ஷோபனா

ஷோபனா (மனதை தொட்டுவிடும் கதை – 80)

#ganeshamarkalam

ஆபீஸெ அல்லோலகல்லோல பட்டது. புதுசா ஒரு ரிசெப்ஷனிஸ்ட் வேலைக்கு சேரப்போரான்னு. இதுக்கு முன்னாடி இருந்த கௌசல்யாவை யாருக்குமே பிடிக்காது. ஏன்னு சொன்னாத்தானே உங்களுக்கு புரியும்? ஏன் பிடிக்கலை, புதுசா வரவளுக்காக ஏன் இவ்வளவு ஆரவாரம்? சொன்னால் எல்லாமே புரியும். சொல்ரேன்.

கௌசல்யா ஒல்லிபிச்சு. அவளை எப்படி இந்த வேலைக்கு எடுத்தான்னே டவுட். அப்புரம் பிரான்ச் மானேஜருக்கு அவ தூரத்து சொந்தம்னும் ஃபேவர் பண்ணியிருக்கார்னும் தெரிஞ்சு எல்லார் கோபமும் அவர் மேல பாய்ஞ்சது. ரஸனையில்லாத மனுஷன், திட்டம் போட்டு தினம் தினம் எல்லார் மூடையும் கெடுக்கரத்துகுன்னே இதைப்பண்ணினான்னு பேசினா. ஒரு நாளைக்கு அவளாவே அவாத்துக்காரருக்கு ட்ரான்ஸ்ஃபெர் ஆகிடுத்துன்னு ரிஜைன் பண்ணிட்டா. அவளுக்கு ஃபேர்வெல் தரலை. ஆனா ராமசுப்பு எங்களுக்கெல்லாம் எதுத்தாப்புலே இருந்த ஐஸ்க்ரீம் பார்லரில் பார்டி வச்சான். அவனுக்கு அவ்வளவு சந்தோஷமாம்.

பார்டீலே ஒரு விஷயம் சொன்னான். அவன் வேலை விஷயமா தில்லி போயிருக்கரச்சே BHEL கார்பொரேட் ஆபீசுக்கு போயிருக்கான். அங்கே சேர்மென்னோட ஆபீசில் ஒரு டாகுமென்ட் கொடுக்கப்போக அவரோட செக்ரெடரியை பாத்துட்டு அப்படியே அங்கே போட்டிருந்த வைடிங்க் ரூம் சோபாபில் மயங்கி சரிஞ்சுட்டானாம். அழகுன்னா கொள்ளை அழகாம். பாகிரவா மனசை கொள்ளையடிச்சது ஒரு பக்கம் வச்சுட்டாலும் அவள் தன்னைப்போல இன்னும் 12 பெண்களுக்கு போய்ச்சேரவேண்டிய அழகையும் கொள்ளையடிச்சு தன்கிட்டேயே வச்சிண்டதுதான் இவனை மயக்கம் போட வச்சதாம். 

“அதுசரி, அந்தமாதிரி பெரீய பதவியில் இருக்கராவா எப்படி வேணும்னாலும் தங்களோட ஸ்டாஃப் செலெக்ட் செஞ்சுக்கலாம்னு இருகச்சே அதெல்லாம் சாத்தியம்தான்”னேன். அதுக்கு அவன், “ரிசெப்ஷனில் இருந்த பொண்ணு அவளையுமே தூக்கி அடிக்கராமாதிரிடா”னான். “எங்க ப்ரான்ச் மாதிரி சின்ன இடத்தில் எப்படி அப்படி எதிர்பாக்க முடியும்”னு கேட்டதுக்கு, “மானேஜர் கொஞ்சமாவது ரஸனையோட பிறந்திருந்தா முடியும்டா, அழகான பெண்களுக்கா பஞ்சம்”கிரான். எங்களுக்கு இவன் சரீன்னு பட்டது.

கௌசல்யா போயாச்சு. இப்போதைக்கும் அடுத்த ரிசெப்ஷனிஸ்ட் வரத்துக்குமான இடைப்பட்ட தினங்கள் எங்களுக்கு பதபதைப்பா கழிஞ்சது.

