home” என்று மின்னியதை பார்த்த ராகவன் சற்றே தயங்கி தாமதித்து 

“ஹலோ.. என்ன சொல்லு” என்றார் 

“ என்னாச்சு? ரொம்ப நாழியாச்சே உங்க ஊர் பொண்ணுங்கறதால ரொம்ப வழியாம நறுக்குனு நாலு வார்த்தைல மேட்டரை முடிங்கோ” அவர் மனைவியின் குரல் ஸ்பீக்கரில் போடாமலேயே வெளியே கேட்டது. ஓரக்கண்ணால் அபர்ணா இதை கேட்டு புன்னகைப்பதை பார்த்துகொண்டே

“ இல்ல இல்ல அவ இல்ல. இங்கேர்ந்து பேங்களூருக்கு ட்ரான்ஸ்ஃபர் ஆயிட்டாளாம். எதேச்சியா என் ஃப்ரெண்ட்டைப்பாத்தேன். அவனோட தான் பேசிட்டிருக்கேன்.” என்று சொல்லி

கேலியாக பார்க்கும் அபர்ணாவின் பார்வையை தவிர்த்து ஃபோனை வைத்து கிளம்ப தயாரானார். 

“ ஸோ ஒன் மோர் லை! அங்கிள், எங்களப்பத்தி கவலைப்படாதீங்க. நாங்க சந்தோஷமா இருப்பது எப்படிங்கறதுல தெளிவா இருக்கோம். நீங்கதான் 30 வருஷ மேரேஜ் லைஃபை சந்தோஷமில்லாமல் தொலச்சுட்டீங்க. போங்க..இனிமேயாவது ரெண்டு பேரும் அன்போடும் காதலோடும் வாழ முயற்சி பண்ணுங்க”

பதில் பேசாமல் எழுந்து கூனி குறுகி வெளியேறினார். காதில் அபர்ணாவின் வார்த்தைகள் ஒலித்துக்கொண்டே இருந்தன. பில்டிங் வெளியே நிறுத்தி வைத்திருந்த காரில் அமர்ந்து ஸ்டார்ட் செய்தார். எஃப்எம் அலறியது. “ நீங்கள் கேட்டுக்கொண்டிருப்பது 106.4 ஹலோ எஃப் எம். இன்று ஃபிப்ரவரி 14 வாலன்டைன்ஸ்டே அதாவது காதலர் தினம். உங்க லவ்வருக்கு என்ன காதல் பரிசு கொடுத்தீங்க? இல்ல இன்னும் கொடுக்கலையா?.” இன்னும் சள சளன்னு ஏதேதோ கத்திக்கொண்டிருந்தாள் ஆர் ஜே. ஸ்டார்ட் செய்த காரை நிறுத்தி காரைவிட்டு கீழிறங்கினார் ராகவன். சுற்றும்முற்றும் பார்த்துவிட்டு எதிர் நடைபாதையில் உட்கார்ந்திருந்த பூக்காரியிடம் ஒரு முழம் மல்லிகைப்பூ வாங்கி திரும்ப காரில் ஏறுமுன் அந்த பில்டிங்கை நிமிர்ந்து பார்த்தார். மூன்றாவது ஃப்ளோர் பால்கனியிலிருந்து, கையில் பூ கட்டுடன் நின்று கொண்டிருந்த ராகவனை பார்த்து கட்டை விரலை உயர்த்தி புன்னகைத்துகொண்டிருந்தாள் அப்பர்ணா.