ஒரு சங்கமத்தை தேடி 16
வாஸந்தி
ரவிசங்கரின் ஸித்தார் மெல்லிய பின்னணி இழையாய் அறையின் மூலையிலிருந்து ஒலித்தது. ஓபராய் ஷெரிட்டனின் ஒரு பகுதியில் நிற்கையில் அங்கிருந்த திரைச் சீலைகளும், ஆசனங்களும், திண்டுகளும் மொகலாய சாம்ராஜ்யத்தில் நுழைந்தாற்போல் பிரமை ஏற்படுத்திற்று. பாரஸீகக் கம்பளங்களின் மேல் ஓசைப்படுத்தாமல் சிவப்பும் பச்சையுமாய் மஸ்லின் டர்பன்களை அணிந்து, ஜிகினா பூவேலை செய்த வெயிஸ்ட் கோட்டில் புன்னகையும் பணிவுமாய் சீஸ் ஸ்டிக்கும், வறுத்த முந்திரிப் பருப்பும் ஏந்தி நகர்ந்த பேரர்களுக்கு ஏமாற்றமளிக்கக்கூடாது என்று நினைத்த மாதிரி விருந்தினர் ஒரு கையில் காக்டையிலுடன் மறு கையால் அவர்கள் நீட்டுவதைச் சுவைத்தார்கள். மெல்லிய திரையாய் அறையில் போர்த்தியிருந்த சிகரெட் புகை மண்டலத்தைக் கார்த்திக் ஒரு சுவாரஸ்யத்துடன் துழாவினான். எல்லாரும் ஜோடியாக வந்திருந்தார்கள். கவனமாக உடை அணிந்து, கவனமாகச் சிநேகிதம் தேடிப் பேசினார்கள். நாசூக்காக ஜோக்கடித்த ஆண்களுக்கு அருகில் தோள் குலுங்க நாகரிகப் பெண்கள் மிகையாகச் சிரித்தார்கள். கூச்சமில்லாத உடையில் அதைப் பற்றிய உணர்வே இல்லாதது போல் வெகு இயல்பாக நின்றார்கள். ஆண்களுக்கு ஜோடியாகக் கையில் விஸ்கி - காஞ்சிபுரம் புடவையில் தோள் போர்த்தி நிற்கும் மிஸஸ் ஸ்ரீநிவாஸன் உள்பட... இங்கு எந்தவிதமான மனக்கூச்சமும் இல்லை. மாற்றான் மனைவியின் தோள் மேல் கையைப் போட்டுப் பேசுவது மிக ஸெளஜன்யமான யதார்த்தமான விஷயம். எந்த விகல்பமும் இல்லாத விஷயம். இவர்களைக் கண்டால் தாராவுக்குப் பிடிக்கவில்லை. என்ன பெண் இவள்! தனியார் துறையில் அவன் நிலையில் இருக்கும் உத்தியோகஸ்தர்களுக்கு இவையெல்லாம் தவிர்க்க முடியாத நிர்ப்பந்தங்கள் என்று ஏன் புரியவில்லை? இங்கு வந்திருக்கும் பெண்கள் எல்லாம் எத்தனை சந்தோஷமான ஆர்வத்தோடு வந்திருக்கிறார்கள் - அதைத் தங்கள் உடையலங்காரத்திலும், மேலதிகாரிகளிடம் பேசும் நயத்திலும் காண்பிக்கிறார்கள்! ஆரம்பத்தில் இரண்டு மூன்று பார்ட்டிகளுக்கு வந்து விட்டுத் தாரா பெரிய கும்பிடு போட்டாள் - "என்னால் அந்தப் பைத்தியக்காரக் கும்பலோட சேர மூடியாது" 'யார்' அவனுக்கு அவளுடைய தீவிரம் புரிந்து கொள்ள முடியாததாக இருந்தது. அதீதமாகப்பட்டது. இரண்டு வாரத்துக்கு ஒரு முறை சேரும் கூட்டத்தில் விளையாட்டாகக் கலந்து கொண்டால் என்ன? "பணத் திமிரைக் காட்டப் போடும் இந்தக் கூட்டத்திலே