இன்னும் 12 வருஷம்

இன்னும் 12 வருஷம் (சிறுகதைகள் சீ2 – 97)

#ganeshamarkalam

நான் 77 வரைக்கும் இருப்பேனாம். நாடி ஜோஸியன் சொன்னான். அதெப்படி கரெக்டா சொல்லமுடியும்? சொன்னானே! 

போன ஜென்மத்தில் லங்கையில் கொடூரமான சேனாதிபதியா ராஜாவின் கட்டளைக்கிணங்க பலபேரை துன்புறுத்தியிருக்கேன் இப்போ படர கஷ்டங்கள் அதுனாலேதான். 77ஆவது வயசில் போயிடுவேன், அதுவரைக்கும் சௌக்கியமா நோய் நொடி இல்லாம இருக்கணும்னா பட்டீஸ்வரம் போய் அன்னதானம் செய்யணும். 

அப்புரம் சொன்னது சில அப்படியே நடந்தது. அதான் இதுவும் நடக்குமோன்னு.

வேர என்ன சொன்னான்? நல்ல வேலையில் இருக்காய். பாலாஜி பக்தர் ஒருத்தர் இன்னொரு வேலை காமிச்சு சேர்ந்துக்க கேப்பார். எடுத்துக்கோ, மூணு மடங்கு சம்பாதிப்பாய்னு. கல்கத்தா போரச்சே பிளைட்டில் பக்கத்து சீட்டு பெங்காலி சொன்னாமாதிரி கேட்டன். வருஷாவருஷம் திருப்பதி போயிடுவானாம். அவன் ஆஃபர் செஞ்சதுக்கு மாறிண்டு உலகம் பூரா சுத்தி கைநிறைய சம்பாதிச்சேன். பட்டீஸ்வரம் தவிர பல இடங்க செய்யவேண்டீய பிரார்த்தனை முடிச்சேன். எதுக்கு வம்பு? லங்காவில் என்ன அட்ராஸிடி செஞ்சேனோ?

இன்னும் சொன்னான், அதெல்லாம் இப்போ எதுக்கு? 65 ஆரது, 12 வருஷம் இருக்கு. ஜாலியா இருக்கலாமேன்னா முடியலை. மனசை லேசா வச்சுக்கப் பாக்கரேன், ப்ரம்ம ப்ரயத்தனமான்னா இருக்கு? மரண பயமா?. அதுகிடக்கு கழுதை! அதைப்பத்தி யோசிக்கரதில்லை. இந்த 12 வருஷம் என்ன செய்யலாம்னுதான். சொச்ச வாழ்க்கையை ஜாலியா - மகிழ்சியா பிரத்தியாருக்கும் உபயோகமா. 

ஜாலின்னதும் வேர எத்தையாவது யோசிச்சுட்டேளோ! கர்மம்.

டைம்பாஸ்ஸுன்னா இப்போ இன்டெர்னெட்டில் அளையறது. கண்ணைக் கட்டி சுத்த விட்டாமாதிரி ப்ரவுஸ் செஞ்சுண்டு முகநூலில் ரவுஸுவிட்டுண்டு. மனசுக்கு நிம்மதி கிட்டரதான்னு போனை எடுத்தேன். ஒரு பெண்மணி “சொந்தமோ புரியவில்லை சொல்லவோ மொழியுமில்லை எல்லாமும்  நீயறிந்தால்  இந்நேரம்  கேள்வியில்லை” அப்படீன்னு போட்டு “இந்த வரிகள் எந்தப் பாடலில்?” கேக்கரா. ரொம்ப அவசியம். நாம வல்லரசாகரதுக்கு இதைக் கண்டுபிடிச்சுட்டா ஆச்சு. அப்புரம் பாத்தா அவா 2 வாரமா இப்படி நிறைய. எந்தப் பாட்டும் இவாளுக்கு முதல்லேந்து கிடைக்கலையோ? இல்லை பேப்பர்காரங்கிட்டே பிஞ்சுபோன பழைய சினிமா பாட்டுப் புத்தகமா வாங்கி வச்சிருக்காளா? 

