மானசரோவர் பயணம் பகுதி 05

துபாயிலிருந்து ஒரு ஆன்மீகப் பயணம்  ஐந்தாவது (5)  அத்தியாயம்.  ஆரம்பமாகின்றது. 😊

இன்று ஜூன் 30ம் தேதி.. மதியம் 12.30 மணி. எப்பொழுது நாங்கள் கிளம்புவோம்னு, எல்லாரும் ஏர்ப்போர்ட்டில் காத்துக்கொண்டு  இருந்தோம். எங்கள் 6 பேருக்கும்  பசி வேறு வயிற்றைக் கிள்ளியது.. கொஞ்சம் நேரம் பொறுத்துப் பார்த்தோம். முடியவில்லை.. உடனே.டூர் ஆப்பரேட்டர் பையனிடம் சொன்னோம்.. அவர் ஏற்பாடு பண்ணார். சிறிது நேரத்துக்கெல்லாம், 6 பேருக்கும் தனித்தனி பார்சல் வந்தது..

சாப்பிட்டோம்... டூர் ஆப்பரேட்டர் பையன் பெயர் சுபம். அவர் நாங்கள் எல்லாம்  சாப்பிட்டவுடனே, வண்டி தயாராக உள்ளது. அனைவரும் ரெடியாக இருங்கள் என்றார்..

அதற்கு முன்னர் ஒரு விஷயத்தைச் சொல்கிறேன். எனக்கு ”வாழ்க்கை” இன்று வரை கரும்பைப் போல என்னைச் சக்கையாகப் பிழிந்து, பின்னர் தித்திப்பான ஜூஸ் போல  ரிசல்டைக் கொடுக்கும்..  எனக்கு எது வேண்டாம் என்று நினைக்கின்றேனோ, அதிலேயே என்னை மாட்டிவிடும்.

இப்ப எதுக்குப் புலம்பல்னு கேட்கறீங்களா?.. மேல படியுங்க.. உங்களுக்கே புரியும்..

நாங்கள் 6 பேரும் போர்டிங்க் பாஸ் வாங்கி ஃப்ளைட் நிக்கும் இடத்திற்குப் போனோம்.. அங்கு போனவுடன் எனக்கு திக் என்று இருந்தது...ஆம் ஃப்ளைட் வரவில்லை.. “ஹெலிகாப்டரில் பயணம் செய்யணும்”.Boarding Pass ல் Helee என்று முன்பே போட்டு உள்ளது. ஆனால் நான் அதைக் கவனிக்கவில்லை.... :D

நேபாள்கஞ்ச்லிருந்து, சிமிக்கோட்டுக்கு விமானம் வழியாகச் சென்றால் 40 நிமிடம் மட்டுமே. அதே இது ஹெலி வழியாகச் சென்றால் 1 மணிநேரம், 10 நிமிஷம் ஆகும்.

மஞ்சள் ஹெலிக்காப்டர் வந்து இறங்கிய 5 வது நிமிஷம் நாங்கள் ஏறினோம்.. உடனே Take off ஆகிவிட்டது.. இதே இது ஃப்ளைட் என்றால், மெதுவாக பின்னாடி வந்து, அப்புறம் ரன்வேயில் ஸ்லோவாகச் சென்று, பிறகு ஸ்பீடு எடுத்துப் பறக்கும். ஆனால் ஹெலி உடனே பறக்க ஆரம்பித்தவுடன் எனக்கு நாக்கு ஒட்டிக்கொண்டது..

ஸ்ரீராம் கையைக் கெட்டியாகப் பிடித்துக்கொண்டேன்.. முதல் இருக்கையில் 2 பேர். பைலட் தனிச் சேர். பின்னாடி 4 பேர்.. மொத்தமே ஹெலியில் 7 பேர் தான்.. பிடித்துக்கொள்வதற்கு கைப்பிடி எதுவும் இல்லை..வீடியோவில் என் முகம் செம்மக் கலவரமாக இருக்கும். பறக்க ஆரம்பிக்கும் போது பயந் துக்கொண்டே “ஓம் நமசிவாய” சொன்னேன்.. 

இரண்டு பக்கமும், செங்குத்தான, பச்சைப் பசேலாக கண்ணுக்குத் தெரிந்தது.. கீழ ராக்‌ஷச ஏரி போய்க்கொண்டு இருக்கிறது.. நெஜமாலுமே செம்ம த்ரிலிங்காக இருந்தது.. எங்கு பார்த்தாலும் பள்ளத் தாக்குகள். 

இதில் வேறு மழை வருவது போல் இருந்தது. பைலட் ஓட்டிக்கொண்டுச் செல்லும் போது, பாரதிராஜா படத்தில்,பாடல்களில் வரும் தேவதைகள் வெள்ளை ஆடை உடுத்திப் பறப்பது போல மேகங்கள் ஹெலிக்கு முன்னாடி நெருங்கிக்கொண்டே வந்தது.. பலமுறை  மேகக்கூட்டங்கள் மறைத்து, ஆக்சிடெண்ட் ஆகி இறந்துருக்கின்றார்கள் என்று சொன்னார்கள்.. அதுவே வேறு ஞாபகம் வந்தது.. 

நான் சும்மா இல்லாமல், ஸ்ரீராமிடம், மேகம் எல்லாம் வர்றது பாருங்கோ.ஏங்கோ பைலட்டைப் பார்த்து ஓட்டச் சொல்லுங்கோ.. அவர், நீ என்ன கார் ட்ரைவிங்க் மாதிரி பேசற... இது ஹெலி. அவருக்கு எல்லாம் தெரியும். நீ பேசாம ப்ரேயர் பண்ணின்டு இரு என்று சொன்னார்..

என் அப்பா சின்னவயசிலேயே எங்களுக்கு கந்த ஷஷ்டி சொல்லிக்கொடுத்துட்டார்.அதனால எனக்கு பாக்காம நன்னா சொல்லத் தெரியும்..

நான் ஹெலியில போகும் போது, சொல்ல ஆரம்பித்தேன்.. திடீர் என்று தேஞ்சுப் போன ரெக்கார்ட் மாதிரி காக்க காக்க கனகவேல் காக்கன்னு சொன்னதையே திரும்பச் சொல்றேன்.. எல்லாருக்குமே உயிர் பயம் இருந்தது.. 

உண்மையிலேயே நான் கரப்பான் பூச்சிக்கு அடுத்து ரெம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ப பயந்தது, இந்த ஹெலிக்குத் தான்.. ;)

நீங்கள் இந்த வீடியோவைப் பார்க்கும் போது உணருவீர்கள்... ஹெலியில் அந்தரத்தில் பயணம் ஓடிக்கொண்டு இருக்கின்றோம்..

இறங்கியவுடன், சிமிக்கோட் அதிகாரி ஒரு விஷயம், சொன்னவுடன், எல்லாருக்குமே அதிர்ச்சியாக இருந்தது.

அதுவரை,

மீண்டும் மானசரோவர் பகுதி தொடரும்... நாளை சந்திப்போம்..