நான் நிக்கறதே என்னுடைய கொள்கைக்கு விரோதம். ஸாரி, கார்த்திக், என்னுடைய லைன் வேறே." கல்யாணமான பிறகும் தனி ஆள் போல் தனிக் கொள்கையும், தனி லைனும் வைத்துக் கொண்டிருந்தால் எப்படி முடியும்? ஆனால் அவள் பேசும் பேச்செல்லாம் இன்னும் அவனுக்குக் கவர்ச்சியைத் தந்தது. நெஞ்சை அள்ளிற்று. எத்தனை வெள்ளை மனசு இவளுக்கு என்று பெருமிதம் ஏற்பட்டது. அவள் மட்டும் சற்று அவனுக்கு அனுசரணையாக, அவன் இப்படித் தனியாக மனைவி இருந்தும், இல்லாதவனாக, கையில் ஜூஸுடன் நிற்க வேண்டிய கட்டாயத்துக்கு ஆளாகாமல் இருப்பாளானால் எத்தனை நன்றாக இருக்கும்! இங்கு வந்திருக்கும் எல்லாப் பெண்களையும் விட அழகும் புத்திசாலித்தனமும் கொண்ட அவள் அவனுடன் இருந்தால் அது எப்படிப்பட்ட பலமாக இருக்கும் அவனுக்கு! "ஹல்லோ, கார்த்திக்? என்ன உன் வைஃப் வரவில்லையா?" கிளாஸில் குறைந்திருந்த விஸ்கி லோபோவின் சிவந்த கண்களை அதிகச் சிவப்பாக்கியிருந்தது. ப்ரெளன் நிறக் கண்களின் உல்லாசத்தில் பளபளப்புக் கூடியிருந்தது. "இல்லை." "ஏன்?" "அவளுக்கு வேறு ஏதோ எங்கேஜ்மெண்ட்!" லோபோ அவனைக் கூர்ந்து பார்த்துச் சிரித்து முதுகில் ஓங்கித் தட்டினார். "'சும்மா சொல்கிறாய். உனக்குப் பயம். அத்தனை அழகான மனைவியை இங்கே அழைத்து வந்தால் யாராவது. கொத்திக் கொண்டு போய் விடுவார்கள் என்று. நாங்களெல்லாம் அத்தனை மோசமில்லை கார்த்திக்!"
அவனுக்கு இலேசாக முகம் சிவந்தது. "எனக்கு அந்த மாதிரி எண்ணமெல்லாம் கிடையாது. அவளுக்குப் பார்ட்டிகளுக்கு வரப்பிடிப்பதில்லை." லோபோ புருவங்களை உயரத் தூக்கினார் "தட்ஸ் ஃபன்னி. அவளுடைய அப்பாவும் அம்மாவும் டெல்லியில் பெரிய ஸோஷியலைட்கள், கிருஷ்ணமூர்த்தியைவிட மிஸஸ் கிருஷ்ணமூர்த்தி பிரஸித்தம்!" கார்த்திக் கூச்சத்துடன் சிரித்தான். "இவளுக்கு என்னமோ பிடிப்பதில்லை. அவர்கள் ஸோஷியலைட்ஸ் என்றால் இவள் ஸோஷியலிஸ்ட்!" லோபோவின் கண்களில் குறும்பு தெரிந்தது. "என்னால் நம்ப முடியவில்லை" என்றார் பலமாகத் தலையை அசைத்துக் கொண்டு. "அவள் அம்மாவை எனக்குத் தெரியும். பெரிய 'கோ கெட்டர்!' உன் மனைவி எங்களுடன் கலந்து கொள்ள விரும்பவில்லை என்றால் அதற்கு நீதான் காரணமாக இருக்க வேண்டும். நீ ரொம்ப ஆசாரக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவன் என்று எனக்குத் தெரியும். நமது பிறப்பையும் படிந்துபோன எண்ணங்களையும் மறப்பதோ, மாற்றிக் கொள்வதோ ரொம்பக் கஷ்டம், இருந்தாலும் நீ மாறணும் கார்த்திக்! கட்டுப் பெட்டியாக இல்லாமல் அவளை அழைத்துக் கொண்டு வா, அழகும் புத்திசாலித்தனமும் உள்ள மனைவி எத்தனை பெரிய அஸெட் தெரியும்?" இதைச் சொன்னது. லோபோவாக இல்லாமல், கீழ் நிலையில் உள்ள ஆபீஸராக இருந்தால் சுரீரென்று தாக்கியிருக்கும். ரோசத்தில் வார்த்தைகள் வெடித்திருக்கும். ஆனால் இது லோபோ. அவனுக்குப் பல வருஷங்கள் ஸீனியர். எதிர்கால டி. ஜி. இவரைச் சுற்றித்தான் ஒரு 'ஹாலோ' இருந்தது. எதிர்த்தாற் போல் நின்றவனின் சுரணையை மறக்கடித்தது. "எனக்கு எந்தவிதக் கட்டுப்பெட்டித்தனமும் கிடையாது" என்றான் அவன் தீவிரத்துடன். "அதனாலேயே எனக்கு என் மனைவியின் சுதந்திரத்தில் தலையிட விருப்பமில்லை!" லோபோ வியப்புடன் அவனைப் பார்த்தார். "குட்!" என்று முதுகைத் தட்டினார். இரண்டு பேருக்கு நடுவில் இருக்க வேண்டிய ரொம்ப முக்கியமான பண்பு இது. அது இல்லை என்றால் வாழ்க்கையில் சுவாரஸ்யமே இல்லாமல் போய்விடும். அந்தப் பயத்துக்காகவே நான் கல்யாணம் செய்து கொள்ளவில்லை!" ட்ரிங்ஸுடன் சென்று கொண்டிருந்த பேரரை லோபோ உற்சாகமாகக் கூப்பிட்டார். கார்த்திக்கின் கையிலிருந்த பைனாப்பிள் ஜூஸை உரிமையுடன் பிடுங்கி டிரேயில் வைத்தார். "எனக்கு அவமானம். நீ வெறும் ஜூஸ் குடிப்பது. இதை டேஸ்ட் பண்ணிப்பார்-ரியல் ஸ்காட்ச்!" "வேண்டாம். எனக்குப் பிடிக்காது. பழக்கமும் இல்லை." "ஓ கமான், அதெல்லாம் ஒரு வகைப் பேடித்தனம், இதைத் தொட்டதினால் உன்னுடைய பவித்திரம் போய் விடாது. நீ நுழைஞ்சிருக்கிற உலகத்தோடு அனுசரித்துப் போகவில்லையானால் இங்கே நீ தனியாகத்தான் நிக்கணும்." அவன் குழப்பத்துடன் வாங்கிக்கொண்டான். "தட்ஸ் பெட்டர். நீ வித்தியாசமாக நடந்து கொண்டால் உன்னிடம் நெருங்கி வரமுடியாமல் ஒரு சுவர் இருக்கும்." அவனுக்குச் சிரிப்பு வந்தது. பைனாப்பிள் ஜூஸ் சுவர் அப்படியொன்றும் துளைக்க முடியாததில்லை என்கிற நினைப்பும், விஸ்கி கிளாஸைக் கையில் பிடித்திருப்பது இவர் சொல்கிற அளவுக்கு முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது என்றால் அதை ஏந்தி நிற்பதில் என்ன தவறு என்ற எண்ணமும் தோன்றின. "அடுத்த மாதம் நான் ஒரு சின்ன ஆடம்பரமில்லாத பார்ட்டி கொடுக்கிறேன் என் வீட்டில். நல்ல கம்பெனிக்காக நல்ல சங்கீதத்துக்காக. நீயும் உன் மனைவியும் கண்டிப்பாக அதற்கு வரவேண்டும். நானே