பருப்புத் தேங்காய் கூடு

 பருப்புத் தேங்காய் கூடு

இப்போல்லாம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணா ஸ்வீட்ஸிலோ அல்லது ஏ2பியிலோ ஆர்டர் கொடுத்தா சாயங்காலத்துக்குள்ளே வந்துடரது. நீங்க சொல்ர வெயிட்டுக்கு. கூடு உங்ககிட்டே இருந்தா சரி, இல்லைன்னா வெயிட்டுக்கு பொறுத்தமா அளவா அவாளே தந்துட்ரா.

முன்னெல்லாம் ஆத்துலேயே செஞ்சுப்பா, இல்லைன்னா பரிஜாரகனை பண்ணச்சொல்லி வாங்கிப்பா. எல்லா பிராம்ணாத்துலேயும் ரெண்டு ஜோடி பருப்புத்தேங்காய் கூடாவது இருக்கும். எங்காத்தில் ரெண்டு பொண்களுக்கு கல்யாணம் செஞ்சு அப்புரமும் சீர் சினத்தின்னு அப்பப்போ தேவைப்பட்டதில் பரணில் 3 ஜோடி இன்னமும் ஒட்டடை பிடிச்சு கிடக்கு. எங்காத்து மாமி அப்பப்போ அதுகளை ஆசையா எடுத்து பத்துப்பாத்திரத்தோட போட்டு தேச்சு வாங்கி வச்சுப்பா. நாளைக்கு பேரனுக்கு பூணூல்னா வேணுமே. அதுவும் 20 வருஷமா இருக்கரதுனால ஆவி வந்ததாம். உள்ளுக்குள்ள காலியா இருப்பதால் ஆவி பூந்திண்டிருக்குமோ? என்னை “மேலேந்து சித்த எடுத்துக்கொடுங்கோ”ன்னு சொல்லுவா, பயந்துண்டே எடுத்துக் கொடுப்பேன்னா பாத்துக்கோங்கோ.

எப்படி பக்ஷணங்களில் அதிரசமும், முறுக்கும் முக்கியமோ, அதேபோல பருப்புத்தேங்காய் கூடும் பிராம்ணாளுக்கு முக்கியம். உயரமா ரெண்டு கூடு பளபளன்னு நடுவில் தாம்பாளத்தில் (ஜிகினாவெல்லாம் இப்போ ஒட்டி வைக்கரா) விசேஷம் நடக்கிர இடத்தில் பாக்கலாம். அங்கேயும் இங்கேயுமா சின்னஞ்சிருசுகள் ஓடி ஆடி விளையாடரச்சே கூட்டை தட்டிவிட்டுடப் போராளோன்னு பதபதைப்பா இருக்குமே! 

கூடு அழகா ரொம்ப ஒல்லியா உயரமா இல்லாம கீழே எத்தனை பெரிசா இருக்கோ அதுமாதிரி அதுக்குத்தகுந்த உயரத்தோட எப்போவும் ஜோடியா இருக்கணும். கூட்டில் நசுங்கல் ஏதும் இல்லாம, குறையேதும் இல்லாம வேணும்.

ஆனா அதைவிட உள்ளே என்னத்தை கூட்டில் அடைக்கிரோம்கிரது முக்கியம். விதவிதமா அடெச்சு நான் பாத்திருக்கேன். மனோகரம் ரொம்ப ஃபேமஸ். அதுன்னா எனக்கு உசிரு. ஆனா யாராவது சொன்னாலோ அல்லது எடுத்துப்பாத்தால்தான் உள்ளே என்னன்னு தெரியும். அதுவரைக்கும் நாம கெஸ் செஞ்சாலும் அது ஒரு மிஸ்டரிதான். கல்யாணங்களுக்கு போனாலோ அல்லது வேர விசேஷங்களிலோ கொஞ்ச நாழி உள்ளே என்ன இருக்கும்னு சில ஹேஷ்யங்கள் செஞ்சுட்டு வேர விஷயத்தை யோசிக்க ஆரம்பிச்சுடுவேன்.

