திருக்கோளூர் பெண் பிள்ளை ரஹஸ்யம்

ஸ்ரீ வைஷ்ணவ ஸாராம்ஸம் என்று கூறத்தக்க, 

திருக்கோளூர் பெண் பிள்ளை ரஹஸ்யம்

இடம்: திருக்கோளூர்

நேரம்: ஒரு இனிய மாலை நேரம்

(ஒரு வைணவப் பெரியவர், தன் சீடர்களோடு ஊரை நோக்கி வந்து கொண்டிருக்கிறார். ஊர் எல்லை அருகே, ஒரு இளம் பெண் கையில் சில மூட்டைகளுடன் எதிரே வந்து கொண்டிருக்கிறாள். இதைக் கவனித்த அந்தப் பெரியவருக்கு, ஒரு விநாடி குழப்பம், பின்னர் ஐயம்! நேரே அந்தப் பெண்ணிடம் செல்கிறார் ...)

பெரியவர்: பெண்ணே! மூட்டைகளுடன் எங்கு சென்று கொண்டிருக்கிறாய், இரவு துவங்கும் இந்த வேளையிலே?

பெண் (அந்தப் பெரியவரை வணங்கி): இந்த ஊரை விட்டுச் சென்று கொண்டிருக்கிறேன்!

பெரியவர் ('சந்தேகப் பட்டது சரிதான்' என்று நினைத்து): ஏனம்மா?

பெண்: இந்த ஊரில் இனிமேல் என்னால் இருக்க முடியாது!

பெரியவர் (அதிர்ச்சியுடன்): இந்த ஊரை விட்டு யாரும் போகமாட்டார்கள் என்று நம்மாழ்வார் சொன்னது பொய்யோ?

பெண்: என்ன? நம்மாழ்வார் உங்களிடம் சொன்னாரா?

பெரியவர்: 'எல்லோரும் திருக்கோளூருக்கு வருவார்கள்' என்று நம்மாழ்வார் சொன்னதால் தானே அடியேனும் சீடர்களும் இங்கு வந்தோம்! இங்கு வந்தால் வேறு விதமாய் இருக்கின்றதே?

பெண் (சற்றுக் குழம்பி): நம்மாழ்வார் பரமபதம் சென்று பல நூற்றாண்டுகள் ஆகிவிட்டதே? அவர் உங்களிடம் எப்படிச் சொல்லி இருக்க முடியும்?

பெரியவர்: இல்லையம்மா! அவர் தானே தன் பாசுரத்தில், 'திருக்கோளூருக்கு எல்லோரும் வருவார்கள், ஆனால் செல்ல மாட்டார்கள்!' என்றாரே?

(பாசுரத்தைச் சொல்கின்றார் பெரியவர் ...)

உண்ணும் சோறு பருகு நீர் தின்னும் வெற்றிலையும் எல்லாம்

கண்ணன்* எம்பெருமான் என்றென்றே* கண்கள் நீர் மல்கி*

மண்ணினுள் அவன் சீர்* வளம் மிக்க அவனூர் வினவி*

திண்ணம் என் இளமான் புகும் ஊர்* திருக்கோளூரே!

திருவாய்மொழி [6-7-1]

பெரியவர்: அதுவும், பெண்கள் புகும் ஊர் (இளமான் புகும் ஊர்) என்றாரே ஆழ்வார்! பெண்கள் 'வெளியே செல்லும் ஊர்' என்று சொல்லவே இல்லையே?

(பாசுரத்தைக் கேட்ட அந்தப் பெண், சற்றுத் தயங்கி நிற்கின்றாள் ...)

பெரியவர்: சரி ... நீ எதற்கு இந்த ஊரில் இருக்க முடியாது என்கின்றாய்?

பெண்: இந்த ஊரில் இருக்க எனக்குத் தகுதியே இல்லை!

பெரியவர்: அப்படி என்ன தகுதி வேண்டும், திருக்கோளூரில் இருப்பதற்கு?

(அந்தப் பெண் சொல்லத் துவங்குகின்றாள் - 81 வரிகள் ...)

அழைத்துவரச் சென்றேனோ அக்ரூரரைப் போலே!

...

பிஞ்சாய்ப் பழுத்தேனோ ஆண்டாளைப் போலே!

...

ஆராய்ந்து விட்டேனோ திருமழிசையார் போலே!

...

இடைகழியில் கண்டேனோ முதலாழ்வார்களைப் போலே!

...

(இதைக் கேட்கின்ற பெரியவர் கண்களில் தாரை தாரையாய் நீர் வழிய, பிரமை பிடித்து நிற்கின்றார் - அந்தப் பெண் முடித்த பின்பும், வெகு நேரம் வரை!