முத வரியை சொன்னா அதை வச்சிண்டு என்ன செய்வா? நாமும் ஹெல்ப் செய்யலாமேன்னு மண்டையை உடச்சிண்டேன். சொல்ல மொழியில்லைன்னா ஊமையா? இந்தக் காலத்தில் எந்த சொந்தம் விளங்கித்து? இவாத்து பிர்ச்சனையை நான் ஏன் தெரிஞ்சுக்கணும்? ஆனா ஒண்ணு ஜாலியா இருக்கணும்னுட்டு, பிரத்தியாரையும் சேத்துக்கர முயற்சியில் இறங்கிட்டான்னு பட்டது. கேட்ட பாடல் வரிகள் எல்லாத்துக்கும் “ஏன் பிறந்தாய் மகனே ஏன் பிறந்தாயோ” பொருந்தும்னு பட்டது. அதுதான் என் மனசில் ஒலிச்சிண்டே இருக்கு.

ஆத்துலேயே உக்காந்துண்டு ஒண்ணும் ஆகப்போரதில்லை. ஆத்துக்காரி உமா ஆச்சர்யமா பார்த்தா. இந்த மனுஷர் எங்கே கிளம்பிட்டர்னு. “சித்தே வெளீலே போயிட்டு வரேன்.” சொல்லிட்டு சட்டையை மாட்டிண்டு பர்ஸ் எடுத்துண்டு செறுப்பில் காலை விட்டுண்டு கிளம்பினேன். சித்தே போனதும் பர்ஸை செக் செஞ்சேன், 500ரூபாயாவது இருக்கணும். நல்லவேளை அவள் முழுசா துடைச்சுடலை. ப்ராட்வே பஸ் ஏறி, கடைசீ ஸ்டாப்புக்கு டிக்கட் வாங்கிண்டேன். அங்கே இறங்கி என்னத்தை பண்ண? பாத்துக்கலாம்!

காக்கட ராம்ப்ரஸாத் போயாச்சு. டோக்லா, ஆலு டிக்கி, கச்சோடி இப்படி கிடைக்கும். ஒரு சமோசாவும், டோக்லாவும் தட்டில் வாங்கி நகர்ந்து நின்னுண்டேன். கலர் கலரா லிக்விட் ஊத்தியிருந்தான். அதான் விசேஷம். நாக்கை சுண்டி இழுக்கும். சாப்பிடரச்சேதான் கவனிச்சேன் பாட்டு போட்டிருந்தான். “மண்ணில் இந்த காதல் அன்றி வாழ்தல் யாரும் கூடுமோ?” SPB மூச்சைக்கட்டிப் பாடினது. கேட்டதும் ஆத்துக்காரி ஞாபகம் வந்தது.

நாங்க காதலிச்சு கல்யாணம் செஞ்சுண்டவா. ரெண்டுபேராத்துலேயும் எத்தனை தகராறு? 

ஆரம்பிச்சது 37 வருஷத்துக்கு முன்னாடி. சுமுகமா முடிஞ்சு 25 வருஷம் ஆச்சு. என் பொண் பெரியவளானதும் எங்கப்பா அம்மா இறங்கி வந்தா. இவாத்தில் அதுக்கப்புரம் வரப்போக ஆரம்பிச்சா. “சே”ன்னு பொச்சு. பொண்ணுக்கு “உனக்கு பிடிச்சவனா அழைச்சிண்டுவா செஞ்சு வைக்கரோம், எங்களாலே உனக்கு வரன் தேட முடியாது”ன்னுட்டா உமா. 

அவளும் ஒருத்தனை காட்ட, ஜாம் ஜாம்னு நடந்தது. நடக்கரச்சே எங்காத்தில் யாரும் உயிரோட இல்லை, இவாத்தில் காதல் கல்யாணம்னு தெரிஞ்சு வரதை நிறுத்திட்டா.

இவன் என்னடான்னா மண்ணில் காதல் இல்லாம யாராலேயும் வாழ முடியாதுன்னு பினாத்திண்டு. என் மாமனார் மாமியார் நன்னாத்தான் வாழ்ந்திண்டிருக்கா. SPBயை பாத்தா “லால்குடியில் ஒரு அட்ரெஸ் தரேன் அங்கே போய் இதை பாடிட்டுவா”ன்னு சொல்லுவேன், சொச்ச காலத்தில் நல்லது செய்யணும்னுனா உண்மையான காதல் ஜோடிகளை சேர்த்து வைக்கணும். வருஷத்துக்கு ரெண்டுன்னா 24 ஜோடி?

ஞாபகமா காஜு கட்லீயும் காரம்தடவின நிலக்கடலையும் உமாக்கு வாங்கிண்டேன். 

ப்ராட்வே பஸ் ஸ்டாண்ட் தாண்டி கோட்டை ஸ்டேஷனில் ட்ரைன் பிடிச்சுப் போலாம்னு வரச்சே முகப்பில் காய்கறி கூறு போட்டு வித்துண்டிருந்தா. நல்ல வெண்டைக்கா சின்ன பைகளில் 15 ரூபாய் ஒண்ணு. 350கிராம் தேறும். 

3 பேர் இப்படி விக்க அதில் ஒரு தொண்டு கிழம். மெல்லியதேகம், ஒரு பக்கம் கையில்லாத சட்டை, அழுக்கு துண்டு. நான் இருந்த மன நிலையில் 77 வயசா தோணித்து. அவர் கிட்டே போய் ரெண்டு கொடுன்னு வாங்கிண்டேன். 50ரூ தந்துட்டு மிச்சம் தரப்போ வாங்கிக்க மனசில்லை. வேண்டாம்னு சொன்னா இன்னொண்ணு எடுத்துத்தரர் 5ரூ மிச்சத்தையும். அவருக்கிருக்கிற நேர்மை நான் பெரீய மல்டிநேஷணில் இருந்தப்போ இருந்ததான்னு சித்தே குழம்பித்தான் போனேன்.

மாடிப் போர்ஷன் காலியாத்தான் இருக்கு. வயசான தம்பதி புள்ளைகள் இல்லாதவா இல்லை இருந்தும் தனியா விடப்பட்டவாளை அழைச்சு வச்சு காசு வாங்காம குடிவச்சா என்ன? யாரையாவது பாத்துட்டு இப்படி தோணும் செஞ்சபாடில்லை. சொச்ச கணக்கு மீந்த கணக்கு ஞாபகம் வர சீக்கிரம் செஞ்சுடணும்னு நினெச்சிண்டு ரயில் ஏறினேன்.

தானதர்மம்தான் பிரத்தியாருக்கு உபயோகமா? விளம்பரப் படுத்திக்காம? 

எது ரொம்பவே மத்தவாளுக்கு உபயோகமா இருக்கரதுங்கறது? சீக்கிரம் கண்டுபிடிக்கணும்.

பழவந்தாங்கல் கிட்டே வரச்சே போன் வந்தது. எதுத்தாத்து மாமா பாத்ரூமில் விழுந்துட்டராம். “இடுப்பில் வலீன்னு அவர் போடர சத்தம் தாங்கலை, என்ன பண்ணலாம்?” உமா கேக்கரா. “அவரால முடியலைன்னா ஆம்புலன்ஸ் போன் பண்ணி பார்வதிக்கு மாமியை அழைச்சிண்டு வந்துட சொல்லு, நான் நேர அங்கே வந்துடரேன், நகர முடிஞ்சா நம்மாத்து காரில் வரட்டும். அவாத்துப் பையன் இல்லை மாட்டுப்பொண்ணு ஓட்டுவாளே”. “ரெண்டுபேருமே ஆத்தில் இல்லை. ஆம்புலன்ஸ்தான்”. ட்ரைன்லேந்து இறங்கி பார்வதி ஸ்பெஷேலிடி ஹாஸ்பிடலுக்கு போரத்துக்கும் அவா வந்து இறங்கரத்துக்கும் சரியா இருக்கு. 

மாமி எப்பவுமே படபட. இந்த நிலைமையில் கேக்கணுமா?

“நீங்க சித்தே அப்படி உக்காருங்கோ நான் பாத்துக்கரேன்”. ஸ்பெஷேலிடியோன்னோ! நுழைஞ்சதும் 5000 கட்டிடணுமாம். ஆம்புலன்ஸுக்கு டிரைவர் கிட்டே காஷ். நல்லவேளை பர்ஸில் டெபிட் கார்ட் இருந்தது. டோக்லாவுக்கும் கட்லீக்கும் காசு தீந்துடுத்து. பையில் வெண்டைக்காயும் பக்ஷணமும். ஆஸ்பத்திரிக்கு வருவோம்னு தெரியுமா என்ன?