மிட்டாய் பருப்புத்தேங்காய்னு ஒன்ணு. கலர் கலராய் மிட்டாய்களையும் வச்சு அடெச்சிருப்பா. மிட்டாய்களை சர்க்கரை பாகில் போட்டு எடுத்து கெட்டியா ஆகியிருக்கும். அதைத்தவிர கொலெஸ்ட்ராலை பத்திக்கவலைப்படாமல் முந்திரிபருப்புத் தேங்காய், மைசூர்பாகு பருப்புத்தேங்காய், பூந்தி (லட்டு) வேர்கடலை, பொட்டுக்கடலை பருப்புத்தேங்காய்னு பல விதங்கள். வித்யாசமா இருகட்டும்னு இப்போ டிரைஃப்ரூட் பருப்புத்தேங்காய் கூட. டிரைஃப்ரூட்னா நீங்க வேர லெவல். 

ஒரு காலத்தில் பருப்புத்தேங்காய்க் கூட்டில் இருக்கும் இனிப்பு வகை மட்டுமேதான் பக்ஷணத்தில் இனிப்பு. வெளீலெ முறுக்கும் தேங்குழலும்தான். ஆனால் இப்போ வகை வகையா எல்லாத்தையும் செஞ்சுட்டு முன்னாடியெல்லாம் வைப்பாளேன்னு பருப்புத்தேங்காய்க் கூட்டையும் வைக்கரான்னு நினைக்கிரேன். சாஸ்திரமாம்.

ஆதிகாலத்தில் நமக்குத்தெரிந்த கடவுள் சிவனும் பார்வதியும்தானாம். அதனால் ரெண்டு பருப்புத்தேங்காய் கூடும் அவாளை குறிப்பனவை. அவா முன்னிலையில் வச்சு நாம நல்ல காரியங்களை நடத்திக்கரோம். உள்ளே இருப்பது வெளீலெ தெரியாம, ஒரு மிஸ்டரி மாதிரி, சிதம்பர ரகஸியம் போல். விசேஷத்துக்கு வந்தவா எல்லாரும் சின்னதா ஒரு ஆத்ம விசாரம் செய்யட்டுமேன்னு. 

முறைப்படி பார்த்தால் ஒரு கூடு இன்னொண்ணைவிட கடுகளவாவது சின்னதா காட்சி அளிக்கணும். இது நிறையபேருக்கு தெரியுமான்னு தெரியலை. இருந்தாலும் அதை வச்சிருக்கும் விதத்தில் அந்த உயர வித்யாசம் தெரியாமக்கூட போயிடும். இதுக்கு அந்த வடிவம் ஏன் வந்ததுன்னு கேட்டா எனக்குத்தெரிஞ்ச ஒருத்தர் இப்படி சொன்னார்.

அந்த காலத்தில் தாமரை இலையிலோ அல்லது வாழை இலையிலோதான் சாப்பாட்டு ஐடெம்கள் தரப்படும். நிரம்பதூரம் பிரயாணம் பண்ணி வந்திருப்பவாளுக்கு இலையை கோன் வடிவத்தில் மடிச்சு அதில் உணவைபோட்டுகொடுப்பது சுலபம். இப்போ கடலை பொட்டலம் இருக்கே அதுமாதிரி. ஆகவே எதுவானாலும் அந்த வடிவத்தில் வச்சுப்பார்ப்பது வழக்கமானது. அதுவுமில்லாம கவுத்துப்பாக்கிர அந்த வடிவம் பொருட்களை நீண்ட நாட்களுக்கு பாதுகாப்பா வச்சுக்குமாம். எகிப்திய பிரமிட்கள் இன்னொரு உதாரணம். (எனக்கு தெரியும்  இந்த இடத்தில்  இது சரியான உதாரணம் இல்லைன்ந்னு).   

பருப்பு, தேங்காய், வெல்லம் இவை மூன்றும்தான் இதை செய்வதற்கு பயன்படுத்தினார்கள். எளிய உணவு, சீக்கிரம் செய்யக்கூடியது, நிறைய சத்து கொடுக்கவல்லது. இதை சிலநாட்களுக்கு எடுத்துண்டு போய் பிரயாணத்திலும், அப்புரமும் சாப்பிட. இதில் கடவுளரையும் கூப்பிட்டு இதுதான் கடவுள்னு பாவித்து, பூஜித்து என்னவெல்லாம் செஞ்சிருக்கா நம்ம மக்கள்?