மானேஜரை பாக்க யாராவது பொண்ணு கொஞ்சம் இளமையா இருந்துட்டா போதும் அவள் அவர் காபினுக்குள் நுழஞ்சதும் ராமசுப்பு தன் சீட்டுலேந்து எழுந்து வந்து, “இவளா இருக்குமாடா”ன்னு கேப்பான். ஒருதடவை ஒரு 38 வயசு மதிக்கத்தக்க பெண்மணி வந்தா. உள்ளே போய் ரொம்பநாழி ஆச்சு. மானேஜரை பத்தி நன்னா தெரிஞ்சதாலே இவளா இருக்குமோன்னு மனசில் கிலேசம் ஏற்பட்டது. அப்புரம் டெஸ்பாட்ச் கிளர்க், மானேஜராத்துக்கு அடிக்கடி போரவன் வந்து விஷயத்தை சொன்னதும்தான் கொஞ்சம் நிம்மதி. வந்தது அவர் வைஃபாம். நல்லவேளை இன்டெர்வ்யூவுக்கு வரலை. 

ஆனா அவரோட டேஸ்ட் முதல்லேந்தே இப்படித்தான்னு ஊர்ஜிதமாச்சு.

காஷியர் கமலா டாம்பீரமா ட்ரெஸ் செஞ்சுண்டு வருவா. வடக்கத்திக்காரி மாதிரி. அவள் நாங்க கூடிக்கூடி பேசரதை பாத்துட்டு “என்ன விஷயம் கோபால்”னு எங்கிட்டே வந்தா. அவளுக்கு என்மேல் கொஞ்சம் சாஃப்ட் கார்னெர். எனெக்கொரு ஒன்ணுவிட்ட அக்கா இருந்தா எப்படி நடந்துப்பாளோ அப்படி. அவ கிட்டே எல்லாத்தையும் வெளிப்படையா சொல்லலாம். பொம்மனாட்டி மேட்டரும். சொல்லிட்டேன். “எல்லோரும் காஞ்சுபோய் கிடக்கோம், அதான் புதுசா வர ஃப்ரென்ட் ஆபீஸ் பொண் பத்தி தினம் சர்ச்சை”னேன். அவ “கொஞ்சம் நாளாகும், இப்போதான் பேப்பரில் விளம்பரம் கொடுத்திருக்கா”ன்னா. 

“எங்க கிட்டே கேட்டுச் செய்யப்பிடாதா”ன்னு ராமசுப்பு. “கேட்டால் என்ன செஞ்சிருப்பாய்”னா. ரிசெப்ஷனிஸ்ட்னா இப்படி இருக்கணும்னு நாங்க எடுத்துகொடுத்து விளம்பரத்திலேயே தெளிவுபடுத்தி நாளைக்கு செலெக்ஷனில் தப்பு நடக்காமல் செய்யலாமேன்னுதான்”னு இழுத்தான். .அவள் “அப்படியெல்லாம் செஞ்சால் டிஸ்க்ரிமினேஷன்னு வழக்கு போட்டு நம்ம எல்லோரையும் உள்ளே தள்ளிடலாம்னு சட்டமே இருக்கு”ன்னு தெளிவா சொல்லி ஒரு கிலி ஏற்படுத்தினா.

நன்னா கண்ணுக்கு ரம்மியமா கூட வேலைபாக்கிரவா இருக்கணும்னு நினைக்கரதுகூட இந்த நாட்டில் குத்தமா ஆகிடித்துங்கரதை நினெச்சு நாங்க நீலிக்கண்ணீர் வடிச்சோம். அப்போதைக்கு வேர ஒண்ணும் செய்யத்தோணலை.

இந்த விளம்பரத்தை கொடுத்தது HOவில். எந்த பேப்பரில் கொடுத்து தொலைச்சிருக்கான்னு தெரியலை. அதைக் கண்டுபிடிக்கணும்னு ராமசுப்பு சொன்னான். அந்த வேலையை எனக்கு கொடுத்தா. கண்டுபிடிச்சேன். சென்னை ஹிந்துவில் 12ஆம் தேதி அப்புரம் 20ஆம் தேதி ரிபீட் ஆகியிருக்கு. கமலாதான் அடுத்து நாங்க செய்யவேண்டியது என்னன்னு கிளாஸ் எடுத்தா. அய்யே, இது நமக்குத்தோணாம இந்த குண்டு சல்வாருக்கு தெரிஞ்சிருக்கேன்னு தோணித்து. ஒண்ணுமில்லை, எங்களுக்கு பிடிச்ச 25 வயசுக்குள் இருக்கிர அழகான பெண்களை தேடிப்போய் இந்த விளம்பரத்துக்கு அப்ளை செய்யசொல்ரதுதான். ஆரம்பிச்சோம். அதே நினைப்பா இருந்ததால் எங்கே யார் இருப்பான்னு வகைப்படுத்திண்டு ஆளுக்கு ஒரு ஏரியா கவர் செய்யரதுன்னு. 

