பிரம்ம முடிச்சு! ஒரு பூணூலின் கதை

பிரம்ம முடிச்சு!

ஒரு பூணூலின் கதை!

"Dad.. பூணுலை நீ எப்பவாவது கழட்டி வச்சிருக்கியா?”

ஸாரதி அப்படி சட்டென்று கேட்டதும் எனக்கு ஒன்றும் ஓடவில்லை.. 

ஸாரதிக்கு சரியாக 13 வயது ஆனதால் போனமாதம் இந்தியா சென்றபோது சின்னதாக ஓரு பங்ஷன் ஏற்பாடு செய்து பந்துக்களை மட்டும் அழைத்து அவனுக்கு உபநயனம் செய்தாகிவிட்டது.

இந்தியாவில் இருந்த ஒரு மூணு வாரத்துக்கு என் மாமனார், ஸாரதியோட தாத்தா.. அவனுக்கு.. ஸந்தியாவந்தனம், காயத்ரி அதையெல்லாம் தாண்டி பிராணயாமம் என்று பெண்டு கழட்டிட்டார்.. குழந்தையும் சமத்தா எல்லாவற்றையும் பொறுமையாகக் கேட்டுண்டு ஃபாலோ பண்ணின்டுயிருந்தான். 

தினமும் ஸந்தியாவந்தனம் முடிந்ததும் ஸாரதிக்கு அவனோட தாத்தாவின் one-on-one session. ஒரு அரை மணிநேரம்.. பிராமணர்களின் நெறிமுறைகள், பூணுலின் மகத்துவம். மந்திரங்களினால் உண்டாகும் பலன்கள் என்று.. 

“மாப்ளே.. பாத்தேளா.. ஸாரதி அவ்ளோ சமத்து.. அவனோட அம்மா மாரியே.. சூட்டிகை..”

என்னை சாடையில் திட்றார் என்பது புரிந்தது.. “ஆமாமா... அதுக்கும் மேல, ஸாரதியோட அப்பாவோட வம்சாவளி புத்திசாலித்தனம் ஜீன்லயே இருக்கோல்யோ? ..ஹி.. ஹி..” என்றேன்.. 

மாமனாரின் முகபாவம் மாறியது.. இதுக்கு மேல அங்கிருக்க வேண்டாமே என “லஷ்மீஈ.. லஷ்மீஈஈ..” என்று நகர்ந்தேன்.

பிறகு நான் வசிக்கும் ஊருக்கு (நியுஸிலாந்தில் இருக்கும் Auckland) இந்தியாவிலிருந்து கிளம்பினோம். நான் அங்கே Middlemore Hospitalலில் ஒரு டாக்டராக பணிபுரிகிறேன். என் மனைவி லஷ்மியும் அதே ஹாஸ்பிடல்லதான் டென்டிஸ்டாக இருக்கிறாள். 

ஸாரதி நன்றாக தமிழ் பேசுவான், பேசினால் புரியும் ஆனால் தமிழ் எழுத படிக்கத் தெரியாது.. அதனால் அவன் தாத்தா எல்லா மந்திரங்கள், ஸ்லோகங்கள் அடங்கிய CD, மற்றும் ஆங்கிலத்தில் books என்று பேரனுக்காக வாங்கி வந்து, சந்தியாவந்தனம், காயத்திரி போன்றவற்றை விடாமல் தொடர வேண்டும் என அன்புக் கட்டளையோடு அனுப்பி வைத்தார். 

Aucland வந்து இரண்டு வாரங்களில் ஸாரதி, தினமும் தாத்தாகூறியபடி செய்து வந்தான். பெருமையாக இருந்தது. 

அப்படிப்பட்ட நிலையில்தான் அவன் இன்று என்னிடம் அந்த கேள்வியைக் கேட்டான்..

"Dad.. இந்த பூணுலை நீ எப்பவாவது கழட்டி வச்சிருக்கியா?"

என்ன பதில் சொல்வது? 

“ஏண்டா கொழந்தே கேக்குற?”

“நீ, you answer me first!" அம்மா மாதிரி அதே பிடிவாதம்..

நான் யோசித்தேன்.. எப்போது பூணூலைக் கழட்டினேன்?.. என் பழைய நினைவுகளுக்குள் மூழ்கினேன். 

நான் அப்போது ஒன்பதாம் வகுப்பு படித்துக் கொண்டிருந்தேன். நாங்கள் இருந்த ஊரில் ஹிந்தி எதிர்ப்பு போராட்டம், பிராமண ஆதிக்கத்தை ஒழிக்கும் போராட்டம் என திராவிட கழகத்திடம் அல்லோகலப் பட்ட நாட்கள். சில தெருக்களை கடந்து செல்வதற்கே அச்சம்.. ப்ராமணப் பையன் என்று தெரிந்தால், படக்கென பூணுலை அறுத்து விடுவார்கள்.. கிண்டல் செய்வார்கள்.. தகாத வார்த்தைகளைப் பேசுவார்கள்.. ஏன் பிராமணர்கள் மேல் அத்துணை த்வேஷம் என்று அப்போது புரிந்ததில்லை.. இப்போதும்தான்.. அவர்கள் மேல் ஒரு பயம்.. அதனால் சில சமயம் அந்த தெருக்களை கடந்து போக வேண்டும் என்று வரும்போது பூணுலை யாருக்கும் தெரியாமல் கழிட்டி ட்ராயர் பாக்கெட்டில் வைத்துக் கொண்டு, பின்னர் மீண்டும் போட்டுக் கொள்வேன். அது மாதிரியான சமயங்களில் பூணுலைக் கழட்டியது சில தடவைகள். 