அழைக்கிறேன், பர்ஸனலாக. உஸ்தாத் அம்ஜத் அலி கான் ஸரோத் வாசிப்பார். அவர் என்னுடைய நெருங்கிய நண்பர். அஃபீஷியல் கும்பல் எதுவும் இருக்காது. வருவாளல்லவா?" அவன் மழுப்பலாகச் சிரித்தான். "பிஸினஸ் கும்பல்தான் அவளுக்குப் பிடிப்பதில்லை." "எனக்குப் புரிகிறது" என்றார் லோபோ. "ஆனால் மிஸஸ் கிருஷ்ணமூர்த்தியின் மகளா இவள் என்று நம்ப முடியவில்லை. ஒவ்வொரு ஜனனமும் ஒரு ரியாக்ஷன். நீயும், நானும் நிச்சயம் நம் அப்பாக்கள் மாதிரி இருக்க மாட்டோம். என்ன சொல்கிறாய்?" "ரொம்பக் கரெக்ட்!" லோபோவின் வார்த்தைகள் ரொம்ப நேரத்துக்கு மண்டையைக் குடைந்து கொண்டிருந்தன. கல்யாணமாகி ஆறுமாதங்கள் ஆகியும் அவனுக்கும் தாராவின் பெற்றோர்களுக்குமிடையே அதிகம் நெருக்கம் ஏற்படவில்லை. கிருஷ்ணமூர்த்தி அநேகமாய் டெல்லியில் சேர்ந்தாற்போல் ஒரு வாரம் கூட இருக்கமாட்டார். வெளிநாடுகளுக்குப் பறந்து கொண்டிருப்பார். அவன் அவர் மகளை மணந்த பிறகும் 'என்னுடைய லெவல் வேறு' என்கிற தினுசில் விட்டேற்றியாக இருந்தது அவனது சுபாவக் கூச்சத்தையும், தன்மானத்தையும் பாதித்தது. கிட்ட நெருங்க முடியாமல்
தடுத்தது. மிஸஸ் கிருஷ்ணமூர்த்திக்கும், தாராவுக்கும் இடையே அதிக நெருக்கம் இல்லை என்று அவன் புரிந்து கொண்டான். அவளுக்குப் பல்வேறு துறைகளில் வேலை இருந்தது. தனிப்பட்ட முறையில் வெளிநாடுகளுக்கும், பார்ட்டிக்கும் மீட்டிங்குகளுக்கும் செல்கிற அந்தஸ்திருந்தது. "அவள் ஒரு பெரிய கோ கெட்டர்!" இதன் தாத்பரியம் என்ன என்று ஆராயப்போவது அநாகரிகம் என்று அவன் நினைத்துக் கொண்டான். தாராவின் வீட்டில் எல்லாரும் தனித்தனி நபர்கள் என்று அவன் தனக்குள் சொல்லிக் கொண்டான். தங்கள் சுதந்திரத்தையும் மற்றவர் சுதந்திரத்தையும் போற்றுபவர்கள். அது எத்தனை விவேகமான ஏற்பாடு என்று தோன்றிற்று. பத்தாம் பசலிக் கட்டுப்பெட்டித்தனத்திலிருந்து பகிரங்கமாக வெளிப்பட்டு வெற்றிப் பாதையில் நடப்பவர்கள்... டெல்லி உயர் மட்டத்து வட்டத்தில் மிக முக்கியமான அங்கம் வகிப்பவர்கள் - அது எப்படிப்பட்ட சாதனை! காக்டெய்ல் முடிந்து. ஸூப் வந்து டின்னர் தொடங்குவதற்குள் ஏக நாழிகை ஆகிவிட்டது. அவன் வீடு போய்ச் சேர்ந்தபோது, தாரா இன்னும் தூங்காமல், ஏதோ புத்தகத்தில் ஆழ்ந்திருந்தாள். அவனைப் பார்த்து சகஜமாகப் புன்னகைத்து, "எப்படி இருந்தது உன் பார்ட்டி?" என்றாள். "நீ இல்லாமல் போர் அடிச்சுது!" அவள் சின்னப் பெண்ணைப்போல் அவனைப் பார்த்து