ஃபெமூரில் விரிசல், கையில் ஃப்ரேக்ச்சர். ரெண்டு இடத்தில் ரத்தம் கட்டிண்டு. இளசா ஒரு டாக்டர் வந்தா. அவள் சொன்னதை மாமி கேட்டா மயக்கம் போடுவான்னு சொல்லலை. “மாமா 10நா நிம்மதியா இங்கே இருக்கட்டும், நீங்க ஆத்துக்கு போங்கோ, பையனுக்கு போன் செஞ்சுட்டேன் அவன் வந்ததும் என்ன செய்யலாம்னு டாக்டாரோட பெசரேன்”. அவள் லெசுப்பட்டவ இல்லை “இப்போ வந்தாளே அவ என்ன சொன்னா?” “அவளுக்கு அவ்வளவா வைத்தியம் தெரியலை, பெரீய டாக்டரை அழைச்சிண்டு வாங்கோன்னு அனுப்பியிருக்கேன்.”

மாமா ஆத்துக்கு வந்தும் 3 மாசம் எழுந்திருக்க மாட்டான்னு எப்படி சொல்ரது?

பிள்ளையாண்டன் கிட்டே ஹேண்டோவர் செஞ்சுட்டு பொடி நடையா ஆத்துக்கு வரச்சே நினெச்சிண்டேன் ஆகா நாமளும் பிரத்தியாருக்கு ஒத்தாசையாத்தானே இருக்கோம். இன்னைக்கே எவ்வளவு நடந்தது? வயசானவன் கிட்டே வெண்டைக்காய் வாங்கினேன், வழுக்கி விழுந்த மாமாவுக்கு ஒத்தாசையா. அப்புரம் மாடீ போர்ஷனில் குடிவைக்கரதுன்னு எடுத்த முடிவு. காதல் ஜோடிக்கு கல்யாணம். இப்படியே எல்லா நாளும் அடுத்த 12 வருஷமும் ஓடித்துன்னா?

ஆமா, அடுத்தவாளுக்கு பிரயோஜனம்னா நாம தெம்பா நடமாடிண்டு இருக்கணுமே! நாமளே இன்னும் 5 வருஷத்தில் எழுபதை முட்டரச்சே யாருக்கும் பாரமா ஆகிடப்பிடாதே! வெண்டைக்கா வித்த கிழவன் இன்னும் தானே சம்பாதிச்சு சாப்பிடரான். நான்? சேத்துவச்ச பணத்தில் வர வட்டியில் குடுத்தனம். யாரொட தயவிலும் இல்லையே? உடம்பு படுத்தலைன்னா யாருக்கும் பாரமில்லை. அப்போ என்னை ஜாக்கிரதையா பாத்துக்கரதே மத்தவாளுக்கு உதவரா மாதிரியா?

பாத்ரூமில் ஜாக்கிரதையா காலை வைக்கணும்.

இருக்கப்போரது சொல்ப காலம்னு புரியரப்போ பரோபகாரம் செய்யத் தோண்ரது. ஆனா உடம்பு இடம் கொடுக்காதோ?. இளம் வயசுலேயே நமக்கும் மகிழ்சியா பிரத்தியாருக்கும் உபயோகமா இருந்திருக்கணும். அதைச் செய்யலை. டூ லேட்னு பட்டது.

அப்படீன்னா 12 வருஷம் சும்மா இருந்துடறது பெட்டரோ! அது கேவலமான்னா இருக்கு!. சும்மான்னா ஏதாவது தோணரச்சே உதவி செஞ்சுண்டு, பிரயோஜனமா இருக்க வாய்ப்பு வரச்சே உபயோகப்படுத்திண்டு, பிரத்தியாருக்கு பிர்ச்சனை பண்ணாமல் இருக்கணும்

ஆத்துக்கு வந்ததும் இவள் வேகமா விந்தி விந்திண்டு வரா. “மாமாவுக்கு என்ன சொன்னா? எப்படி இருக்கர்? அவர் கத்தின கத்தலில் எனக்கு ரொம்ப பயமாப்போச்சுண்ணா!”. விபரம் சொல்லிட்டு உக்காந்துக்கரேன். அவளும் டைனிங்க் டேபிள்லேந்து சேரை இழுத்துப்பிடிச்சிண்டு சிரமப்பட்டு உக்காந்துக்கரா. 

அவளுக்கு ஒரு கால் இளம்பிள்ளை வாதத்தில் சின்னது. இவளை காதலிச்ச போதே இது குறையாப்படலை. எங்க தாம்பத்யத்துக்கு  தடங்கலாவே இருந்ததில்லை. அதோட ஓடி ஆடி எல்லாக் காரியத்தையும் செய்வா. அழகா ஒரு பொண் குழந்தையும் பெத்துத் தந்திருக்கா! 