எனக்கு தெரிஞ்ச சிட்டுகள் எல்லாம் படிச்சு ஐடியில் போயிடணும்னு அலையரதுகள். இந்த வேலை ஆவாதுன்னு வராதுகள். அதுவுமில்லாம அவா எனக்குமட்டுமேன்னு வச்சு பாதுகாத்திண்டிருகச்சே இங்கே வேலை கொடுத்து ராமசுப்பு, ராம்கி, பஞ்சாபகேஸன் எல்லாம் சைட் அடிக்க விடலாமான்னு தோணித்து. கொஞ்ச நாள் கழிச்சு ஒவ்வொருத்தனும் அப்படித்தான் யோசிக்கரான்னு பட்டது. யாருமே அப்ளை செய்யலை. 

இடையில் அப்பப்போ ஃப்ரீயா இருகச்சே அந்த டெஸ்பட்ச் கிளார்கே, (32 வயசு பையன்) கொஞ்சநாழி ரிசெப்ஷனில் உக்காந்துண்டு வர கால்ஸும் அட்டெண்ட் செய்யணும்னு சொல்லிட்டா. நாங்க இப்படி அப்படி போரச்சே அவனை அங்கே பாத்தால், “எப்படி இருக்கீங்க மிஸ்”, அல்லது, “நீ இந்த ட்ரெஸ்ஸில் ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க மிஸ்”ஸுன்னு கலாய்ப்போம். தாங்கமுடியாம அவன் மானேஜரிடம் புகார் செஞ்சுட்டான். “அங்கே உக்காரரத்துக்கே வெக்கமா இருக்கு இனிமேல் இந்த மாதிரி செய்யச்சொல்லாதீங்க”ன்னு வார்ன் செஞ்சான். யூனியனில் சொல்லி கோஷம் எழுப்புவோம்னு மிரட்டியிருக்கான். அவர் ஏன் இனிமேல் அப்படி சொல்லப்போரர்?

ரெண்டு பாசம் கழிச்சு 5 அப்ளிகேஷன் வந்திருக்கு, அதில் 3 பேரை நேர்காணலுக்கு வரச்சொல்லப் போரான்னு வதந்தி. மானேஜர்தான் இன்டெர்வ்யூ எடுப்பர். அதை முதல்ல தடுக்கணுமே? என்ன செய்யலாம்? அதுக்கு ஒரு மீட்டிங்க் போட்டோம்.

தெரு முனையில் ஒரு ஆந்த்ரா மெஸ். அங்கே போய் வெஜிடேரியன் தாளி சொல்லிட்டு பேச ஆரம்பிச்சோம். கமலா தெரிஞ்சவா கிட்டே பேசி என்னைக்கு இன்டெர்வ்யூன்னு கண்டுபிடிச்சு சொல்லுவா. நானும் சுப்புவும் வரவாளை முதல்லே பாத்து சரியில்லைன்னா கிட்டக்க போய் பேசி “இங்கே சம்பளம் சரியா தரமாட்டா”ன்னு சொல்லி அவா மனசை கலைச்சு போகவச்சுடணும். நமக்கு வேணும்கிரா மாதிரி வரவா அமைஞ்சுட்டா அவாளை உள்ளே அனுப்பிச்சுட்டு ராமகியும், பஞ்சாபகேசனும் கிட்டக்கே இருக்கிர பிள்ளையார் கோவிலில் எங்க செலெக்ஷனையே மானேஜரும் செலெக்ட் செய்யணும்னு சிதர் தேங்காய் போட்டு எல்லார் சார்பாவும் பிரார்த்தனை செஞ்சுட்டு வரணும்னு.

ஆனா மூணுபேர்தான்கிரப்போ கொஞ்சம் சாய்ஸ் கம்மின்னும், நாம மொதல்லெ பேசினபடி செஞ்சிருந்தா 12 பேராவது வரா மாதிரி பண்ணி ஒரு 5 பேரையாவது மனசுக்கு பிடிச்சாமாதிரி உள்ளே அனுப்பிக்கலாமேன்னு தோணித்து. இப்போ ரொம்பவே காலம் கடந்து போச்சு. இதுக்கு யார் காரணம்னு ஒருத்தரை ஒருத்தர் திட்டிண்டோம். ஆந்த்ரா மெஸ்லே இலை போட்டு பரிமாறுவன், முதல்ல சட்னீ, துவையல்னு 6 வகை வைப்பன், கமலா மட்டும் நாங்க பட்ர அவஸ்தைக்கும் அவளுக்கும் ஒண்ணும் சம்பந்தம் இல்லாத மாதிரி சட்னியை நுணி விரல்ல வழிச்சு முழிங்கிண்டிருந்தாள்.

