பரண்

பரண் – இதயத்தை தொட்டுவிடும் கதைகள் (6)

#ganeshamarkalam

பரண் இல்லாத வீடு எங்க கிராமத்தில் அபூர்வம். பின்னாடி நெல் குதிருக்கு மேலெ ஒண்ணு, சமைலறையில் சின்னது, சாமான் அறையில் மிகப்பெரியதாய். ஓடு போட்ட வீடுதான், கிராமப்புர பாங்கில், வானத்தை பார்த்த நடு மித்தத்லெ பெரிய கிணத்துடன். கொள்ளுத்தாத்தா காலத்லேருந்து இங்கேதான் வாஸம்.

வாசல்லெ பெரிய திண்ணை. களைச்ச வழிப்போக்கர்கள் கொஞ்சம் இளைப்பாறலாம். வரவாளுக்கு மோர் உண்டு. வருஷா வருஷம் சப்தஸ்தானத்தின் போது நிறைய பக்தாளுக்கு நீர்மோர் பானகம். காலம் காலமாய் செய்யறதுதானே.

இப்போல்லாம் பரண் மேலே அதிக நேரம் செலவிட்றேன். இங்கேதான் பாதுகாப்பா ஒளிஞ்சுக்க முடியரது, யார் தொந்தரவும் இல்லாம. இங்கே சப்தமில்லாம நிம்மதியா படுத்து தூங்கலாம், இல்லைன்னா எழுந்து உக்காந்துண்டு ஆத்துலெ நடக்றது எல்லாத்தையும் பார்க்கலாம். யாரும் பார்க்காதபோது இறங்கி வேற இடத்துக்கு பொய்டுவேன். 

இன்னைக்கு கிச்சன்லெ. மனைவி சாரதா மிளகு ரசம் வைக்கிறா. பார்க்க கொஞ்சம் ஆயாஸமா தெரியறா. எங்க மூணுபேருக்கு சமைக்க இவ்வளவு ஆர்ப்பாட்டாமான்னு தொணரது. எங்களுக்கு ரமணா எ: பலராமன், பட்டு எ: சௌந்தர்யான்னு ரெண்டு குழந்தைகள். இந்த செல்லப்பெயர் அவள் யோசனை. என்னை “ஏண்ணா”ன்னு ஒரு நாளைக்கு நூறு தடவை கூப்பிடுவா. கொஞ்ச நாளாய் கூப்பிடறதில்லெ. இன்னைக்கு லேட்டா எழுந்துண்டாளோ? பட்டுவோட தர்க்கம், ரசத்தில் தக்காளி பொடலாமா, வேண்டாமான்னு. அவ என்ன சொன்னான்னு தெரியலெ. எனக்கு நிறைய கொத்தமல்லி வெட்டிபோட்டா பிடிக்கும். பழைய பிரிட்ஜில் நிறைய காய்கறி அடுக்கி வச்சிண்டுருந்தாள். அதுயெதையும் எடுத்து சமைக்கிறாப்புலெ தெரியலெ. அவளே அப்புறம் சொல்லுவா.

ஹால்லெ என்னோட ஈஸி சேரில் பட்டு உக்கார்திண்டுருக்கா. பக்கத்தாத்து ஜானகிராமன் பேப்பர் இருக்கான்னு கேட்டுண்டே உள்ளே வரான். வாஸக்கதவை சாத்திவைக்கலை. கிராமத்திலே திறந்துதான் இருக்கும். அதுக்காக பொது வழி மாதிரி யார் வேணும்னாலும் உள்ளெ வந்துடறதா? ஜானகிராமன் இப்படித்தான். இன்னைக்கென்னமோ இங்கேயே உட்கார்ந்துண்டு பேப்பர் படிக்கிறான். இது எனக்கு கொஞ்சமும் பிடிக்கலை. பட்டுவை அவன் பாக்கிற முழி சரியில்லை.

பட்டு தஞ்சாவூரில் BA Hons படிக்கிறா. இந்த மூணு வருஷத்லே ரொம்ப வளந்துட்டா. சாரதாகிட்டே இவள் டயட்டை கவனின்னு ரொம்ப தடவை சொல்லியாச்சு. அவளும் சரி, என் பெண்ணும் சரி நான் சொல்றதை காதிலேயே போட்டுக்றதில்லை. அவா ஏதோ திட்டம் வச்சுருக்கா. சாரதாதான் எங்களுக்கு துணி தைப்பது. பட்டுக்கு ரவிக்கை ஒரு சைஸ் சின்னதாவே தைப்பா. இந்த ஜானகிராமன் முழி பேருசா விரியறது. இதுக்கு ஏதாவது செஞ்சேஆகணும்.