அந்தப் பெண் மீண்டும் உரக்கக் கூப்பிட்டவுடன் தான், பெரியவருக்கு நினைவு திரும்புகின்றது ...)

பெண் (வருத்தத்துடன்): பெரியவரே! முனிவர்களும், ஆழ்வார்களும், ஆசாரியர்களும், அடியவர்களும் செய்ததில் ஒன்று கூட அடியேன் செய்யவில்லையே! எனவே, அவர்களும், வைத்த மாநிதியும் இருக்கும் இந்தப் புகழ் பெற்ற திருக்கோளூரிலே அடியேன் இருப்பதற்குத் தகுதியே இல்லை! எனவே இங்கிருந்து புறப்பட முடிவு செய்துள்ளேன்!

(திகைத்து நிற்கின்றார் அந்தப் பெரியவர் ...)

அந்த வைணவப் பெரியவர் வேறு யாருமல்ல! ஸ்ரீ இராமாநுஜர்!

அந்தப் பெண்ணின் பெயர் குறிக்கப்படாவிட்டாலும், அவள் கூறிய 81 அழகான வரிகள், 'திருக்கோளூர் பெண்பிள்ளை ரஹஸ்யம்' என்று அழைக்கப் படுகின்றது ('திருக்கோளூர் பெண்பிள்ளை வார்த்தைகள்' என்றும் கூறப்படுவதுண்டு)! வைணவத்தின் சாரம் என்றே இதனைக் குறிப்பிடலாம்!

இராமாநுஜர், அந்தப் பெண்ணை மீண்டும் ஊருக்குள் அழைத்துச் செல்கிறார். வைத்தமாநிதியைத் தரிசித்து விட்டு, அந்தப் பெண்ணையும் தன் சீடர்களில் ஒருவளாக்கிக் கொள்கிறார்.

அதுவரை வேறு எந்த வீட்டிலும் உணவு அருந்துவதைப் பழக்கமாகக் கொள்ளாத ஸ்ரீ இராமாநுஜர், அன்று அவள் வீட்டில் உணவு அருந்தியதாகக் கதை!