அப்பறம்.. கல்லூரி வந்தபின் கொஞ்சம் உலகம் புரிந்து, சாத்திரம் சம்பிரதயாங்களின் காரணங்கள் புரிய ஆரம்பித்தது. நண்பர்களின் வற்புறுத்தலால் முதன் முறையாக கல்யாணி 2000ஐ கையில் எடுத்தபோதும்.. அதைத் தொடர்ந்து பல தடவைகள் என் பூணூல் கழட்டப் பட்டது. 

மருத்துவக் கல்லூரி முடித்து.. ஜெர்மனில் ஒரு ட்ரெயினிங்.. முதல் நாள்.. நான் ஒரு வெஜிடேரியன் என்றதும் ஒரு ஜூவில் இருந்த மிருகத்தைப் பார்ப்பது போல் பார்த்தார்கள். எனக்காக ஸ்பெஷல் வெஜிடபுள் சாலட் தருவித்தார்கள்.. அதுவும் ஏதோ கசந்தது.. பசியால் வேண்டா வெறுப்பாகச் சாப்பிட்டு வைத்தேன். இரவில் நானும் என் நண்பனும் ஒரு சைனீஸ் ஹோட்டலில், வெறும் சாதமும், தயிரும் கூடவே சைனீஸ் ஊறுகாயும் வாங்கி வந்து சாப்பிட்டதும்தான் தெம்பு வந்தது. நண்பன் ஒரு பெங்காலி, ஊர்வன, பறப்பன, நீந்துவன இப்படி எல்லாம் சாப்பிடுவான்.. இரவு உறங்கும் போது சொன்னான்.. “நீ மதியம் சாப்பிட்ட சாலட்டில் மின்ஸ்டு சிக்கன் இருந்தது” என்றதும்.. குபுக்கென்று வாந்தி எடுத்தேன்.. கொலைக்குத்தம் செய்ததுபோல் மேனி நடுங்கியது. பூணூலைக் கழட்டினேன்.. பாத்ரூமிற்குச் சென்று தலைகுளித்தேன்... என்னை நினைத்து தலையும் குனிந்தேன்..

“Dad... Dad..."

ஸாரதியின் குரல் கேட்டு நினைவு திரும்பினேன்..

“What happened?"

இவனிடம் என் கதையைச் சொல்ல முடியுமா? இவனுக்குப் புரியுமா? விளக்க ஆரம்பித்தால்.. ஆயிரம் கேள்விகள்.. என்னிடம் மட்டுமில்லை தாத்தாவிடம் ஃபோன் போட்டு கேட்பான்.. ஐயோ.. வேண்டாம் இப்போது சொல்ல வேண்டாம்..

“ஏன்டா அப்படி கேக்குற..?  ஸ்கூல்ல ஏதாவது...”

“இல்ல dad, இன்னிக்கு ஸ்கூல்ல ஸ்விம்மிங்.. எல்லா boys and girlsம் என்ன இதுன்னு கேட்டாங்க.. ஒரு மாதிரியா பாத்தாங்க..”

மனதுக்குள் காட்சி ஓடியது. ‘ஓ அதான் காரணமா?..’

“Dad, you know Williams right, அவன் என்கிட்ட, “dude it looks weird”ன்னு சொல்றான் என்றான் ஸாரதி..

இவனுக்கு என்ன சொல்வது? ‘சில சமயம் ரொம்ப தவிர்க்க முடியாத சமயங்களில் பூணூலைக் கழட்டிக்கோ’ என்று சொல்லலாம் என நினைத்தேன். கூடவே அம்மாவிடமோ, தாத்தாவிடமோ சொல்லாதே என்றும் சொல்ல வேண்டும் என நினைத்தேன்..

ஸாரதி தொடர்ந்தான், “I told him that it is similar to the Cross he is wearing on his neck, கரெக்ட் தானே டாடி? நான் அவனை அது மாதிரி weirdஆ இருக்குன்னு சொன்னா அவனுக்குஎப்படி இருக்கும்னு கேட்டேன்.. அவன் சாரி கேட்டான்.. அப்பறம் மத்த friends எல்லாரும் கை தட்டினாங்க” என்று முடித்ததும்..

நான் ஸாரதியின் கையைப் பற்றிக்கொண்டு குலுங்கி அழ ஆரம்பித்தேன். 

- Anonymous......