ஒரு சங்கமத்தைத் தேடி - 13.2

ஒரு சங்கமத்தைத் தேடி- 

வாஸந்தி

 அத்யாயம் 13

13.2.

நிச்சயமாக அதிர்ச்சி அடையப் போகிறார்கள். அவன் ஆயாசத்துடன் சொல்லிக் கொண்டான். "என்னுடைய விருப்பத்தை நீங்கள் மதிக்கக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும். திருவிடைமருதூரிலிருந்தும் திருவாவடுதுறையிலிருந்தும் வரும் பெண்ணைக் கணேசனை போல் பார்க்காமலே மணந்து கொள்ள என்னால் முடியாது. என்னுடைய ரசனைகள் வேறு, பரிமாணங்கள் வேறு..." "ஆபீஸ் விட்டதும் வீட்டுக்கு வா." மாலை வேலை முடியும் தருவாயில் அம்மாவின் வார்த்தைகள் நினைவுக்கு வந்தன. ஸ்கூலுக்குப் போகும் பையனைப் போலத்தான் அம்மா நம்மை இன்னும் நடத்துகிறாள் என்று நினைத்துச் சிரிப்பு வந்தது. இன்றைக்கு எப்படியும் நேராக வீட்டிற்குத்தான் போக வேண்டும். தாராவுக்கு இன்று ஏதோ ஒரு மீட்டிங்கிற்குப் போக வேண்டியிருந்தது... அவன் இருட்டுவதற்கு முன் அன்று வீடு திரும்பிய போது வீடு 'கும்'மென்ற நிசப்தத்தில் இருந்தது. கணேசனும் அப்பாவும் இன்னும் கோயிலுக்குக் கிளம்பாமல் ஏதோ தீவிர யோசனையில் இருந்தார்கள். அப்பாவின் முகத்தில் இதுவரை அவன் பார்த்திராத சங்கடமும் கோபமும் தெரிந்தன. "கார்த்திக்! உன்னைப் பத்தி என்னவெல்லாமோ பராபரியாக் காதிலே விழுந்தது. கொஞ்சங்கூட நன்னால்லே." "என்ன விழறது?" "யாரோ ஒரு பெண்ணோட தினம் ஊர் சுத்தறியாம். படிச்ச பசங்கள்ளாம் இப்படித்தான் நடந்துக்கறாளா? இல்லே, என்னை அவமானப்படுத்தணும்னு பார்க்கறியா? நான் ஆரம்பத்திலேயே சொல்லியிருக்கேன். நீ என்ன படிப்பு படிச்சாலும் ஒரு குருக்கள் பிள்ளைங்கறதை மறக்கக் கூடாதுன்னு!" அவர் அவனைத் தாக்கிய விதம் அவனை என்னவோ செய்தது. 'அந்த விஷயத்தை நான் சாகும் வரை மறக்க முடியாது' என்கிற எரிச்சல் ஏற்பட்டது. 'அந்தக் காரணத்தாலேயே அது என்னுள் ஏற்படுத்தும் பாதிப்பு எனக்கு மாத்திரமே புரியும்!' என்கிற துக்கம் கிளம்பிற்று. "யார்ரா அந்தப் பெண்? பஞ்சாபிக்காரி மாதிரி இருக்காளாம். கார் ஓட்டறாளாம். அவளுடைய சிவப்பு உடம்பையும், பணத்தையும் பார்த்து மயங்கறியா? இந்த வீடும் ஆசாரமும் ஏழ்மையும் உனக்கு அன்னியமாப் போயிடுத்தா? அலுத்துப் போச்சா, இரண்டு அட்சரம் படிச்சதும்?" அவனுக்கு சுரீர் என்று ஆத்திரம் வந்தது. மன்னியின் எதிரில் சின்னப் பிள்ளையை மிரட்டுகிற மாதிரி அதட்டியது அவமானப்படுத்திற்று. தான் என்னவோ காவாலித்தனமாக நடந்து கொண்டாற் போல் அப்பா அதட்டுவதாகப் பட்டது. அப்பாவின் எதிரில் அதிர்ந்து பேசியே பழக்கமில்லாத அவன் தனது சீற்றத்தை அடக்கிக் கொண்டு சொன்னான். "நான் எந்த அடாவடித்தனமும் பண்ணல்லே. கண்ட பெண்ணோடேயும் சுத்தல்லே, அவள் நல்ல குடும்பத்தைச் சேர்ந்த பெண். தமிழ்ப் பெண். 