சீர் எடுத்துண்டு பொண்கள் ஊஞ்சல் கல்யாணம் முடிஞ்சதும் பொண்ணு மாப்பிள்ளையோட பின்னாடியே வருவா. அப்போ வீடியோலே சரியா பிராமினென்ட்டா விழணும்னு கொஞ்சமா தளுக்கிண்டு போவா. பருப்புத்தேங்காய் கூட்டை தாம்பாளத்தில் வச்சு எடுத்துண்டு வர பொம்மனாட்டி மேல ஸ்ட்ரோப் லைட் ஃபோகஸ் செஞ்சு கொஞ்சநாழி கூடுதலா விடீயோக்காரன் எடுப்பான். 

காஞ்சீபுரத்தில் ஒரு ஐயங்கார் பூணல். போயிருந்தோம். அப்போ பருப்புத் தேங்காய்க்கூட்டை யாருக்கு கொடுக்கரதுன்னு ஒரு சின்ன விவாதம் வந்துடுத்து. பிள்ளையாண்டனோட பாட்டி, பார்த்தா, யாரும் சொன்ன பேச்சை கேக்கிரதா இல்லை. சரின்னுட்டு அந்தத்தாம்பாளத்தை தூக்கி என் ஆத்துக்காரிகிட்டே தந்துட்டா, நீங்க எடுத்துண்டு வாங்கோன்னு. பூணல் கல்யாணத்துக்கு வந்த ஸ்மார்த்தா மாமிகிட்டே பருப்புத்தேங்காய் கூட்டை கொடுத்து கவுரவம் பண்ணிட்டான்னும் அதேசமயத்தில் ஆத்து மனுஷாளை  இன்சல்ட் செஞ்சுட்டான்னு பலபேருக்கு மனஸ்தாபம் ஆயிடுத்து. இதை அவாளுக்குள்ளே பேசிண்டிருந்திருக்கா, அதைக்கேட்ட ஒரு மாமி எங்களோட சென்னைக்கு காரில் வரச்சே சொன்னா. 

காரை ஓட்டிண்டு வந்த எனக்கு இது ரொம்ப சுவாரஸ்யமா இருந்தது. சர்ருன்னு ஆக்ஸிலரேடரை அழுத்தி, ஹாரனை அடிச்சு என் மகிழ்ச்சியை பிரகடனப்படுத்திண்டேன்னா பாத்துக்கோங்கோ.

இது ஒருபுரம் இருக்க இப்போல்லாம் படத்தில் இருக்காப்புலெ கூடு விதவிதமா ஃபேஷனபிளா வந்தாச்சு. உள்ளே சாஸ்திரத்துக்கு கொஞ்சமா அடைப்பதுங்கிரதும் வழக்கமாப்போச்சு. கூட்டை உள்ளே முழுசா அடைக்காமல், ஏனோதானோன்னு அடைப்பது ஒரு விவகாரமான தப்பான செயல். முழுசா அடைக்கணும்னு பார்த்தால் நிறைய அந்த எடுத்துக்கொண்ட பண்டத்தை செய்யணுமே, அதுவே ஒரு காரணம். எதுக்காகச் செய்யரோம்னு இல்லாமல், செஞ்சாப்போரும்னு ஆயிடுத்து.

நம்மாத்து விசேஷங்களுக்கு எல்லா சீர் வரிசைகளையும் வச்சுட்டு அதையெல்லாம் ஒரு போடோ எடுத்துக்கோங்கோ. அப்புரம் நடுவுலே ஒரு ஜோடி பருப்புத்தேங்காய்க் கூட்டையும் வச்சு இன்னொரு போடோ எடுங்கோ. ரெண்டையும் கம்பேர் செஞ்சுப்பாருங்கோ. ரெண்டாவதுதான் சோபிக்கும். 

பொண்ணு மாப்பிள்ளை கட்டிண்டிருக்க புத்தாடை கூட கொஞ்சம் டல்லா இருக்கலாம், பொண் தெத்துப்பல்லாவும் மாப்பிள்ளை தொந்தியோட கொஞ்சம் வழுக்கை விழுந்திருந்தாலும் பரவாயில்லை, பருப்புத்தேங்காய்க் கூட்டோட ஒரு போடோ எடுத்துப்பாருங்கோ அப்போ தெரியும் நான் சொல்ல வரது!