3 மணிக்கு முன்வீட்டில் பலபேர் நடமாடறா. சாரதா வெராண்டாவுலே நின்னுண்டு பேசிண்டிருக்கா. ஏதோ ஏற்பாடு நடந்திண்டிருக்கு. இத்தனை காய்கறி, இப்பொ இது. அவளே தொண்றச்செ சொல்லுவா. நான் கிச்சன்லேந்து சாமான் ரூம் பரணுக்கு வந்துட்டேன்னு அவளுக்கு தெரியாது. இது விஸாலமா, பூச்சி பொட்டு, அதான் தேள் கரப்பான்பூச்சி இல்லாமல் இருக்கு. சில மரப்பெட்டி, புஸ்தகமும் பழைய விளையாட்டு சாமான்களும், ஒரு ஹார்மோனியம், உலக்கை, தோட்ட சாமான். இவாளுக்கு வாங்கின நடைவண்டி, மூணுசக்கர வண்டி. கிச்சன் பரணில் பெரிய ஜாடிலெ ஊறுகாய், 12 மாஸத்துக்கும் சேர்த்து புளி, வடகம். ஈஸியா எடுக்கலாம். இந்த பரணில் யாரும் வந்து 2 வருஷம் ஆச்சு. ஏதோ கெட்ட வாஸனை, ஆனா எனக்கு பழகிடுத்து.

வெடிகாலம்ப்ற ரமணா அவனோட பஞ்சாபி ஆத்துக்காரியோட வரான். எதிர்பாக்கலை. அவன் வடக்கத்திகாரியை கல்யாணம் பண்ணிண்டுட்டான்னு தெரிஞ்சதும் என் மனசுலேருந்து ஒதுக்கி வச்சுட்டேன். என் மூஞ்சிலெ முழிக்காதேன்னு சொல்லியாச்சு. சாரதா மட்டும் ரகஸியமா தொடர்புலெ இருந்துருக்கா. முதல்லே அவளுக்கும் மனஸ்தாபம்தான், அப்புறம் தேத்திண்டுட்டா. அவன் அவளை கரீமான்னு அறிமுகப்படுத்றான், அவளும் சாரதாவுக்கு “நமஸ்தே”ங்கிறா, பட்டுவுக்கு ஒரு “ஹாய்”. முதல்தடவையா இப்போ பார்கிறேன்: நல்ல வேளுப்பா, வாட்ட சாட்டமா, ஹிந்தி சீரியல்லெ வரமாதிரி டிரெஸ். 

அவன் அவளை மிட்டூன்னு கூபிடறான். அது எனக்கு முக்கியம் இல்லை. ஆனால் குளிச்சுட்டு வந்து லூஸா ஒரு னைட்டீ போட்டுண்டா பாருங்கோ, பரண்லெ நான் உட்கார்ந்திருக்கிற இடத்திலேருந்து இது முக்கியம். சாரதாகிட்டெ சொல்லி, ரமணாகிட்ட சொல்லி அவளை சரியா மூட்ற மாதிரி டிரெஸ் பண்ணிக்க சொல்லணும்.

கொஞ்ச நேரத்லெ மூணு சாஸ்த்ரிகள் வரா, என் மனைவி, பையனுடன் பேசிண்டுருக்கா. பட்டு மட்டும் தூரத்லேருந்து இதை வேடிக்கை பாக்கிறா. ரமணா ரெண்டு நாளைக்குத்தான் இருப்பானாம். எல்லா காரியத்தையும் அதுக்குள்ள முடிக்கணும்கிறான். ஏர்கனவே 20 நாள் லேட்டாம். உடனே வேலை ஆரம்பிக்றது. சாரதா சமையல் கட்டுக்குள்ள போரா. பட்டுவும் பின்னாடியே ஒத்தாசைக்கு. எத்தனை பிராம்ணாள் சாப்பாட்டுக்கு வருவான்னு கேட்டுண்டே.

சத்தமா மந்திரம் சொல்லியாறது. யாருக்கும் தெரியாமல் ஹால்லெ பையன் பக்கத்தில் வந்து நின்னுக்கறேன். வந்தவாளுக்கு ஏதோ கிஃப்ட் கொடுக்கிறான். நேக்கு நேத்துவரைக்கும் ஒரு ஆஸ்வாசம் இல்லாம பசிச்சிண்டிருந்தது இப்பொ இல்லை. நிறைஞ்சா மாதிரி. திரும்ப போய் பரண்லெ தூங்கணும்போல இருக்கு. ஆனால் அப்படியே நகர்ந்து தெருவுக்கு வந்து ஆகாசத்தை நோக்கி மெல்ல கிளம்பரேன். 

ஒரு தடவை சாரதாவை பார்த்து அவள் கைய்யை என் கையிலே வச்சுண்டு அவளை எனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும்னு சொல்லணும் போல இருக்கு.

கடைசியா பெரிய சாஸ்த்ரிகள் என் பையனுக்கு சீக்ரம் ஒரு பையன் பிறப்பான்னு சொல்றது காதுலே விழரது. ஆனால் இதுக்கு கரீமா மூஞ்சி எப்புடி மாறித்துன்னு பாக்கமுடியலே. பித்ருலோகத்தை நோக்கி பொரச்செ ஒரு எண்ணம் தட்டியது. எனக்கு நாகெஸ்வரன்னு எங்க தாத்தா பெயர் வச்சா. இதே பேரோட நான் ரமணா கரீமா வயத்திலெ பிறக்கபோரேன்னா சந்தொஷம் தான்.

ஆனால் அவள் என் பேரை அழகா வச்சுட்டு தன் புள்ளையை ‘டிங்கு’, ‘நாங்கு’ன்னுதான் கூப்டுவாங்கிறதை நினைச்சாதான் என்னமோ செய்யறது.