மறுபக்கம்

 மறுபக்கம் - சிறுகதை

தீட்சிதா, அவள் பாட்டி(அப்பாவின் அம்மா) வரப்போவதைக் கேட்டதும் மழை மேகம் பார்த்த மயில் போல மகிழ்ச்சியில்  துள்ளினாள். அவள் வீட்டில்  அக்கா தீபிகாவைத் தான் தலையில் வைத்துக் கொண்டாடுவார்கள்.  எல்லாருக்கும் இவள்  இரண்டாம் பட்சம் தான். மற்ற வீடுகளில் சின்னப் பெண்ணுக்குத் தான் செல்லம் கொடுப்பாங்க.  இங்க மட்டும் தலைகீழ். அப்பா  வரும் போதே “தீபு” ன்னு தான் கூப்பிடுவார். என்ன வாங்கி வந்தாலும் அவள் கையில் தான் கொடுப்பார். அம்மா அதுக்கு ஒரு படி மேல போய் அக்காவையே பங்கு வைக்கச்  சொல்லுவாள். அவள்   தங்கைக்குக் கொஞ்சம் கூடுதலாகத் தான் கொடுப்பாள். ஆனாலும் இவளுக்கு அவள் அதிகம் எடுத்துக்கறாளோ என்ற சந்தேகம் இருக்கும்.

 அக்காவுக்கு  இவளை விட நிறம், அழகு, அறிவு எல்லாமே கொஞ்சம் அதிகம். அதனால் அவளுக்கு அதிக முக்கியத்துவமோ என்று  யோசிப்பாள்.  சின்ன வயசில் எல்லாம் அக்கா சொல்றதையே கேட்டுக்கொண்டு அவள் பின்னாலேயே போவாள். 

பெரியவள் ஆக ஆக இவளுக்கு அக்காவை ஏனோ பிடிக்காமல் போனது. இவள் வயது இப்போது பதினைந்து. அக்காவுக்கு இருபது.  அவள் பி.டெக். மூன்றாம் ஆண்டு படிக்கிறாள்.   இரண்டு பேருக்கும்  ஒரே மாதிரி   வாங்கினால் கூட இவளுக்கு எப்போதும்  அக்காவுக்கு வாங்கிய பொருள் மேல் தான் கண் போகும்.  அக்கா இவளிடம்  பாசமாய் இருந்தாலும்  அவள் மேல்  பொறாமை,கோபம் எல்லாம் இவளுள் கனன்று கொண்டே இருக்கும். அவளை மட்டும் பெத்தாங்களா,  என்னை தத்தெடுத்தாங்களா,  அவளுக்கு மட்டும் ஏன் இவ்வளவு முக்கியத்துவம் எனப் பொருமுவாள்.  

பாட்டி வந்தால் இவளை இளவரசி போல் நடத்துவாள்.  அக்காவை மட்டம் தட்டிப் பேசுவார்   அதனால் பாட்டி வந்தாலே இவளுக்குக் கொண்டாட்டம் தான். 

பாட்டி (அப்பாவின் அம்மா)வந்து விட்டாள். இவள் ஓடிப் போய்க் கட்டிக் கொண்டாள். தீபிகா வந்து பாட்டியிடம் நலம் விசாரித்தாள். பாட்டி அக்காவைப் பார்த்த பார்வையில்  ஒரு உளவாளி ஒளிந்திருந்தான்.  “இந்தப் பொண்ணு இப்படி நிகுநிகுன்னு அம்மா மாதிரியே வளர்ந்துருக்கே  ” என்று முணுமுணுத்தாள். 

இவள் அப்பா மாதிரி நிறம் குறைவு. அக்கா அம்மா மாதிரி நிறம். அம்மாவும் இந்த வயசில் இப்படித் தான் இருந்திருப்பாளோ! இவள் அப்பா மாதிரி இருப்பதால் தான் பாட்டிக்குத் தன்னைப் பிடிக்கிறதோ!  எப்படியோ என்னைக் கொஞ்சறதுக்கும் ஒருத்தர் இருக்காங்க. 

பாட்டி அவளுக்குப் பிடித்ததை எல்லாம் பார்த்துப் பார்த்து செய்தாள். அம்மா செய்தால் அக்காவுக்கும் இவளுக்கும் பிடிச்சதாகத் தான்   செய்வாள்.  பாட்டியிடம்  அக்காவுக்குப் பிடிக்காததை மட்டுமே செய்யச் சொல்லுவாள். பாட்டியும் செய்து கொடுப்பாள். 

இன்று மதியம்  அதே மாதிரி பாட்டி செய்து கொடுக்க வயிறு முட்டச்  சாப்பிட்டாள்.  அக்கா கொஞ்சமாகச் சாப்பிட்டதை உள்ளூர ரசித்தாள்.

 மனசும் வயிறும் நிறைந்ததில் தூக்கம் வந்தது. “Thanks பாட்டி” என்று சொல்லி பாட்டியின் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு விட்டுப் போனாள். அக்காவின் பார்வையில் ஒரு ஏக்கம் தெரிந்தது. அவள் அறைக்குள் ஏ.சி.யைப் போட்டுப் படுத்தாள்.  Head set போட்டுக் கொண்டு அவளுக்குப் பிடிச்ச music கேட்க ஆரம்பித்தாள்.