அன்னைக்கு எதிர்பார்தாப்புலே 3 பேர் வந்தா. ஒரு பொண் நன்னா பாந்தமா, இப்படிபட்ட வேலைக்குன்னே பொறந்தவ மாதிரி பட்டா. எல்லார் மனசுக்கும் இவள் மாதிரி ஒரு டஜன் அப்ளை பண்ணியிருந்தா நன்னா இருக்கும்னு பட்டது.

ஒருத்திக்கு வயசாயிடுத்துன்னு தெளிவா புரிஞ்சது. இந்தியன் ஏர்லயின்ஸில் ஏர்ஹோஸ்டஸா இருந்து ரிடையர் ஆனாப்புலே. நான் கிட்டக்கபோய் பேச்சு கொடுத்தேன். ஸ்ட்ராங்கா ஏதோ பெர்ஃப்யூம் குமட்டித்து. பேச்சே வரலை. அதுக்குள்ள அவளை உள்ளே கூப்பிட்டுட்டா. ராமசுப்பு சொன்னான், இவள் செலெக்ட் ஆனா உன் கழுத்தை என் கையாலயே நெறிப்பேன்னு. நல்லவேளை அவள் போனவேகத்தில் திரும்பிட்டா. காபிகூட குடிக்கலைன்னு தெரிஞ்சுது. ரிஜெக்டட்னு அவ முக பாவனையிலே பட்டது. மானேஜர் திருந்திட்டார்னு தோணித்து. 

அடுத்ததா பாத்த பொண் கொஞ்சம் கருப்பு. ஊருக்கு வெளீலே ஒதுக்குபுறமா கட்டியிருப்பாளே அந்தமாதிரி காலேஜில் படிச்சவ மாதிரி தோணித்து. சூடிகையா, முகம் துருதுருன்னு புத்திசாலியா காட்டித்து. ஓகே மாதிரி பட்டது. ஆனா ராமசுப்பு அவள்கிட்டே பக்கத்து சீட்டில் உக்காரரத்துக்கு போனவன், கார்பெட்டில் கால் தடுக்கி நேரா அவள் மடியில் விழப்போனான். அவளோ அதை எதிர்பாத்தா மாதிரி டக்குன்னு அவன் தோளைப்பிடிச்சு நிருத்தினா. அந்த ஸ்பரிசம் இவனை என்ன செஞ்சதோ, இவன் சுதாரிக்கரத்துகுள்ள அவளும் உள்ளே போயிட்டா. வரத்துக்கு 20 நிமி ஆச்சு. இவள்தான்னு முடிவே பன்ணிட்டோம். இருந்தாலும் வந்திருக்கிர 3 பேரையும் பாக்காம அந்த சண்டாளன் முடிவெடுக்க கூடாது, மாட்டான்னு கமலா சொன்னா.

கடைசீலே நம்ம கேண்டிடேட். அவ உள்ளே போனதும் ஏதொ நாங்களே பரீக்ஷை எழுதராப்புலேயும், எங்க எல்லோருக்குமே செலெக்ஷன் நடக்கராப்புலேயும், என்ன ரிசெல்ட் வருமோன்னு காத்திருந்தோம். ஒரு 10 நிமிஷத்தில் – எங்களுக்கு 40 நிமிஷமா பட்டது – அவளும் கிளம்பிப்போனா. என்ன முடிவோன்னு நாளைக்காவது தெரியுமான்னு யோசிக்கரச்செ, மானேஜர் தன் காபின்லேந்து கிளம்பி வெளீலெ போரான். மாடீலேந்து கழுத்தை வளைச்சி கீழே பாத்தா அவன் காரை எடுத்துண்டு போரதைத்தான் பாக்க முடிஞ்சது. காரில் கூட யாராவது இருந்தாளான்னு தெரியலை

2 வாரத்தில் முதல் பாராவில் சொன்னது நடந்தது. நாளைக்கு புது ரிசெப்ஷனிஸ்ட் வெலைக்குச் சேரப்போரா. அவ யாருங்கரத்தைவிட, யாரா இருந்துடகூடாதுங்கிரதில் பலவிதமான ஹேஷ்யம் ஓடித்து. எங்களுக்குள் எல்லோரும் வழக்கமா வர டயத்துலேந்து ஒரு அரை மணி தாமதமா வரணும்னு முடிவு பன்ணினோம். ஏன்னா உள்ளே நுழையரச்சே அவளை பாத்துடணும்னு. அவ வந்து சார்ஜ் எடுத்துண்டு அவ இருக்கையில் அந்த பெரீய டேபிளுக்கு பின்னாடி கொலு மாதிரி உக்காந்துக்கட்டும்னு.