'ஹவுஸ் காஸ்'லே கிருஷ்ணமூர்த்தின்னு இருக்காரே, அவருடைய பெண்." அப்பா திடுக்கிட்டு நிமிர்ந்து பார்த்தார். "யாரு, வெங்கடேஷய்யர் மாமியோட பேத்தியா?" "ஆமாம்!" "உனக்கென்ன புத்தி பிசகிப் போச்சா? அந்தஸ்திலே அவா உச்சாணிக் கொம்பிலே இருக்கா. அவர் வீட்டுப் பெண்ணுக்கும் உனக்கும் என்ன சம்பந்தம்?" "எனக்கு அவளைப் பிடிக்கிறது. அவளுக்கு என்னைப் பிடித்திருக்கிறது. இரண்டு பேரும் அந்தஸ்தைப் பத்தி நினைச்சுப் பார்க்கல்லே. பிரியம் ஏற்பட்டுப் போச்சு. நான் கல்யாணம் பண்ணிண்டா அவளைத்தான் பண்ணிப்பேன்!" "கேட்டியா விசாலம்." என்றார் சுப்பு ஸ்வாமி ரெளத்திரத்துடன். "நீ கொடுத்திருக்கிற இடத்தினாலே திமிர் நிறையவே ஏறியிருக்கு இவனுக்கு. ஏண்டா, உன் கல்யாணம்னா அதிலே நீயும் அந்தப் பெண்ணும் மட்டும் தான் சம்பந்தப்பட்டிருக்கிறதா எண்ணமா? அந்தக் கிருஷ்ணமூர்த்தியும் அவர் பெண்டாட்டியும் மேல் நாட்டு நாகரீகத்திலே மூழ்கியிருக்கிறவா. நம்மாத்து ஆசாரத்துக்கும் அனுஷ்டானத்துக்கும் நிச்சயம் ஒத்துவராத வழக்கங்கள் அவாளுக்கு. உன் கல்யாணத்தைப் பத்தி நீயேதான் தீர்மானம் பண்ணிக்குவேன்னா பண்ணிக்கோ. எனக்கும் உன் விவகாரத்துக்கும் இனிமே சம்பந்தமில்லேன்னு வெச்சுக்கறேன்!" அவர் விருட்டென்று துண்டைத் தோளில் உதறிப் போட்டுக்கொண்டு கிளம்பினார். கணேசன் மெளனமாக அவரைப் பின் தொடர்ந்தான். ஒரு கனமான நிசப்தம் வீட்டை அழுத்திற்று. புரியாத காரணங்களினால் ஏற்பட்ட கலவரத்தில் கண்ணிலிருந்து வழிந்த நீரைக் காமாட்சி துடைத்துக் கொண்டிருந்தாள். கோமதி ஒரு வாரப் பத்திரிகையின் பக்கங்களை அவசரமாகப் புரட்டினாள். "நான் சித்த கோயிலுக்குப் போயிட்டு வரேன் மன்னி!" என்று அத்தை கிளம்பினாள். அவளைப் பின் தொடர்ந்து செல்லலாமா என்று ஒரு விநாடி யோசித்து விட்டு அவன் அலுப்புடன் வெளியில் கிளம்பி வேறு திசையில் நடக்க ஆரம்பித்தான். இன்றைக்கு யாரிடமும் எதுவும் பேச முடியும் என்று தோன்றவில்லை. அப்பாவின் வார்த்தைகள் மிகக் கடுமையாக, கருணையற்றவையாகத் தோன்றின. இவர் என்னதான் நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறார் என்று ஆத்திரம் வந்தது. தன்னை மாதிரியோ கணேசன் மாதிரியோ அவன் இருப்பான் என்று எதிர்பார்க்கிறாரா? அவனுடைய கல்யாணத்தைப் பற்றித் தனிப்பட்ட கருத்துக்கள் வைத்துக்கொள்ள அவனுக்கு உரிமையில்லை என்கிறாரா? கொஞ்சங்கூடப் புரிந்து கொள்ள முயற்சி செய்யாமல் அப்பா முறைத்துக் கொண்டு நின்றால் என்ன செய்வது என்கிற கவலை பக பகவென்று ஜ்வாலையாய்க் கிளம்பிற்று. அவனுக்கே எத்தனை அனுமானங்களும் பயங்களும் இருந்தன! திடுதிப்பென்று திருநாகேச்வரத்துக்குக் கிளம்பிப் போனது தாராவிடமிருந்து தப்பிக்க என்று அப்பாவுக்குப் புரிந்தால் என்ன செய்வார்? ‘எனக்கு அதெல்லாம் தெரியாது, நமக்குச் சரிப்பட்டு வராது' என்பார், திரும்பத் திரும்ப. அவரை மீறிக்கொண்டு அவனால் செயல்பட முடியுமா?-அவரை மீறிக்கொண்டு படித்து முடித்த மாதிரி, குலத்தொழிலை விடுவதற்கும் குல தர்மத்தைப் புறக்கணிப்பதற்கும் வித்தியாசமில்லையா? அவன் வீட்டிற்குத் திரும்பிய போது ஓர் ஆச்சரியம் காத்திருந்தது.