அழகு காட்டினாள். "பின்னே ஏன் போனே?" அவன் உடையை மாற்றிக் கொண்டு படுத்தான். அவளருகில் ஒண்டிக் கொண்டு செல்லமாகச் சிணுங்கினான். "ப்ளீஸ் தாரா, மறுபடியும் ஆரம்பிக்காதே. ஏற்கெனவே தலையைச் சுத்தறது." அவள் பரிவுடன் அவன் தலையைக் கோதினாள். "நடக்கத் தெரியறதுக்கு முன்னாடிப் பறக்கப் பார்த்தியானா அப்படித்தான் சுத்தும்." இந்த மாதிரி ஒரு நைட்கவுனில் நூற்றுக் கிழவி மாதிரி அவள் பேசுவது அவனுக்குச் சிரிப்பைத் தந்தது. "என் திறமையிலே உனக்கு நம்பிக்கையே கிடையாது அதுதான் கஷ்டம். அங்கே எல்லார் பெண்டாட்டியும் தங்க புருஷன்களை ஹீரோன்னு நினைச்சுண்டு அவன்கள் இழுத்த இழுப்புக்கு நாய்க் குட்டிகளாட்டம் பார்ட்டிக்கு வரா." "அந்தக் காரணத்துக்காக நிச்சயம் வரல்லே. அந்தப் பெண்களுக்கு வேறே வேலை இருக்காது. வடிகால்களைத் தேடி அலையறா. ஆண்களோட பாராட்டைக் கேக்கறதிலே ஒரு திருப்தி அவர்களுக்கு. ஓவரா ட்ரஸ் பண்ணிண்டு வரதுக்கு எல்லாம் அதுதான் காரணம். ஐ கான்ட் ஸ்டாண்ட் ஸச் விமன். அது ஒருவகை வேசித்தனம்!" அவளது தீவிரமான பேச்சு அவனுக்கு வேடிக்கையாக இருந்தது. அவளுடைய அம்மாவைப் பற்றி லோபோ சொன்னது திடீரென்று ஞாபகம் வந்தது. "ரொம்ப மாடர்ன் பொண்ணான நீ, எல்லாரையும் போல பார்ட்டிக்கு வராதது லோபாவுக்கு ரொம்ப ஆச்சரியம்." "என்ன ஆச்சரியம்?" "உங்கம்மா மாதிரி நீ இல்லேங்கறதிலே ஆச்சரியம்!" கோதிக் கொண்டிருந்த அவளது விரல்கள் சட்டென்று இறுகின. மெல்ல அவற்றை விடுவித்துப் போர்வையைக் கழுத்து வரை இழுத்து மூடிப் படுத்தாள். கண்களை மூடியபடி மெல்லிய குரலில் சொன்னாள். "உங்கப்பா மாதிரி நீ இல்லேங்கறது ஆச்சரியமா இல்லையாமா?" அவனுள் இந்த ஞாபகப்படுத்தல் காரணம் இல்லாமல் நமைச்சல் ஏற்படுத்திற்று. "யாரும் யாரை மாதிரியும் இருக்க முடியாது தாரா!" "தட் இஸ் இட். இருக்க வேண்டிய அவசியமும் இல்லே" அவன் சிறிது நேரம் எதுவும் பேசத் தோன்றாமல் படுத்திருந்தான். கல்யாணத்துக்கு முன் பட்டாம் பூச்சி போல் இவளது துருதுருவென்ற ஓட்டமும், பளீரென்ற சிரிப்பும், அவனைத்