 சாப்பிட்டு விட்டுத் தண்ணீர் குடிக்காதது நினைவில் வர வெளியே வந்தாள். அம்மாவும் பாட்டியும் சமையலறையில் சன்னமாகப் பேசுவது கேட்டது. அவள் பெயரும் அடிபடுவது போல் தெரிய மெதுவாக அந்தப் பக்கம் போய் மறைவாக நின்றாள். 

“அம்மா, நீங்க செய்யறது எதுவும் சரியில்லை. நீங்க வந்தாலே மூத்தவள் மனசைக் கஷ்டப்படுத்தறீங்க. அதனால் தான் தம்பி வீட்டுல உங்களை விட்டிருக்கோம்.  இன்னும் நீங்க மாறவேயில்லை”  அம்மாவின் குரலில் சலிப்பு இருந்தது.

“ஆமாண்டி, சின்னவ தான என்னோட பேத்தி, மூத்தவ அந்த ஓடுகாலியோட பெண் தான! அவளைத் தலையில தூக்கி வைச்சுட்டுக் கொண்டாடறீங்க. அவ அம்மா, அதான் என் நாத்தனாரோட  பெண் அனாதையாக இருக்காளேன்னு எங்க வீட்டுல வளர்த்தோம். அவளை எம் புள்ளைக்குப் பிடிச்சிருந்ததுன்னு போனாப் போகுது கல்யாணம் பண்ணி வைக்கலாம்னு பார்த்தா அவ எவனோ ஊர் பேர் தெரியாதவனை இழுத்துட்டு ஓடிட்டா.

அவன் புள்ளைத்தாச்சியா இவளை விட்டுட்டு ஓடிட்டான்.

அவனுக்கு இதே தான் வேலை போல. அவ ஆளே மாறிப் போய் துரும்பாத் திரும்பி  வந்தா.  இந்த துப்புக் கெட்ட பெண்ணைப் பெத்துட்டுப் போய்ச் சேர்ந்துட்டா. என் புள்ளை, அதான் உன் புருஷன் இந்தப் பெண்ணுக்காகக் கல்யாணமே செஞ்சுக்க மாட்டேன்னு சொன்னான்.

 பக்கத்து வீட்டுலயே இருந்த நீ எல்லாம் தெரிஞ்சும் ‘இந்தப் பெண்ணை என் குழந்தை போல வளக்கறேன்னு சத்தியம் பண்ணிட்டு என் மகனைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்ட. நீங்க அந்த அனாதையை உங்க மகளாய் நினைச்சாலும் என் பேத்தி இளையவள் தான். அதுனால நான் அவளுக்குச் செல்லம் கொடுக்கறேன்” பாட்டியின் குரல் ஆங்காரமாக  ஒலித்தது.

“பெரியவளுக்கு எல்லாம் தெரியும். அவள் மனசுல தாழ்வு மனப்பான்மை வந்துடக் கூடாதேன்னு தான் அவளுக்கு அதிக முக்கியத்துவம் கொடுக்கறோம். அவ தான் சின்னவளுக்கு எதுவும் தெரிய வேண்டாம், தெரிந்தால் என்னை  வெறுத்துடுவான்னு  சொல்லி அழுதா. அவளுக்குத் தங்கை மேல உயிர். அதுனால எல்லாமே அவளுக்காக விட்டுக் கொடுப்பா.  நாங்க  இரண்டு பேரையும் ஒரே மாதிரி வளர்க்கணும்னு தீர்மானமாக இருக்கோம்.

 சின்னவள் தான் புரிஞ்சுக்காம  அப்பப்போ அக்காவைக் காயப்படுத்தறா. உண்மை தெரிஞ்சா இன்னும் அவளை உதாசீனப் படுத்துவாளோன்னு தோணுது.  நான் கூட எங்களுக்கு மூத்தவ மட்டும் போதும்னு சொன்னேன். நீங்க தான் உங்க மகனை வற்புறுத்தி உங்களுக்கு ஒரு வாரிசு வேணும்னு சின்னவளைப் பெத்தெடுத்தோம். இப்ப அவளால  பெரியவள் கஷ்டப்படும் போது நாங்க சின்னவளைப் பெத்ததே தப்போன்னு மனசு உறுத்தும்.அதுனால தயவு செய்து நீங்க சின்னவளை உசுப்பேத்தி விடாதீங்க” என்ற அம்மா குரலில்  அழுகை கலந்திருந்தது. 

தீட்சிதா ஸ்தம்பித்துப் போய் நின்றாள்.  என் அம்மா அப்பாவுக்கு எவ்வளவு நல்ல மனசு! அவங்க பெண்ணாய் இருந்துட்டு நான் இவ்வளவு நாள் அக்காவைக் காயப்படுத்தி இருக்கேனே! உண்மை தெரிந்தால் வெறுத்து விடுவேனோ என நினைச்சிருக்கயே அக்கா, இப்ப தான் உன்மேல அதிக பாசம் வருது. இன்னிக்குத் தான் உன் தங்கை புதுசாய்ப் பிறந்திருக்கேன்” என தனக்குள் சொல்லிக் கொண்டு வழியும் கண்ணீரைத் துடைத்துக் கொண்டாள்.

ஓவியம் நம்ம மத்யமர் நண்பர் Govindaraj Lakshminarayanan  அவர்கள். நன்றி சார் 🙏