------------------------------------------------------------------------------

அழைத்து வருகிறேன் என்றேனோ அக்ரூரரைப் போலே

அஹமொழித்து விட்டேனோ விதுரரைப் போலே

தேஹத்தை விட்டேனோ ருஷி பத்நியைப் போலே

தசமுகனைச் செற்றேனோ பிராட்டியைப் போலே

பிணம் எழுப்பி விட்டேனோ தொண்டைமானைப் போலே

பிண விருந்திட்டேனோ கண்டாகர்ணனைப் போலே

தாய்க்கோலஞ் செய்தேனோ அநஸூயைப் போலே

தந்தை எங்கே என்றேனோ துருவனைப் போலே

மூன்றெழுத்துச் சொன்னேனோ க்ஷத்ரபந்துவைப் போலே

முதலடியைப் பெற்றேனோ அகலிகையைப் போலே

பிஞ்சாய்ப் பழுத்தேனோ ஆண்டாளைப் போலே

எம்பெருமான் என்றேனோ பட்டர் பிரானைப் போலே

ஆராய்ந்து விட்டேனோ திருமழிசையார் போலே

நான் (அவன்) சிறியன் என்றேனோ ஆழ்வாரைப் போலே

ஏதேனும் என்றேனோ குலசேகரர் போலே

யான் ஸத்யம் என்றேனோ க்ருஷ்ணனைப் போலே

அடையாளம் சொன்னேனோ கபந்தனைப் போலே

அந்தரங்கம் சொன்னேனோ த்ரிஜடையைப் போலே

அவன் தெய்வம் என்றேனோ மண்டோதரியைப் போலே

அஹம் வேத்மி என்றேனோ விசுவாமித்ரரைப் போலே

தேவு மற்றறியேன் என்றேனோ மதுரகவியைப் போலே

தெய்வத்தைப் பெற்றேனோ தேவகியார் போலே

ஆழி மறை என்றேனோ வசுதேவரைப் போலே

ஆயனை வளர்த்தேனோ யசோதையாரைப் போலே

அனுயாத்திரம் செய்தேனோ அணிலங்களைப் போலே

அவல் பொரியை ஈந்தேனோ குசேலரைப் போலே

ஆயுதங்கள் ஈந்தேனோ அகஸ்தியரைப் போலே

அந்தரங்கம் புக்கேனோ சஞ்சயனைப் போலே

கர்மத்தால் பெற்றேனோ ஜனகரைப் போலே

கடித்து அவனைக் கண்டேனோ திருமங்கையார் போலே

குடை முதலானது ஆனேனோ அனந்தாழ்வான் போலே

கொண்டு திரிந்தேனோ திருவடியைப் போலே

இளைப்பு விடாய் தீர்த்தேனோ நம்பாடுவான் போலே

இடைகழியில் கண்டேனோ முதலாழ்வார்களைப் போலே

இரு மன்னர் பெற்றேனோ வால்மீகியைப் போலே

இருமாலை ஈந்தேனோ தொண்டரடிப்பொடியார் போலே

அவன் உரைக்கப் பெற்றேனோ திருக்கச்சியார் போலே

அவன் மேனி ஆனேனோ திருப்பாணார் போலே

அனுப்பி வையும் என்றேனோ வசிஷ்டரைப் போலே

அடி வாங்கினேனோ கொங்கிற்பிராட்டியைப் போலே

மண் பூவை இட்டேனோ குரவநம்பியைப் போலே

மூலம் என்று அழைத்தேனோ கஜராஜனைப் போலே

பூசக் கொடுத்தேனோ கூனியைப் போலே

பூவைக் கொடுத்தேனோ மாலாகாரரைப் போலே

வைத்து இடத்து இருந்தேனோ பரதனைப் போலே

வழி அடிமை செய்தேனோ லக்ஷ்மணனைப் போலே

அக்கரைக்கே விட்டேனோ குஹப்பெருமாளைப் போலே

அரக்கனுடன் பொருதேனோ பெரிய உடையாரைப் போலே

இக்கரைக்கே சென்றேனோ விபீஷணனைப் போலே

இனியது என்று வைத்தேனோ சபரியைப் போலே

இங்கும் உண்டு என்றேனோ ப்ரஹ்லாதனைப் போலே

இங்கு இல்லை என்றேனோ ததிபாண்டனைப் போலே

காட்டுக்குப் போனேனோ பெருமாளைப் போலே

கண்டு வந்தேன் என்றேனோ திருவடியைப் போலே

இரு கையும் விட்டேனோ த்ரௌபதியைப் போலே

இங்கு பால் பொங்கும் என்றேனோ வடுகநம்பியைப் போலே

இரு மிடறு பிடித்தேனோ செல்வப்பிள்ளையைப் போலே

நில் என்று பெற்றேனோ இடையாற்றூர் நம்பியைப் போலே

நெடுந்தூரம் போனேனோ நாதமுனியைப் போலே

அவன் போனான் என்றேனோ மாருதியாண்டான் போலே

அவன் வேண்டாம் என்றேனோ ஆழ்வானைப் போலே

அத்வைதம் வென்றேனோ எம்பெருமானாரைப் போலே

அருளாழி கண்டேனோ நல்லானைப் போலே

அனந்தபுரம் புக்கேனோ ஆளவந்தாரைப் போலே

ஆரியனைப் பிரிந்தேனோ தெய்வாரியாண்டான் போலே

அந்தாதி சொன்னேனோ அமுதனாரைப் போலே

அநுகூலம் சொன்னேனோ மால்யவானைப் போலே

கள்வன் இவன் என்றேனோ லோககுருவைப் போலே

கடலோசை என்றேனோ பெரியநம்பியைப் போலே

சுற்றி கிடந்தேனோ திருமாலையாண்டானை போலே

சூளுறவு கொண்டேனோ கோட்டியூரைப் போலே

உயிராய பெற்றேனோ ஊமையைப் போலே

உடம்பை வெறுத்தேனோ நறையூராரைப் போலே

என்னைப் போல் என்றேனோ உபரிசரனைப் போலே

யான் சிறியேன் என்றேனோ திருமலைநம்பியைப் போலே

நீரில் குதித்தேனோ கணபுரத்தாளைப் போலே

நீரோருகம் கொண்டேனோ காசிசிங்கனைப் போலே

வாக்கினால் வென்றேனோ பட்டரைப் போலே

வாயில் கையிட்டேனோ எம்பாரைப் போலே

தோள் காட்டி வந்தேனோ பட்டரைப் போலே

துறை வேறு செய்தேனோ பகவரைப் போலே

----------------------------------------------------------------

திருக்கோளூர் திருத்தலம் திருநெல்வேலி- திருச்செந்தூர் சாலையில், ஸ்ரீவைகுண்டத் திற்கு கிழக்கே ஐந்து கிலோமீட்டர் தூரத்திலுள்ள ஆழ்வார்திருநகரியிலிருந்து சுமார் நான்கு கிலோமீட்டர் தூரத்தில் உள்ளது. ஸ்ரீவைகுண்டத்திலிருந்து 7.30 மணிக்குத் தொடங்கி, ஆழ்வார்திருநகரி, திருக்கோளூர், தென்திருப்பேரை, பெருங்குளம், இரட்டைத் திருப்பதி, திருப்புளியங்குடி, நத்தம் என்ற முறையில் சேவித்து வந்தால், மதியம் 1.00 மணிக்குள் அனைத்து திருத்தலங்களையும் சேவித்துப் பயனடையலாம்.