துரத்திக் கொண்டு காதலித்த வசீகரமும் அவனை எப்படி வளைத்துப் போட்டன! இவளது சுதந்திரப் போக்கும் மரபை எதிர்த்த எண்ணங்களும் எத்தனை ஆகர்ஷித்தன! தானும் மரபை எதிர்ப்பவன் என்கிற காரணத்தினால், வளர்ந்த சூழலிலிருந்து விடுபடத் துடித்த வேட்கையினால் ஏற்பட்டிருக்க வேண்டும் இந்த ஈர்ப்பு. இருவருடைய எதிர்ப்புக்கும் இருக்கும் வித்தியாசம் இப்பொழுதுதான் புரிந்தது. புரிந்ததும் மனசில் தெளிவேற்படாமல் குழம்பிற்று. மெத்தென்று அவளுடைய கை அவனை அணைத்தது. அவளுக்கென்று ஒரு தனிப்பட்ட மென்மையான வாசனை இருந்தது. பட்டுப் போன்ற அவளது ஸ்பரிசத்தில் சட்டென்று அவன் குழப்பங்களிலிருந்து விடுபட்டவனாய்த் திரும்பிப் படுத்து அவளை அணைத்துக் கொண்டான். "உம், என்ன வாசனை உன் உடம்புக்கு?" என்றான் கொஞ்சலாக. "எத்தனை நன்னாயிருக்கு!" அவள் குறும்புடன் மூக்கைச் சுளித்தாள். "ஆனா இன்னிக்கு உங்கிட்டேந்து வர வாசனை நன்னாயில்லே." அவன் கூச்சத்துடன் சிரித்தான். "என்ன செய்யறது தாரா? ஒரு வட்டத்துக்குள்ளே நுழையும்போது சில நிர்ப்பந்தங்களுக்கு நம்மை உட்படுத்திக்க வேண்டியிருக்கு!" அவள் அவன் காதைச் செல்லமாகத் திருகினாள். "வட்டத்துக்குள் இருந்துண்டே உன் சுதந்தரத்தை இழக்காமல் இருக்கக் கத்துக்கணும் முட்டாளே!" அவன் வித்தியாசமாக இருந்தால் என்ன ஆகும் என்று லோபோவின் உபதேசத்தை இவளிடம் சொல்லத் தயக்கமாக இருந்தது. "இப்பத்தானே நுழைஞ்சிருக்கேன். சிறிது நாள் ஆகும் என்னை நிலைப்படுத்திக்க!" "கொஞ்ச நாள்லே என்ன ஆகும் தெரியுமா? அந்த வட்டத்துக்குள்ளே நன்னா ஊறிப் போயிடுவே, விளைவுதான் முக்கியமாப் படும்போது மூலத்தைப் பத்தி என்ன கவலை இருக்கும்? வேஷமும் பொய்ப் பித்தலாட்டமும் ரொம்பச் சுலபமாய்ப் பழகிப் போயிடும். இல்லாதவனைப் பத்தின கவலையே தோணாத இருப்பவனுடைய ராங்கித்தனம், ஜடத்தனம், செளகரியமான சொக்காய் மாதிரி உன் மேலே உக்காந்துக்கும். இந்த மாறுதல்களுக்கு நீ பாவம் பொறுப்பில்லை. ஏன்னா அந்த வட்டத்துக்குள்ளே நுழைஞ்சப்புறம் சில விளைவுகளுக்கு உள்ளாக வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் ஏற்படும்." அர்த்த ராத்திரியில் ஏதோ பாடம் சொல்கிற மாதிரி அவள் பொரிந்து தள்ளுவது அவனுக்கு வேடிக்கையாக இருந்தது. இன்னும் நெருக்கமாக அணைத்துக் கொண்டு அவன் முணுமுணுத்தான். "ரொம்ப இடதுசாரியா இருக்கே தாரா" "இடதும் இல்லே, வலதும் இல்லே. நேரப் பார்க்கிற குணமே மனுஷனுக்கு மறந்து போனதுனாலதான் இடது சாரி வலதுசாரி என்கிற குழப்பம்........" "ரொம்ப சரி. நான் இப்போ இடது பக்கம் திரும்பித் தூங்கலாமா?" அவள் பதிலுக்குச் சிரிக்கவில்லை. "தூங்கு" என்ற அவளது குரலில் சோர்வு தொனித்தது.
No comments:
Post a Comment