நினெச்சுக்கரேன். என்ன பெரீசா பரோபகாரத்தனம் வேண்டியிருக்கு? உடம்புக்குன்னு படுக்கையில் விழுந்து இவளையும் படுத்தி எம்பொண் மாப்பிளையையும் ஓடிவாங்கோன்னு கஷ்டப்படுத்தாம இருந்தாலே பெரீய விஷயம்னு பட்டது.

“இந்தாடீ”னு பையைத் தரேன். ஆசையா பிரிச்சு உள்ளே பாத்தவள் கண்களில் அத்தனை மகிழ்ச்சி. காஜு கட்லி ரெண்டு டமயண்ட் விள்ளை நிமிஷமா கண்முன்னாடி காலியாறதைப் பாக்கரேன்.

நாடி ஜோஸியன் டுபாக்கூர். அவன் சொன்னதையெல்லாம் நான் போன ஜென்மத்தில் செஞ்சிருந்தா இவள் எனக்கு ஆம்படையாளா வாய்ச்சிருப்பாளா? 

இவளை காதலிச்சிண்டு இருந்தாலே 12 வருஷம் ஓடிப்போயிடுமே!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
இன்னும் 12 வருஷங்கள்!!!!

எப்படித்தான் கதை கருவை கணேஷ் சார்
தேர்ந்தெடுக்கிறாரோ?
இது கதையை படித்ததும் எனது முதல்
பிரமிப்பு!!

இன்னும் எத்தனை வருடங்கள் வாழ்வோம்
என தெரிந்துகொள்வதை போல ஒரு பைத்தியகாரதனம் ஒன்றுமில்லை என்பது
என் கருத்து.

நாடி ஜோசியமும் நம்பகூடாது. அவன் 97 வயது இருப்பாய் என்றாலும் 96 இல் ஒரு பயம் வரும்.

அதனாலேயே கடவுள்
அனைத்தையும் ஸஸ்பென்ஸாக வைத்து இருக்கிறார்.

அப்பொழுது தான் நாம்
வாழ்க்கையை வாழ முடியும்! என்ஜாய் பண்ண முடியும்.

வயதானவர்களுக்கு
கீழே விழகூடாது/ புண்ணியம் செய்யணும், என்பது போன்ற மனதின்
பிரதிபலிப்புகள் தத்ரூபம்.

ரமா ராஜகோபாலன்.
=======================================================================முதல் கேள்வி(ரமா). இல்லை அது ஆச்சர்யமா போடப்பட்ட கமென்டோ! 

கதைக்கு கரு எப்படி தேர்ந்தெடுப்பேன்.? "இன்னும் 12 வருஷம்" ஒரு உதாரணம். இது பலவிதப் படும்.
1) தோணும். பஸ்ஸில் போரச்சே, யாரோடயாவது பேசிண்டிருகச்சே, சினிமா பாக்கரப்போ, வேற ஏதாவது செய்யரப்போன்னு
2) சிலசமயம் கஷ்டப்பட்டு தேடி. நாளைக்கு போட கதை இல்லை. சீக்கிரம் எழுதணும்னு
3) சிலது ஒரு நல்ல படம் கிடெச்சதும் தானா வரும். கதைக்கு கரு எடுத்துக் கொடுக்கும் படமே நல்ல படம்னு வச்சுக்கலாம்
4) மின்னே எழுதின கட்டுரைய கதையா மாத்தினா என்னன்னு நினைக்கரப்போ
5) சில வாசகாளை கதைக்குள் கொண்டுவந்தான்னு யோசிக்கரச்சே கரு கிடைக்கும். அவா சுபாவத்தை புரிஞ்சதை வச்சு

கரு கிடச்சுடுத்துன்னா கதை சட்டுன்னு வராது. என்னன்னு கொண்டுபோலாம், எப்படி ஆரம்பிச்சு எப்படி முடிக்கலாம்? ரெண்டும் பிடிபட்டுட்டா நடுவில் சதையும் ரத்தமும் கடகடன்னு வந்துடும்.

இன்னிக்கு கதைக்கு நேத்து தலைப்பை அன்னவுன்ஸ் செஞ்சுட்டு கார்த்தாலெ எழுதினது ஜனங்கள்

ரைட்டர்'ஸ் ப்ளாக் வரா மாதிரி ஆச்சுன்னா ப்ரேக் எடுத்துண்டுடரது.

எனக்கே ஆச்சர்யம் 5+ சீசன் போரது! 
- கணேஷ்