நானும் கமலாவும் கீழே மீட் பண்ணி மத்தவாளுக்காக வைடிங்க். அவாளும் வந்தா. லிஃப்டில் ஏறி போரோம். பாழாப்போன லிஃப்ட் இன்னைக்குன்னு பாத்து மெள்ளப்போரது. வரவேற்பரையில் நீ முதல்ல போன்னு இவா எனக்கு வழி விடரதும், இல்லை கமலா போகட்டும்னு நாங்க எல்லாரும் விட்டுக்கொடுக்கரதுமா நடந்தது. 

உள்ளே போனால் நாங்க பாக்காத ஒரு சிவப்பா அழாகன பெண், நன்னா பொட்டு வச்சுண்டு, மலர்ந்த முகத்தோட பற்கள் இவ்வளவு வெண்மையா வச்சுக்கமுடியுமாங்கிராப்புலே எங்களை மயங்கி விழராப்புலே பாத்துட்டு குட் மார்னிங்க் சொல்லி வரவேற்கிரா. வழி தவறி வந்துட்டோமோன்னு ஒத்தரை ஒருத்தர் பாத்துண்டோம். இது கனவாகூட இருக்கும்னு டெஸ்ட் செஞ்சுக்க கமலா கையில் நறுக்குன்னு கிள்ளினேன். வீல்னு கத்தினா.

நாங்களும் “குட் மார்னிங்க்” சொல்லிட்டு எங்கள் இடத்துக்கு போனோம். மேற்கொண்டு ஆகவேண்டியதை கவனிக்கணும். ஆனால் இன்டெர்வ்யூவுக்கு வராத இவளை யார் செலெக்ட் செஞ்சதுன்னு ஒரு கேள்வி எல்லார் மனசிலேயும். ராமசுப்புதான் “இப்போ அதுவா முக்கியம்? எப்படியோ நாம நினச்சது நிறைவேறித்து, இன்னைக்கு லன்ச் சாப்டுட்டு ஐஸ்க்ரீம் பார்டி”ன்னுட்டன். நான் “புதுசா செர்ந்தவாளுக்கும் ட்ரீட் கொடுக்கராமாதிரி அவளையும் அழைச்சிண்டு போலாம்”னு ஒரு ப்ரொபோசல் வச்சேன். அதை இந்த நூற்றாண்டிலேயே நல்ல யோசனையா பாராட்டினா.

சாப்டுட்டு நாங்க 5 பேரும் கிளம்பி அவகிட்டே போனோம். எங்களை அறிமுகப்படுத்திண்டோம். அவள் பேர் ஷோபனாவாம். “ரொம்ப பொருத்தமான பேர்”னு வழிஞ்சோம். அப்புரம் வந்த விஷயத்தை சொன்னோம். அவள் “ரொம்ப தாங்க்ஸ், ஆனால் என்னால் முடியாதே, வாங்கிண்டு வந்து ஏன் ஷேரை இங்கே தரமுடியுமா”ன்னு கேட்டா. எங்களுக்கு ஆச்சர்யமா இருந்தது. கொஞ்சநாழி வெளீலே போனா மானேஜர் ஒண்ணும் சொல்லமாட்டார்னு தைரியம் தந்தோம்.

அவள் “அதுக்கில்லை, என்னால் முடியாது”ன்னு அவள் இருக்கைக்கு கால்மாட்டில் மடிச்சு வச்சிருந்த சக்கர நாற்காலியை காட்டினாள்.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ஷோபனா!

எதிர்பார்ப்போடு காத்திருக்கும் இளவட்டங்களுக்கு

செம அடி!

ஊனம் இல்லாமல்

சுமாரான அழகுடன் இருந்தாலும் அவர்கள்

ஏற்றுக்கொண்டிருப்பார்கள்.

அது மொத்தமான மனிதர்களின் மனோபாவம்.

சரியான டிவிஸ்ட்